Chapter Three

Chapter Three: Simula

His brows up. “Bakit? May dumi ba ako sa mukha?” Aniya ipinakita sakin ang magkabila niyang pisngi.

“W-Wala naman.” Kinakabahang usal ko at nag-iwas ng tingin.

Dahan-dahan siyang tumango na para bang meron siyang nararamdaman pero hindi siya nagpahalata. Mas lalo naman akong kinabahan dahil do’n.

“Pagkatapos natin dito, ihahatid na kita,” aniya.

“Okay,” yun lang ang sinabi ko at hindi na nasundan pa hanggang sa matapos kaming kumain.

Sinunod naman niya ang sinabi niya. Tahimik kaming bumiyahe hanggang sa makarating kami sa building kung saan niya ako sinundo kanina.

Ipinagbuksan niya ako ng pinto at inilalayan pababa sa kanyang Lamborghini. “Salamat,”

“Dito ba ang condo mo?” aniya, tumingala at tinignan ang buong building.

Nangapa ako ng sagot. Nung wala siyang nakuhang sagot mula sa’kin ay kunot noo siyang tumingin sa’kin.

“Oo,” ngumiti ako. Hindi nagpahalatang nag dalawang isip ako sa pagsagot.

Seryoso siyang tumango at ngumiti. “Okay then. See you tomorrow? Susunduin kita rito.”

“Okay,” ayun ang huli kong sinabi bago siya magpaalam. Kumaway pa siya sa’kin bago siya pumasok sa Lamborghini niya, kumaway rin naman ako pabalik para hindi siya mapahiya.

Tinignan ko munang makalayo ang Lamborghini niya bago ako magpasyang maglakad papunta sa kabilang building.

Bahala siya sa buhay niya. Sunduin niya ang susunduin niya sa building nayo’n. Basta ako, wala akong pake elam. Maghintay siya wala.

Pagkabukas ko palang sa pinto ng suite ko ay agad tumawag si Ms. Q.

“Yes po,” inipit ko ang cellphone ko sa gitna ng aking balikat at tenga para mailock ko ang pintuan.

“Cancelled ang interview ni Stella bukas, ang gawin niyo, sumama kayo sa amin ni Jelcie kina Mr. Manzano bukas para makumbinsi natin siyang mag invest sa atin.” Aniya.

“Opo, sige po. Sasabihin kopo kay Stella, pupunta napo ako ngayon doon.” Paalam ko kay Ms. Q.

Habang naghihintay ako ng taxi sa tapat ng building ay ni text ko na si Stella na pupunta ako sa condo niya at sinabi ko rin ang sinabi ni Ms. Q, kanina.

Agad nag reply si Stella kaya binasa ko iyon.

Stella:

“Ayoko. Sabihin mo kay Ms. Q, kayo nalang. Ayokong makita si Emman.”

Hay, ‘tong kaibigan ko talaga.

Mag titipa na sana ako para repla-yan si Stella pero huminto na ang grab na kanina kopa hinihintay.

Pumasok ako roon at sinabi ang address kung saan ang condo ni Stella.

Naramdaman kong nag vibrate ang phone ko sa bulsa kaya kinuha ko iyon. Nag text si Steff.

Steff:

“Did you enjoy our dinner? “

Agad akong nag tipa ang sagot.

Ako:

“Oo naman. Salamat nga pala roon.”

Wala pang isang minuto ay nag reply uli siya.

Steff:

“No problem.” Ayun ang huli niyang sinabi at hindi na ako nag reply.

Pagkarating ko sa condo ni Stella ay nakita ko siyang nag yo-yoga.

“O, gabi na ngayon ka lang mag yo-yoga?” tanong ko at umupo sa malapit na upuan.

“Hindi ako makatulog e,” kinuha niya ang kaliwang paa niya at itinaas yun papunta sa kanyang ulo.

Grabe, hindi ko kaya ‘yon,

Bilib na bilib talaga ako kapag pinapanood siyang nag yo-yoga.

Ang hirap talagang maging model. Bukod sa kailangang alagaan ang mukha, ay dapat rin alaga ka sa katawan mo para ma maintain mo ang hugis ng katawan ng isang model.

Tumayo siya at kinuha ang malapit na towel sa kanyang gilid ‘tyaka nagpunas sa namamawis niyang katawan.

“Hindi ba masama sa’yo ‘yan? Gabi kana nag e-exercise.” Tanong ko.

Lumapit siya sakin at umupo sa tabi ko. Inabutan ko naman siya ng tubig na nasa tabi ko rin lang.

