บทที่ 4

ณ กรุงเทพมหานคร

ประเทศไทย

วันเปิดร้านอาหาร LILI-DEER วันแรก

หญิงสาวในชุดสีชมพูอ่อน สวมใส่ผ้ากันเปื้อนและยืนอยู่หน้าเตาด้วยใบหน้าที่มุ่งมั่นและตั้งใจ ในวันนี้เป็นวันสำคัญที่เธอจะได้โชว์ฝีมือการทำอาหารให้พี่ชายและกลุ่มลูกน้องคนสนิทของพี่ได้ลองชิมอาหารที่เธอตั้งใจทำในวันเปิดร้าน อาหารของตัวเอง เป็นวันแรก

และเมนูที่ลิเดียเลือกทำมีชื่อว่า บูยาเบส (Bouillabaisse) เป็นซุปซีฟู้ดสไตล์ฝรั่งเศสที่เธอหลงรักตั้งแต่เรียนจบจากสถาบันสอนทำอาหารชื่อดังในฝรั่งเศส กลิ่นหอมของหอยแมลงภู่ กุ้ง และปลาอบอวลไปทั่วห้องครัวขณะที่เธอค่อย ๆ เติมซอสสูตรพิเศษที่เตรียมไว้อย่างพิถีพิถัน

บูยาเบสของลิเดียไม่ใช่เพียงแค่ซุปซีฟู้ดธรรมดา แต่มันคือการผสมผสานวัตถุดิบชั้นเลิศจากท้องทะเลเข้ากับเครื่องเทศที่คัดสรรมาอย่างดี ทั้งพริกไทยดำ กระเทียม และสมุนไพรฝรั่งเศสต่าง ๆ ที่เธอเลือกใช้สร้างความกลมกล่อมให้กับน้ำซุป

หญิงสาวใช้มือจับกระทะขณะที่ยืนเคี่ยวซอสอยู่นานจนเริ่มข้นได้ดี ลิเดียก็เริ่มจัดจานอย่างละเมียดละไมและเตรียมพร้อมที่จะเดินนำไปเสิร์ฟให้กับลูกค้าคนแรก และคนที่สำคัญที่สุดของเธอ

“เพอร์เฟ็กต์” เธอพึมพำกับตัวเองและยิ้มออกมา พร้อมกับสูดกลิ่นอาหารอย่างภูมิใจเป็นที่สุด

ก่อนจะตามด้วยเมนูหลักอย่าง บีฟ เวลลิงตัน (Beef Wellington) คือ เมนูเนื้อวัวที่ห่อด้วยเห็ดบด และแป้งพัฟ ที่เพิ่งออกจากเตาอบร้อน ๆ มีความกรอบเล็กน้อย เสิร์ฟพร้อมกับซอสไวน์แดงหรือน้ำเกรวี่

และไม่ลืมที่จะจัดเตรียมไวน์แดง Merlot ไว้เตรียมดื่มให้ลื่นคอ

“ของพี่ลีออง เดี๋ยวลิเดียไปเสิร์ฟเองค่ะพี่ดิน” ลิเดียจัดจานอาหารอย่างสวยงาม รวมถึงวาดรูปหัวใจลงบนจาน ก่อนจะยกถาดเสิร์ฟ เดินออกจากครัวไปเสิร์ฟให้กับพี่ชายของเธอถึงโต๊ะอาหาร

“ว้าว” พี่ชายของเธอยิ้มออกมาและมองดูน้องสาวด้วยความภาคภูมิใจในตัวของเธอ

“ทานให้อร่อยนะคะ คุณลูกค้า” ลิเดียวางจานอาหารลงบนโต๊ะ ก่อนจะขยับเลื่อนเก้าอี้เพื่อนั่งลงข้าง ๆ เขา

“น่าทานมาก ๆ เลยนะคะเนี่ย...งั้นพี่ทานละนะ” พี่ชายค่อย ๆ หั่นชิ้นเนื้อและตักเข้าปากเคี้ยว ๆ ก่อนจะหลับตาพริ้มอย่างรับรู้ถึงรสชาติของเนื้อนุ่มและส่วนผสมต่าง ๆ ที่เธอปรุงเข้าไป

