Kinabukasan ay maaga kaming nagising para mag-ayos at magtungo sa ospital. Alas otso ang schedule ng orientation at dapat ay kumpleto na kami bago pa maituro ng kamay ng orasan ang nasabing oras. Hindi naman sila nabigo dahil 7:50am pa lang ay kumpleto na kaming nag-aantay sa hallway ng laboratory.
Habang naghihintay ay nagki-kwentuhan kami at nagsasabihan ng nararamdaman. Hindi ko maiwasang mapatingin sa paligid. There's a lot of patients, halos halata mong nahihirapan sila sa buhay. Ang ilan ay nakasuot lamang ng tsinelas at nakapambahay habang tahimik na nakatingin sa hawak na papel sa may gilid. Ang ilan ay umiiyak dahil may operasyong magaganap sa kamag-anak. Ang ilan ay itinatakbo sa emergency room.
Pakiramdam ko huminto ang mundo ko para panooring gumalaw ang kanila. Naaalala ko ang lungkot na naramdaman noong nawala si papa. Kasi gaya nila ay mahirap lang din kami. Gaya nila ay sobrang nasaktan kami sa pagkawala ni papa. Gaya nila hindi ko din alam kung ano ang gagawin. Sobrang sakit...
"Huy, andito na si Maam Che," bulong sa akin ni Ailee kaya nalipat sa kararating lang na staff ang atensyon ko.
Siya iyong nagpaexam sa amin last time. Nagpunta siya sa school para bigyan kami ng exam. Kung papasa kami ay pwede kaming maging intern sa ospital nila, kung hindi naman ay malilipat kami.
Dapat kami ang pupunta rito para mag exam. Kaya lang ay mayroon daw unecessary event na nangyari kaya nagkabaliktad ang sitwasyon.
"Good morning, kumpleto na ba kayo?" tanong nito habang binibilang kami. Dalawamput apat kaming nag exam at labing walo lamang ang nakapasa.
Bumati kami pabalik. Iginiya niya kami papasok ng laboratory nitong ospital. There are a lot of patients waiting outside. Ang kuryosong mga mata ay sa amin nakatingin hanggang sa makapasok kaming lahat. Masikip ang nadadaanan, may extraction area sa bungad pagkapasok mo lamang, mayroong tatlong upuan at sa bawat gilid ay may gamit pang phlebotomy. May dalawang pinto roon at pumasok kami sa isa.
"Excuse me po..." I said to the girl in white wearing a hair cap and labgown. Ngumiti siya sa akin kahit na nakamask. Hindi kita ang labi pero alam kong gumalaw iyon dahil sa pagliit ng kanyang mga mata.
Tuluyan na kaming nakapasok sa pintuan, mayroong maliit na hallway doon at sa harap ay may pintuan ulit papasok sa conference room. Doon kami pinapasok ni Maam Che at pinaghintay.
"Do you have your gloves, mask, and haircap?" Sabay sabay kaming umiling.
"Bakit? Kailangan niyo yon ngayon. Teka, lalabas lang ako saglit." Sabi niya atsaka tuluyan ng lumabas.
Napuno ng bulungan ang buong conference room galing sa amin.
"Kinakabahan ako, baka mamaya ay magstart na din tayo!" sabi ni Kendra. Iyong pinakamaganda ngunit pinakamaarte sa kabilang section.
"Pakiramdam ko ay ganon nga ang mangyayari. Hindi naman siya magtatanong ng ganoon kung orientation lang talaga ngayon!"
Buong oras ng pag-aantay namin kay Maam Che ay yun lang ang naging topic namin. Paminsan minsang may pumapasok na staff at interns sa confe room kaya natatahimik kami tapos kapag nakalabas na sila ay magsisimula nanaman sa pag-uusap. Mag aalas nueve na noong bumalik ito at inumpisahan ang orientation.
Madami siyang binilin katulad na lamang ng journal na ipapasa kada week end thru email pero meron ding journal na isusulat namin sa isang notebook ang mga ginawa namin kada araw.
