Chapter 3

“Celeste, ready ka na ba?” tanong ni Elizabeth habang inaayos ang belo ni Celeste sa harap ng vanity mirror.

Suot niya ang simpleng pero eleganteng puting dress. Walang engrandeng beads o makakapal na laylayan—pero sapat na para maramdaman niyang… ibang tao siya ngayon. Isang babaeng papasok sa isang kasinungalingan na kailangang magmukhang totoo.

Huminga siya nang malalim. “Wala namang taong ready sa ganitong kasinungalingan, ‘di ba?”

Napangiti si Elizabeth, pero kita sa mga mata niya ang concern. “Minsan kailangan mo lang sumugal para makalayo sa mas masakit.”

“Ganon din ba ginawa mo noon?” balik ni Celeste.

Hindi sumagot si Elizabeth, pero kitang-kita ang lungkot sa mata niya. “Oo. At minsan, kahit pa masaktan ka sa dulo, may matututunan ka rin.”

Naudlot ang usapan nila nang bumukas ang pinto.

“Celeste, kailangan na nating umalis,” aniya ni Migs na nakasuot na ng formal suit, mukhang manager na may hawak na artistang ikakasal. “Nasa labas na si boss. Ready na rin ang media crew para sa kunwaring exit scene.”

Media. Camera. Script. Lahat ng ito ay parte ng malaking palabas.

Lumakad si Celeste palabas ng kwarto, habang naririnig ang faint sound ng mga clicking cameras mula sa labas. Pagbukas ng pintuan, nandoon si Eliandro, nakasuot ng black tailored suit at dark maroon tie. Parang model sa isang fashion magazine, pero mas dangerous at mas tunay.

“Handa ka na ba?” tanong ni Eli habang inaalok ang kamay niya.

Ngumiti si Celeste, pilit pero may tapang. “Handa na akong magpanggap. Ikaw?”

“Matagal na akong sanay,” sagot ni Eli, at sabay silang naglakad palabas ng building habang sumisigaw ang mga press at nagpa-flash ang mga camera.

"Mr. Velasquez! Who's the bride? Is this official?"

"Miss! Ano pong masasabi niyo na asawa na kayo ng pinakamayamang CEO ngayon?"

Hindi sumagot si Celeste, pero mahigpit ang kapit niya sa braso ni Eli. Sa bawat hakbang palayo sa dating buhay niya, nararamdaman niya ang bigat at pagkalito—pero sa ilalim ng lahat ng iyon… may parte ng puso niyang kumakapit sa pag-asang baka, kahit palabas lang ito ngayon, may tunay na maramdaman balang araw.

At sa isang iglap, nakangiti silang sumakay sa kotse, bilang bagong kasal sa mata ng mundo.

Pero ang tanong… hanggang saan sila makakarating sa kasinungalingan nilang dalawa?

Pagkasarado ng pinto ng black luxury car, agad bumagsak ang ngiti ni Celeste.

“Okay lang ba na hawakan kita kanina?” tanong niya habang tinatanggal ang veil sa buhok.

“Parte ng palabas. Mas convincing kung sweet couple tayo sa harap nila,” malamig na sagot ni Eliandro, na abalang nagche-check ng phone.

“Right,” pabulong niyang sagot. “Palabas lang.”

Tahimik ang biyahe papunta sa Velasquez estate—isang mansyong parang kinuha mula sa pelikula. High gates, sprawling lawn, at isang bahay na parang may sariling zip code sa laki.

Pagbaba nila, sinalubong sila ng butler at ilang tauhan.

“Welcome home, Mr. and Mrs. Velasquez,” bati ng matandang tauhan.

Napatingin si Celeste sa lalaking katabi niya. Hindi siya sanay matawag na “Mrs.” Lalo na’t peke ang kasal nila.

Pagkapasok sa loob ng mansyon, dinala sila sa isang malaking lounge kung saan nandoon na si Migs, Elizabeth, at ilang legal advisors.

“Bago kayo maghiwalay ng kwarto,” bungad ni Migs, “we need to finalize a few rules para hindi magkaroon ng issue ang arrangement niyo.”

Napatingin si Celeste. “Rules?”

Tumango si Eli. “Yeah. Kung ayaw mong malagay sa alanganin ang kasunduan natin, dapat malinaw ang hangganan.”

Binuksan ni Migs ang isang folder at nagsimulang magbasa:

“Rule #1: No public or private affection unless required by the media.

Rule #2: Separate bedrooms. Walang overnight sa iisang kwarto maliban kung may emergency.

Rule #3: No emotional attachment. This is a business deal. Nothing more.”

Napatawa si Celeste—bitter, ironic. “At kelan naging madali ang ‘no emotions’ kapag magkasama kayo sa isang bahay araw-araw?”

Tumingin si Eli sa kanya, malamig pa rin ang tono. “Kung marunong kang mag-control ng sarili mo, hindi ka magkakaproblema.”

Bumigat ang paligid. Parang sinuntok ang puso niya, pero hindi niya ipinakita.

“Ikaw ang may kailangan sa ‘deal’ na ‘to, Celeste. So play your part well,” dagdag pa ni Eli.

Tumango siya. “Then let me be clear too… kahit isang hakbang lang lagpas sa usapan, lalabas ako sa mansion na ‘to. Deal?”

“Deal.”

Nagkatinginan sila—mata sa mata—walang ngiti, walang lambing. Isang kontrata lang silang nabubuhay ngayon.

Pero sa ilalim ng matitigas na pader nilang dalawa, may tahimik na tanong na hindi pa nila kayang sagutin:

Hanggang kailan magiging sapat ang palabas?

