Chapter 5

Umaga na nang maisip ni Moana na hindi man lang siya nakatulog nang maayos kakaisip sa nangyari sa kanila ng biyenang lalaki. Mali iyon alam niy. Sobrang mali dahil kasal siya sa anak niyo. Pero hindi niya maikakaila na iyon na ang pinakamagandang gabi, ang pinakamagandang pakikipagtalîk na naranasan niya. Halo-halo ang pakiramdam niya sa mga sandalig iyon, at sa tingin niya hindi na niya kayang matingnan ang asawa niy katulad ng dati. May nagbago na, hindi niya lang maipaliwanag kung ano.

Nakaupo siya ngayon sa kaniyang kama, nag-iisip kung dapat ba siyang lumabas. Parang hindi niya kayang harapin ngayon ang kaniyang biyenang lalaki, at mas lalong hindi niya kayang harapin ang kaniyang asawa.

Tumayo siya mula sa pagkakaupo at sumilip sa bintana ng kuwarto niya. Tanaw rito ang hardin at hindi niya akalaing makikita niya ang kaniyang biyenang lalaki roon na nakaupo malapit sa fountain at nakatingala sa bintana niya. Dahilan iyon para mapaupo siyang muli sa kama niya.

Hinihintay ba siya nitong dumungaw?

"Ma'am Moana? Pinapatawag na po kayo ni Sir Zacharias, magbe-breakfast na raw ho," tawag ni Bonita mula sa labas.

Napalunok si Moana at napakuyom. Hindi niya alam kung kaya ba niyang harapin ang kaniyang biyenang lalaki... paano kung iniisip nito na ang landi niya? Lalo na’t siya ang unang humalik dito?! Tangina!

Naglakad siya palapit sa pinto at binuksan iyon. Nakangiting bumungad sa kaniya si Bonita kaya ngumiti na rin siya. "Si Luke, nasa baba na rin ba?" tanong niya.

"Opo, kanina pa po siya nasa baba," sagot nito, kaya diamayado siyang ngumiti.

Sabay silang bumaba ni Bonita. Hindi niya alam kung anong gagawin niya para mapakalma ang sarili. Sobrang lakas ng kabog ng dibdib niya hanggang sa marating nila ni Bonita ang dining.

Agad na naglandas ang tingin niya kay Papa Zacharias, na prenteng nakangiti lang sa kaniya. Parang walang nangyari. Habang si Luke naman ay abala lang sa pagkain.

Ganito na talaga si Luke. Kung may pagkain, kakain siya, di bale nang hindi siya kumain. Minsan nga kahit siya ang nagluto, sasabihan pa siya nito na huli na siyang kumain at mauuna na ito... dahil ayaw nitong kasabay siyang kumain. Pero ngayon, tatlo silang magsasabay.

"Maupo ka na Moana, hindi na masarap ang pagkain kapag malamig na," nakangisi nitong sabi. Hindi niya alam kung pagkain ba ang tinutukoy nito o sila ni Luke.

Naupo siya sa right side ni biyenang lalaki, habang si Luke naman ay nasa left side nito at magkaharap sila.

"Dinalaw ka ba ng asawa mo sa kuwarto mo?" tanong ni Papa Zacharias kaya napatingin siya rito, habang si Luke ay pabagsak na ibinaba ang kutsara.

"Disgusting," singhal nito umakto pang nandidiri.

"Ts. Maghinay-hinay ka sa pananalita mo Luke, baka biglang matauhan 'tong asawa mo at maisipan na lang na iwan ka. Ayos lang sana kung iiwan ka lang dahil na out of love, e pa'no kung iwan ka dahil nakahanap, o nakatikim ng iba? Hindi ba masasaktan ang ego mo nun? Malaking insulto para sa ating lalaki ang ganoon," litanya ni Papa Zacharias, kaya napalunok si Moana at napakapit sa hawak niyang kutsara.

"Dare me Dad, she can't do that. Ni hindi naman yan lumalabas ng bahay kaya sinong kapalit ang mahahanap niy. Wala siyag social life," ani Luke sa kaniya habang nakangisi. Tinitigan lang niya ito pagkatapos ay sinamaan niya ng tingin ang biyenang lalaki na pasimpleng natatawa.

"Gaano ka kasigurado, Luke? Baka... hindi mo lang napapansin?" tanong pa ni Papa Zacharias at halos mapaigtad siya nang may maramdaman siyang humaplos sa hita niya.

Napasinghap siya at napatingin sa mag-ama. Parehong nasa mesa ang kamay ng biyenang lalaki, kaya sigurado siyang paa ng biyenang lalaki ang humaplos roon. At nang tingnan niya ito ay kinindatan siya nito, dahilan para magsitayuan ang mga balahibo niya.

"Hundred percent Dad, trust me," ani Luke at nginisian ang ama. "Really," saad ng biyenang lalaki, habang patuloy ito sa pagpapadulas ng paa nito sa legs niya, dahilan para mapalunok siya.

"Sa tingin mo ba, may magkakagusto pa rin sa babaeng 'yan? Look at her," ani Luke at tiningnan siya ng sabay.

"We don't know, Luke. Hindi pare-parehas ang mga lalaki. Maybe ayaw mo sa kaniya, but when someone saw your wife, trust me son... no can resist to her simplicity. Hindi pare-pareho ang taste ng mga lalaki," nakangising sabi ni Papa Zacharias. Bahagya siyang napangiti sa di malamang dahilan.

"I'm asking you again son, why you can't let go her?" biglang tanong ni Papa Zacharias. Napatingin sa kaniya si Luke at inirapan siya. "I can, wala namang matutuluyan 'yan," sagot ni Luke.

"If you truly not love her, wala ka na dapat talagang pakialam sa kaniya. But look at you son, you cage her in this mansion, as if you hard to let go someone so precious to you. Bakit nga ba hindi mo siya hinahayaan umalis ng bahay?" nakangising sabi pa ni Papa Zacharias.

"Dad, hindi ba narinig ang sinabi ko? Wala nga siyang social life kaya kahit pumayag akong umalis siya ng bahay, saan naman siya pupunta? Sino ang kikitain niya?"

Napaigtad si Moanna nang biglang tumayo si Luke. "Nawalan na ako ng gana kumain." Nagpunas ito ng bibig at pabagsak na itinapon ang towel napkin sa mesa at naglakad na palayo.

Nang tingnan niya si Papa Zacharias, ay nakangiti lang ito. Tila ba may hinahanap ito kay Luke and finally, nakita niya rin.

At kung ano man iyon, gusto niyang malaman.