"Our hospital is public, so basically undergovernment. May mga supplies tayo kaya nga lang ay nauubos iyon sa sobrang dami ng pasyente at interns. So I am saying that if it's not that big to ask, can you provide your own hair cap, gloves, and mask para if ever na maubusan ay mayroon pa din kayo? Just to be safe. Kapag mayroon namang stocks ay pupwede kayong kumuha."
Nagtaas ng kamay si Ben kaya napunta sa kanya ang atensyon ng lahat.
"Yes?"
"Are we going to start today po?"
"Yes, later after lunch. Sa ngayon ay ipapakilala ko na muna kayo sa bawat posts tapos ay iaassign sa magiging first post niyo."
I heard the loud beating of my heart. Shit. Kinabahan ako! My classmates gasped as well. Kaya natawa sa amin ang ilang staffs na nakakakita sa mga reaksyon namin. True to her words, inilibot nga kami ni Maam che sa bawat section. The staffs are busy with the specimens, as well as the interns. May iilang lilingon sa amin at ngingiti, while the others ay lilingon lang talaga.
"They are not very friendly huh." Dinig kong bulong sa akin ni Ailee. Kanina sa confe ay pinagpartner partner kami. At kami ang magkasama ni Ailee sa post. Yun nga lang ay hindi kami magkagrupo.
"Ngayon ay dadalhin ko na kayo sa mga section ninyo. Hopefully ay mag enjoy kayo sa pagiging intern dito sa BMC. Good luck and enjoy.."
Kami ang unang dinala ni maam sa post namin, hawak kamay kami ni Ailee habang papunta sa CM section. Sa sobrang daming staff at interns ay masikip na sa bawat hallway, dagdag pa ang mga pasyente sa labas ng lab kaya medyo maingay ang paligid.
Ilang hakbang lang ay nasa CM na kami, maliit lamang ito at halos siksikan na ang limang tao. Mayroong isang staff doon at dalawang babaeng intern. Ngumiti ito ng tipid sa amin.
"Ma'am, sila yung intern from Tarlac. Maiwan ko na sila sayo ah, at aasikasuhin ko pa ang iba."
"Sige maam."
Nagpaalam na si Maam Che sa amin. Humarap kami sa staff ng CM at naghintay ng sasabihin.
"Ako ang head ng Clinical Microscopy section natin, you can call me Ma'am Jo." Ngumiti ito ulit. Mukha itong mabait, malumanay din siyang magsalita. Tinawag niya ang dalawang babaeng intern na paniguradong senior namin.
"These girls are your senior intern. She's Trixie.." itinuro niya iyong babaeng nakasalamin at may mahabang buhok. Kulay purple ang hair net nito at base sa itsura niya ay mukha itong fashionista. Ngumiti siya sa amin kaya sinuklian din namin iyon ng ngiti. "...while she's Pau." turo niya naman sa isa pang intern na medyo chubby, at may mahaba ring buhok. Mukha itong masungit.
"Sila na muna ang magtuturo sa inyo ng mga dapat gawin. Ano nga ulit ang pangalan ninyo?"
"I'm Ailee po..."
"Scianna po.."
"Welcome sa BMC. Wala pa ba kayong name tag?"
Nagkatinginan kami ni Ailee atsaka umiling. Nasabi nga sa amin kanina na kailangan ay mayroon kaming ganon. Baka pag-usapan pa namin iyon sa dorm mamaya. Magkakasama naman kaming lahat doon kaya ayos lang.
Nagpaalam si Maam Jo na lalabas lang, makalipas ang halos isang minuto pa lang na pag-alis nito ay may mga specimen ng dumating. Nagsimula na si Pau at Trixie sa pag-oorient sa amin. Tinuruan nila kami ng mga ginagawa sa CM at kung ano ang mga do's and don't.
Noong may dumating ulit na mga specimen ay kami na ang pinagawa nila noon. Binigyan nila kami ng spare gloves, mask, at hair cap nila kaya nagpasalamat kami. Tahimik naming ginawa ni Ailee ang mga itinuro nila sa amin.
