LOGINตกดึกถึงเที่ยงคืน ชายหนุ่มนั่งมองนาฬิกาบนฝาผนัง เขานั่งรอแฟนสาวชั่วโมงแล้วชั่วโมงเล่าก็ยังไม่เห็นแม้แต่วี่แววของเธอโผล่มา
'บริการฝากหมายเลขโทรกลับ' เพล้ง จานอาหารราคาแพงหล่นแตกกระจายเกลื่อนพื้นจากฝีมือของชายหนุ่มเลือดร้อนอย่างกระทิง เพราะรู้ว่าตัวเองผิดเต็มประตูเขาจึงอดทนเก็บอารมณ์ไม่ให้มันปะทุออกมา เป็นเวลานานหลายชั่วโมงที่เขานั่งรอให้ไอวากลับมาแต่สุดท้ายเธอก็หายหน้าพยายามหลีกหนี "ไปสืบมาว่าไอวาอยู่ที่ไหน กูให้เวลาสิบนาที" "ครับคุณกระทิง"น้ำเสียงแข็งขืนของเขาทำให้ลูกน้องของบิดาต่างพากันหวาดกลัว พวกเขารู้ดีว่าถ้าหากภายในสิบนาทียังหาที่อยู่ของคนรักเจ้านายไม่ได้ ผลสุดท้ายมันจะเป็นเช่นไร 'ตอนนี้คุณไอวาพักอยู่ที่คอนโดของคุณใยไหมครับคุณกระทิง'นี่คือสิ่งที่ชายหนุ่มได้รับรายงานจากลูกน้องภายในสิบนาทีต่อมา ความตึงเครียดเมื่อครู่ค่อย ๆ บรรเทาลงเมื่อรู้ว่าแฟนสาวอยู่กับใคร ถ้าหากเขาบุกไปรับตัวไอวามาในตอนนี้มันคงไม่เป็นผลดีสักเท่าไหร่ เพราะเรื่องนี้อาจจะบานปลายไปถึงหูบิดาของเขาได้ และถ้าท่านรู้ว่าเขาทำตัวเลว ๆ ใส่ไอวา เรื่องแต่งงานระหว่างเขากับเธอมันก็คงริบหรี่เต็มทน คืนนี้เขาคงต้องนอนทนกอดหมอนข้างคนเดียวไปก่อน สัญญาว่าคืนพรุ่งนี้จะพาไอวากลับมานอนกอดที่ห้องของเราสองคนให้ได้ "เมื่อคืนทำไมไม่กลับไปนอนที่ห้อง"สองเท้าของไอวาชะงักเมื่อร่างสูงใหญ่ของกระทิงโผล่ออกมาเผชิญหน้าของเธออย่างไม่ทันได้ตั้งตัวในระหว่างที่เธอและใยไหมกำลังจะเดินขึ้นตึกไปเรียน "กระทิง คือว่าเราเป็นคนชวน..." "เพราะฉันไม่อยากเจอหน้าของนายไง"ไอวาพูดตัดหน้าใยไหม ในขณะที่ดวงตาคู่สวยยังคงจ้องมองหน้าของชายหนุ่มอย่างไม่วางตา สายตาเกรี้ยวกราดและเส้นเลือดที่โผล่ขึ้นตรงขมับซึ่งเป็นข้อบ่งชี้ให้ไอวารู้ดีว่าแฟนหนุ่มตรงหน้ารู้สึกไม่พอใจในคำพูดของเธอ "โกรธเหรอที่ได้ยินฉันพูดแบบนั้น" "..." "ความโกรธของนายมันยังไม่เทียบเท่ากับความโกรธของฉันเลยกระทิง" "โอเคฉันขอโทษ"ชายหนุ่มเดินเข้าไปคว้ามือเรียวสวยของแฟนสาวเข้ามากุม พลางเอ่ยคำขอโทษด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนกว่าเก่า "ฉันขอโทษไอวา ฉันยอมรับผิดทุกอย่างฉันขอแค่อย่างเดียว อย่าหลบหน้าหรือหนีฉันแบบนี้อีกได้ไหม"สายตาของชายหนุ่มยามเมื่อมองเธอไม่ว่าจะเป็นตอนนี้หรือตอนไหนมันช่างเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักใคร่ ปึก ร่างสูงใหญ่ในชุดนักศึกษาคุกเข่าลงนั่งตรงหน้าของแฟนสาวท่ามกลางสายตาของนักศึกษาในมหาลัยคนอื่น ๆ ที่เดินผ่านไปมาซึ่งกำลังมองมาที่พวกเขาอย่างให้ความสนใจ "เธอจะให้ฉันทำอะไรก็ได้ฉันยอมหมด ขอแค่เพียงอย่างเดียว..." "เราเลิกกัน" "นั่นคือสิ่งเดียวที่ฉันให้เธอไม่ได้ไอวา"ชายหนุ่มกุมมือเรียวสวยของแฟนสาวเอาไว้แน่นเมื่อเขาสัมผัสได้ถึงแรงดึงจากฝ่ามือเล็กของเธอ "ฉันจะไม่มีวันเลิกกับเธอเด็ดขาดไอวา เธอคือผู้หญิงคนเดียวที่ฉันรัก เธอจะให้ฉันทำอะไรฉันยอมหมดขอแค่เพียงอย่างเดียว เราสองคนไม่เลิกกันนะ"ชายหนุ่มบอกรักหญิงสาวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นท่ามกลางสายตาอิจฉาปนริษยาของนักศึกษาหญิงคนอื่น ๆ ที่หมายปองในตัวของกระทิง "นายทำเพื่อฉันได้ทุกอย่างจริง ๆ ใช้ไหมกระทิง" "ใช่ ฉันทำเพื่อเธอได้ทุกอย่าง ขอแค่เธอบอกมาฉันทำให้เธอได้ทั้งหมด" "เก็บกวาดผู้หญิงทั้งหมดของนายออกไปให้พ้นซะ ถ้านายยังอยากมีฉันอยู่"ไอวาบอกชายหนุ่มเสียงแข็งพลางสะบัดมือออกจากการเกาะกุมของชายหนุ่ม "ถ้ายังอยากมีฉัน ก็จัดการผู้หญิงพวกนั้นของนายให้หมดภายในวันนี้" "ได้ ฉันจะทำให้เธอ"ชายหนุ่มลุกขึ้นยืน ตกปากรับคำคนรักอย่างเชื่อฟัง ขอแค่เธอหายโกรธเขาพร้อมทำทุกอย่าง ขอเพียงแค่เธอให้อภัยเขา "เย็นนี้เลิกเรียนแล้วโทรมานะ ไม่ลืมใช่ไหมว่าวันนี้มีนัดไปกินข้าวที่บ้านใหญ่"ชายหนุ่มถามย้ำเมื่อเห็นว่าไอวากำลังจะพาเพื่อนของเธอเดินขึ้นไปบนตึก "ไม่ลืม และนายก็คงจะไม่ลืมนะว่าวันนี้จะต้องทำอะไร" "ไม่ลืม ฉันสัญญา"ไอวาจูงมือใยไหมเดินผ่านร่างสูงใหญ่ของกระทิงขึ้นไปบนตึกเรียน อย่างไม่คิดจะสนใจสายตาของนักศึกษาคนอื่นซึ่งกำลังจับจ้องมองมา ไม่ต้องเดาก็รู้ว่า เหตุการณ์เมื่อครู่คงจะต้องกลายเป็นเรื่องให้นักศึกษาคนอื่น ๆ พูดกันอย่างสนุกปากไปอีกหลายวัน "เธอยอมให้อภัยกระทิงง่าย ๆ แบบนี้จริง ๆ หรือไอวา"ใยไหมหันมาถามหลังจากทั้งสองเดินพ้นรัศมีของกระทิงออกมาไกล ใบหน้าของไอวาในตอนนี้ไร้ซึ่งความสุข ดวงตากลมโตคู่นั้นดูเศร้าราวกับกระต่ายน้อยที่ได้รับการถูกทำร้ายครั้งแล้วครั้งเล่า "คนโง่ ก็ย่อมเป็นคนโง่อยู่วันยังค่ำใยไหม"ความรักมันมีทั้งด้านดีและด้านร้าย "ไปเรียนกันเถอะ" "อืม"ใยไหมลอบถอนหายใจ ในเมื่อเพื่อนตัดสินใจดีแล้วเธอก็จะขอไม่ถามต่อ "ไม่ แพรวไม่เลิก นี่คิดจะฟันกันแล้วทิ้งอย่างนั้นเหรอ"เสียงเกรี้ยวกราดตะโกนดังลั่นตรงหน้าคณะบัญชีดึงดูดสายตาของเหล่านักศึกษาคนอื่น ๆ ให้หันมามองทั้งคู่ด้วยความสนใจ แพรวหนึ่งในผู้หญิงที่เขามีความสัมพันธ์ด้วยนั้นกำลังโวยวายด้วยความไม่พอใจไม่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่น ๆ ก่อนหน้านี้ที่ยอมตัดความสัมพันธ์กับเขาโดยดีทันทีเมื่อเห็นสิ่งตอบแทนที่เขาหยิบยื่นให้ "พี่คิดจะทิ้งแพรวง่าย ๆ แบบนี้ แพรวไม่ยอมนะคะ" ปึก ใบหน้าสวยรู้สึกชาแค่เพียงชั่วครู่เมื่อมีอะไรบางอย่างกระแทกเข้าตรงใบหน้า ทันทีเมื่อสาวสวยลืมตาขึ้นมาเธอก็พบกับธนบัตรสีเทามากมายกระจายอยู่เต็มพื้น "ค่าตัวของเธอ แล้วต่อไปนี้เราไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันอีก" "คิดจะใช้เงินฟาดหัวง่าย ๆ แบบนี้เหรอคะ อย่าคิดว่าแพรวจะ..." "เลือกเอา ระหว่างเงินกับลูกปืนจะเอาอะไร"เสียงเย็นยะเยือกของกระทิงทำให้หญิงสาวชะงักค้างเบิกตากว้าง ภายในใจยังคงมีแต่ความขุ่นมัวเมื่อเขามาบอกตัดความสัมพันธ์กับเธอกันอย่างง่าย ๆ "เพราะนังไอวาใช่ไหม มันมาบอกให้พี่เลิกยุ่งกับแพรวใช่ไหม นังนั่นมันมีดีอะไร อึก"ฝ่ามือใหญ่บีบเข้าตรงลำคอสวยท่ามกลางสายตาตกใจของใครหลายคน "อย่าเรียกเมียของฉันแบบนั้น" "พะ....พี่กระทิง" "ไอวาดีกว่าเธอหลายเท่า จำเอาไว้"ใบหน้าหล่อเหลาคมคายยื่นเข้ามาใกล้ในขณะที่ฝ่ามือใหญ่ออกแรงบีบ "และถ้ายังอยากจะมีชีวิตที่สงบสุข ก็ห้ามไปวุ่นวายกับเมียของฉันอีก ไม่อย่างนั้น" "..." "ฉันเอาเธอตายแน่"คำพูดของเขาทำเอาหญิงสาวขนลุกซู่ด้วยความหวาดกลัว ได้แต่มองแผ่นหลังสูงใหญ่ค่อย ๆ เดินจากไปบรรยากาศภายในห้องหอของบ่าวสาวอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของกุหลาบขาวอันบริสุทธิ์ซึ่งถูกจัดตกแต่งเอาไว้ตามมุมต่าง ๆ ภายในห้อง หากมองไปยังเตียงนอนขนาดใหญ่ตรงหน้าก็จะพบว่ามีกลีบกุหลาบสีแดงโรยเป็นรูปหัวใจดวงใหญ่เอาไว้"พ่อกับแม่ขอให้ลูกทั้งสองคนครองรักกันด้วยความเข้าใจ หนักนิดเบาหน่อยก็ให้อภัยซึ่งกันและกันนะลูก""ครับ ค่ะ"ไอวาและคริสต์ก้มลงกราบเท้าของผู้ทรงอำนาจอย่างคุณรังสิมันต์"ส่วนแม่นั้น ขอให้ลูกทั้งสองใช้ปัญญา สติ และความรักในการประคับประคองชีวิตคู่ให้มีความสุขตลอดไป