“อร่อยมาก ๆ เลยค่ะ” เขาเอ่ยชมน้องสาวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

“แล้วทุกคนล่ะคะ เป็นยังไงบ้าง...บอกเดียมาตรง ๆ ได้เลยนะคะ ถ้ายังไม่อร่อย เดียจะได้ปรับสูตรใหม่” ลิเดียหันไปถามโต๊ะอื่น ๆ ซึ่งก็คือลูกน้องของพี่ชายเธอทั้งหมด

“อร่อยมากเลยครับคุณหนู ผมไม่เคยกินซุปที่ไหนอร่อยขนาดนี้มาก่อนเลย” ลูกน้องที่นั่งอยู่อีกโต๊ะ ก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกับยกถ้วยซุปให้ดูว่าเขายกซดหมดถ้วยเลยจริง ๆ

“ลูกค้าต้องแน่นร้านทุกวันแน่ ๆ ครับ” อีกคนก็ลุกขึ้นเอ่ยชมในฝีมือการทำอาหารของเธอเช่นกัน

“แล้วพี่ดินล่ะคะ...อร่อยไหม?” ลิเดียหันไปถามหนึ่งในลูกน้องของพี่ชาย คนที่เธอสนิทมาตั้งแต่เด็ก ๆ

“อร่อยครับคุณหนู” ลูกน้องคนสนิทของพี่ชายเอ่ยชมพร้อมกับยกนิ้วให้เธอด้วยเช่นกัน

“ถ้าพ่อกับแม่ยังอยู่ ท่านคงจะภูมิใจในตัวของหนูมาก ๆ เลยนะ...น้องสาวคนเก่งของพี่” พี่ชายของลิเดียพูดขึ้น พร้อมกับลูบหัวเธอด้วยสายตาเอ็นดู

“เพราะมีพี่ลีอองคอยสนับสนุนต่างหาก ลิเดียถึงได้ทำอะไรหลาย ๆ อย่างที่ลิเดียอยากทำ”

“ขอบคุณนะคะ ที่เป็นทุกอย่างให้เดียมาตลอด...เดียรักพี่ลีอองนะ” ลิเดียโผเข้ากอดพี่ชายของเธอแน่น เพราะสำหรับเธอแล้วพี่ลีออง เป็นทั้งพ่อและแม่ให้เธอมาตลอดจริง ๆ ด้วยอายุของเขาที่มากกว่าเธอเกือบสิบปี และบวกกับพ่อแม่ของเธอก็จากไปตั้งแต่เธอยังเล็ก ๆ ทำให้ในความทรงจำของเธอ มีพี่ชายคนนี้เป็นเหมือนฮีโร่ประจำตัวของเธอมาโดยตลอด

พี่ลีอองเล่าให้เธอฟังแค่ว่า พ่อแม่ของเธอเสียชีวิตจากเหตุการณ์เครื่องบินตก แต่ลิเดียเองไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับประวัติของพวกท่านมากนัก

“พี่ก็รักเดีย...รักที่สุดในโลกเลยด้วย”

“ถ้ารักเดียจริง...ก็รีบมีหลานให้เดียอุ้มสักทีสิคะ”

“ทะลึ่งแล้วนะเราเนี่ย”

“มา ๆ ๆ ชนแก้วฉลองเปิดร้านวันแรกกันดีกว่า!” ลีอองยกแก้วไวน์มาชนกับแก้วน้ำเปล่าของเธอ ก่อนจะหันไปยกกับทางพวกลูกน้องของเขา

“รีบเปลี่ยนเรื่องเลยนะ” ลิเดียมุบมิบ ๆ ปากเบา ๆ

ทุกคนต่างยิ้มแย้มอย่างมีความสุข ต้อนรับวันเปิดร้านอาหารสไตล์ฝรั่งเศส ที่ตั้งอยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยาที่ได้ทั้งวิวที่สวย และพื้นที่กว้าง ๆ ที่เป็นมรดกตกทอดมาจากพ่อกับแม่ของลิเดียเอง

