Chapter 3

Alonzo

After our break-up with Pauline, I thought and decided something different. I didn’t want her to be happy with someone else, so I suffered. She never talked to me anymore, and the worst thing was that I saw her with her new one named Wilson.

I planned everything to take her back in my arms, and with the help of this woman, I asked her to come to my place and meet me this evening. Yeah, I am desperate to do this, and I don’t want to be in a hanging situation.

Sabihin niyo na ang lahat na isa akong hangal pagdating kay Pauline at hindi uubra sa akin na iwanan na lang siya basta-basta. Will she be happy for someone else and how about me? Oh, fuckin heaven! Maiiwan na lang. I heard footsteps coming my way. I was in the living room, checking my emails on my laptop, and having my light meal beside me.

“Sir Alonzo, may bisita kayo. Sabi niya, ini-expect niyo raw siya.”

“Who is it?” tanong ko pero nakatuon pa sa laptop ang atensiyon ko.  

“Maiza ang pangalan niya.”

Bahagya akong natigilan pero tinugon din si Mrs. Gil. “Let her come in.”

“Okay po. By the way, Sir. Dumaan dito ang kapatid mo kaninang umaga na wala ka. Nabanggit na raw niya sa iyo ang sadya niya.”

“That spoiled brat woman,” pagtitimpi kong sabi. “Sige na, Mrs. Gil. Ako na ang bahala sa kapatid ko.”

Naalala ko ang kapatid kong nakatira sa kabilang bahagi ng village na ito. She was with my parents, my younger sister and a spoiled brat. Nagpapabili siya sa akin ng ticket para sa concert ng isang sikat na singer na gaganapin sa Australia. Nabanggit niyang binilhan na ng kapatid nito ang kaibigan niya ng ticket kaya hayun at hinahanap siya.

I wanted to call Hendrick to ask why he allowed her sister to watch the concert as quickly as possible. Tuloy, ang kapatid kong ito ang atat na mabilhan ko ng ticket niya. Damn it! But I will do it later, and I have my visitor for tonight.

“Sir, nandito na siya.”

Nag-angat ako ng tingin. “Ah. Thanks, Mrs. Gil. Have a seat,” alok ko sa dalagang bisita ko. Tinanggal ko ang anti-radiation glass ko at ipinatong ito sa center table. Inalis ko rin ang laptop na nakapatong sa kandungan ko.

“Thanks,” sagot niya. Napuna kong inikot niya ang paningin sa buong paligid ng pad ko.

“You’re thinking I can’t afford to buy my new car while I live here, right?” 

“Uhm, wala naman akong iniisip na ganoon.”

“So, you’re finally here, which means you accept it. Didiretsuhin na kita, Ms. Alicante. I will arrange our wedding soon and invite my family and relatives to attend. After that, you will stay here in my pad. Gagawin mo ang lahat ng balak at gusto mo pero habang nandito ka, my rules are my rules. I will give you the luxury life that you haven’t even experienced before. At alam kong hindi mo naman nagawa pa.”

“Well, I’m not surprise na ganyan ka tumingin ng tao, Mr. Montecarlos. I don’t need an easy and luxury life. Aanhin ko naman iyan kung ang plano mo lang naman ay magpakasal tayo at sundin ang anumang ipag-uutos mo. And my question is, ano ba talaga ang ipapagawa mo?”

“You will help me take my ex-fiancée back to me and regret her choice to choose someone else better than me. You will help me plan for it, and I hope you’ll stop complaining anymore,” I explained. “Siguro naman malinaw sa iyo kung bakit inalok kita.”

“That’s it? Mukhang madali lang yata ng gusto mo. Sige, I accept. Let’s take your ex-fiancée back to you.”

Tiningnan ko siya mula paa hanggang ulo. Maiza isn’t the type of woman that they always do. She’s a simple woman in her own style. Walang make up, natural lang na makinis ang pisngi at balat niya at may maamong mukha. Katulad ko ay tila namana yata ng dalaga ang mga mata sa magulang niya.

Suot lamang niya ang maluwag na abuhing shirt na nakatupi pa sa magkabilang manggas na pinaresan naman niya ng kupasing maong. She also wears her sneakers and I think she’s in 5’7 in height. Maigsi ang blonde na buhok niya na hanggang balikat lang ang haba. Sa kabuuan pa lang niya at magkakaproblema na siya kung ito ang ipapakilala niya sa lahat.

“But I have a problem with you,” sabi ko.

“And what is it?”

“Your style.”

She scoffs. “What’s the problem with that, Mr. Montecarlos?”

