คฤหาสน์เดชาพิพักษ์
หลังจากที่ขลุกสร้างความวุ่นวายให้เพื่อนรักทั้งวัน ฉันก็กลับเข้าบ้านตอนหกโมงกว่าพร้อมน้ำพริกแสนอร่อยที่มี๊ชอบ
“แล้วมี๊ละคะ…”
เมื่อเห็นว่ากลางชุดโซฟาสุดหรูในโถงใหญ่มีเพียงผู้เป็นพ่อนั่งทำหน้าเครียดอยู่กับไอแพดในมือ จึงเอ่ยถาม จากนั้นก็พาตัวเองไปนั่งลงข้าง ๆ ฝั่งซ้ายพลางดึงท่อนแขนแข็งแรงของป๊ามาออดอ้อนออเซาะตามความเคยชิน
“น่าจะขึ้นไปอาบน้ำนะ” ป๊าวาดมือข้างเดียวกันขึ้นลูบหัวฉันอย่างอ่อนโยน
“ไอ้เฮียไปไหน”
หมายถึง เฮียตะวัน พี่ชายฝาแฝดของฉัน
นี่ก็อีกคน…ไม่รู้เป็นยังไง แค่เข้ามาแล้วไม่เห็นพาหนะคู่ใจของมันจอดอยู่ในโรงรถ ก็ต้องถามหาแล้ว ทั้งที่เจอหน้าก็แทบจะฆ่ากันตายตลอด
“ไปสนามเซิร์ฟ” ป๊าขยับปากตอบ ตายังคงจดจ่ออยู่กับกราฟและภาพรวมดัชนีราคาหุ้น “ลูกล่ะ เลิกเล่นแล้วเหรอ ป๊าเห็นเซิร์ฟสเก็ตถูกทิ้งไว้ในห้องเก็บของหลายปีแล้วนะ”
“อือ เบื่อแล้ว” ถึงคนพาเล่นจะกลับมาแล้วก็ไม่มีประโยชน์…
ฉันไม่หายโกรธง่าย ๆ แน่
“...?” คราวนี้ป๊าหันมาเลิกคิ้วมองกัน คล้ายกับอยากได้เหตุผลหรืออะไรสักอย่างที่ทำให้ฉันตัดใจทิ้งสิ่งที่ชอบไปง่าย ๆ
“สตรีมเกมสนุกกว่าเยอะเลย ไปดีกว่า” นี่เป็นวิธีการเลี่ยงตอบคำถามได้ดีที่สุด ฉันยกแขนป๊าไปพาดคืนไว้บนตักท่านเหมือนเดิม แล้วยื่นหน้าไปขโมยหอมแก้มผู้ชายของมี๊ฟอดหนึ่ง ก่อนลุกเดินเอื่อยเฉื่อยไปขึ้นบันได
“อ้าว กลับมาแล้วเหรอ ลูกกินข้าวมารึยัง” มี๊เปิดประตูออกมาในตอนที่ฉันก้าวถึงบันไดขั้นสุดท้ายพอดี ทำให้ฉันต้องเปลี่ยนทิศทางกะทันหัน จากที่จะเข้าห้องตัวเองก็ปรี่ไปสวมกอดท่าน หอมแก้มซ้ายขวา และจบด้วยจุมพิตหนัก ๆ ตรงหน้าผาก
มี๊ตอนอาบน้ำใหม่ ๆ เนี่ยตัวห๊อม…หอม
“เรียบร้อยแล้วค่า จ้าวซื้อน้ำพริกที่มี๊อยากกินมาให้ด้วยนะ”
“ว้าว ลูกสาวใครเนี่ยมันน่ารักจริงๆ” มี๊กดหัวฉันแนบอก ก่อนจะปรับน้ำเสียงให้แข็งขึ้นในประโยคต่อมา “จะเอาอะไรว่ามา”
“มี๊ใครเนี่ย รู้เห็นทุกอย่างเหมือนมีตาทิพย์”
“อย่ามาลีลา”
“วันนี้ขอสตรีม[1]ยาว ๆ ได้มุ้ย” ฉันช้อนมองผู้ให้กำเนิดตาปริบ ๆ ไม่ต่างจากลูกแมวกำลังอ้อนวอนขอความเห็นใจ
“ยาวนี่ถึงกี่โมง”
“ก็ดึกหน่อย”
“ไม่เอายันเช้านะ”
“ไม่ถึงแน่นอน” ฉันรีบเอานิ้วชี้กับกลางไขว้กันไว้ได้หลัง ไม่ได้อยากโกหกนะ แต่กลัวมันติดลม และที่ต้องขออนุญาตก่อนก็เพราะว่ามี๊ชอบแอบใช้กุญแจผีไขเข้ามาสอดส่องอยู่เรื่อย
แม้เราสองพี่น้องจะโตแค่ไหนก็ยังดูเป็นเด็กในสายตามี๊เสมอ
ครืด! ครืด!
