Chapter 4

Bea

“Samahan mo akong mag-shopping,” wika ko sa pinsan kong si Lizzie. Katatapos lang naming mag-almusal at nakabihis na rin naman kami pareho.

“Shopping? Window shopping?” gulat niyang sabi. “Sis, kung window shopping lang, huwag na. Maiinggit lang tayo sa mga tao sa mall na may dala-dalang mga paper bag samantalang tayo ay hanggang tingin lang,” may lungkot sa sinabi ni Lizzie.

Hinarap ko ang pinsan ko na may ngiti sa labi saka ipinakita sa kaniya ang card na bigay ni Alonzo. “Here. Alam mo ba kung anong klaseng card ito?”

Nanlaki ang mga mata ni Lizzie saka lumapit sa akin upang titigan ang hawak kong card. “What?! Black card ito, ah. Mai, ito ang sikat na credit card ng mga billionaire dito sa Italy. K-Kanino galing ito? Don’t tell me galing ito kay Alonzo?” Tumango ako bilang pagtugon sa kaniya saka naman napaawang ang bibig niya. “My god! Ang yaman pala ng isang iyon?! Ibinigay niya iyan sa iyo?”

“Oo. Gamitin ko raw para pambili ng mga gusto ko at baguhin ko raw ang style ng pananamit ko. Alam mo naman na isang sikat na model ang ex-girlfriend niya. At para maging makatotohanan ang pagpapanggap namin, kailangan kong lamangan ang style ng fashionista niyang ex para raw lalong ma-insecure at balikan na siya.” Muli kong ibinalik ang card sa sling leather bag ko.

“Sis, sure ka na ba sa gagawin mo? Mukhang mahirap yata ang pinasok mo. Mukhang pelikula ang dating, you know, parang k-drama. Tapos sa huli ay ikaw itong mai-inlove kay Alonzo.”

Bigla akong natigilan sa sinabi ni Lizzie. Naisip ko naman talaga na paano na lang kung sa gagawin namin ni Alonzo ay ako itong magkaproblema. Sa totoo lang, hindi mahirap ang magkagusto kay Alonzo. Para sa akin ay para siyang bagyo, ang lakas ng dating niya na kahit yata matibay na building ay kaya niyang tibagin. Goosebumps pa nga ako minsan sa tuwing nakatitig siya sa akin at intimidating din.

“Hindi ako magkakagusto sa kaniya at alam mo naman na priority ko ang pamilya ko. Mas maraming mga good looking sa bansang ito bukod sa kaniya at ni isa sa kanila ay wala akong pinatulan. Wala akong panahon sa mga ganyan,” dahilan ko. Wala naman talaga akong planong magkaroong ng boyfriend at makipagrelasyon sa kahit sino.

“Wee? Baka naman kapag sa kaniya ka na nakatira ay malalaman ko na lang na…”

“Lizzie, magtiwala ka naman sa akin. Choosy pa ba ako kung pipiliin ko ang umuwi ng Pilipinas at mamatay kami na dilat ang mata nang dahil sa gutom. Ayoko namang mangyari iyon at may mga kapatid pa ako. Dinadasal ko na nga lang na maayos sana ang lahat at walang aberya.” Sana nga ay walang problema sa pagpapanggap naming ito.

“Ikaw ang bahala. Sige na at sasamahan na kitang bumili ng mga gamit mo. Teka, pwede ba akong sumingit diyan? Hindi naman siguro niya bilang ang bibilhin mo,” ngising hirit niya.

“Oo na. Ako na ang bahala sa iyo.”

“Yehey!”

Tuwang-tuwa naman ang pinsan ko dahil makakalibre din ng damit. Ayoko sanang gamitin ang card ni Alonzo pero no choice na ako at kailangan kong sundin ang gusto niya. Rules are rules daw.

Ilang oras pa ang lumipas ay nasa isang sikat na mall kami dito sa Milan. Halos lahat ng mga sikat na brand ay narito sa mall na ito. Dahil simple lang ang mga suot namin ni Lizzie, kamuntik pa na mapagkamalan kaming nanlilimos. But when I show my card to them and ID from Alonzo, they are accommodating.

“Ito? Bagay ba sa akin?” tanong ko kay Lizzie nang lumabas na ako sa fitting room. Napili ko ang royal blue cocktail dress na long gown at halter style.   

“Uhm…”

Nakatitig lang ako kay Lizzie habang pinagmamasdan niya ako at hinihintay ang komento niya. Tila natulala na siya habang maang na lang na nakamasid at kulang na lang tumulo ang laway.

“Hoy!” untag ko sa kaniya. “Liz, ano ba? Bagay ba sa akin o hindi dahil kung hindi ay ibabalik ko na ito.” Akma na sana akong tatalikod upang bumalik sa fitting room pero pinigilan niya ako.

“Teka…teka sandal lang! Ito naman ang hype! Girl, natulala ako sa iyo. Ang ganda mo sa damit na iyan at kunin mo na. Sigurado akong maglalaway sa iyo si Alonzo na parang asong ulol kapag nakita ka na iyan ang suot mo,” bulgar niyang sabi.