และนับจากนี้ไปขอให้ดูแลกันให้ดี และเมื่อมีปัญหาอะไร ขอให้นึกถึงวันที่รักกันนะลูก""ครับ ค่ะ"คู่บ่าวสาวก้มลงกราบเท้าของผู้ใหญ่ที่เคารพรัก"เอาล่ะ พ่อกับแม่มาส่งหนูได้เพียงเท่านี้นะไอวา ที่เหลือต่อจากนี้ก็ฝากคุณคริสต์ช่วยดูแลลูกสาวของผมต่อด้วยนะครับ คุณรู้ใช่ไหมถึงแม้ว่าไอวาจะไม่ใช่ลูกสาวแท้ ๆ ของผม แต่ผมก็รักเด็กผู้หญิงคนนี้เปรียบเสมือนลูกสาวแท้ ๆ ""ครับ ผมทราบ ผมจะไม่มีวันทำให้คุณพ่อต้องผิดหวังในตัวผม""นี่แหละสิ่งที่ผมต้องการได้ยินมากที่สุด""แม่กับพ่อขอตัวก่อนนะลูก ไอวา อย่าลืมนะ แม่กับพ่ออายุก็จะเข้าเลขหกแล้ว หวังว่าแม่กับพ
บรรยากาศภายในงานแต่งงานช่วงเช้าของไอวาและคริสต์เป็นไปได้อย่างเรียบง่าย เจ้าสาวอยู่ในชุดไทยสีขาวเด่นสง่าราวกับนางในวรรณคดีไทย ส่วนฝ่ายชายเองก็สวมชุดไทยสีเดียวกันเรียกได้ว่าเป็นคู่ที่เหมาะสมกันอย่างหาที่ติไม่ได้แม้พิธีแต่งงานช่วงเช้าจะถูกจัดขึ้นด้วยความเรียบง่าย มีเพียงเพื่อนและแขกคนสนิทไม่กี่คนที่ได้ถูกเชิญให้มาร่วมเป็นสักขีพยานในการแลกแหวนแต่งงานในครั้งนี้ แต่มีอีกหนึ่งสิ่งที่คุณต้องพากันเบิกตาค้างด้วยความตกใจนั่นก็คือสินสอดที่ฝ่ายชายได้เตรียมมาให้กับเจ้าสาว'ข้าพเจ้า คริสต์ ชาร์ค ขอมอบทรัพย์สินทั้งหมดที่ข้าพเจ้ามีให้กับนางสาวไอวาแต่เพียงผู้เดียว'พินัยกรรมที่เป็นลายลักษณ์อักษรของชายหนุ่มเนื้อหาบทความตามข้างต้น เงินสดสิบล้านบาทไทยที่วางอยู่ตรงหน้า เครื่องเพชรมูลค่าหลายสิบล้านว่างเด่นสง่าส่องแสงประกายวิววับ อีกทั้งโฉนดที่ดินหลายสิบใบ บ้านและอสังหาริมทรัพย์ รถหรูรวมไปถึงทรัพย์สินส่วนอื่น ๆ อีกมากมายซึ่งไม่สามารถตีเป็นมูลค่าที่แน่ชัดได้ซึ่งเขาได้ยกมอบเป็นสินสอดให้กับไอวาโดยไม่ขอรับคืนในครั้งนี้ทำเอาเจ้าสาวแทบจะเป็นลมล้มพับไปเธอไม่ได้เป็นฝ่ายเอ่ยขอแต่อย่างได้ สินสอดทุกอย่างเขาเป็นฝ่ายจั
เช้าวันรุ่งขึ้นไอวาได้เดินทางพาว่าที่สามีมายังบ้านผู้ใหญ่ที่เธอเคารพรักเหมือนผู้ให้กำเนิด ซึ่งตลอดเวลาที่เธอย้ายไปอยู่ต่างประเทศก็ยังคงติดต่อมาหาถามไถ่ถึงสารทุกข์สุกดิบ และการเดินทางมาหาครั้งนี้เธอก็ได้โทรแจ้งท่านให้ท่านได้ทราบตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็น"หนูไอวา""คุณป้า"คุณหญิงรัศมีที่ยืนรออยู่ตรงหน้าประตูทางเข้าอ้าแขนโอบกอดหลานสาวคนสวยด้วยความคิดถึง