Malalim ko lang siyang tiningnan saka ako bumaling sa center table at may kinuha. Inihanda ko na ang isang credit card na hindi ko naman ginagamit at isang id ko. “Here. Use it for makeover.  Ayokong may masabi ang mga kamag-anak ko sa style mo. And how come my fiancée is curious about you when I replaced her with someone like you? Look at yourself.”

Tumayo siya at mabilis na kinuha sa kamay ko ang mga card. “Iyon lang ba ang problema mo? Madali naman akong kausap hindi iyong ang dami mong hanash. With this card, I can buy things to make myself better than your expected. Anyway, wala ba tayong kontratang pipirmahan, Mr. Montecarlos?”

Tumaas ang kilay ko. “You don’t trust me, babe? Just call me, Alonzo. Masyadong pormal.”

“Fuck this,” mahinang bulong niya pero narinig ko. “Tumutupad ka naman siguro sa usapan detective.”

“I will.”

Bea

Lumabas na agad ako sa pad ng mayabang na si Alonzo. Kung ano-ano na lang ang lumalabas sa bibig nito. Pasmadong bibig kamo. Napapaisip na naman ako ngayon sa mga tinuran niya at kung tama ba itong desisyon kong magpakasal para lang sa citizenship. But I was thinking again about my father who suffered an illness. He needs medication and Alonzo was my answered prayer.

“Excuse me.”

Nag-angat ako ng tingin upang tingnan ang malambing na boses na umagaw sa atensiyon ko. Isang maganda at mestisahin dalaga ang nakatayo sa harapan ko. Mukhang kakababa lang niya sa nakaparadang kotse sa parking area. Hindi pa ako nakakalabas ng pad ni Alonzo dahil sa kakaisip ko sa usapan naming dalawa.

I stared at her. Imposible namang siya ang fiancee ni Alonzo dahil napakabata pa niya ngunit halos kasingtangkad ko lang din naman siya. May posibilidad din na oo dahil sa tipo ba naman ni Alonzo, mukhang pipili iyon ng hindi pipitsuging babae.

“Uhm, hi,” magalang ko namang bati sa kaniya. “I am supposed to leave this place. Did I bother you?”

“Oh, no. I just arrived here when I saw something bothering you. Are you one of my brother’s employees?”

“Brother?” Kumunot ang noo ko. Maaaring tinutukoy niya ay ang lalaking nakatira sa pad na ito. Kapatid niya si Alonzo? Nakatitig ako ngayon sa mala-anghel niyang mukha.

“Finally, you’re here.”

“Hi, Kuya! Bounasera! (Good evening!)” Lumapit agad ito kay Alonzo na masayang binati ang kapatid. “By the way, I meet her here but I didn’t know her name. Is she your employee? Friend?”

Alonzo looked at me. Hindi ko alam kung sasabihin na ba niya ang magiging set up naming dalawa sa kapatid niya o hindi. Ang inakala ko rin na fiancee niya ito ay hindi pala. May hawig din naman sila sa isa’t isa pero hindi iyon ang una kong naisip.

“Uhm, yeah. I-I’m just his employee,” alibi ko na lang.

“She’s my girlfriend,” wika ni Alonzo sa kapatid pero ang mga mata ay nasa akin.

“N-No—”

“Yes!”

Lihim akong napalunok sa biglaang pagsabi niyang girlfriend ako ng aroganteng lalaking ito. That stares makes me stunned and couldn’t speak for a while. Bagay na nais niyang ipahiwatig na ngayon na sisimulan ang pagpapanggap namin gayon nakilala ko na ang kapatid niya. Nilapitan ako ni Alonzo saka niya hinapit ang baywang ko para ipakita sa kapatid niya na nobya niya ako.

Bigla akong napaigtad dahilan ng pagkakadikit ng aming katawan. It was also the first time that someone beside me and grabbed my waist. Pakiwari ko ay ilang boltahe ng kuryente ang dumaloy sa katawan ko nang magkadikit ang aming katawan. Hindi ko naiwasan na mapahawak na lang din sa baywang niya kaysa manghina pa ang tuhod sa kawalan ng depensa.  

“Corazon, this is my new girl. She’s Bea Maiza but you can call her Bea. Bea, she’s my younger sister, Corazon,” pagpapakilala ni Alonzo sa aming dalawa ng kapatid niya.

“Heart,” pagtatama ng kapatid niya. “Heart is better. That was a slap soil name, brother.” Napangiwi naman siya pagkatapos itama ang pangalan niya.

“Whatever, and that’s your name.”

Lumawak ang pagkakangiti ni Heart sa akin matapos niyang itama sa kapatid ang nais niyang itawag ko sa kaniya. “Nice to meet you, Ate Bea. Bagay kayo. Bea Alonzo. Kinda cute, ha.”