“Ha? Anong asong ulol? Sira ka talaga!” saway ko pero sa bandang huli ay napangiti rin.

Si Lizzie ang tipo ng pinsan niyang walang preno ang bibig. Kung ano ang gusto niyang sabihin, iyon na. May pagkakalog din ang isang ito kaya masarap din kausap. Minsan naman, nahahawa na ako sa pagiging lukaret niya.

“Sige at kukunin ko na rin ito. Tapos ka na bang mamili ng mga damit mo?”

“Yes! At salamat, sissy!” ngiting tugon niya.

Nagtungo na kami sa cashier para bayaran lahat ng binili namin habang tuwang-tuwa naman ang pinsan ko. Umabot pa sa fifteen thousand euros ang nabayaran ng card ni Alonzo mula sa mga pinamili namin. Nag-aalala tuloy ako dahil baka magalit si Alonzo kapag nalaman niyang halos isang milyon na ang nagastos namin. Nagbibilang tuloy ako sa mga palad ko na sayang ang pera.

“Grabe, ang mahal ng binayaran natin. Kahit isang taon kong sahod ay hindi ko maabot ang halos isang milyon na iyon,” wika ko habang naglalakad kami ni Lizzie at naghahanap na ngayon ng kainan.

“Keribels lang iyon, sis. Maiintindihan naman ni Alonzo iyon kasi kung gusto niyang magmukha kang tao, mamahalin dapat ang isusuot mo. Isa pa, sikat ang ex niya at natural na gumastos siya para mag-invest ng pekeng mapapangasawa.”

Napabuntong-hininga na lang ako. Mamaya lang ay biglang may tumawag sa cell phone ko at si Alonzo ito. Nagpaalam muna ako kay Lizzie na maghanap muna ng magandang spot dahil medyo maingay ang dinaanan namin at hinayaan na lang niya akong kausapin ang binata. He invited me for a dinner with his family. Nagulat pa nga ako dahil napakaaga naman para ipakilala ako sa mga magulang niya.

Alonzo  

It’s seven o’clock when I am in front of Bea’s apartment. I invited her to a family dinner, and they wanted to know about her—my soon-to-be wife. Nakailang silip na ako sa pambisig kong relo pero wala pa rin akong nakikitang anino ng dalaga. Sa totoo lang, ayokong naghihintay nang matagal subalit bago pa lang naisipan na tumawag sa phone ko, bumukas na ang gate. Iniluwa ng gate ang dalagang kanina ko pa hinihintay.

I wanted to reprimand him but I was stunned. I was staring at a woman I barely didn’t recognize. Kailan pa ba ako huling napatitig sa isang babae, hindi ko na maalala. Bagay kay Bea ang napiling damit na suot niya ngayon. No wonder she spent almost million in my credit card account and it’s fine with me.

“Alonzo…”

Bahagyang umangat ang kilay ko nang marinig ko ang malambing niyang boses na tinawag ang pangalan ko. I walked slowly through her while not taking off my eyes. I feels something burning inside me and I couldn’t help myself. Hindi ko lubos akalain na ang isang simpleng mekaniko ng kotse ko na nakilala ko lang noong isang linggo, malaki pala ang pagbabago sa sarili niya.

Simpleng make-up lang ang inilagay niya sa mukha na bumagay naman sa suot niya. Naka-high heels din siya na hindi ko akalain na kaya pala niyang dalhin at explore ang sarili niya sa iba’t ibang fashion style. Nakalugay lang ang hanggang balikat niyang blonde hair at kita ko ang collar bone niya. Stunning!

“Uhm, h-hindi ba maganda ang suot ko? Babalik na lang ako sa loob para mag—”

Maagap akong hinawakan ang braso niya, and damn! When I saw her back, I felt fiery. Shit! “Hey! That’s fine. You look great. Nagmukha kang tao,” biro ko sa huli pero iyon pala ang kinaiinis niya.

“Bitawan mo nga ako,” inis siya. “Tao ako. Hindi nga lang nauso iyong lahi ko.”

I scoff. “Well, siguro sa mga lahi niyo ay ikaw iyong naiiba.” Nakita ko ang pag-ismid niya, but I found it so cute. Naglakad ako upang buksan ang pinto ng kotse sa passenger seat. “Hop in.” Naglakad lang siya na hindi na ako tiningnan pa. “Walang thank you?”

“Thank you po,” pilit niyang tugon.

I chuckle. Lumihis ako upang sumampa naman sa kabilang bahagi. Pagkasakay ko sa loob, ini-on ko ang music at saktong nakasalang ang kanta ni James Blunt na You’re Beautiful. I can’t tell her directly that she’s gorgeous. I maneuver the car and drive after.

Hindi na kami nag-usap pa habang nasa biyahe at busy na lang siya sa kaniyang cell phone. Pasimple ko siyang sinisilip sa center mirror at nakita ko ang pagngiti niya sa kung sinong ka-chat niya. I am not attention seeker but I felt I am someone else. My rules are my rules.

“Bea…” sambit ko.

“Hmm,” tugon niya pero ang atensiyon niya ay nasa cell phone pa rin niya.

