Chapter 2: The Mayor

“Pormal nang inanunsiyo ng mayor ng San Catalia na si Mayor Ludwick Dargan ang kaniyang pagtakbo bilang mayor sa ikatlong pagkakataon sa nasabing lugar. Kung papalarin, ito ang kaniyang magiging huling termino bilang alkalde.” Habang nagsasalita ang reporter, nagfla-flash sa likod nito ang larawan ni Ludwick na may hawak na tropeyo. “Matatandaang gumawa ng ingay ang pangalan ng mayor nang tanging ang lugar lamang nito ang nakatanggap ng Seal of Good Local Governance sa rehiyon nila. Maliban dito, simula nang umupo ito, hindi na nawala listahan ng mga mayayamang siyudad ang San Catalia sa bansa."

Pagkatapos magsasalita ng reporter, sinundan iyon ng isang clip kung saan si Ludwick naman ang nagsasalita.

"Yes, I will finish what I started. Isa pa, gusto ko rin talagang mas makilala pa ang San Catalia and the only way I know to make it happen is by running again as a mayor." Ngumiti ito at inayos ang kwelyo ng kaniyang gray short-sleeved polo. "If the stars align for me, my mission to serve my people will continue. No, whether I win or I lose, patuloy pa rin ang serbisyo."

The screen suddenly turned black and three figures became prominent. Three men whose bodies exude a dark aura became visible. Kaagad din naman iyong sinundan ng malakas ng sigaw at palakpakan.

"Show some manner, Fifth! You don't have to shout!" a man with an authoritative voice said. He was wearing a fitting dark blue polo paired with white pants and white shoes. May suot din itong gloves at sombrero. Sa likod naman nito ay nakasabit ang golf bag kung saan naroon ang makintab na golf club at golf ball.

Bagamat namumuti na ang buhok ng lalaki, bakas pa rin sa mukha nito kung gaano ito kaguwapo noon. Naroon pa rin ang magkapantay nitong panga, ang matangos nitong ilong, at kahit may pagkakulubot na ang noo nito, hindi naman iyon ganoon kahalata dahil sa kaputian nito. Wala pa ring kupas ang matapang nitong mga mata na kasing kulay ng kabundukan, kulay berde.

Hindi naman maiwasang matawa ni Ludwick sa reaks'yon ng nakababatang kapatid. Ngunit ang tuwa sa kaniyang mga labi ay kaagad ding naglaho nang magsalitang muli ang ama.

"Uno, you lacked confidence when you said 'whether you win or lose'. You should have not said that. Parang sinasabi mong may chance kang matalo."

Mahinang napabuga ng hininga si Ludwick at napapikit dahilan para magtago ang kulay berde nitong mga mata. "That's not what I meant, Dad."

"That's how I understood it!" sigaw ng ama nito at nagmukhang bata itong si Ludwick na pinipagalitan. His body become stiffed. Hindi rin nito kayang makagawa ng ingay kahit sa paghinga nito. Ang kapatid naman nitong si Leopoldo o mas kilala sa tawag na Fifth sa kanilang bahay ay napailing na lang.

"I'm sorry, Dad. I'll be extra careful with my words. Hindi na iyon mauulit," walang ganang pangako ni Ludwick.

"Hindi na talaga mauulit!" sigaw ng ama nila. "When I was at your age, hindi ako nagkakamali sa pagsasalita!"

Kumunot naman ang noo ni Leopoldo. "There's actually nothing wrong with what you said, Kuya."

"Shut up, Fifth! This isn't about you! Magtungo ka na lang sa kuwarto mo and read cases nang may matutunan ka naman!"

Napasulyap si Ludwick sa kapatid at para ba itong sinasabihan na sundin na lang ang ama at baka mapagbuntungan din ito ng galit. Ngunit tila walang plano itong si Leopoldo na makinig. Ano pa ba ang mapapala ni Ludwick sa may kakulitan nitong kapatid?

"My point here is, it's already commendable na na-feature si kuya sa national television. Ako nga gusto ko rin ma-feature kaso ayaw ko at baka maraming makakilala sa akin at pagkaguluhan ako ng mga kababaihan," Leopoldo said and grinned.

"I'm talking nonsense here. There's nothing commendable sa ginawa ng kuya mo. Na-feature lang siya sa television, and that's it,” katuwiran ng kanilang ama.

"He was featured on television with his achievements," pagmamatigas ni Leopoldo.

Napasulyap sa kaniya ang ama nila at pinanliitan siya ng mata. Walang katinag-tinag naman na nakipagtitigan itong si Leopoldo. Parang hindi ugaling diktador ang kaharap niya.

"Pareho talaga kayo ng kambal mo!" iyon na lang ang nasabi ng ama nila at nagsimula na ring maglakad palayo.

Hindi pa man tuluyang nakakalabas ang ama, muling nagsalita itong si Leopoldo. "Hindi ako katulad niyang babaero!"

"Lamang ka sa akin, doon!" saad ni Ludwick nang makalabas ang ama nila. Tinuro-turo rin nito ang kapatid.

"Ulol! Lamang din ako kung pahabaan ng sawa rito!" pagmamayabang naman ni Leopoldo.

Napailing na lang si Ludwick at napatingin sa sariling repleksiyon sa telebisyon. Pareho silang nagtitigan ng sariling repleksyon. Ganoon pa man, habang patagal nang patagal ang pagtitig niya rito, napapalitan ang mukha niya ng mukha ng sariling ama.