Hindi ko maiwasang kabahan at mapangisi. Ito ang gagawin namin kapag naging RMT na kami. We will deal with the specimens and conduct tests that will help the doctors diagnose the patient. I'm kind of excited and nervous. Buhay ng tao ang hawak namin kaya delikadong propesyon itong pinasok namin. But I know we can do this. This is what we want. Napangiti akong muli.
"Alam mo kahit nakamask ka nakikita kong nangingiti ka. Nababaliw ka na ba? Nasinghot mo ba kaagad ang amoy ng mga specimens na to?" bulong ni Ailee kaya natatawa akong umiling.
Nagpatuloy lamang kami sa ginagawa at pareho pa din kaming tahimik ni Ailee at palihim kung magkwentuhan. May ilang interns na nadagdag sa amin at nakipagkwentuhan kay Trixie at Pau. Kapag dumadami na ang specimen na nakalagay sa tabi ng microscope para basahin ay tinatawag na si Maam Jo. Pagkatapos niya itong basahin ay kami naman ang magpiprint ng resulta at magrerecord tapos ay dadalhin ulit namin sa kanya para mapirmahan.
Ganoon lang ang ginawa namin hanggang sa dumating ang lunch. Ngayong unang araw ay sabay-sabay kaming naglunch ng mga kaschoolmate ko. Dala ang in and out card ay nagpapirma na kami sa staff na makita namin upang makakain. Pinagtitinginan kami ng ibang interns dahil sa mga ngisi namin sa bawat isa. Hindi kami close lahat pero dahil siguro kami lang ang magkakakilala dito ay sobrang excitement ang naramdaman namin para makapagkwentuhan mamaya sa canteen.
Dahil nagsabay-sabay talaga kami ay pinagtitinginan kami ng bawat madadaanan. Bukod kasi sa madami kami ay agaw pansin pa ang kaingayan namin.
"Sobrang tahimik namin sa IS! Pakiramdam ko, palaging may dumadaang anghel dahil wala talagang nagsasalita!" kwento ni Ben habang nakapila kami at umoorder. Maliit lamang ang canteen at mas lalong nadepina ang pagiging maliit nito dahil sa dami namin. Mabuti na lang at kakaunti pa lang ang kumakain kaya kaya kami ng mga mesang mayroon sila.
Kami ang magkakasama nina Ailee, Ben, Vince, at Vanessa sa mesa. Walang tigil sa pagkikwentuhan ang lahat lalo pa at ito ang unang araw namin.
"Akala ko bukas pa tayo magsisimula!" Dinig kong sabi sa kabilang mesa. Akala ko din, kaya nagulat kami kanina dahil pinagsimula na kami ni Maam Che.
Hindi na kami sabay sabay sa pagbalik. May mga nauna na dahil tapos na silang kumain, at may mga nagpahuli dahil ayaw pang bumalik ng lab. Kasama kami ni Ailee doon sa mga nagpahuli. Masyado pa kasing maaga para bumalik.
"Grabe! Hindi ko talaga gustong bumalik muna. Napapanis ang laway ko don e." Reklamo ni Ailee habang nakatingin sa salamin.
Tumango ako sa sinabi nito, sumasang ayon. Naninibago pa din siguro kami kaya ganon. Kanina ay nagtext sa akin si Zac, may lakad daw silang magpipinsan ngayon. Sinusulit na ang bakasyon.
Week had passed at pakiramdam ko ay parang buwan na. Noong unang araw pag-uwi ay sobrang pagod kami ni Ailee. Ganon din ang mga kasama namin. Bago din kasi umuwi ay nagkayayaan na sabay sabay muna kaming kumain sa labas. To celebrate the start of our internship. Kaya pagkauwi ay sobra kaming napagod, kinabukasan pa naman ay may duty ulit kami.