“Thank you,” aniya at uminom doon. “Hindi naman, actually mas gusto ko kasing mag exercise ‘pag gabi. Mas mapayapa, mas nakaka relaxed.” Aniya. Tumango ako.

“Siya nga pala.” Tumingin siya sakin at ngumisi. “Lumabas ba kayo ni Steff?”

Nag iwas ako ng tingin. “Oo,”

“Ayaw mo pala sa kanya ah…” Ngisi niya.

Namula naman ako. “A-Ano ba, dinner lang ‘yon. ‘Tyaka ‘wag mo nga pake elamanan ang buhay namin. Buhay niyo ni Emman ang paka elamanan mo.”

“Sungit,” aniya.

Ilang minutong katahimikan ang namutawi sa pagitan namin kaya humanap ako ng topic para mabasag iyon.

“Stella, ‘wag kang magagalit ah,” sabi ko. Kinakabahan sa napiling topic.

Curious talaga ako kung ano ba ang nangyari sa kanilang dalawa ni Emman, at bakit ayaw niyang patawarin si Emman kahit kitang-kita na sa mukha niya ang pagsisisi.

“Sabagay past naman na. Gusto ko lang itanong,”

Ngumiti siya. “Ano yun?”

“Ano ba ang nangyari sa inyo ni Emman, pwede malaman?”

Hindi siya umimik matapos kong magtanong ngunit ilang saglit pa ay napaisip siya at huminga ng malalim.

“Ako naman talaga ang may kasalanan do’n. Kasalanan ko na ang bilis-bilis kong magmahal. Akala ko nahanap kona ang lalaking para sa’kin. Hindi pala.” Panimula niya.

Oras ang nagdaan matapos ilahad ni Stella ang lahat ng pinagdaanan niya kay Emman, lubos kong inuunawa si Stella ngunit meron paring natitirang awa para sa’kin si Emman.

Naiintindihan ko na hindi magawang mapatawad ni Stella at maging bato kay Emman. Pero ang hindi ko maunawaan ay kung bakit minamahal parin ni Stella si Emman sa kabila ng pananakit nito. Pinipilit niyang ipakitang wala na siyang pagtingin kay Emman, ngunit hindi siya nagtatagumpay. Ang impostor niyang puso ay umiiyak sa t’wing naaalala nito ang nagpatibok sa kanya ng lubos.

Gano’n ba talaga kasakit ang umibig? Na kahit na nasasaktan kana, ay nagagawa mo paring magtiis? Na kahit pinipilit mong iwasan ay patuloy parin itong nagwawagi?

Lumabas ako sa shower room matapos kong makuntento sa aking ginawang paglilinis sa sarili. Napagpasyahan kong matulog sa isang guest room para makapagpahinga si Stella ng lubos sa kanyang kuwarto.

Hindi parin mawala sa isip ko ang nangyari sa kanilang dalawa. Hindi ko lubos maisip na magagawa iyong gawin ni Emmam kay Stella. Hindi madali ang pinagdaanan ng kaibigan ko kaya gano’n nalang namutawi ang galit sa kanyang puso. Gutom na gutom para maghiganti, uhaw na uhaw sa matinik na pag-ibig.

Kung sa akin nangyari ‘yon ay baka hindi kona kayanin. Ang gawing laruan at iparamdam na wala kang kwenta ay masakit na para sa akin.

Napaisip ako kung anong klaseng pag-ibig ang ibibigay ng tadhana para sakin. Magiging isang masakit ba o isang masarap at masayang pag-ibig.

Hindi pa ako umi-ibig kailanman. Ngunit sisiguraduhin ko na ang taong mamahalin ko balang araw ay hindi ako magagawang saktan. At kung dumating man siya, mamahalin ko siya sa abot ng aking makakaya.

Sa kalagitnaan ng aking pag-iisip ay hindi ko inaasahan na papasok sa utak ko ang nakita ko kahapon sa fitting room.

Ang lalaking ‘yon! I can’t believe it!

Isang lalaking matikas ang katawan, gwapo, matangkad, mabango; halos lahat na ata ng magandang katangian ay meron siya! Isa siyang kapuri-puring nilalang na nagtatago sa kanyang katauhan.

Hindi ko masisisi ang babaeng kasiping niya dahil talagang ka baliw-baliw ang anyo ng lalaking ‘yon, na tila isang haplos lang sa iyong tiyan ay manginginig na ang tuhod mo sa pagmamakaawang makipagtalik sa kanya. As I’ve said He’s good and handsome. Rarely handsome.