หลังจากจบมัธยมปลายที่ไทยแล้ว พี่ชายก็ให้เธอย้ายไปอยู่ฝรั่งเศสกับคุณป้าแท้ ๆ ที่ได้แต่งงานกับสามีเศรษฐีชาวฝรั่งเศส และด้วยความที่ทั้งสองคนไม่มีลูก

จึงรับเอาลิเดียไปช่วยเลี้ยงด้วยความเต็มใจ ลิเดียเรียนจบมหาวิทยาลัยที่นั่นในคณะเกี่ยวกับการบริหาร

หลังจากที่เรียนจบปริญญาตรีมา ด้วยความที่เธอชอบทำอาหารและขนมเป็นชีวิตจิตใจ เธอมักจะคิดค้นสูตรใหม่ ๆ มาทำให้คนในครอบครัวได้ลองทานอยู่เสมอ

ซึ่งเธอก็ยังสนใจที่จะลงเรียนคอร์สทำอาหารและขนมเพิ่ม แถมยังหัวดีจบหลักสูตรเชฟ จากสถาบันสอนทำอาหารชื่อดังที่สุดในฝรั่งเศสอีกด้วย

ทางด้านของลีอองเอง เขาก็มักจะบินไป ๆ มา ๆ ไทย ฝรั่งเศสอยู่บ่อย ๆ ด้วยความคิดถึงและเป็นห่วงน้องสาวสุดหัวใจ

แต่มันก็น่าแปลกเหมือนกันที่เขาไม่เคยชวน หรือเสนอให้ลิเดียกลับมาช่วยงานธุรกิจของครอบครัวที่ประเทศไทยเลยสักครั้ง

แต่การตัดสินใจกลับมาไทยครั้งนี้ สาเหตุก็เป็นเพราะว่าคุณป้าแท้ ๆ ของเธอ ท่านได้จากโลกนี้ไปอย่างสงบด้วยโรคประจำตัว

ลีอองจึงต้องรีบไปรับตัวน้องสาวกลับมาที่ไทยในทันทีเพราะมันคงจะไม่ค่อยเหมาะสมหากต้องอยู่กับคุณลุงฝรั่งตามลำพัง แม้ว่าคุณลุงท่านจะเป็นคนดี และเอ็นดูลิเดียมากไม่ต่างจากลูกแท้ ๆ เลยก็ตามแต่

“ทานของคาวกันเสร็จแล้ว ก็ต้องตามด้วยของหวานนะคะหนุ่ม ๆ” ขณะที่ลิเดียยิ้มแย้มเดินมาเสิร์ฟเมนูขนมหวานที่เธอตั้งใจทำมา ให้กับบรรดาลูกน้องคนสนิทของพี่ชายอยู่นั้นเอง

ในขณะที่บรรยากาศอบอวลไปด้วยความสุข กลับเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น...

“หมอบ!” เสียงของดิน มือขวาคนสนิทของลีอองตะโกนดังลั่น

เคร้ง!! ลิเดียตกใจปล่อยถาดขนมตกลงกับพื้นทันที แต่ยังไม่ทันที่เธอจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ร่างสูงของใครบางคนก็พุ่งกระโจนเข้ามาหาเธอ พร้อมกับกดตัวของเธอล้มลงไปนอนที่พื้น

เพล้ง ๆ ๆ ๆ ปัง ๆ ๆ เสียงกระจกหน้าร้านแตกกระจาย! กระสุนปืนห่าใหญ่พุ่งทะลุเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัว ทุกอย่างกลายเป็นความโกลาหลในพริบตาเดียว

ลิเดียหลับตาพร้อมกรีดร้องด้วยความตกใจแบบสุดขีดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้

“คุ้มกันคุณหนู!” เสียงพี่ชายของเธอตะโกนมาจากอีกทางหนึ่ง ลูกน้องบางคนคว่ำโต๊ะมาบังกระสุน พร้อมกับเริ่มมีการยิงสวนกลับไป

“ดูแลน้องของฉันด้วยชีวิตของแก” ลีอองจ้องเข้ามาในตาของลูกน้องคนสนิทและเอ่ยด้วยเสียงที่แข็งกร้าว

