MasukPagmulat ko ng mga mata ay puting kisame ang una kong nasilayan. Bumibigat pa ang talukap ng mga mata ko pero pinilit ko pa ring kumurap para mas luminaw ang aking paningin. Nasan ba ako?Nang mas luminaw na ang paningin ko ay inilibot ko ang tingin sa paligid. Bakit parang hindi pamilyar yung lugar? Saka, ang pangit ng amoy dito. Amoy gamot at chemical. Ano ba yun? Saka, ano ba tong nakakabit sa kamay ko? Dextrose ba to? Wait, ibig sabihin nasa hospital ako ngayon?Nang ibaling ko ang tingin sa gilid ay doon ko lang napagtanto na may mga kasama pala ako. Si Mommy ay nakaupo sa may tabi ko habang mahimbing na natutulog na nakahawak pa sa kamay ko, while si Sidhe at Orfhlaith naman ay magkatabing natutulog sa may sofa. Napatingin ako sa pintuan nang bumukas iyon at pumasok si Rhyxe na may dalang plastic na may laman na sa palagay ko ay prutas iyon."Oh, gising ka na pala." Saad niya nang makita ako at naglakad palapit bago ipinatong sa mesa na medyo malapit lang sa pwesto namin. Saka
I promised myself that I would never fall in love with someone who came from a high position. Dahil para sa kanila, hindi nababagay ang nasa mataas na antas at ang nasa mahabang antas tulad namin. Hindi namin sila ka-level kaya hindi dapat kami nakikisalamuha sa kanila. Dahil ang mayayaman ay para sa mayayaman lang. At ang mahihirap ay para sa mahihirap lang. Kaya nga hindi ko sinagot si Rhyxe dati, dahil mayaman siya at mahirap lang ako.Pero ang paniniwala ko ay napigtas nang makilala ko si Azzurro. Hindi ko kailan man ninais na mapaibig sa isang tulad niya pero may sariling desisyon ang aking puso. Hindi ko man sadya ay tuluyan akong umibig sa kaniya na nagmula sa mataas na katayuan. Malayo ang narating at malabong abutin ngunit nakaya kong makuha ang puso niya. Akala ko ay hindi siya tulad ng iba. Nakaya niya akong ipagtanggol sa stepmother niya na ayaw sa isang tulad ko. Pero akala ko lang iyon. Ngayon ko lang napagtanto na hindi nagpapakatotoo si Azzurro sakin, ang dami kong
Napahugot na lang ako ng malalim na paghinga at ininom ang gatas ko. "Oh? Kung makabuntong-hininga ka ng malalim para namang may pinapasan kang mabigat sa likod mo. Is there a problem?" Sinilip ko lang siya sa gilid ng aking mga mata. "Wala. Si Azzurro kasi, kanina ko pa tinatawagan hindi naman niya sinasagot. Nagmessage rin ako kanina, wala ring reply." "Baka busy siya." I nodded. "May business trip kasi siya." "Yun naman pala. Alam mo naman palang may trabaho iyong tao, bakit mo pa tatawagan? Baka naman kasi naka-off yung phone niya. Don't overthink it too much, Dyosa. Mas lalo ka lang maii-stess niyan." Sang-ayon naman ako sa sinabi niya. Hindi dapat ako nag-iisip ng mga hindi maganda kay Azzurro, I should trust him. Pero may bumabagabag lang talaga sa'kin. Hindi ko alam kung ano at kung bakit. Hindi kaya dahil pa rin iyon kay Zephryne? Nagkikita kaya sila nang hindi ko alam? Sana naman hindi. "Alam mo hindi lang kasi iyon eh. Nawawalan na kami ng oras sa isa't isa. Sa
Tinitigan ko siya ng hindi makapaniwala. Pambihira. Ang kapal nga naman talaga ng mukha ng babaeng to. Sino siya para utusan ako? I held up my chin and look straight into her eyes, "Bakit? Kung lalayuan ko ba siya sa tingin mo makukuha mo siya? Sa tingin mo ba makukuha mo ang pagmamahal niya? Ang loob niya? Hindi. Dahil nasa akin na ang puso niya. Nakakabit na iyon sakin, nakakandado na. Ako lang ang mahal at ang mamahalin niya." Puno ng kumpyansa kong usal na ikinamula niya sa galit. "Walang sa'yo, Agathe. Ako ang nakauna sa kaniya kaya akin lang siya. Ako ang una niyang minahal, ang una niyang inangkin at ang pinakasalan niya." Mariin niyang bulalas saka tumawa. Tawa na parang baliw, "Ikaw, mahal niya? Paano ka naman niya pipiliin? Walang pipili sa katulad mong dukha. Eskwater, hampaslupa—" Hindi siya pinatapos, kaagad dumapo ang palad ko sa pisngi niya. Malakas iyon, rinig sa buong silid ng kusina. Nagngingitngit ang ngipin at nanlilisik ang aking mga mata habang nakatitig s
"We're here." Napatingin ako sa labas at nagtaka nang makita ang tinatahak naming daan. Sa hindi malamang dahilan ay nakaramdam ako ng kaba habang tinitingnan ang paligid sa daan. "N-nasan tayo? Teka, anong lugar ba to?" Nilingon niya lang ako at nginitian. Baliw, di na lang sabihin. Maya-maya ay tumigil na kami sa may tapat ng malaking bahay. May pagtataka ko iyong tiningnan sa bintana ng sasakyan. Ang laki. Teka, mansyon ba yun? Bumaba na si Azzurro sa sasakyan saka naman lumibot sa kabila para pagbuksan ako ng pintuan. "Let's go inside." Taka ko lang siyang tiningnan. Parang iba ang feeling ko ngayon ah. "Teka, sabihin mo muna kung nasan tayo." Kaagad kong pahabol at hindi muna tinanggap ang nakalahad na niyang kamay. Kinakabahan kasi talaga ako. "We're on my parent's mansion. I will now introduce you to my family." Umawang ang labi ko at nanlaki ang mga mata sa sinabi niya. "Ano?!" Gulat kong bulalas. Ipapakilala na niya ako sa pamilya niya? Ni hindi pa nga ako hand
Hindi ko sinabi kay Azzurro ang tungkol sa nangyari pati yung pagpunta nung nagpakilalang Mommy niya. Hanggang ngayon di ko pa rin gets. Diba, patay na ang Mommy niya? Siya na mismo ang nagsabi nung nasa Spain pa lang kami. Nakita na rin pala niya yung band-aid sa palad ko na may sugat, nagalit pa siya nun at pilit akong pinapaamin kung sino may gawa nun pero pilit ko ring tinatanggi. Noong una ay hindi siya kumbinsido pero kalaunan ay hindi na siya ulit nagpumilit pa. Ako lang naman dito sa bahay, bukod sa dalawa niyang bodyguards sa labas ay wala na. Kaya hindi malabong paniwalaan niya ako na aksidente lang iyong nangyari. Pero kilala ko siya, alam ko na hindi pa rin siya kumbinsido hanggang ngayon. Takot ako magsumbong. Natatakot ako na baka puntahan niya ang taong iyon. Hindi lang iyon, mas natatakot ako na baka balikan ako nung babae at saktan. Nagmakaawa rin ako sa dalawang guards sa labas na huwag sabihin kay Azzurro ang tungkol dun if ever man na magtanong siya sa kanila.
![Just One Night [Tagalog]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)






