Ilang araw pa ang lumipas at sa mga araw na nagdaan napansin ko ang pag-iiba ng pakikitungo ni Boss Rex. Noong una inisip kong kaya hindi ito gaanong nagsusungit sa akin ay dahil alam niyang may kasalanan siya sa pagkaka-sugat ng paa ko. Pero sa mga sumunod na araw madalas na itong ngumingiti sa akin kapag nagkaka-salubong kami sa loob ng bahay. Ang isa pang nakakagulat, nagpapasalamat na ito kapag may iuutos o ibibigay siya sa akin, nagtatanong na rin ito kung kumusta ang pagtatrabaho ko sa bahay niya.Kaninang umaga nga pinag-timpla niya pa ako ng kape ng magkasabay kami. Nagulat ako nang sabihin niyang siya na ang magti-timpla. Kaya nga sobra-sobra na ang pagtataka ko ngayon sa mga kinikilos niya."Hindi kaya na appreciate na niya lahat ng efforts mo sa kanya. Kaya na realized niyang mahal ka na rin niya," saad ni Linda.Nasa likod kami ngayon ng bahay at abala sa paglalagay ng lupa sa mga pasong pagtataniman namin ng mga namumulaklak na halaman. Naiwan naman sa kusina si Aling Lol
Tatlong buwan na ako sa trabaho ko bilang katulong. Maayos naman kung makitungo ang amo namin at maganda rin ang pasahod nito. Complete benefits pa, galente rin daw itong magbigay ng bonus. Iyon nga lang medyo tagilid kami sa ugali niya.Naglilinis ako sa sala ng maalala ko iyong pinanood namin kagabi sa Facebook ni Linda. Ngumiti ako bago tumikhim at sinimulan kong kantahin ang theme song nito. Kinuha ko pa iyong walis tambo at ginawa ko itong microphone."Let it go! Let it go! I can't hold it back anymore. Let it go! Let--" Natigil ako sa pagkanta ng makarinig ako nang pagtikhim sa likuran ko."Ehem!""Boss Rex," sambit ko habang may hilaw na ngiti sa labi kong nakatingin sa pinakagwapong lalaking nakilala ko. Ganado na naman akong magtrabaho buong araw nito." What are you doing?" salubong ang kilay nito. Napakamalig rin ng boses niya.Sa cold niyang personality kami tagilid. Wala kang makikitang imosyon sa mukha niya. Kahit nga yata papanoorin siya ng comedy poker face pa rin ang
Mamang, Papang, Kuyang! Mapatawad sana ninyo ako. Hindi ko na matutupad ang pangako kong maikasal muna bago isuko ang bataan. Kasi naman napakagwapo ng lalaking palapit ngayon sa akin. Once in a lifetime lang po ito kaya sana maunawaan ninyo ako. Maganda at gwapo naman po ang magiging apo at pamangkin ninyo.Sa sobrang bilis ng pintig ng puso ko pati utak ko naapektuhan na. Kung anu-ano nalang na i-isip ko. Sana lang may mindlink ako para marinig iyon ng pamilya ko. Para kung makabuo agad kami ni Rex,hindi na ako mahihirapang mag-explain sa kanila. Lalo na kay Kuya, masiyado pa namang matigas ang bungo nun kaya mahirap maka-absorb ng impormasyon ang utak niya. Hindi ko naman sinasabing boplaks iyong Kuya ko. Sadyang matibay lang talaga bungo niya kaya medyo slow siya." B-boss," sambit ko sa nanginginig na boses ng isang hakbang na lang ang layo niya sa akin.Umurong naman ako patalikod. Ayoko naman kasing ipahalata na sabik ako sa kanya. Kailangan ko ring magkunwaring kinakabahan tul
Sabay kaming napalingon ni Aling loleng sa likod ko, kung nasaan ang pintuan ng kusina. Nakasandal si Rex sa hamba nito. Suot na naman nito ang salamin niya. Katatapos niya sigurong magbasa."Malapit nang matapos itong niluluto ko," sabi ni Aling loleng saka ito bumalik sa ginagawa niya.Bumalik na rin ako sa ginagawa ko. Narinig ko naman ang mga yabag ni Rex na palapit. Nang makalapit ito sa lamesa, hinila nito ang upuang nasa gilid ko 'tsaka ito umupo. Natigilan ako sandali, saka ako nagpatuloy sa ginagawa ko nang hindi ito tinatapunan ng tingin."Linda akin na iyang carrots," si Aling Loleng. Agad namang lumapit sa kanya si Linda.Hindi naman ako makapag-focus sa hinihiwa ko dahil nararamdaman ko ang titig sa akin ni Rex. Bakit ba siya nakatitig?"Aray!" daing ko nang masamang mahiwa ang dulo ng hintuturo ko. "Tsk! Plano mo bang lagyan ng dugo ang pagkain ko." Napalingon ako sa kanya nang sabihin niya iyon. Tulad ng inaasahan poker face na naman ito.Mabilis ko namang dinala ang