ระหว่างกำลังตีบอสอย่างดุเดือดกับเพื่อนร่วมทีม หน้าจอไอโฟนที่วางอยู่ใกล้ ๆ ก็สว่างวาบขึ้นมา ฉันเหลือบมองเล็กน้อย เห็นแล้วว่าเป็นแจ้งเตือนข้อความไลน์จากใครบางคน แต่ยังไม่สามารถละมือออกจากเมาส์และคีย์บอร์ดได้ในเวลานี้
“พี่ภีม มาช่วยกันหลังให้จ้าวหน่อย”
“แป๊บ ๆ”
พี่ภีมคือปรมาจารย์แห่งเกมแบล็คดีเซิร์ท[2] เป็นทั้งผู้สร้างกิลด์[3]และคอยพาน้อง ๆ ไปตามล่าบอส[4]ตัวเป้ง เควส[5]ไหนที่ว่ายากนะ พี่ภีมจัดการได้หมด
ฉันรู้จักพี่เขามาเกือบสามปีได้แล้ว ตั้งแต่เริ่มเข้าวงการสตรีมใหม่ ๆ ทั้งที่อยู่ในเชียงใหม่เหมือนกัน แต่ไม่เคยนัดเจอสักที ส่วนมากก็จะอยู่แต่ในเกมเนี่ยแหละ
“จ้าวว่ามันจะไม่ไหว ของแตก[6]หมดแล้ว”
“ไหวดิ อีกสองหลอดเอง”
“โห!!! ใช้คำว่าเอง”
“เอาน่า เชื่อพี่”
ฟู่วววว์…เกือบหลับแต่กลับมาได้
ฉันเป่าลมออกปากระบายความอึดอัดที่สะสมมาตลอดสามสิบนาทีกว่า หลังเควสอันโหดร้ายจบลงด้วยชัยชนะแบบฉิวเฉียด เรียกได้ว่าบอบช้ำเอาเรื่องเหมือนกัน หูฟังสีโปรดถูกปัดลงไปคล้องต้นคอ ก่อนจะเอือมหยิบไอโฟนมาดู
MM : พรุ่งนี้ไปซื้อของเป็นเพื่อนหน่อย (22:05)
MM : เดี๋ยวเลี้ยงชาบู (22:05)
MM : 1 มื้อ (22:06)
MM : 3 มื้อ (22:10)
MM : ทั้งอาทิตย์เลยอะ (22:12)
MM : ????? (22:20)
MM : เตี้ย!!!! (22:25)
MM : อ่านก็ช้า เสือกอ่านแล้วไม่ตอบอีก (22:29)
JJ : ไม่ ไป!!!! (22:29)
[1] สตรีมเกม คือ ถ่ายทอดสดเกมที่เล่นแบบเรียลไทม์
[2] แบล็คดีเซิร์ท (Black Desert) คือเกมต่อสู้ผจญภัยแนวเก็บเลเวล
[3] กิลด์ คือกลุ่มของผู้เล่นที่เล่นด้วยกันเป็นประจำโดยเฉพาะ
[4] ล่าบอส คือ ตามหาศัตรูที่ต้องเอาชนะเพื่อผ่านเควสนั้น ๆ
[5] เควส คือ กิจกรรมในเกม
[6] ของแตก ความหมายในเกม คือพวกไอเทม ชุดสวมใส่ ที่โดนบอสตีจนพลังลดเหลือน้อย