“นี่มันเรื่องอะไรกัน ๆ” ลิเดียตกใจจนแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง เธอพยายามจะวิ่งกลับไปหาพี่ชาย

“อย่าไป...คุณหนูอย่าขยับ!” ดินกดตัวของลิเดียนอนลงใต้ร่างของเขา ขณะที่เขาเองก็ยังคงพยายามยิงสวนกลับไปทางคู่อริ และคุ้มกันเธอไปด้วย

“พาลิเดียหนีไป!” ลีอองตะโกนบอกกับลูกน้องอีกสองคน ก่อนจะล่อเป้าไปอีกทางพร้อมกับกราดกระสุนใส่อีกฝ่ายแบบไม่ยั้ง เขาจงใจล่อให้พวกมันสนใจที่เขา

ขณะที่ดินและลูกน้องอีกคนก็รีบลุกและลากตัวของลิเดียออกไปทางหลังร้าน และขับรถยนต์กันกระสุนมาเตรียมรอรับลิเดียอย่างทันท่วงที

ปัง ๆ ๆ ๆ เสียงปืนดังมาจากทั่วทุกสารทิศ

“อร๊าย ๆ” ลิเดียยกมือปิดหูของเธอเอาไว้ ตอนนี้หูของเธอมันอื้อจนแทบไม่ได้ยินอะไรเลยจริง ๆ เพราะเสียงปืนมันดังมาก ๆ และรัวมากจนแทบฟังอะไรไม่รู้เรื่องเลย

“ไม่นะ...ไม่เราจะทิ้งพี่ลีอองไม่ได้นะคะ” เธอร้องเรียกเขาสุดเสียง เมื่อหันหลังกลับไปมองแล้วพบว่าพี่ชายของเธอที่กำลังวิ่งตามหลังมาคุ้มกันรถให้ ถูกยิงเข้าที่ต้นขา และกลางหลังจนล้มลงไปกองที่พื้น

“ออกรถ!” ดินตะโกนบอกคนขับทั้งน้ำตา

“ไม่ ๆ” ลิเดียเริ่มโวยลั่นเมื่อได้ยินคำสั่งของเขา

“คุ้มกันคุณหนู ด้วยชีวิต” ดินพูดย้ำกับทุกคนอีกครั้ง

“ฉันสั่งให้กลับไป...กลับไปช่วยพี่ลีอองเดี๋ยวนี้” ลิเดียรีบออกคำสั่งโต้แย้ง แต่ไม่มีใครรับฟังคำสั่งของเธอเลย

ขณะที่เสียงปืนยังคงดังสนั่นอยู่ตลอดทาง ขณะที่รถกันกระสุนพุ่งตัวออกไปอย่างรวดเร็ว ดินพยายามช่วยพาลิเดียให้หนีจากการตามล่าของกลุ่มศัตรู

“ขับตรงไปที่เซฟเฮาส์ 007” ดินบอกกับลูกน้องที่กำลังขับรถ อีกมือของเขาก็รั้งลิเดียเอาไว้แน่น เพราะเธอยังคงร้องไห้และรั้งจะลงไปช่วยพี่ชายของเธอให้ได้

“ทำไมพี่ดินถึงกล้าทิ้งพี่ลีอองแบบนี้ ทำไม ๆ”

“อย่าโกรธผมเลยนะครับ ผมแค่ทำตามคำสั่งของนายเท่านั้น” ดินพูดด้วยแววตาที่เจ็บปวดไม่ต่างกัน เขากำปืนในมือไว้แน่น

“ละเลือด” ลิเดียมองที่ต้นแขนซ้ายของดินและยกมือปิดปากแน่นด้วยความกลัว ลิเดียนั่งตัวสั่นเทาและทำอะไรไม่ถูกเลยในตอนนี้ ขณะที่ข้างนอกก็ยังคงมีคนขับรถไล่ตามล่าพวกเขา และสาดกระสุนใส่แบบรัว ๆ

ปัง! ปัง! โครม ๆ ทั้งยิงทั้งขับเบียดจนรถของพวกเขาเสียหลักพลิกคว่ำตกลงไปที่ข้างทางอย่างไม่สามารถควบคุมทิศทางได้

โครมม!!