Hindi alam ni Celeste kung masisiraan na ba siya ng bait, o kung matatawa na lang sa bilis ng mga pangyayari. Nandito siya ngayon sa gitna ng isang eleganteng conference room, kasama ang lalaking ilang araw pa lang niyang kilala — at may hawak na dokumentong puwedeng tuluyang magpabago ng buhay niya.

“Nabasa mo na ba lahat?” tanong ni Migs, na nakaupo sa kabilang dulo ng mesa.

Huminga siya ng malalim at tumango. “Oo, and honestly… hindi ko alam kung tama ba ‘tong ginagawa ko.”

“Hindi ko rin alam,” sabat ni Eliandro, habang abala sa paglalagda ng unang pahina ng kontrata. “Pero kung hindi mo gagawin, malamang hindi ka na makatakas sa gulo ng ex mo at ng fake best friend mo.”

Napakunot ang noo ni Celeste. "Saan mo nakuha ang impormasyon na 'yon?"

Ngumisi lang si Eli. “I was there. Narinig ko silang dalawa. Yung Dominic na ‘yon? Sinayang niya ang taong sobrang totoo sa kanya.”

Hindi siya makapagsalita agad. Iba ang dating sa kanya ng mga salitang binitiwan ng lalaki. Hindi ito tunog ng isang businessman na may pakay — kundi ng isang lalaking nakakita ng nasaktan… at hindi nito kayang palampasin.

"At kung pipirmahan mo ‘yan," dagdag pa ni Migs, "you won’t just escape from Dominic. You’ll gain your peace. And maybe... a fresh start."

Tahimik si Celeste habang tinititigan ang huling pahina ng kontrata. ‘Thirty days of marriage. No emotions. No expectations. Just partnership.’

Sa loob ng isang buwan, magpapanggap silang kasal. Kapalit? Maliligtas si Eliandro sa pag-agaw ng kumpanya ng pamilya, at siya... makakawala sa anino ng isang lalaking sinaktan siya nang lubusan.

"Fine," mahina pero matatag ang boses ni Celeste. Kinuha niya ang pen at nilagdaan ang dokumento.

Nagkatinginan sila ni Eli. Wala mang salita, pero may di-mapaliwanag na koneksyon sa pagitan nila. Parang pareho silang tumaya sa isang game na walang kasiguraduhan.

At sa araw na ‘yon, nagsimula ang isang kasunduang walang emosyon… pero hindi nila alam, iyon pala ang magiging daan para sa damdaming hindi nila inakalang mararamdaman.

Pagkatapos nilang pumirma sa kontrata, tahimik na lumipas ang ilang minuto. Parang may biglang namuong tensyon sa hangin — hindi dahil sa kaba, kundi dahil sa bigat ng desisyong kanilang ginawa.

“Official na tayo,” ani Migs, sabay hawak sa folder at tinapik ito. “Starting today, you’re husband and wife. At least sa papel.”

Celeste chuckled nervously. “Oo nga pala. Congratulations… Mr. Velasquez,” biro niya, kahit medyo nangangapa pa rin.

Ngumiti si Eliandro. “Congratulations din… Mrs. Velasquez.” Pero kahit may halong biro ang tono, hindi nakatakas kay Celeste ang bahagyang paglamlam sa mga mata ng lalaki. May tinatago itong lungkot. O baka pagod lang.

“May plano na ba tayo para sa living arrangement?” tanong ni Celeste, pilit binabago ang usapan.

“May bahay akong inihanda na. Malapit sa central district pero discreet ang location. Doon ka titira—doon tayo titira habang nasa kasunduan tayo. Kailangan nating panindigan kung sakaling may sumubaybay.”

“Paninindigan…” she echoed. “I guess kailangan ko ring mag-practice tumawag ng 'honey' o 'babe' kapag nasa public tayo?”

“Pwede rin ‘asawa ko,’” sabay ngiti ni Eliandro habang tumayo at inayos ang sleeves ng coat niya. “Pero wag kang mag-alala, Yllana. Hindi kita pipilitin sa anumang labas sa kasunduan.”

Napatingin si Celeste sa kanya. Hindi niya alam kung bakit, pero may kakaibang kirot sa dibdib niya nang marinig ‘yon.

“Salamat,” mahina niyang sagot.

Lumapit si Eliandro sa kanya, bitbit ang isa pang envelope. “Ito ‘yung initial setup. Cards, ID, shared account. For appearance lang. Ibinigay ko na rin kay Migs ang list ng protocols. Everything will be arranged.”

Tinanggap niya ito nang marahan. “Ang organized mo pala.”

“I need to be,” sagot niya, tumikhim. “Sa mundong ginagalawan ko, isang pagkakamali lang—tapos na ang lahat.”

Napayuko si Celeste. She realized… hindi lang pala siya ang tumatakas sa sakit. Si Eliandro rin—may kanya-kanyang dahilan para sumugal.

At bago siya lumabas ng kwarto, lumingon si Eliandro at binitiwan ang mga salitang hindi niya inaasahang maririnig sa unang araw ng kasunduan.

“Yllana… Salamat sa pagtitiwala. Hindi ko ‘to kakalimutan.”

Hindi siya nakasagot agad. Pero sa loob-loob niya, alam niyang hindi na magiging pareho ang mga araw niya simula ngayon.

Dahil sa bawat salitang pinirmahan nila, may kapalit itong katahimikan, lihim… at isang damdaming unti-unting gigising — sa maling oras, sa maling paraan.