Sa sobrang pag-iisip ay hindi ko inakalang sumilip na pala si haring araw sa aking bintana. Pumasok ako sa banyo at kinuha ang toothbrush na ginamit ko rin kagabi. Matapos kong maglinis at magligo ay bumaba ako. Nakita kong wala pang tao sa terrace kaya napagpasyahan kong puntahan ang kuwarto ni Stella. Swerte namang nakabukas iyon kaya pumasok ako.

Sa pagkakataong ‘yon ay nakita ko ulit si Stella na naka dungaw sa naglalakihang buildings sa labas. Lumapit ako sa kanya at hinaplos ang likod niya.

“Ayos ka lang?” tanong ko.

“Alam mo napa isip ako,” aniya dumudungaw parin sa naglalakihang buildings. “Siguro kung hindi lang ako naging marupok noon, siguro hindi ako nasaktan. Sana hindi ko pinakinggan ang puso ko, sana pina iral ko ang utak ko.” Yumuko siya at umiling-iling. Doon ko nalaman na tumulo na pala ang luha niya. “Ang hirap pala kung palaging si puso ang pinagbibigyan. Masarap nga, masaya nga, pero iba yung sakit na dulot pag nawasak ito. Sakit na napakahirap pawiin, sakit na ang hirap gamutin, sakit na ang hirap limutin.”

Niyakap ko siya patalikod. “Hindi mo kailangang damdamin ang sakit sa bawat pagtibok ng puso mo. Randamin mo ang nasa loob niyan at sino ang isinisigaw, dahil baka ayun ang lunas sa matagal mo ng paghihirap.”

Dinamayan ko si Stella habang nalulungkot siya. At ipinaghanda ko rin siya ng kanyang makakain para maka punta na kami sa RPLM.

“Kailangan ba talaga tayo ro’n?” aniya isinubo ang hotdog nang sabihin kong pinapasama kami ni Ms Q sa kanya.

“Oo raw,”

“Sabagay wala nga naman silang alam.” Nalulungkot niyang wika.

Pagkatapos naming kumain ay nag text ako kay Ms Q, ang sabi niya ay susunduin kami ng private car niya.

Lumipas ang ilang saglit ay hindi naman kami binigo ni Ms Q dahil sinundo nga kami ng isang tinted private car.

Pagkapasok namin sa loob ay wala sila Ms Q, ani driver ay nasa isang building daw at doon kami magkikita.

Mabilis ang patakbo ng driver kaya ilang minuto palang ay nadala na kami nito sa building na sinasabi niya. Pumasok kami roon at nakita si Ms Q na kausap si Emman.

“Stella, Dito kana sumakay kay Mr Rowver dahil puno na kami sa sasakyan,” ani Ms Q.

Gulantang na napatitig si Stella kay Ms Q. “Ano?! Ipapasakay niyo ako sa sasakyan niyan?!” turo niya kay Emman.

Ngumisi ako. Mukhang sinadya ito.

Huminga ng malalim si Ms Q at namaywang kay Stella. “May problema ba tayo Stella?” Tinaasan pa nito ng kilay si Stella.

Napapahiyang nagbaba ng tingin si Stella na tila wala ng magagawa dahil ang kanyang manager mismo ang nagsabi no’n.

Umaliwalas ang mukua ni Ms Q. “Good. Dahil kung mag proprotesta kapa ay magsasayang kalang ng laway dahil sasakay kasa sasakyan ni Mr Rowver whether you like it or not.”

Sa huli, doon nga sumakay si Stella kay Emman dahil wala na itong nagawa. Maganda rin iyon para mapag-usapan nila ang mga bagay-bagay na sila lamang ang nakaka-alam at makaka-ayos no’n. Sumakay kami nila Jelcie ang second manager ni Stella tapos ay si Ms Q at ang kanyang secretary sa private car na pinagsakyan namin ni Stella rito kanina.

Medyo matagal ang naging biyahe namin bago marating ang RPLM. Pagkarating namin doon ay wala pa sila Emman at Stella. Sa una nag alala si Ms Q dahil baka nawala sila o may nangyaring masama, pero patuloy naman sa pangungumbinsi si Jelcie na ayos lang ang dalawa at kasama naman ni Stella si Emman kaya kung may masamang mangyari man ay may magtatanggol dito.

“Good afternoon Mr Manzano,” magiliw na bati ni Ms Q pagkapasok namin sa opisina ng manager.

“Good afternoon, maupo kayo,” tumayo ito ay isinenyas na maupo kami sa dalawang magkabilang sofa roon.

“Cr lang po ako.” Nakangiti kong paalam kay Mr Manzano.

Tumango ito at itinuro ang cr. “Doon ang cr hija.”

Yumuko ako bilang paalam sa kanila bago tumahak papuntang cr.