“ระวัง!” ดินตะโกนลั่น ก่อนจะเอาตัวเองโอบคุณหนูของเขาไว้ เพื่อให้เธอได้รับการกระแทกและบาดเจ็บน้อยที่สุด

“กรี๊ดดดด!” ลิเดียกรีดร้องเสียงดัง เธอรู้สึกถึงแรงกระแทกมหาศาลก่อนที่ทุกอย่างจะมืดลงอย่างรวดเร็ว

ทุกอย่างรอบตัวเริ่มมืดลง เธอได้ยินเสียงปืน เสียงระเบิด และเสียงโหวกเหวกไกล ๆ ก่อนที่ทุกอย่างจะดับสนิท...

“กลิ่นน้ำมัน?” ดินที่สลบไปเพียงชั่วครู่ หรี่ตามองไปรอบ ๆ พบว่ารถพลิกคว่ำลงข้างทางเริ่มมีน้ำมันหยดลงมาจากทางห้องเครื่องด้านหน้า ลูกน้องทั้งสองคนที่นั่งมาด้านหน้า ถูกแรงกระแทกอัดคารถจนแทบจำใบหน้าเดิมไม่ได้ ทั้งคราบเลือดและร่างกายที่ถูกกระแทกอย่างแรงจนสาหัส ซึ่งแน่นอนว่าพวกเขาไม่ได้หายใจอีกต่อไปแล้ว ดินขบกรามแน่นมองลูกน้องตรงหน้าอย่างเจ็บปวดแทบคลั่ง

“คุณหนูตื่นสิ...คุณหนูเราต้องไปแล้ว” ดินเขย่าร่างของเธออย่างบ้าคลั่ง แต่ร่างของหญิงสาวยังคงหมดสติจากแรงกระแทกและความตกใจจนหมดสติไป

ตัวของดินเองก็ได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัส ขาของเขาถูกเหล็กจากประตูที่พัง ทิ่มเข้ามาลึกเกือบถึงกระดูก

“คุณหนู...เฮ่อ...คุณหนู” ดินพยายามเขย่าตัวลิเดียที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา แต่เธอกลับไม่ตอบสนองอะไรเลย

“คุณหนู...ตื่นสิครับ ตื่น” ด้วยความเป็นห่วงเธอทำให้เขากลับมามีสติมากขึ้น และกลิ่นน้ำมันที่เริ่มมากขึ้น ๆ ทำให้ดินต้องกัดฟันทนต่อบาดแผลที่ได้รับ และใช้กำลังเฮือกสุดท้ายที่พอมี ถีบประตูรถหนัก ๆ ออกไป

ก่อนจะลากตัวลิเดียออกมาจากรถอย่างทุลักทุเล ในวินาทีที่เขาลากเธอออกมาพ้นจากรถไม่เท่าไร

รถที่พลิกคว่ำนั้นก็ระเบิดเป็นลูกไฟใหญ่และระเบิดซ้ำ เผาไหม้ทั้งคันจนไม่เหลือชิ้นดี

🦌________🦁

เพื่อความรัก พวกเขาจำเป็นต้องต่อสู้ แย่งชิงทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เธอมาครอบครอง

และในสนามแข่ง (รัก) แห่งนี้จึงมีทั้งผู้ชนะและผู้แพ้เสมอมา

การแย่งชิงที่เริ่มจากรุ่นพ่อ..สู่รุ่นลูก..🔥

DEVIL’S HEART ดวงใจอสูร

( รุ่นพ่อ_จบแล้ว)

TURN ME ON สวาทร้อนซ่อนรัก 3P+

( รุ่นลูก_จบแล้ว)

ROARING LION ใต้เงาราชสีห์

( รุ่นลูก_กำลังอัปเดต)

⚠️ หากไม่ได้อ่านสองเรื่องก่อนหน้านี้ แล้วอยากเริ่มอ่านที่ไลออน🦁 ก็อ่านได้เลยค่ะ ไม่งงแน่นอน..