“You will meet my parents and my sister. I told them we met a month ago in event. Ang sabi ko rin sa kanila na nakapagpalagayan tayo ng loob at after ng break up namin ni Pauline at napagpasyahan na nating—” Noong sumulyap ako sa kaniya ay panay lang ang ngiti niya sa cell phone niya. Bigla akong nainis at kinuha ito.

“A-Alonzo! A-Ang cell phone ko!” angal niya.

“My first rule, be attentive!” Nakabukas pa ang screen ng phone niya at nakita ko ang palitan ng messages nila ng nagngangalang si Patrick. “Who’s this man?” galit kong tanong sa kaniya.

“K-Kaibigan ko…” Halata sa boses niyang nabigla sa inasal ko.

“Damn it!” Hinampas ko ang manibela. But then again, umiral pa rin ang temper ko. I opened his phone and removed the SIM card from it.

“A-Alonzo, a-anong ginagawa mo? T-Teka…”

I didn’t even listen to her, and I opened the window. I threw her phone out of nowhere.

“Oh my— Alonzo, cell phone ko iyong tinapon mo!” sigaw niya. “Nababaliw ka na ba?! Hindi mo ba alam na pinag-ipunan ko pa ang pambili ko ng cell phone ko nang halos tatlong buwan?!” galit na rin niyang sabi. “You’re crazy!”

“Rule number 2, don’t yell at me. I can throw you out this car!” galit ko pa rin sabi saka ko muling isinarado ang bintana ng kotse.

“Then do it!” hamon niya.

Bigla kong inapakan ang preno dahilan na napasigaw siya. “Fvck it!” I hit again the handlebar. “This is a serious matter, Bea! We cannot do this and make them believe us if we aren’t consistent. You should focus on our goal and I am willing to pay you no matter how much you need!” Hindi ko na napigilan ang sarili kong sigawan siya. Hindi rin ako makapaniwalang may isang babaeng kayang harapin ang galit ko.

She scoffs. “Ibang klase ka talaga. Ganyan ba talaga kayong mayayaman? Lahat ng gusto at batas niyo ay nasusunod? Fine! Do you want me out this car? Open the door,” hamon na naman niya sabay tinanggal niya ang seatbelt niya.  

“If you insist on getting out of my car, I swear, I will deport you tomorrow,” banta ko rin.

Kitang-kita ko ang emosyon niya at namumula niyang pisngi sa inis sa akin pero nanindigan pa rin ako. Marahan niyang ikinabit ang seatbealt tanda na ako pa rin ang nasunod. Nang tumahimik na siya sa isang sulok, pinaandar ko na ang kotse.

Ilang sandali pa ay dumating na kami sa private village kung saan ilang kanto lang ang pagitan ng bahay ng mga magulang ko. Tahimik kami parehong bumaba ng sasakyan na hindi naman siya nagpabukas pa. Dama ko ang bigat sa dibdib at awkwardness namin sa isa’t isa. Subalit bilang ako ang nangangailangan, ibinaba ko pa rin ang ego ko.

“Come on. They are waiting for us.” Inilahad ko pa ang palad ko sa kaniya.

Sinimangutan lang niya ako. “Kaya ko ang maglakad at hind ako lumpo.” Nagpatiuna pa siyang naglakad hanggang papasok.

Napailing na lang ako saka siya sinundan sa paglalakad. Nakita ko naman agad ang mga magulang ko at ang kapatid kong sumalubong sa kaniya. But I was surprise with her act.

“Hi!” bati ni Bea sa pamilya ko. She gives her sweetest smile and she’s nice to them.

“Hi, Bea? I’m Alonzo’s mother. I’m Catherine Montecarlos and you can call me tita, of course,” pagpapakilala ng mommy sa kaniya. “Nice to meet you, hija.” Kita sa mga mata ng mommy na nagugustuhan niya ang dalaga.

“Nice to meet you rin po.”

“Ako naman ang daddy ni Alonzo. I’m Alesio Montecarlos. Totoo nga ang kwento ng anak kong si Heart na maganda ang girlfriend ng kuya niya.  Are you half-filipina and Italian, right?”

“Oho.”

“Oh. ‘di ba, Daddy? I told you, she’s so beautiful. Sana magtino na si Kuya Alonzo kay Ate Bea,” komento naman ni Heart.

Tumikhim ako. “Ehem. I am just right here. Baka gusto niyo naman akong batiin at pansinin.”

“Ang anak ko naman, nagtatampo agad.” Lumapit ang mommy sa akin at humalik sa pisngi. “Halika na kayo sa loob at baka lumamig na ang pagkain. Bakit nga pala kayo natagalan? Hindi naman traffic.”

Sumulyap muna ako kay Bea pero biglang iniwas lang niya ang tingin sa akin. Nagpaliwanag naman ako na natagalan akong umalis ng bahay. Hindi na rin naman siya nagpahalata at ngayon na kakuwentuhan na niya ang kapatid kong si Heart. Mukhang matagal na nga silang magkakilala kung mag-usap. And that moment, nakadama ako ng kaunting kunsensiya sa ginawa ko. Shit. Minsan ay hindi ko talaga napipigilan ang temper ko.