"Hey, mayroon na tayong schedule!" bulong ni Ailee na nakatitig ngayon sa pader kung saan nakapaskil ang magiging schedule namin buong week. Napigil ko ang paghinga ko noong nakita na may night duty na kami. At mas lalo akong kinabahan noong nakita na hindi si Ailee ang makakasama ko sa night duty!
"Hala! Hindi tayo magkaduty sa thursday!" dismayadong sabi nito. Sakto namang pumasok sa CM si Trixie.
"Hindi kasi pwedeng magnight duty ang pare-parehong junior. Dapat ay may kasamang senior para kapag may hindi alam, may mapagtatanungan." napatango tango naman kami.
Hindi pa naman nakakaduty ang ibang kasection namin, iba-iba kasi kami ng schedule, depende sa mga araw ng pasok namin sa school. Sabado ang samin at sa susunod na buwan pa naman ang simula non. Ang kina Barbs naman ay Friday kaya malabo talaga na magkita kita kami. Maliban kina Yves na kasama namin sa sabado. Kaya I understand Barbs, maging ako ay hindi ko iyon gusto. Siya na nga lang mag-isa ang nasa Nueva Ecija, tapos mahihiwalay pa siya sa amin sa pagpasok sa school.
May iilang pumasok ngayon na ngayon lang namin nakaduty. Kaya kung last week ay medyo dumadaldal at nakakaadjust na kami ni Ailee, ngayon ay balik kami sa umpisa.
"Grabe, ang tahimik niyo naman!" Biglang bulalas noong isang lalaki na ngayon lang namin nakaduty, nagkatinginan kami ni Ailee atsaka tumingin sa kanya bago awkward na tumawa.
"I'm Waze, by the way.." ngisi nito,
"I'm Andrew." Sabi naman noong isa pa. Andrew?? Naalala ko bigla si Zac. May kapangalan siya. I giggled.
"Why?"
"May naalala lang ako." ngumiti ako kahit nakamask ako. Iyong dalawa kasi ay hindi nakamask.
"Ano naman?"
"Oops. You should ask, "Sino naman?" sabi ni Ailee atsaka humalakhak. Inirapan ko ito.
"Ohh... You have a boyfriend?" Tanong nito, umiling naman ako atsaka nagpatuloy sa ginagawa ko.
"Snob niyo naman, wala pa kayong name tag kaya baka gusto niyong magpakilala sa amin." Humalakhak si Waze atsaka tumingin kay Ailee.
Nagulat naman ang kaibigan ko atsaka nagpakilala. Buong umaga ay kami ni Ailee ang gumawa sa urine. Kapag naman may dumadating na stool at kapag may ipiprint ay si Andrew at Waze na ang gumagawa noon. Si Trixie kasi ay tumutulong sa Recep dahil madaming pasyente at kulang ang mga interns doon.
Hindi din naman kami nabored dahil dinadaldal kami nung dalawa. Okay din pala silang kasama dahil approachable sila. Noong lunch time ay sabay ulit kami ni Ailee. Sumabay na din sa amin si Kendra at Ben atsaka iyong isa nilang kapostmate. Nagku-kwento pa ito tungkol sa isang kainan malapit dito.
"Why didn't you tell us earlier? Dapat ay doon na lang tayo!" Excited na sabi ni Kendra.
"E hindi ko naman alam kung kumakain ba kayo sa ganon." Sid shrug which made Kendra roll her eyes. Si Sid iyong kapostmate nila ni Ben, kaschool niya sina Pau at madali silang nagkasundo.
"Next time, madami pa namang araw Kendra. Pangalawang linggo pa lang natin ito, 5 months and a half pa before we exit." nagtawanan kami atsaka nagsimula na muling kumain.
Nagdadaldalan sila tungkol sa section nila. Ang IS kasi o immunoserology section ang sa tingin nami'y pinakamahigpit sa lab. Lahat naman ay dapat mahigpit at dapat mag-ingat kaya lang nakakatakot kasi sa IS dahil mga Hepa patients at sex transmission diseases ang nandoon. Kaya required talaga na complete P.P.E ka.