“ทำหน้าให้มันเหมือนเต็มใจมาหน่อยดิ” “…!” ฉันหันไปฉีกยิ้มกว้างเหมือนสดใสมากมายให้เจ้าของคำขอที่เดินล้วงกระเป๋าแจ็กเกตหนังสีดำอยู่ข้างกันแวบหนึ่ง ก่อนปรับเป็นบึ้งตึงดั้งเดิม นั่นเรียกเสียงหัวเราะหึหึในลำคออีกฝ่ายได้เป็นอย่างดีจะบอกว่าเต็มใจก็ไม่ถูกเสียทีเดียว เรียกว่าหลงกลอุบายของนายเพื่อนเก่าจอมเจ้าเล่ห์นี่จะดีกว่า เพราะเขามักใช้สายตาและคำพูดที่ทำให้ฉันแพ้ทางอยู่เรื่อย ‘เตี้ย…’‘ไม่ไป’‘จันทร์เจ้า…’‘ก็บอกว่าไม่ไง’‘เค งั้นกูก็จะรอมึงอยู่นี่แหละ เดี๋ยวคืนนี้นอนกับไอ้ตะวันก็ได้’‘แล้วทำไมไม่ไปชวนคนอื่น’‘ก็อยากไปกับมึง ไม่ได้อยากไปกับคนอื่น…’เฮ้อ…คิดแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจให้กับความไม่หนักแน่นของตัวเอง ทั้งที่ตั้งปณิธานแนวแน่แล้วแท้ ๆ อุตส่าห์ปฏิเสธซะดิบดี สุดท้ายก็ท่าพลาดให้หน้าหล่อ ๆ เอ๊ย... ไม่ใช่! หน้าละห้อยเหมือนหมาเหงาบวกแววตาออดอ้อนขอความเห็นใจนั่นเสียได้ต้องเป็นเพราะอากาศร้อนราวกับซ้อมตกนรกของประเทศไทยแน่ ๆ ที่ทำให้น้ำแข็งห่อหุ้มหัวใจฉันละลายเร็วเพียงข้ามคืนเยี่ยงนี้ ม่านหมอกพาฉันมาถึงห้างสรรพสินค้าชื่อดังเมื่อตอนสิบเอ็ดโมงเศษ และลากเข้าโซนเครื่องนอนเป็นอันดับแรก จนป่านนี้ปา
คฤหาสน์เดชาพิพักษ์หลังจากที่ขลุกสร้างความวุ่นวายให้เพื่อนรักทั้งวัน ฉันก็กลับเข้าบ้านตอนหกโมงกว่าพร้อมน้ำพริกแสนอร่อยที่มี๊ชอบ“แล้วมี๊ละคะ…”เมื่อเห็นว่ากลางชุดโซฟาสุดหรูในโถงใหญ่มีเพียงผู้เป็นพ่อนั่งทำหน้าเครียดอยู่กับไอแพดในมือ จึงเอ่ยถาม จากนั้นก็พาตัวเองไปนั่งลงข้าง ๆ ฝั่งซ้ายพลางดึงท่อนแขนแข็งแรงของป๊ามาออดอ้อนออเซาะตามความเคยชิน“น่าจะขึ้นไปอาบน้ำนะ” ป๊าวาดมือข้างเดียวกันขึ้นลูบหัวฉันอย่างอ่อนโยน“ไอ้เฮียไปไหน”หมายถึง เฮียตะวัน พี่ชายฝาแฝดของฉันนี่ก็อีกคน…ไม่รู้เป็นยังไง แค่เข้ามาแล้วไม่เห็นพาหนะคู่ใจของมันจอดอยู่ในโรงรถ ก็ต้องถามหาแล้ว ทั้งที่เจอหน้าก็แทบจะฆ่ากันตายตลอด“ไปสนามเซิร์ฟ” ป๊าขยับปากตอบ ตายังคงจดจ่ออยู่กับกราฟและภาพรวมดัชนีราคาหุ้น “ลูกล่ะ เลิกเล่นแล้วเหรอ ป๊าเห็นเซิร์ฟสเก็ตถูกทิ้งไว้ในห้องเก็บของหลายปีแล้วนะ”“อือ เบื่อแล้ว” ถึงคนพาเล่นจะกลับมาแล้วก็ไม่มีประโยชน์…ฉันไม่หายโกรธง่าย ๆ แน่“...?” คราวนี้ป๊าหันมาเลิกคิ้วมองกัน คล้ายกับอยากได้เหตุผลหรืออะไรสักอย่างที่ทำให้ฉันตัดใจทิ้งสิ่งที่ชอบไปง่าย ๆ“สตรีมเกมสนุกกว่าเยอะเลย ไปดีกว่า” นี่เป็นวิธีการเลี่ยงตอบคำถาม
