Home / Romance / Rain on Your Parade / Chapter 4: Chef Amos

Share

Chapter 4: Chef Amos

Author: Penmary
last update Last Updated: 2022-08-12 06:40:42

Paulit-ulit na tinapik ni Zein ang lamesa gamit ang kaniyang mga daliri habang kausap si Lester sa cellphone. Wala silang gig sa araw na iyon kaya nabo-boring siya pero wala naman siya sa mood lumabas ng bahay.

“Come on, Zein. Come with me. I am going to Bicol,” pangungumbinsi sa kaniya ni Lester. 

Ginulo niya na lang ang buhok niya dahil sa kakulitan nito. Matagal niya na itong kaibigan. High school pa lang sila nang magkakilala sila. Ito rin ang bassist nila kaya sa lahat ng mga kabanda niya, si Lester ang pinakamalapit sa kaniya.

“Then what? You will introduce me as your girlfriend? No way!”

“Please, gusto nila akong ipakasal sa kinakapatid ko. M*****a naman ang babaeng iyon. I can’t imagine myself building a family with her.” Nahimigan ni Zein ang kawalan ng pag-asa sa lalaki.

“Mag-isip ka nga. If you introduce me as your girlfriend to your parents, they will not like me for you. I swear, I am not the type of girl na magugustuhan nila.”

“Magugustuhan ka nga nila,” giit nito. “You’re beautiful inside and out, Zein.”

Umiling si Zein at humigop ng kape. “Kaya pala wala pa akong boyfriend hanggang ngayon?” sarkastikong tanong niya sa kaibigan. “Hindi nila ako magugustuhan. Wala nga akong boyfriend o manliligaw.”

Nagpakawala ito ng malalim na hininga at sandaling natahimik pero muli rin nagsalita. “Sabi ko naman kasi sa iyo, patulan mo na lang ako.”

Pumunta si Zein sa harap ng refrigerator para maghanap ng makakain pero wala na pala siyang pagkain. Ang kaniyang Ate Zelda ang namimili ng mga kailangan niya noon. Nang nasa Japan siya, hindi naman siya nahirapan dahil kasama niya sa bahay ang isa niyang kabandang babae na si Agnes. Ngayong siya na lang mag-isa sa malaking bahay na iyon, pakiramdam niya, nawalan siya ng isang paa. Kailangan niyang masanay na wala na si Zelda sa kaniyang tabi.

Kailangan ko na talagang mag-grocery.

“Zein? Are you still there?” untag ni Lester. 

Nabalik ang kaniyang atensiyon sa binatang patuloy pa palang nagsasalita sa kabilang linya. “Oo, nandito pa ako. Sorry, naisip ko lang na kailangan ko palang mag-grocery.”

“Samahan na kita.”

“Tapos kukulitin mo na naman ako? Ayoko,” matigas niyang tugon dito.

Narinig ni Zein sa kabilang linya ang pagmamaktol nito. Kung hindi niya lang talaga matagal na kaibigan ang lalaki, hindi siya magtitiyaga sa kakulitan nito.

“Patulan mo na nga lang kasi ako para matapos na ang pangungulit ko sa’yo. Do you think that will be a great idea? You and me… in a relationship is not bad. Bakit hindi mo na lang ako gawing… boyfriend mo?”

“Sira ang ulo mo. Sagad!” 

Natawa ang lalaki dahil sa sigaw ni Zein. Hindi naman kasi siya ganoon kadesperada na magkaroon ng boyfriend. Gusto niyang magkaroon ng karanasan pero hindi sa ganoong pagkakataon.

Matagal na siyang biniro ng ganoon ni Lester at wala siyang ibang magawa kundi ang mapikon na lang. Wala naman nga kasing nagkamaling pumatol sa kaniya. Hindi niya alam kung anong mali sa kaniya. Bata pa siya at hindi naman siya nagmamadali kaya lang ay nakapagtatakang kahit manliligaw man lang ay wala siya. Baka sa sobrang pagiging kampante niya, walang maging pagbabago sa buhay niya. Katulad ng iba, nangangarap din siyang bumuo ng pamilya sa tamang panahon.

“Basta pag-isipan mo ang suggestion ko. I am willing to be your boyfriend—” Pinatay niya na ang tawag. Siguradong namumula na ang lalaki sa inis. Natawa na lang siya sa naisip.

Nakakita si Zein ng cup noodles. Iyon na lang muna ang kakainin niya. Bubuksan niya na sana iyon nang marinig niya ang pagbukas ng gate. Kumunot ang kaniyang noo. Agad siyang naglakad palabas.