“N-Nice to meet you to.” Oo nga, no. Noon ko lang napuna ang combination ng pangalan naming dalawa.

Naaasiwa na ako sa sitwasyon naming kaya naman pasimple kong tinanggal ang braso ni Alonzo sa baywang ko pero ayaw niyang tanggalin. Alonzo, don’t do this to me. Mas lalo pa niyang hinigpitan ang pagkakahapit niya na parang nananadya.

“Get inside,” utos ni Alonzo sa kapatid. “She’s tired and need to go home. Saka mo na lang siya abalahin.”

“Okay. I’ll wait for you inside, Kuya. Ciao, Ate Bea. Take care.”

“T-Thanks,” tugon ko na lang.

Pagkatalikod ni Heart, doon na ako nagkaroon ng chance na ilayo ang sarili ko sa pagkakahapit ni Alonzo habang sinamahan niya ako palabas.

“Is it needed? Kailangan mo ba talagang gawin iyon sa harapan ng kapatid mo?”

“And do you think it would be effective it you won’t act like my woman? Isipin mo, aakto ka na asawa ko. Asawa ko,” mariin pa niyang sabi sa huli. “Kasama sa pagpapanggap natin ang body contact, and you should learn that. And that’s one of our goals to be the perfect couple.”

“Even kiss?”

“Even kiss.”

Bahagya akong napatigil sa paglalakad at nag-isip na naman. I never been kissed by anyone and I am no boyfriend since birth. Lihim din akong napalunok sa sinabing iyon ni Alonzo, and he even think about it.

“Why, babe? Do we have a problem with that?”

“Y-Yes! I mean… Wala sa usapan natin ang kiss, ‘di ba? K-Kailangan ba talaga?” inulit kong tanong sa kaniya.

“I won’t push you to do that unless we need to. Ihahatid na kita.”

“No,” tanggi ko. “Kaya ko na ang sarili ko. Naghihintay na yata ang kapatid mo sa iyo.” Akward. Kaya naman agad ko siyang tinalikuran pero bigla na lang niyang hinila ang braso ko.

“She can wait. I’ll drive you home,” pagkasabi niyang iyong ay dinala niya ako sa nakaparadang kotse sa labas.

Siya pa ang nagbukas ng pinto sa passenger seat at pumasok na lang ako. Noon lang din niya binitawan ang braso ko at lumihis naman siya upang sa kabilang pinto naman papasok. This feeling I have been with him right now, it was a stranger. Madami akong mga nakikilalang iba’t ibang lahi sa bansang ito at nakakasama ko tuwing hang-out ng mga kaibigan. Si Alonzo lang yata ang arogante na dominante pa. 

“Can I ask you something?” tanong ko sa kaniya nang nasa loob na kami at nagsimula na siyang magmaneho.

Bagong kotse na ang gamit niya ngayon na hinangaan ko naman nang sobra. It was a new Audi Skysphere Car. He’s a billionaire!

“Go on,” he said while his eyes on the road.

“Can you tell me about your ex-fiancée? So, I have an idea about her.”

“Her name is Pauline Jones. She’s an international model and endorser of famous Italian brands.”

“Oh. I knew her and she’s famous here in Italy. Ikaw pala ang napapabalitang ipinagpalit niya—nevermind.” Hindi ko na itinuloy at baka magbuga na naman ng apoy ang isang ito. “Ihinto mo na lang ako diyan sa kanto. Dadaanan ko pa si Lizzie.”

Sinunod naman niya ako na hindi na nagtatanong pa. Seryoso na rin siya lalo pa noong inungkat ko ang tungkol sa ex-fiancee niyang napabalita nga naman sa national TV ng Italy. Si Alonzo pala ang naka-blind item na nagwala pa raw bago tuluyang hiniwalayan ng model. Sounds interesting pero kaya ko ba na maging asawa ni Alonzo at makipagsabayan sa model niyang minamahal?

“Gracias. Uhm, message me ahead of time, Alonzo. I have a tight schedule.”

“All right. Bouna notte.”

Tumango lang ako kasabay ng pagbaba ko ng kotse niya. Ilang sandali pa ay umalis na rin si Alonzo habang ako ay sinundan na lang ang papalayong kotse niya. I don’t know but there’s something in him that I want to know. Ang mga mata niya ay puno ng kalungkutan marahil ay nasaktan siya. Dati pagkukumpuni ang ginagawa ko, ngayon ay puso naman ang aayusin ko. Napailing na lang ako saka tuluyang pumasok sa establishment upang sunduin ang pinsan ko.