Chapter 004

Wala akong ibang ginawa buong araw kundi ang tumunganga at magbasa ng mga libro at magazines sa balcony ng villa ko. Bored na bored ako pero wala akong choice kundi gawin ang mga p’wede lang gawin dito sa isla.

Ayoko rin namang kulit-kulitin si Cassiel, baka kung ano pa isipin no’n. May plano akong akitin siya, oo, pero wala akong planong isipin niya na patay na patay ako sa kan’ya. Which clearly is not true.

When the clock hit 2:30 P.M., naisipan kong maligo sa malinaw na dagat. Nandito na rin naman ako at walang ibang magawa, sulitin ko na lang din.

Lumabas ako ng villa suot ang red two-piece swimsuit ko at isang puting coverup na hindi ko tinanggal hanggang nakarating ako sa sun lounge chair na malapit sa beach bar. Nagdala na rin ako ng isang libro na babasahin ko mamaya pagkatapos kong lumangoy, at isang white towel.

I placed my cover up, the book, and the towel on the sun lounge chair, saka nagpahid ng sunblock sa braso at mga balikat ko. Dumiretso na agad ako sa dagat pagkatapos.

Kahit tirik pa ang araw ay malamig naman ang dagat kaya okay lang din. 

Nang tuluyan akong lumubog sa tubig, parang nawala agad ang stress at tensyon sa buong katawan ko. Dumagdag pa ang magandang view sa paligid. The sea was really crystal clear kaya kitang-kita ko ang sarili kong katawan na nag s-standout talaga dahil sa suot kong red swimsuit.

Huminga ako nang malalim, trying to let go of the heaviness inside me. The salty air mixed with the scent of sunblock filled my lungs as I floated.

For once, I wasn’t thinking about Cassiel or the tangled mess of emotions between us. It was just me, the ocean, and the quiet peace I desperately needed.

Alam kong hindi ito pangmatagalan. The tension between me and Cassiel won’t just disappear overnight. Pero for now, pinikit ko na lang ang mga mata ko, letting the water wash away not only the sweat and sand but also the sadness and fear I've been holding onto.

Ngunit kahit anong pilit kong ipikit ang mga mata at isantabi ang mga iniisip, hindi ko rin maiwasang maramdaman ang tingin ng isang tao.

When I looked around, namataan ko si Cassiel sa balcony ng villa niya. Nakahilig siya nang bahagya sa railing, nakapatong ang mga braso doon.

Kahit na may kalayuan siya sa kinaroroonan ko, alam kong sa akin nakatutok ang mga mata niya.

I rolled my eyes at him and continued dipping into the cool water. Hinayaan kong maglaro ang mga alon sa paligid ko. The salty breeze brushed against my skin as I tried to focus on swimming. Pero ramdam ko pa rin ang tingin niya na nakatutok sa akin.

Pinilit kong mag-focus sa paglangoy, hoping the sea could somehow wash away the confusing feelings that were bothering me.

Nang napagod na ako kakalangoy ay umahon na rin ako agad. I wiped my wet body with the towel and sat on the chair. Dinukot ko ang dalang libro kanina at humiga.

But then, a few seconds later, my eyes darted to where Cassiel was. Nakatayo pa rin siya doon, but this time, he was talking with someone on his phone. Nakatagilid siya sa kinaroroonan ko, pero nang humarap siya ay mabilis din akong bumalik sa binabasa ko.

I could feel my heart pounding so fast.

What the fvck?! Bakit ba ako kinakabahan? So what kung makita niya akong nakatingin sa kan’ya? Nakatingin din naman siya sa ‘kin kanina, ‘di ba?

Bumuga ako ng hininga at sinubukang i-focus ang atensyon sa binabasa. But I couldn’t stay still. May parte sa aking gustong tingnan ang g*gong ‘yon para lang i-check kung ano na ang ginagawa niya.

Nababaliw na siguro ako. Ba’t ko naman siya titingnan?

Pero sa huli, hindi ko rin kinaya at muli siyang tinapunan ng tingin. But to my disappointment, he wasn’t there anymore.

Kumunot ang noo ko at bahagyang binaba ang hawak na libro. I tried looking for him, pero hindi ko siya makita.

“Looking for someone?”

Mabilis akong napalingon sa likod ko nang marinig ang boses niya roon. Umawang ang bibig ko nang nakitang wala siyang suot na damit sa pang-itaas at tanging puting board short ang suot niya.

I almost cursed under my breath as my eyes scanned his toned, muscular body. Mariin akong napalunok at kaagad umiwas ng tingin.

What the hell? Ba’t ang init bigla?!

Umupo si Cassiel sa katabi kong sun lounge chair. Paharap siyang nakaupo sa akin kaya hindi ko tuloy maiwasang mailang.

“What?” inis kong tanong dito, ang mga mata ay nasa hawak kong libro.

But who am I kidding? Ni hindi ko maintindihan ang binabasa ko! Sa isang sentence ay paulit-ulit ko iyong binabasa dahil wala talaga akong ma-gets!

Zara, ano ba! Kumalma ka! Don’t fvcking tell me you still have feelings for this ruthless man?!

“If you wanna swim, then swim! ‘Wag mo akong istorbohin dito!” I rolled my eyes even if I wasn’t looking at him.

Pero hindi siya nakinig sa ‘kin. Imbes ay inabot niya ang bote ng sunblock na nasa tabi ko at umupo sa space ng lounge chair kung saan ako nakahiga. Binuksan niya iyon at tinapunan ako ng tingin.

“What are you—?” I wasn’t able to finish my sentence when he cut me off.

“Turn around,” utos niya sa akin sa matigas na tono.

Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. “What do you mean?”

“Just fvcking turn around, Zara.”

My mouth gaped a little as I stared at him.

Ano’ng problema ng lalaking ‘to?

I had no choice but to turn around while still holding the book in one hand. Na-conscious pa ako dahil tanging ang swimsuit ko lang ang suot ko.

I have no problem with my body, though. I took care of it—daily workouts at the gym, careful meals, and enough rest whenever I could steal some time. Being a model meant discipline; every stretch, every run, every green smoothie was part of the routine. 

Ang problema ko lang talaga ay ang lalaking nasa tabi ko, na boyfriend ko rin three years ago. How awkward would that be?

It’s not like he haven’t seen my naked body. It’s just the fact that, kahit nakaupo lang naman siya sa tabi ko ay parang nagbabaga ang buong katawan ko sa presensya niya!

Ang init na nararamdaman ko kani-kanina lang ay napalitan ng panlalamig nang naramdaman ko ang marahan niyang paglagay ng lotion sa likod ko. His warm touch sent shivers down my spine.

I bit my lowerlip as I closed my eyes for a moment. Pilit kong pinipigilan ang sarili na huwag huminga nang malalim. Sinubukan ko ring kontrolin ang malakas na pagdagundong ng puso ko. 

Pero sa bawat haplos niya, bawat galaw ng mga daliri niya sa likod ko, ramdam ko lahat ng pagkasabog sa loob ko ang mga damdamin na akala ko matagal nang nawala.

I don’t understand why I feel this way. Is it anger? Fear? O pagnanasa na hindi ko kayang itanggi?

“You always hate the sun burning your skin. You should put more,” sabi niya bigla na kinagulat ko.

“H-Ha?” I stammered, confused.

“You used to ask me to put more lotion on your back whenever we were at the beach. I remember how much you cared about your skin. Pinapabayaan mo na ba ang balat mo simula no’ng wala na ako?”