Ipapupulis ko na talaga kung si Mang Tasyo na naman. Ang aga-aga, binubwisit na naman ako.

Sabi sa kaniya ng lalaki, ang secretary nito ang magiging ka-areglo niya sa aksidente ngunit si Amos naman ang kausap niya. Maaari namang i-text na lang o kaya isang settlement na lang ang mangyari pero pinahaba pa nito. Ibinigay niya na nga ang buong bayad niya subalit hindi nito tinanggap. Katulad noong isang araw, busy siya sa kaniyang gig pero ang lalaki ay laging tawag nang tawag. Pinatayan niya ito ng isang beses at laking gulat niya na lang nang dumating ang isang pulis sa bar kung saan siya nagpe-perform at inimbitahan siya sa presinto dahil naghain ng kaso si Amos.

Sira talaga ang ulo!

Pagbukas niya ng pinto, bumungad sa kaniya si Zelda na may mga dalang grocery bag. Ang kaninang mukha niyang hindi maipinta ay biglang umaliwalas. Dagli niya itong dinaluhan at kinuha ang ibang dala nito.

“Ate, bakit hindi mo pinasok ang sasakyan mo?” tanong niya pagkatapos nilang ilapag sa lamesa ang mga pinamili ng kaniyang ate.

“Saglit lang ako. Dumaan lang talaga ako kasi baka wala kang stock ng pagkain dito sa bahay.”

Napangiti si Zein sa sinabi ni Zelda. Kahit may asawa na ito, lagi pa rin siya nitong inaalala. Hindi niya talaga alam kung ano siya ngayon kung wala ang ate niya para gabayan siya.

Inabot nito ang supot ng paborito niyang bakeshop. Gumuhit pa ang mas malawak na ngiti sa kaniya. “Naks, alam mo pa rin ang paborito ko.”

“Ano ka ba? Nag-asawa lang ako. Hindi kita kinalimutan.” Natatawang kinuha nito ang mga pinamili at ito na ang nag-ayos sa kusina.

“Syempre, kailangan kong masanay mag-isa. You are now with Kuya Race. Soon, you will be a mother of your own children. Hindi na ako ang magiging priority mo,” paliwanag niya.

Umupo ulit siya at humigop ng kape. Kumagat siya ng Reo’s pandesal. Napapikit na lang siya sa sobrang sarap at tumango nang paulit-ulit. Hindi talaga siya nagsawa sa produkto ng mga ito. Lahat ay masarap. Pandesal lang naman iyon pero talagang kakaiba kumpara sa mga pandesal na kung hindi sunog ang ibabaw, puro hangin lang naman ang loob. Hindi na iyon kailangan ng palaman kasi nanuot na ang lasa sa dila.

“Zein, kahit may pamilya na ako, it doesn’t mean that you’re not my priority. You’re always be my priority.”

“Kikiligin na ba ako, Ate Zelda?” natatawa niyang tanong. Napailing na lang ito sa kalokohan niya. “Don’t worry. I can take care of myself. Besides, I am an adult now.”

“Adult, huh?” hindi makapaniwalang tanong nito. “I guess you are starving now that you have no food to eat. Kung hindi ako namili, baka kalimutan mo na namang mag-grocery.”

“Mamimili naman ako. Nawala lang sa isip ko.”

Bumuntong-hininga ito. “Find a person that will take care of you para hindi ako nag-aalala nang ganito,” suhestiyon nito.

Nilunok niya muna ang kinakain saka siya nagsalita, “Sino naman? Alangan namang kumuha ako ng katulong? Magastos iyon.”

“So what? Ako naman ang magpapasuweldo.”

“Nonsense lang. Lagi naman din akong wala sa bahay dahil sa mga practice at gigs.”

Natapos na ito sa pag-aayos sa kusina kaya lumapit ito sa kaniya. Umupo ang kaniyang kapatid sa kaharap niyang upuan. Nasa mukha nito ang pag-aalala ng isang nakatatandang kapatid.

Para pa rin siyang bata kung ituring nito. Kapag kinapos siya sa kaniyang budget, inaabutan siya nito ng pera pero ayaw niyang maging pabigat. May ipon naman siya pagkatapos ng kontrata nila sa Japan kaya ayaw niya na itong abalahin pagdating sa pera.

“Kung mag-boyfriend ka na lang kaya,” mungkahi nito na parang pupulot na lang basta sa kalsada ng boyfriend. “Yeah, you never introduce someone as your boyfriend.”

Napangiwi siya at ginulo ang buhok. “Wala ngang magkamaling pumatol sa akin.”

“You are beautiful, Zein,” nakangiting turan nito.

Pangalawa na talagang beautiful ngayong araw. Beautiful lang, walang jowa.

