Chapter 3

Fuck, Riguel!

Ilang beses akong huminga nang malalim para lang pakalmahin ang sarili ko. I composed myself as best as I could. I don't want to mess up this dinner. This first meeting my sister has set up for us. Nang tuluyan akong kumalma ay bumalik na ako sa table namin.

"Sorry it took me long. I had to retouch my makeup," palusot ko kay Andie.

"Have you seen Riguel? He said he's going to check on you," aniya bago inilibot ang mata sa paligid.

"H-Hindi ko siya nakita," I lied. Dudugtungan ko pa sana ang sasabihin ko nang mamataan kong naglalakad na pabalik ang lalaki.

And before he could even say anything that would mess up my lies, I spoke again, "Where were you, Mr. Morel?" Pigil ang paghinga ko habang inaabangan ko ang magiging reaksyon niya.

Mukhang nakuha niya agad ang nais ko. I saw how a grin formed on his lips. Mataman siyang tumingin sa aking mga mata bago bumaling sa kapatid ko. "I had a talk with the owner of this place," aniya bago umupo sa tabi ni Andie. Kitang-kita ko pa ang pagdampi ng palad nito sa pisngi niya. "Did I keep you waiting?" malambing nitong baling sa kapatid ko.

"Hindi naman," mabilis na tugon ng kapatid ko at ngumiti. "Kakabalik lang din ni ate."

"Is that so?" aniya bago bumaling sa akin. "Shall we eat then?"

Tumango na lang ako sa kanya at ngumiti. Pero sa kaloob-looban ko ay sobrang tindi ng kaba na nararamdaman ko dahil hindi ko mabasa kung ano ang tumatakbo sa isipan niya. I don't know if he's playing with me or he's just clearly going with the flow, but either way, it will not change the possibility that he can burst my bubble whenever he wants to. Pwede niyang sabihin sa kapatid ko na nagsisinungaling ako; na nagkausap kami kanina. He can destroy my relationship with my sister, but he didn't yet. Hindi ko tuloy mapigilang mapaisip kung ano ba talaga ang pinaplano niya.

Pigil ang paghinga ko hanggang sa matapos ang dinner. Ni hindi ko na-enjoy ang masasarap na pagkain na hinain sa mesa dahil tila nawalan ako ng gana at panlasa dahil sa kabang nararamdaman ko. I was feeling uneasy the whole time. Gusto kong umalis na lang, but I tried my best to keep my act dahil ayokong mahalata ng kapatid ko na hindi ako komportable sa presensya ng nobyo niya, dahil kapag nangyari 'yon, alam kong magdududa siya. She will begin to wonder, and might eventually find out about our past. And I don't want things to go that way dahil alam kong masisira kaming dalawa. I will make sure na pipigilan kong mapunta kami sa ganoong sitwasyon. She's the only family I have and I couldn't risk losing her.

Laking pasasalamat ko nang sa wakas ay nagdesisyon na siya at si Riguel na umuwi na after a few talks.

Nang makalabas kami sa restaurant ay saglit na nagpaalam si Andie para sagutin ang isang tawag. And before Riguel does anything weird to me again, I decided to enter the car. Doon ako naghintay sa kanilang dalawa. At ilang sandali pa ay bumalik na si Andie.

"Ate..." From the tone of her voice, alam kong may hindi magandang nangyari. Magsasalita na sana ako para tanungin siya pero naunahan na niya ako, "I have to go to the warehouse. May problema raw doon ngayon and I need to be there," aniya. Muling nag-ring ang cellphone niya pero hindi na niya ito sinagot. She looked at me and pouted her lips. "This is really urgent. I am sorry."

"Gano'n ba? Sige, samahan na lang kita," sambit ko dahil gusto ko ring makita ang improvement ng business niya. At isa pa, ayokong maiwan dito kasama ang nobyo niya. Akmang bababa na sana sa sasakyan nang pigilan niya ako.

Umiling siya sa akin. "No need. You don't have to go with me. I know you're tired kaya ipapahatid na lang kita kay Riguel," mabilis niyang sabi bago umalis at hindi man lang ako hinayaang magsalita. Ni hindi man lang niya tinanong kung okay lang ba sa akin na gano'n ang mangyayari.