"Kung ako, magkakaroon ng ganon. Hindi ko siguro alam kung ano ang gagawin ko." Sabi ni Ailee na tinanguan naman ng lahat. Kahit ako naman siguro, kami ngang iniisip pa lang iyon ay hirap na paano pa kaya ang mga mayroong ganon? For sure mas nahihirapan sila.
This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, and incidents are either the product of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events are purely coincidental.Plagiarism is a crime.This story includes studying, depression, failures, success, and other dramatic scenes. If you are not comfortable reading this kind of story, you are free to go to another story. Thank you! :)Ps: I'm not a med student, though I studied a premed course I'm not really sure about what's happening inside the medical school and doctors. So all of the words written in this story is just my POVs, some are researched and some are in fictitious manner. Thank you :))Credits for the new cover! ❤2020
PreludePrideIt's another toxic day here at the Emergency Room. Sa halos isang linggo ko na dito sa departmento na 'to ay parang hindi pa din ako nasasanay. This is really hard. Lalo na kapag 24 hours duty ka at sa ER ka lamang nakadestino.Nalipat kasi ako pansamantala galing general surgery dahil walang residente dito na galing doon.Magulo, masikip, maingay. Unang tingin pa lamang ay alam mo na kaagad kung ano ito. This is what public hospital emergency room look like. Dito dinadala ang halos lahat ng emergency patient, of course, what's the use of the word "Emergency" right?Malapit ng matapos ang shift ko, mga ilang oras na lang at makakauwi na ako para makaligo, makakain at makatulog. Ugh, sleep is life. I don't actually need to eat. All I need is to wash before going to bed, because even if I'm too tired to do so, I needed it. Hindi
"Jelai, gising na..." niyugyog ko ang balikat ng kapatid ko at nung nagmulat na siya ng mata ay sinabihan ko na siyang maligo, noong hindi pa siya tumatayo ay kaagad ko siyang sinipa ng mahina, I'm not that bully. Sapat lang iyon para magising siya bago ako tumayo para icheck ang niluluto.Today is Sunday, and for some, including us, today's family day. Magsisimba kaming mag-anak mamayang alas-siete sa bayan kaya maaga pa lang ay gumigising na kami para simulan ang araw. Lagi namang ganito. Siguro ay nasanay na kami dahil early bird talaga ang mga tao sa lugar namin.Lumapit sa akin si Jelai ng nakasimangot atsaka tinanong kung nasaan sina Mama at Papa, sinabi ko na namamasada ang mga ito. Nagpumilit kasi si Papa na mamasada ngayong madaling araw hanggang alas sais ng umaga, para dagdag kita at para daw mas mag enjoy kami ngayong araw kaya sinamahan muna siya ni mama.Kung ako ang tatanungin, kahit na kumain lamang kami
Pagbalik ko ng court ay mas dumoble ang bilang ng mga tao, mostly ay teen agers o di kaya ay nasa mid 20's. Nahirapan tuloy akong makapunta kina Jelai lalo pa at may dala din akong mga pagkain na pinadala nina Mama. Buti na lang din at hindi pa kami aalis, nag eenjoy din naman silang makipagkwentuhan kina mang Jose kaya ayos lang sa kanila na dito muna kami."Jelai.."Lumingon ang kambal at si Jelai sa akin, inabot ko naman sa kanila ang lalagyanan ng tubig nila at ang tig iisang cup ng street food. Nagstart na din ang laro at focus na focus ang lahat sa laban."Ate bat ang tagal mo?""Andami kasing bumibili, hindi naman ako makasingit kaya inantay ko munang maubos lahat ng tao sa stall. Bakit?""Wala lang, ang popogi nung players e." napatango naman ako. Yeah. When I saw the blue team earlier, they look like models."Oo nga. Teka anong school ba sila? Alam mo ba?"