Pinasadahan siya ng tingin ni Zelda. “Just fix yourself. Look, ni pagsusuklay ay hindi mo magawa. Ang dami mo pang hikaw sa tainga mo.”

Hinawakan niya ang mahabang buhok ng kaniyang ate na lagi nitong kinukulot kapag umaalis ito. Natural ang kulay ng buhok nito. Hindi niya tuloy maiwasang ikumpara ang sarili niyang buhok na nakailang palit ng kulay.

“Ate, magkaiba naman tayo. Mahinhin ka. Mabait, maalaga at mapagmahal kaya maraming nagkakagusto sa iyo.”

Napangiwi na lang siya nang yakapin siya ni Zelda. “Ganoon ka rin naman.”

“Hindi ako mahinhin. Taklesa ako.”

“No, you’re not.” Gumuhit ang ngiti sa mga labi nito. “Kahit magsuot ka pa ng all black at lagi kang gumamit ng black lipstick, hindi mo maitatago sa akin na mahilig ka sa pink.”

“Ate naman! Secret ko lang iyon,” reklamo niya sabay gulo sa kaniyang buhok. Mahina nitong hinampas ang kaniyang kamay at inayos nito ang kaniyang buhok.

Kulang na lang ay lagyan niya ako ng clip.

“Huwag mong ikahiya ang bagay na iyon. It means that you are also soft even you always show to everyone that you’re strong. I know you. You are my sister.”

Parang hinaplos ang kaniyang puso sa sinabi ng kaniyang ate. Kilalang-kilala talaga siya nito. Wala na talaga siyang masabi sa binigay na pagmamahal ni Zelda sa kaniya.

“Tama na nga, nagkabolohan na tayo.” Pareho silang natawa. Bonding na nila iyon. Minsan na lang iyon mangyari kaya sinulit niya na.

“By the way, thank you.”

“Para saan?”

“For saving our reception. Salamat sa pagkanta mo. Napigilan mo si Amos na manggulo.” Napansin ni Zein ang pagdaan ng lungkot sa mga mata ni Zelda. 

Napailing na lang siya. “Why did you invite him, by the way?”

Nagpakawala ito ng malalim na hininga. Ayaw niya talagang mamroblema ang kapatid. Marami na silang pinagdaanan kaya mas lalong nainis ang kaniyang kalooban dahil dinagdagan iyon ni Amos. 

“I thought he already moved on. Hindi ko naman alam na may pinaplano pala siya. Hiyang-hiya ako sa pamilya ni Race.”

Inilagay niya ang dulo ng kaniyang dila sa loob ng kaniyang pisngi at mariing pumikit. Hindi niya na talaga alam ang gagawin kay Amos. Ayaw niyang makita ang ate niya ng ganoon dahil lang sa walang kuwentang lalaking iyon. Kung pwede niya lang na tirisin ito nang pinong-pino ay matagal niya nang ginawa.

“I let him baked our wedding cake. Nag-volunteer naman kasi siya. Syempre, pumayag ako. May kasalanan ako sa kaniya. Isa pa, magaling siyang pastry chef,” nagsisising sabi nito.

Natawa siya sa impormasyong iyon. Hindi siya makapaniwalang panadero pala ang lalaki. “Si Mang Tasyo, pastry chef? Hindi halata. ’Di ba, business administration ang kurso niya noong nililigawan ka pa lang niya? How come that he is a pastry chef now?”

“Don’t call him Mang Tasyo. That’s rude, Zein. He took culinary first. Pagka-graduate niya, nag-take siya ng business administration kasi siya ang magmamana ng businesses ng mga magulang niya.”

“Rude rin naman siya. Hindi lang talaga ako makapaniwala na ang yaman pala niya.” Sa halip na makipagtalo pa, kumuha na lang ulit siya ng pandesal at kumain.

Ang sarap talaga!

“Alam mo ba kung sino ang may-ari ng Reo’s Bakeshops?” bigla na lang tanong ng kaniyang ate.

Napatigil siya sa pagnguya. Hindi niya alam kung sino ang founder ng paborito niyang bakeshop. Wala naman kasi siyang pakialam. Ang gusto niya lang ay ang mga tinapay at iba pang pastries na produkto ng mga ito. Mabuti na nga lang ay may branch din sa Japan ang mga ito.

“Hindi. Sino ba?”

“Sa Reolonda family nagmula ang kanilang recipes na napanatili nila hanggang ngayon.”

“Parang... narinig ko na ang Reolonda. Hindi ko lang alam kung kailan o saan.”

Kaya pala masarap ang mga produkto ng mga ito dahil talagang hindi nawala ang kalidad kahit lumipas ang panahon. Kahit yata mga tinapay lang ang kainin niya sa loob ng isang taon, hindi siya magsasawa. Salamat sa Reolonda family kung ganoon.

“Of course, you know Reolonda. Si Amos ay isang Reolonda.”

Natandaan niya na. Amostacio Reolonda nga pala ang pangalan ng binata. May masasabi talaga sa buhay ito katulad ng sinabi sa kaniya ni Yvette.

Nakinig lang siya sa paliwanag ng kaniyang ate habang humihigop ng kape. “Si Amos ang successor nila. For sure, siya ang nag-bake ng kinakain mo ngayon kasi sa Pasay ko iyan binili.”

Ilalapag niya na sana ang tasa sa ibabaw ng lamesa pero bigla na lang nanginig ang kaniyang kamay nang marinig ang sinabi nito. Agad namang nataranta si Zelda at tiningnan kung may paso siya.

“What? Paano? Hindi puwede!”

“Anong hindi puwede?” nakakunot ang noong tanong nito. Tumayo ito at kumuha ng basahan. “Kaya nga hindi ako nagtataka na nagustuhan mo ang wedding cake namin kahit ampalaya flavor.”

Tumingin siya sa pandesal na hawak niya. Pakiramdam niya ay hindi siya matutunawan sa nalaman. Bakit ito pa ang may-ari ng bakeshop na paborito niyang bilhan?

Dinudungisan lang ng lalaking iyon ang paborito kong pagkain!

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Rain on Your Parade    Chapter 75: Last Chapter

    Nakatayo si Amos sa mini stage sa event hall ng hotel. Kasal na sila ni Zein at reception na nila pero kinakabahan pa rin siya habang hinihintay ang asawa. Nagpalit kasi ang babae nang mas maayos na dress. “Let’s all welcome Mrs. Reolonda. Nakapagbihis na po ang ating bride,” anunsiyo ng emcee. Parang nahulog ang puso ni Amos habang pinapanood si Zein na maglakad palapit sa kaniya. Nakasuot lang ito ng simpleng infinity dress at nakalugay na ang buhok na nakatali lang kanina. Nagtagpo na naman ang mga paningin nila sa isang wedding reception katulad nang unang dumapo ang paningin ni Amos kay Zein. Sa pagkakataong iyon, sila na ang kinasal. Sa pagkakataong iyon, ang makasama ito hanggang pagtanda ang kaniyang plano. Sa pagkakataong iyon, labis na pagmamahal na ang dating atraksiyon lamang na naramdaman niya noon. “You’re so beautiful, Zein.” Hindi niya napigilang sabihin ang nilalaman ng isip nang makalapit na ito sa kaniya. Tumawa lang si Zein pero alam na alam niya ang kislap s

  • Rain on Your Parade    Chapter 74: Itatali

    “I will leave you for your own good.” Nagsalubong ang mga kilay ni Zein sa sinabi ni Amos. Wala siyang kaalam-alam na may balak palang umalis ang binata. Wala siyang kaalam-alam na iiwan siya nito at ang mga anak nila. “What did you s-say?” Nawalan ng ekspresiyon ang mukha ni Amos at kinuha sa kaniya ang plane ticket at ang titulo ng bahay na nakapangalan na sa kaniya. Natulala lang si Zein habang pinagpatuloy naman ng lalaki ang pag-aayos ng mga gamit nito. Naguguluhan siya. Hindi niya agad maproseso sa utak niya ang mga nangyayari. “Y-you’re leaving. B-bakit ka aalis?” lakas-loob niyang tanong. “Please, not now…” Nagpanting ang mga tainga ni Zein. Gusto niya ng paliwanag pero hindi kayang ibigay sa kaniya ni Amos. Gusto niya itong maintindihan pero parang wala itong naririnig sa mga tanong niya. “Not now? Kailan pa? Kapag aalis ka na? One week from now, aalis ka na! Anong balak mo?! Bakit mo binigay sa akin ang bahay na ito?! Why you’ll leave us for good?!” “Zein, p-please, d