Sumilip ako sa bintana at nakita kong kumaway ang kapatid ko bago pumara ng taxi. Mahina akong napamura at bababa na rin sana para sundan siya, pero nakalapit na si Riguel sa kotse. Bigla akong kinabahan at pinagpawisan. Ramdam ko talagang may hindi magandang mangyayari kapag kaming dalawa na lang ang magkasama. I can feel the tension between us, and it's messing me up so badly.

"Ms. Amelie, your sister told me to drive you home," aniya nang makapasok siya sa loob. "But since I am not a hired driver, can you please take the passenger's seat? You're making me look like your personal driver with you sitting there," aniya at sumilip sa akin mula sa rearview mirror.

Agad akong nag-iwas ng tingin nang magtama ang mga mata namin. "Magta-taxi na lang ako, Mr. Morel," sambit ko sa kanya at sinubukang buksan ang pinto pero naka-lock na ito. Napatingin ako sa kanya. Pinaningkitan ko siyang mata kahit hindi siya nakaharap sa akin. Alam kong nakikita niya ang ekspresyon ko sa salamin ng sasakyan.

"I'm sorry but I can't let you do that. Your sister entrusted you to me. That means cargo kita, and whatever happens to you will be my responsibility," pagdidiin niya.

Nang silipin ko siya mula sa maliit na salamin ay nakangisi na siya sa akin. "But I can just tell her that you took a taxi since you're not comfortable with me," dagdag niya.

Ramdam ko ang banta sa mga salitang binitiwan niya kaya wala akong nagawa kundi ang tumango kahit na labag sa loob ko. He's clearly using my sister against me to make me do whatever he wants me to.

Mukhang alam niya na si Andie ang kahinaan ko. Na gamit ang kapatid ko, he can make me do whatever he wants me to.

"Fine. Unlock the door," pagsuko ko. Lumabas ako ng sasakyan at lumipat sa front seat.

Nang makaupo ako ay itinuon ko kaagad ang focus ko sa labas. Ramdam ko ang mga titig niya sa akin kaya mas lalo akong naasiwa.

I suddenly became conscious about the way I look. "S-Start driving..." sambit ko na lang sa kanya bago huminga nang malalim. I need to calm the f-uck down. I don't want him to see that he still has an effect on me.

Ilang sandali lang ay nagsimula nang umandar ang sasakyan. Kahit na dapat nasa daan lang ang tingin niya ay pansin ko pa rin ang pagnanakaw niya ng tingin sa akin. But I ignored it all.

Bahala siya diyan kung sumakit man ang leeg niya kakatingin sa akin.

"Does this bring you back to the time when we were still—"

"Stop," I cut him off. Itinapat ko ang kamay ko sa harap niya bago ko siya tiningnan. Iniling ko ang aking ulo habang pilit na pinapakalma ang sarili ko.

Itinabi niya ang sasakyan bago sinalubong ang mga mata ko. I wanted to look away, pero alam kong mahahalata niyang apektado pa rin ako sa presensya niya kung patuloy akong umiiwas.

"Why did you stop? Drive me home just what my sister told you to," sambit ko habang pilit na pinipigilang mautal. Ramdam ko ang bigat ng hangin sa paligid naming dalawa. I can feel the tension on my shoulders.

"Amelie..." tawag niya sa akin.

Napapikit ako at huminga nang malalim. There he is again. Tila may kung anong kurot ang naramdaman ko sa aking dibdib. Nakagat ko ang aking ibabang labi bago muling huminga nang malalim. Pagkabuka ng mga mata ko ay nagsalita ako, "Stop calling me that way, Mr. Morel," mariing sambit ko.

Seryoso kong sinalubong ang kanyang mga mata pero napalunok ako nang malapitan kong matitigan ang mukha niya. His features are more prominent and striking than they used to before. Mas gumwapo siya. Napailing ako at pilit na iwinaksi ang ideyang 'yon.

I need to see him in a different light now. Hindi na siya ang Riguel na nakilala at nakasama ko sa aking nakaraan. He's a completely different person. Yes, I need to think that way to detach myself from him. This is for the good of everyone, especially Andie’s.

"I am the sister of the girl you promised to marry," pagpapaalala ko sa kanya. "Let's pretend we don't know each other. This is for Andie's good. Huwag na nating ungkatin pa ang nakaraan nating dalawa..."

Hindi ko natuloy ang sasabihin ko sana nang maramdaman ko ang marahang pagdampi ng kanyang mainit na palad sa aking pisngi.

Nanigas ang katawan ko nang marahan niya iyong hinaplos. "Kumusta ka?" puno ng emosyon niyang tanong sa akin.