ซึ่งเป็นภาพที่ทุกคนต่างจดจำมันได้แม้ว่าครั้งหนึ่งนานเป็นปีที่ไอวาจะไม่ได้เดินทางมาที่นี่"คิดถึงจังเลยลูก""หนูก็คิดถึงคุณป้าเหมือนกันค่ะ"แววตาของเด็กสาวมองผู้ใหญ่ทั้งสองที่เธอยังรักและเคารพด้วยความคิดถึง"สวัสดีค่ะคุณลุง สบายดีนะคะ""ลุงสบายดี หนูเองก็สบายดีใช่ไหม""หนูสบายดีค่ะ"ไอวายิ้มหวานให้กับผู้ใหญ่ทั้งสอง ก่อนเธอจะแนะนำชายหนุ่มขางกายให้ได้รู้จักกับผู้ใหญ่ที่เธอรักและนับถือ"คุณคริสต์คะ ท่านคือคุณลุงรังสิมันต์กับคุณป้ารัศมี ท่านทั้งสองเป็นผู้ใหญ่ที่ฉันเคารพรักค่ะ"ต่างฝ่ายต่างมองหน้า ก่อนมาเฟียหนุ่มจะเอ่ยแนะนำตัว"สวัสดีครับ ผม คริสต์ ชาร์ค เป็นว่าที่สามีของไอวาครับ""อะ...อะไรนะ""ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณคริสต์"ผู้ทรงอิทธิพลของเมืองไทย
ประเทศไทย"ไอวา""ใยไหม"เพื่อนรักทั้งสองคนที่ไม่ได้เจอหน้ากันมากนึ่งปีเต็มพุ่งเข้ากอดกันด้วยความคิดถึง ใยไหมซึ้งจนน้ำตาไหลโอบกอดร่างของไอวาเอาไว้แน่น"คิดถึง"เพียงคำเดียวมันช่างเต็มไปด้วยความหมายอันลึกซึ้งระหว่างเพื่อรักทั้งสองคนที่ไม่ได้เจอหน้ากันมานานทั้งสองคลายอ้อมกอดออกจากกัน ต่างฝ่ายต่างเช็ดคราบน้ำตาออกจากใบหน้าของกันและกันมันช่างเป็นภาพที่ดูน่าเอ็นดูในสายตาของผู้มอง"เป็นยังไงบ้าง คราวหน้าคราวหลังอย่าหนีหายไปแบบนี้อีกนะ"กว่าไอวาจะยอมติดต่อกลับมา เวลาก็ล่วงเลยไปเกือบจะครบหนึ่งปีเต็ม "ขอโทษนะ ต่อไปฉันจะไม่ทำให้เธอกับทุกคนต้องเป็นห่วงอีกแล้ว"ไอวามองไปยังร่างสูงใหญ่ของเพื่อนสนิทอีกสองคนที่ยืนส่งยิ้มมาให้เธอ"ว่าไงชอปเปอร์ เด่นคุณ พวกนายสบายดีนะ""ฉันสองคนสบายดี ไปอยู่ที่นั่นนานเป็นปีเธอดูสวยมากขึ้นนะ""อะ..แฮ่ม"ทุกสายตาหันมองไปยังร่างสูงใหญ่ของมาเฟียหนุ่มที่ยืนเด่นสง่าอยู่ข้างไอวา ชอปเปอร์หน้าถอดสีขึ้นมาทันทีพอ ๆ กับเด่นคุณที่ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาสบตารังสีอันตรายแผ่ออกจากร่างสูงใหญ่ทำให้ผู้โดยสารคนอื่น ๆ รวมไปถึงเพื่อนสนิทอีกสามคนเริ่มรู้สึกหวั่นใจ"ไม่ทำแบบนี้สิคะคุณคริสต์ ดูสิเพ
ไอวารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงบ่ายของเช้าวันถัดไป สิ่งแรกที่เธอลืมตาตื่นขึ้นมาเห็นก็คือใบหน้าคมเข้มหล่อเหลาของมาเฟียหนุ่มซึ่งกำลังนอนฟุบอยู่บนเตียงคนไข้คอยกุมมือเธอไม่ไปไหน แต่ทันทีเมื่อเธอเริ่มขยับตัวชายหนุ่มก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา"ไอวา คุณฟื้นนานแล้วเหรอครับ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า"ชายหนุ่มเอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงร้อนรนก่อนจะเอื้อมมือไปกดปุ่มเรียกพยาบาลในขณะที่มืออุ่นร้อนอีกข้างคอยกุมมือของเธอเอาไว้"เป็นยังไงบ้างครับ""ฉันทนได้ค่ะ ว่าแต่คุณคริสต์ล่ะคะ เป็นยังไงบ้างได้รับบาดเจ็บตรงไหนไหม"ริมฝีปากซีดเซียวเอ่ยถาม ไอวากวาดสายตามองไปตามร่างกายของชายหนุ่ม เธอรู้สึกโล่งอกผายลมออกมาจากริมฝีปากเมื่อไม่เห็นว่าร่างกายของเขาเกิดแผลตรงบริเวณส่วนไหน"มีอะไรหรือเปล่าคะ คุณคริสต์มองหน้าฉันแบบนั้นทำไม""ผมมีอะไรบางอย่างยากจะพูด หลังจากคุณหมอเข้ามาตรวจดูอาการของคุณนะครับไอวา"ชายหนุ่มบอกเธอด้วยน้ำเสียงจริงจัง ซึ่งเป็นช่วงจังหวะเดียวกันกับที่หมอและพยาบาลเปิดประตูเดินเข้ามามาเฟียหนุ่มปล่อยให้หมอวัยกลางคนตรวจดูอาการของไอวาอย่างถี่ถ้วนโดยมีเขาคอยยืนเฝ้าอยู่ไม่ห่างไปไหน"โชคดีนะครับที่กระสุนไม่โดนจุดสำคัญ ถ้าหาก
บรรยากาศหน้าห้องฉุกเฉินเต็มไปด้วยความตึงเครียด ร่างสูงใหญ่ของมาเฟียหนุ่มเสื้อราคาแพงของเขาตอนนี้เต็มไปด้วยคราบเลือดเอาแต่เดินเวียนไปมาอยู่ตรงหน้าประตูด้วยความร้อนใจ ต่างจากผู้ชายอีกคนที่เอาแต่นั่งนิ่งปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอย่างเงียบ ๆ ไม่พูดอะไรสมองของกระทิงในตอนนี้หนักอึ้งราวกับมีค้อนปอนหนัก ๆ ถ่วงเอาไว้ เขาเป็นคนล้วงเอาปืนจากลูกน้องของคริสต์ยิงโทนี่ ในขณะที่หญิงสาวอย่างไอวาใช้ร่างกายของตัวเองบังกระสุนจากปลายกระบอกปืนของโทนี่ไม่ให้โดนคนที่เธอรัก'ฉันไม่ได้รักนายแล้วกระทิง ฉันรักคุณคริสต์ไปแล้ว'เขาเชื่อคำพูดทุกอย่างของเธอแล้ว สิ่งที่เธอทำเพื่อปกป้องผู้ชายคนนั้นมันเป็นเครื่องมือช่วยยืนยันได้เป็นอย่างดี ผู้หญิงที่ยอมเอาตัวเองไปเสี่ยงกับความตายเพื่อให้คนรักปลอดภัย ถ้าไม่รักกันจริงก็คงไม่มีใครยอมทุ่มเทได้ขนาดนี้ครืดเสียงบานประตูห้องฉุกเฉินที่เปิดออก ก่อนร่างสูงใหญ่ของคุณหมอวัยกลางคนจะเดินออกมา ทั้งคริสต์และกระทิงต่างวิ่งตรู่เข้าไปหาด้วยสีหน้าเป็นกังวล"เธอเป็นยังไงบ้างครับ""คนไข้ปลอดภัยแล้วครับ โชคดีที่กระสุนยิงไม่โดนจุดสำคัญ ตอนนี้ผมได้ผ่าเอากระสุนออกเรียบร้อยแล้วครับกำลังจะพาไปห้อง







