CHAPTER 6: Living Together Part 1

“Why should we park here?” tanong sa akin ni Sir Ethan ng ipatigil ko ang minamaneho niyang sasakyan sa tabi ng isang gusali malapit sa may main road.

“Makitid na daanan na po ang susunod dito. Mga tao na lang at two wheels na sasakyan ang pwede na makadaan.”

Tinanggal ko na ang seatbelt sa aking katawan at saka hinawakan ang pinto ng sasakyan para lumabas ng magsalitang muli si Sir Ethan.

“You forget about our agreement.”

I give my boss my confused face and he turned around to open the door on his side. He stands outside and slightly bow to see me.

“I told you, don’t call me outside in a formal ways.”

I also open the door and get out the car. He also did the same and walk towards me. And meet at the front of his car. “Even though you stop calling me, ‘Mr.’ , ‘Boss’ and ‘Sir’, you still treating me with formalities. What’s with your ‘po’? Am I really that look old for you?”

“No Sir--- I mean, pwede nyo po ba akong bigyan pa ng time para ma-adapt ang bagong status ko?”

“I’ll give you one day.” Cold niyang sagot saka tumalikod para maglakad papunta sa daanan papunta sa tinutuluyan kong tirahan.

“Eh? One day? Pwedeng kahit one week?” suggestion ko habang patakbo akong lumpit sa kanya.

Humarap sya sa akin ng may seryosong muka, “Three days. Final.”

“Pero---

“No more negotiation after that.”

“Masusunod po.” Nakanguso kong sagot sa kanya.

Patuloy lang kami sa paglalakad ng maalala ko kung anong klaseng lugar ang aking tinitirhan.

“S-Ethan?” Ang hirap pa rin talaga banggitin ang first name ni Sir. Then I saw him smile but only just for a moment. Just it when he saw me looking at him.

“Yes?”

“What if kung intayin nyo na lamang po ako sa car niyo sa labas? Don’t worry, mabilis lamang po ako. Kakaunti lang naman ang gamit ko. At saka masyadong masikip ang lugar na yun at halo halo ang maamoy niyo.”

“I don’t want to wait. Also I feel cramped inside the car. There is nothing for me to do there.”

“But my place is not just like any common place out there. It’s a Hostel. You can meet all kinds of people out there.”

“Like what kind you are talking about?”

“Mmmm~ Never mind.”

After minutes of walking, narating din namin ang Hostel at tumigil ako saglit para kausaping muli si Sir Ethan. I grab his left arm to stop him from walking inside. “Are you sure about this?”

He didn’t answer me but he just look at me with a sarcastic question look.

“Just stay beside me. Kapag nasa itaas na tayo.”

While walking at the hallway in the third floor nakasalubong namin yung alcoholic na nakatira sa 302. I was worried he bumped Sir Ethan while walking and brushed himself to his expensive suit. So I spread both of my arms to protect Sir Ethan but he pulled me beside him and put both of his hands to my shoulder and continue on walking.

“Did he just protected me?”

Ganun lamang ang pwesto namin at nagpatuloy kami sa paglalakad hanggang makarating kami sa harapan ng pinto ng aking tinutuluyan. Kinuha ko ang susi sa aking bag at binuksan ang pinto. Inaya kong pumasok si Sir at sumunod naman agad sya. Pagpasok pa lamang nito sa kwarto ay nilibot na agad niya ng tingin ang buong kabahayan. Kaya naman habang busy siya sa paglilibot ay kinuha ko na ang maleta na nakalagay sa ilalim ng aking kama. Inilapag ko ito sa ibabaw ng kama at binuksan. Pumunta ako sa kahoy na cabinet na nakaharap sa aking higaan at kinuha ang mga damit ko at inilagay sa maleta. Pagkatapos ay pumasok ako sa CR para kunin ang iba ko pang gamit dun. Pagkalabas ko ng CR ay nakita kong nakatayo si Sir sa may pintuan ng aking kwarto na.

“May kailangan po kayo?”

“Nothing. Just go on with your things.”

Bumalik ako sa aking ginagawa ng maalala kong may nakasampay pa pala ako sa may balkonahe. Dali dali akong lumabas ng kwarto at tinungo ang maliit na espasyo sa malapit sa may sala. Isa-isa kong kinuha ang mga damit na nakasampay dun ng kukunin ko ang undergarments ko ay biglang pumasok ang malakas na hangin sa maliit na bintana ko sa loob at isa isang nagtalsikan ang mga damit ko kasama ang undergarments sa may sahig. Dali dali ko agad itong pinulot ngunit ng aking dadamputin ang isa sa undergarments ko ay tamang lumabas ang boss ko sa aking kwarto at yumuko para tulungan ako sa pag-abot nito. Pero bago pa man niya ito maitaas at makita ay hinigit ko na agad ito sa kanya at itinago sa aking likod.