“อย่าขยำเสื้อกู!!”“...!” เสื้อเชิ้ตราคาแพงยับยู่ยี่ในมือถูกปล่อยทิ้งในทันทีที่ได้ยินเสียงเกรี้ยวกราดของผู้เป็นเจ้าของ“ใจลอยไปถึงดาวเสาร์แล้วมั้ง มันเป็นยังไง” แสตมป์เดินออกจากห้องน้ำมาหย่อนก้นลงตรงขอบเตียง ขณะที่ฉันล้มตัวนอนแผ่หลาบนฟูกนุ่มนิ่ม เหม่อมองหลอดไฟกลมประดับกลางเพดานสีขาวสะอาดด้วยความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก จะพูดยังไงดี…อารมณ์ ณ ตอนนั้นคือแบบยุ่งเหยิงมาก ใจหนึ่งก็อยากทุบให้หลังแอ่น แต่อีกใจก็อยากดึงมากอดแน่น ๆ ทั้งโกรธ ทั้งโมโห ทั้งดีใจ เหนื่อยก็เหนื่อย ปวดขาก็ปวด แถมหน้ายังมีแต่คราบเหงื่อ ไม่สิ! ผสมด้วยคราบน้ำตาอีก อยากจะบ้าตาย!เป็นการเจอกันครั้งแรกในรอบสี่ปีที่ไม่โอเคเลย ทั้งที่พยายามฮึบแล้วแท้ ๆ แต่ก็นั่นแหละ…ฉันเผลอปล่อยไก่ตัวใหญ่เบ้อเริ่มในบรรดาเพื่อนสนิท ม่านหมอก เป็นคนเดียวที่เวลาอยู่ด้วยแล้วฉันรู้สึกว่าตัวเองโคตรอ่อนแอ และที่น่ากลัวกว่านั้นคือไม่ว่าฉันจะโตขึ้นมากแค่ไหน เวลาจะผ่านไปกี่ปี หรืออยู่ห่างกันเป็นพัน ๆ ไมล์ ทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม ซึ่งฉันรับรู้ได้ในวินาทีแรกที่เห็นหน้าเขามันแย่มากเลยว่าไหม... “เฮ้อ...” สุดท้ายทำได้แค่พ่นลมหายใจเฮือกยาวผ่านปลายจมูกอย่าง
Special Part : Manmokย้อนไปสองชั่วโมงก่อน…ขาตั้งบิ๊กไบค์คู่ใจถูกเตะลงเมื่อถึงจุดหมาย ผมถอดหมวกกันน็อกวางบนถังน้ำมัน สะบัดหัวเล็กน้อยพลางใช้มือเสยเซทผมสองสามที และปิดท้ายด้วยการตรวจสอบความเรียบร้อยผ่านกระจกข้างอีกนิดหน่อย ก็เป็นอัน...เพอร์เฟกต์!