Sobrang kaba ang nararamdaman ko, hindi din alam ni Jelai kung ano ang nangyari kay papa, basta daw ay nagtext si mama na magpunta kami ng ospital."Kanina ka pa daw t-tinatawagan ni mama... Pero di ka daw niya macontact.." hinilot ko ang sentido ko."Walang signal sa room namin kanina..." hinang hina ako. Hindi ako makaiyak dahil lalo lamang iiyak ang kapatid ko. Kailangan kong maging matatag dahil paniguradong humahagulgol din si mama sa ospital.Pagkadating namin sa ospital ay kaagad kaming nagtanong sa emergency room kung nandoon pa ba si papa. Itinuro naman nila kung saan ito nakahiga kaya dali dali namin iyong pinuntahan."Mama.." napatingin sa amin si mama na namumugto ang nga mata. Pagod siyang ngumiti atsaka kami niyakap.Nakita ko si papa na mahimbing ang tulog. Nakaswero ito at may oxygen din. Nakatutok sa kanya ang isang electricfan at hindi din siya nakakumot. Maluwa
Monday came and all of us looked exhausted already kahit na unang araw pa lang ng klase and mind you, the class haven't started yet."Natapos niyo ba ang coverage ng quiz?" Tanong ni Ailee. Sabay sabay naman kaming napailing samantalang si Yves ay tumango. We all grunt at him."What?" inosente nitong tanong. Sa aming magkakaibigan, Yves is the smartest. Kapag minsan ay nag gugroup study kami at siya ang magtuturo sa amin kapag may hindi kami naiintindihan."Can you please discuss it to us? Kahit yung ilang huling pages lang?" pakiusap ko."Pretty please!" dagdag pa ni Barbs at Kisses."Damn! Don't do that again! It give me creeps." umakto pa itong parang kinikilabutan kaya nagtawanan kami. Idiniscuss niya sa amin iyong last pages at kapag may di kami naiintindihan ay doon siya nagfofocus. This guy is better than our prof!"Do you have plans on taking medicine
Hindi ko na alam ang mga sumunod na nangyari, para bang lutang na lutang ako. Basta ang alam ko na lang ay nasa ospital na kami.Nilingon ko si Cosimo."Thank you sa paghatid." I said before turning my back. Hinatid niya kami sa ospital kung nasaan si papa. Hinanap kaagad namin iyong room niya pero wala na daw siya doon... Ang sakit.."Nasa morgue na po siya ma'am. Condolence po."Condolence... The least word I wanted to hear. Tinalikuran ko iyong nurse matapos sabihin kung saan ang daan papunta roon. I feel bad for what I did but it hurts a lot. Tinahak namin ang tahimik na pasilyo ng ospital. Makalipas ang ilang minuto ay narinig na namin ang iyak ng aming ina. Kaagad siyang dinaluhan ng kapatid ko at sabay silang umiyak. Napahinto ako, naestatwa di kalayuan sa kanila."Scianna.." Hindi ako tumingin kay Cosimo. Hindi pa din siya umaalis at sinamahan niya pa kami rito. I'm reall
Ako ang nagbabantay ngayon kay papa, pinagpahinga ko na muna si mama at ang kapatid ko dahil maghapon na silang kumikilos. Nakatulog naman ako ng ilang minuto kanina kaya ayos na 'yon."Hey, coffee?" napaangat ako ng tingin kay Zac. Nakapagpalit na ito ngayon ng damit, hindi basa ang buhok niya kaya siguro ay naghalfbath lang ito. Bawal maligo dito sa bahay, isa iyon sa mga pamahiin. Sumusunod kami sa ganon at nirerespeto naman iyon ni Zac, mabuti na lang at nandyan sina Yves. Sumama muna si Zac sa kanila para makapagbihis. Sasamahan ako ng mga kaibigan ko na magpuyat ngayon. I really appreciate them, their presence is enough though. But here they are, sacrificing their rest day helping me here. Noong kinausap ko sila tungkol doon, ay masyado lang nila akong pinaiyak sa naging sagot nila."We also love tito, Sci. He was so kind to us. It makes us sad because he left so early but we know that he'll be happy if we help with his burial."