  • Rain on Your Parade    Chapter 73: Own Good

    Dahan-dahang bumangon si Amos sa higaan niya. Ayaw niyang magising si Zein sa mahimbing nitong pagkakatulog. Napangiti siya at marahang hinalikan sa noo ang babae bago tumayo at lumabas ng kuwarto. Kahit gustong makasama ni Amos si Zein, kailangan niyang pigilin ang sarili. Kailangan niyang sanayin ang sarili na wala lagi ito sa tabi niya. Kaya ang mga panahong dapat katabi niya ito sa kama, ginugol niya sa pagtatrabaho sa study room. Kailangan niyang masanay para hindi sobrang hirap sa kaniyang iwan ang mag-iina niya. Hindi niya naman tatakasan ang responsibilidad niya sa mga anak niya. Sisiguraduhin niya pa rin na may magandang kinabukasan ang mga ito. Iyon nga lang, hindi niya kayang manatili hanggang ginugulo siya ng konsensiya niya. Para bang nag-set na sa utak niyang kapahamakan lang ang dulot niya sa pamilya niya sa dami ng pagkukulang at pagkakamali niya. Abala si Amos sa trabaho nang bigla na lang may kumatok sa pinto ng study room niya. “Come in.” Natigilan siya nang pum

  • Rain on Your Parade    Chapter 72: Childish

    Hindi na gaanong masakit ang sugat ni Zein. Nakakakilos na rin siya nang maayos kaya bumalik siya sa mga dating ginagawa. Kapag maaga siyang nagigising, siya na ang nagluluto para sa mag-ama niya. Hindi muna siya pinabalik sa shop para makapagpahinga siya nang maayos. “Zein, what are you doing?” Pinaglapat ni Zein ang mga labi nang kinuha sa kaniya ni Amos ang sandok na hawak. “Gusto ko lang namang magluto, Amos.” “Pero hindi pa masyadong magaling ang sugat mo. Isa pa, buntis ka. Huwag kang magkikilos. Baka mapaano kayo ni baby.” Nagsalubong ang mga kilay ni Zein. “Hindi naman nakakapagod ang pagluluto.” Tiningnan siya ni Amos ng masama. Napanguso si Zein at naglambing. Niyakap niya ito mula sa tagiliran. Naramdaman niyang natigilan ito saglit pero muli namang nagpatuloy sa pagluluto. “I… love you.” Bumuntong-hininga si Amos. “S-sige na, umupo ka na. Ako na rito. Dadaan pa tayo sa obgyne mo. Titingnan natin ang health ng baby.” Mas hinigpitan ni Zein ang yakap. Ayaw niyang komp

  • Rain on Your Parade    Chapter 71: So Much

    “Sir, your private investigator wants to talk to you.” Tumikhim si Amos at tumayo mula sa kaniyang swivel chair. Nang makapasok ang private investigator niya, mabilis niya itong pinaupo sa couch. Ito ang inutusan niya para mag-imbestiga sa nangyari kay Zein noon. Mukhang sa pagpunta pa lang nito, alam niya nang may impormasyon na itong dala. “Someone tried to kill your fiancée, sir.” Kumunot ang noo ni Amos. “What?” Ibinigay sa kaniya ng private investigator ang isang envelope. Bumilis ang paghinga niya. Namuo ang galit sa mukha niya nang makita ang isang larawan na kuha mula sa CCTV footage. Kuha iyon nina Zein at Thea. Nakatutok ang baril nitong hawak sa fiancée niya. “Thea…” Nanginig ang mga kamay niya sa galit. Halos mapunit ang picture na hawak niya. Ang babae pala ang rason kung bakit nawala sa kaniya si Zein. Hindi niya inasahang aabot sa ganoon si Thea. Hinding-hindi niya talaga ito mapapatawad at ipakukulong niya ito. “On CCTV, the girl everyone thought was Miss Zein wa

  • Rain on Your Parade    Chapter 70: No Hope

    Panay ang pagsusuka ni Zein. Hindi niya maintindihan kung anong nangyari sa kaniya. Ang alam niya, gusto niya lang matulog kahit wala naman siyang ginawang nakakapagod. Sigurado rin siyang wala siyang nakaing panis. “Ma'am, ayos lang po ba kayo?” tanong sa kaniya ng maid pagkalabas niya ng banyo. Tumango na lang si Zein at tinanggap ang baso ng tubig na binigay nito. Nasa kalagitnaan kasi siya ng pagluluto nang bigla na lang niyang naramdamang nasusuka siya. Ito na lang ang nagpatuloy sa pagluluto niya. “Gusto ninyo po bang tawagan ko po si Sir Amos?” Agad siyang umiling. “No need. Hindi naman malala ’to. Ipapahinga ko lang. Alam mo naman ’yang si Amos, laging O.A.” Natawa ang maid nila sa sinabi niya. Talaga namang overreacting si Amos sa lahat ng bagay lalo na pagdating sa kanila ni Pita. Kulang na lang, ikulong sila palagi sa bisig nito para maprotektahan. Kumain muna siya bago umalis ng bahay. Pupuntahan niya kasi ang photoshop niya para tingnan ang nangyayari sa negosyo niy

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status