"Ming, sumulat ka. 'Wag mo kaming kakalimutan," si Linda na nakasunod sa akin.Hindi ko alam kung nasobrahan ba sa trabaho si Linda o sadyang sira na ang utak niya. Mangiyak-ngiyak kasi ito."Dalawang araw lang akong mawawala. Kung makapag sabi ka ng sumulat akala mo naman hindi na ako babalik." Napailing nalang ako sabay buntonghininga."Akala ko nag resign kana?" takang tanong niya.Talaga namang kay hirap kuma-usap ng taong kasing bagal ng pagong ang takbo ng pag-iisip. Talagang sineryoso niya pa iyong sinabi ko. Paano na lang kung sinabi kong ikakasal ako sa mayaman na kano. Malamang paniniwalaan na naman niya iyon."Oo sana kaso kailangan raw ako ni Boss sa buhay niya k--""Ehem!"Nakagat ko ang ibabang labi ko kasabay ng pag-iinit ng pisngi ko nang marinig ko ang tikhim na iyon ni Rex. Nasa likuran lang pala ito ni Linda."Ahh--hahaha!..N-nag bi--""Let's go,"putol niya sa sasabihin ko." Po?" maang kung tanong saka sumunod sa kanya."Robert! Open the gate,"utos niya sa driver
"Ming, matatapon ang sabaw," tinig ni Mamang na nagpakurap sa akin at pumukaw sa malalim kong pag-iisip.Nilapitan ako ni Mamang saka nito kinuha sa akin ang mangkok na naglalaman ng sabaw. Inilagay niya iyon sa lamesa saka may pagtataka sa mukha nito ng ituon niya ang atensyon sa akin."Ayos ka lang ba anak?""O-opo, Mang. Kulang lang po ako sa tulog," sagot ko. Hindi ko magawang salubungin ang mga mata nito. Hindi ko rin masabi sa kanilang gusto ko nang bumalik ng trabaho. Kakauwi ko lang kahapon at ang alam nila isang linggo ang bakasyon ko. Hindi ko pa kasi nasabing dalawang araw lang ang ibinigay ni Rex sa aking bakasyon."Umuwi ka nga dito. Pero nandoon naman ang isip mo.""Ma--"Naputol ang sasabihin ko nang tumunog ang selpon sa bulsa ko. Nag paalam ako kay mamang bago sagutin iyon. Lumabas ako ng bahay."Hello?""Hello, Ming!""Linda? Napatawag ka.""Wala katatapos naming mananghalian kaya na isipan kitang tawagan.""Ah, e, kumusta kayo diyan? si Aling loleng si B-Boss?""
"Minggg!" Muntik ko nang mabitawan ang vase na hawak ko nang sumisigaw na pumasok si Linda mula sa labas ng bahay. Hindi nga ako napalayas dahil sa kagagahan ko kahapon. Mawawalan naman ako ng sahod ngayong buwan sakaling nabitawan ko nga ang vase."Bakit kaba sumisigaw?!" may inis sa tonong tanong ko nang makalapit siya sa akin."May gwapong lalake sa labas kausap ni Kuya Robert, rinig kung hinahanap ka niya. Teh! makalaglag panty ang kagwapuhan niya," kinikilig na sabi nito."Sinong lalaki?" takang tanong ko." P--" naputol ang sasabihin ni Linda."What's going on?" si Rex.Sabay kaming lumingon sa hagdanan kung saan ito nakatayo. Blangko ang mukha nitong nakatingin sa amin.Nakasunod naman ang tingin ko sa kanya nang pababa ito ng hagdanan at ibinobotones nito ang itim na long sleeve na suot niya. Mamasa-masa pa ang buhok nito. Paano ako mag mo move-on kung araw-araw pa-gwapo siya ng pa-gwapo sa paningin ko?!" Good Morning, Sir, Boss," sabay naming bati ni Linda nang makababa ito
[Board meeting in Toralba Company]"Pwede tayong mag-bahay-bahay para ipakilala ang product natin.""That's a waste of time.""That is what we call effort Mr. Toralba. Kung gusto nating makabenta at kilalanin ang product natin kailangan nating gumawa ng efforts.""So you're saying Mr. Del Fino, na basta na lang tayong kakatok sa bahay ng kung sino para magbenta!""I'm suggesting a way, Mr.Toralba at sa tingin ko walang masama doon. Ginagawa na ngayon iyan ng ibang kumpanya.""Your suggesting it because your doing it. Basta-basta na lang pumapasok sa bahay ng hindi manlang humihingi ng permiso sa may-ari!""For your information, Mr. Toralba. That's my way of effort and it just so happen, na iyong pinaglalaanan ko ng effort na iyon ay nasa bahay mo.""That's trespassing you can be on jail because of that effort your talking about.""Ang hirap kasi sayo, Mr Toralba. Ibang tao ang gumagawa para sayo. Kaya ka iniwan dahil hindi ka marunong mag-effort."***"Hindi pa po bumababa ang lagnat