CHAPTER 6: KAKAIBANG SENSASYON

Binilisan ko na lamang ang pag-uwi dahil oras na rin. Habang nasa daan ay tinuyo ko muna ang luha at inayos ang postura dahil baka makita ito ni lola.

Marahan ko na ipinarada ang sasakyan sa garahe at huminga ng malalim bago buksan ang pintuan ng sasakyan. Dahil alam ko na lahat ng galaw ko dito sa bakuran niya ay nakikita.

Nang makita ako ng Chief Housemaid namin na bumaba ng sasakyan, agad niya ako nilapitan kasama ng iilang maid.

"Ma'am, naririto po ang tiyahin niyo. Kanina pa po nila kayo hinihinta," saad niya sa akin habang nakayuko.

Napataas ang dalawa kong kilay at bumaling ang tingin sa kanila. "Tita Hilda?" usisa ko.

Sa halip na sumagot, tumango na lamang ito habang nakayuko pa rin.

Kung nandito si Tita Hilda, nandito rin ba yung demonyita niyang anak?

"And Stephanie?" dagdag ko.

Tumango siya muli.

Biglang nawala ang kaba ko na mapagalitan ni lola at napalitan ng kung ano mang excitement. Dahil alam ko na hindi ako pipigilan ni lola kahit basagin ko ang mga mukha nila.

Sa sandali na masilayan ko sila na magkakaharap sa living room, agad akong ngumiti at binati sila. "Hi, Tita Hilda and... Stephanie. I didn't expect to see you here," bungad ko.

Nakita ko agad ang ngiti sa labi ni lola at talim ng tingin sa kanilang dalawa.

Naupo na lamang ako sa tabi ni lola kahit na sinupladahan lamang ako ni Stephanie at inirapan ni Tita Hilda.

"Huwag na tayo maglokohan dito, ilang buwan na kami pabalik-balik para kunin ang kontrata na ibinilin ng kapatid ko," deretsa niyang sagot.

Napatawa na lamang ako dahil sa sinabi niya.

"May nakakatawa ba? Patapon?"

Agad nagpantig ang tenga ko nang marinig ko ito dahilan para maglaho ang ngiti ko at mapalitan ito ng tingin na matalim.

"Sino ba sa atin ang patapon? Bakit kasi hindi mo na lang aminin na kagagawan mo lang lahat ng sinasabi mo? Wala ka nga maipalag na ebidensiya na talagang iniwan sa'yo ni daddy ang villa at Santa Romania," saad ko. Naglakad ako palapit sa kaniyang likuran at bumulong. "O baka naman wala na kayo mag-ina pupuntahan kaya nang-aangkin na kayo ng mga bagay na hindi sa inyo?" Sabay tumawa ng malakas.

"Oh, tita. You can just...beg for us to give you a dime. Right, lola?"

Napangiti naman si lola na parang satisfied siya. "Oo, iha."

Kita ko ang panggagalaiti ni Tita Hilda sa mga pang-iinsulto ko. Hindi ko na namalayan na nasa tabi ko na pala si Stephanie nang bigla ako nito hilain sa braso paharap sa kaniya at biglang sinampal.

Nagulat si lolo at mas higit ako kaya naman hindi ko pinalagpas. Sinampal ko siya kabilaan, dahilan para mapatayo si Tita Hilda at lumapit. Akmang sasampalin na niya ako nang may biglang pumigil sa kaniya.

Si Philip.

Ang kaniyang kabilang kamay ay nakayapos sa bewang ko.

"Bitawan mo ako!" sigaw ni tita.

"Umuwi na kayo dahil wala kayo mapapala sa kanila. Ako ang may hawak ng villa at San Romania kaya kung gusto niyo ito, dadaan muna kayo sa akin," pagbabanta niya.

Napakunot ang noo ni Tita Hilda at dinuro-duro si Philip.

"Alalahanin mo, anak ka lang sa labas! Kaya wala kang karapatan na makisali sa usapang pamilya. Isa pa, huwag ka magmayabang. Dahil baka dumating ang araw na mawala sa'yo lahat ng meron ka at bumalik ka sa pinanggalingan mo na mahihirap."

"Mas maganda ang pinagmulan ko kaysa sa kinalalagyan mo ngayon. Kung ako sa'yo, dalhin mo na iyang anak mo na sobrang sama at umuwi na kayo dahil wala akong panahon sa mga taong katulad niyo."

Nanatili ako ng nakatulala at hindi makagalaw sa kinatatayuan. Nakatitig lamang ako kay Philip. Na para bang nakalimutan ko na huminga, magsalita, at gumalaw. Amoy na amoy ko ang bango niya, gayundin ang itsura niya sa malapitan. Ang gwapo pala niya kahit nagagalit.

Hala! Ano ba itong naiisip ko.

Nang maglakad na palayo si Tira Hilda at Stephanie na para bang nagdadabog, kumalas agad ako sa kaniyang braso.

Kahit na ramdam ko ang bilis ng tibok ng dibdib ko, pinilit ko na balansehin ang sarili sa heels na suot at naupo muli sa tabi ni lola.

"Ano ang ginagawa mo dito?" masungit na tanong ni lola.

"Hihiramin ko lo muna si Heather. Kung maaari lang, " paalam niya.

Nakakunot ang noo at nakasimangot na tumingin sa akin si lola. "Anong ibig sabihin nito, Heather?! " bulyaw niya, dahilan para mapatakip ako ng tenga.

"E-ewan ko po 'la," nauutal kong pagdadahilan.

"The contract," tipid na sagot ni Philip.

Teka lang. Mukha ba akong hanapan ng kontrata? Ay wait! Yung kontrata tungkol sa pagbebenta nung kumpanya!

"Heather Shine Villafuerte? Anong kontrata ang sinasabi niya?" Galit na siya.

Pero hinde. May usapan kami. Mayayari ako nito.

"L-lola..."

"Should I tell her?" ani Philip.

"Heather Shine Villafuerte?!" pag-uulit niya, mas malakas pa.

Bago sumagot ay tumingin muna ako kay Philip. Agad ako naguluhan nang makita ko ang pagiging seryoso sa kaniyang ekspresyon. Hindi ko mapigilan kundi ang mapakagat labi at paglaruin ang mga daliri dahil hindi ko alam kung ano gagawin ko.

"E kasi lola..."

"Rules," bulong ni Philip.

"Ano??" pangungulit ni lola.

Naglabas ng malakas na buntong-hininga si Philip ay hinila ako na walang pag aalinlangan. Hindi na ako nakaangal dahil siguro ito din yung safest option.

Idinala niya ako sa kotse niya at ni-lock ang pinto.

"Ang usapan ay usapan," aniya, sabay iniabot sa akin ajg kontrata.

Hindi ko ito kaagad tinanggap. Sa halip ay nilakas ko ang loob ko na magsalita. "N-no. Hindi ko pipirmahan 'yan," nauutal kong saad.

"Sign this, Shine."

Shine? Fuck. Bakit ang sexy ng pagkakabanggit niya sa second name ko?

"Kapag napirmahan mo na ito, hindi na kita guguluhin."

Hindi ako makasagot o makaalma. Nanatili lamang ako nakatitig sa kaniya habang nakatingin siya ng deretso.

"I promise, " aniya sabay tingin sa akin. Nagtagpo ang tingin namin dalawa.

Ramdam ko kanina ang bilis ng tibok ng puso ko pero mas ramdam ko ngayon. Na halos sasabog ito. Ang mga mata niya na nangungusap. Alam ko na dapat ituring kita na kapatid pero bakit ganito ang epekto mo sa akin?

What the hell are you doing to me, Philip?