“Salamat po! Ah!~ Kung nauuhaw po kayo meron po diyang bottled water sa lamesa. Don’t worry, bagong bili po yun. Malinis. Hehe.” Medyo awkward kong sabi sabay na takbo sa aking kwarto at isinara ang pinto.

Hindi naman nagtagal pa at natapos na ako sa pag-iimpake. Lumabas na ako ng kwarto at nakitang tahimik lamang na nakaupo ang boss ko sa maliit kong sofa. Tumayo siya ng makitang lumabas na ako kwarto dala ang maleta.

“Is that all? Wala ka na bang ibang dadalhin?”

“Hmm. Yung ibang gamit dito ay galing sa may ari ng Hostel at yung iba naman is sa dating nakatira sa kwartong ito.”

“Lets go.”

When we reach the lobby downstairs I give the keys of my room to the owner and say goodbye. I open my suitcase then pick the green box and gave it to the owner as my farewell gift to her.

“Ano ito?”

“Open niyo po.” Nakangiti kong sagot.

“Ito ba yung bagong labas na perfume sa Department Store malapit sa Company na pinagta-trabahuhan mo?”

“Opo. Maraming maraming salamat po uli sa inyo. Sa limang taon na nakatira ako sa Hostel na ito puro kabutihan niyo lagi ang natatanggap ko. Mula simula hanggang ngayon.”

“Ano ka ba, sino ba naman ang mag-tutulungan sa panahon ngayon kundi kapwa kababaihan din lamang.--- Saan ka na pala ngayon titira?” Tinaas niya ang kaliwang kilay niya ng dalawang beses sa akin habang nakatingin sa katabi kong si Sir Ethan.

“Ahmm…” nag-iisip pa ako kung anong tamang isasagot ko ng nagsalita si Sir Ethan at inabot ang kanyang kanang kamay sa may-ari ng Hostel.

“Hi. My name is Ethan Montenegro. Colleen’s husband. Nice to meet you.”

At medyo nahihiyang inabot ng may-ari ng Hostel ang kanyang kamay kay Sir Ethan para makipag-shake hands dito.

“Kasal ka na pala?” pabulong nitong sambit sa akin.

“Oo. Hindi ko nabanggit sayo dahil bago din lang naman. Sige mauna na kami. Maraming salamat uli.”

“Maraming salamat din sa regalo mo. Mag-iingat ka palagi. Kapag may time ka, pwede ka pa rin magala dito. Welcome ka palagi.”

“Close kayo?” pagbasag sa katahimikan ni Sir Ethan habang naglalakad kami sa maliit na eskinita palabas.

“I can’t explain pero kapag nasa sitwasyon akong nahihirapan magdesisyon sa buhay o kaya naman ay hindi makaalis sa sitwasyon na hindi ako komportable, palagi siyang nandun para iguide ako at protektahan. I remember when I first arrive here and one day, habang papauwi ako sa Hostel galing trabaho may mga lalaking nakatambay dyan sa may tabi. Apat na lalaki, tahimik lamang silang nakatayo at nakasandal sa may pader na yan habang humihithit ng yosi. Hinarang ako nung isang lalaki habang pinipilit nila akong dalhin sa pwesto nila. Gusto kong sumigaw sa mga oras na yun pero inunahan na ako ng takot. Sa mga oras na yun, di ko alam kung ano na mangyayari sa akin hanggang sa dumating sya. Nagkunwari siyang ate ko at inaantay na daw kami ng papa namin sa may kanto lang. Dun lang binitawan nung lalaki yung kamay braso ko at bumalik sa mga kasama nya. Kaya malaki ang utang na loob ko sa may-ari ng Hostel na yun. ---Pero, ayos lamang ba na sabihin mo ang buo mong pangalan sa kanya?”

Sinilip ko ang muka ng aking boss matapos kong ikwento ang bagay na yun sa kanya pero parang hindi niya ata ako narinig. Seryoso lamang na nakatingin siya sa may lupa habang nakaikom ang kanang kamay niya.

“Sir. Sir?”

“Yes?” Bumalik sa normal ang kanyang muka at tumingin sa akin.

“Okay lang po ba kayo?”

“Of course. Ano nga uli ang tanong mo?”

“Ah! Ang sabi ko po, if okay lang po ba na ibigay niyo ang full name niyo sa kanya?”

“Yeah! Of course. There’s no need to hide to someone close to you. Give me that.” He grab the suitcase from me and just walk away with a super serious face.

“Anong nangyari dun? Bakit parang nag-iba ang timpla? May nasabi ba akong mali?”

Meanwhile in the Hostel, the owner still thinking where did she meet Colleen’s husband. Then she suddenly remembers it and type the name in the g****e. After she saw the information about Ethan, her eyes widened and can’t help gasping so she use her right hand to block her mouth. Then she type the keyword, “Ethan Montenegro and his wife.” But there is no result coming out.

“Secret marriage? Ang swerte naman ni Colleen.”