ไม่ใช่ว่าเนี้ยบอะไรขนาดนั้นหรอกนะ สไตล์การแต่งตัวของผมก็ธรรมดาทั่วไป เพียงแค่มันชินกับการที่ต้องเสริมความมั่นใจก่อนออกสู่สายตาสาธารณชนเท่านั้นเองหลังตวัดขาลงมายืนข้างรถ ผมก็กวาดมองไปรอบ ๆ ลานเซิร์ฟสเก็ตขนาดใหญ่ใจกลางเมืองเชียงใหม่ที่เคยเป็นแหล่งรวมตัวของชาวแก๊ง หมายถึงผมกับบรรดาเพื่อนสนิทน่ะ ด้วยความรู้สึกแบบ...ค่อนข้างอธิบายยากเลยแหละไม่รู้เพื่อนจะต้อนรับขับสู้หรือผลักไสไล่ส่ง ซึ่งถ้าเป็นอย่างหลังก็เข้าใจได้นะ คือถ้าห่างกันแล้วยังมีการคอนแท็กต์บ้างมันก็ปกติไง แต่สี่ปีที่ผ่านมาผมทำตัวไม่ต่างจากบุคคลสาบสูญเลย ไม่เคยส่งข่าว ไม่มีอัปเดตโซเชียล แถมยังต้องตัดขาดทุกช่องทางติดต่อเพราะความจำเป็นหลาย ๆ อย่างไม่แปลกหรอกหากเพื่อนจะโกรธ ผมคิดว่ามันสมควรด้วยซ้ำความจริงผมกลับจากนอร์เวย์ได้สองวันแล้ว แต่เพิ่งมีโอกาสปลีกตัวออกมาเปิดหูเปิดตา ก็เลยเลือกสนา
ลอง • รัก • เพื่อน • ร้าย(Set Zenesaint ⅠⅠ ม่านหมอก x จันทร์เจ้า)เรื่องที่ 2 ในเซตมหา'ลัยเซเนเซนท์มาแล้วไอ้จ้าวคือแฝดน้องของเฮียตะวัน ส่วนไอ้หมาหมอกเป็นหนึ่งภัยพิบัติในดิซาสเตอร์ ทั้งคู่ปรากฏตัวอยู่ใน BAD ENG' วิศวะลวงใจ เยอะมาก(ใครยังไม่ได้อ่าน ฝากไปแวะชมหน่อยน้า)เรื่องนี้เป็นแนวเพื่อนกันมันส์ดี หยุมหัวกันยับ สาดคำด่าฉ่ำบอกก่อนว่าไอ้จ้าวมันไม่ใช่นางเอกสายหวาน ไม่ใส ไม่เรียบร้อย สารพัดสัตว์อาจออกมาเพ่นพ่านทั้งเรื่องแถมมันยังขี้เมา ใครรับพระนางแบบ มึง กู กู มึง สมัยพ่อขุนไม่ได้ กดผ่านเลยน้าและหากไม่เป็นการรบกวน ก็จะชวนเธอมารักกัน เอ๊ย! จะชวนเธอมากดใจ กดเพิ่มเข้าชั้นเพื่อจะได้ไม่พลาดความฟินของเพื่อนคู่นี้นะคะสุดท้ายแล้วขอคอมเมนต์เป็นกำลังใจให้เราปั้นอีบุ๊กได้เร็วขึ้นหน่อยนะเรื่องนี้จะบรรยายแบบบุคคลที่หนึ่งนะคะ เน้นความรู้สึก ความคิดขาว เทา ดำ ของตัวละครส่วนสำนวนเรายังปรับปรุงอยู่นะคะ ถ้าผิดพลาดตรงไหนต้องขออภัยด้วยนะค้าบกราบตักนักอ่านทุกคนที่เอ็นดู เยิฟ...เยิฟ❤ จากใจฮวายอน ❤-------------------------------------------------------Risk Friend : Intro‘นอร์เวย์เลยเหรอ?!’‘…’‘