LOGIN"NAHIHIBANG KA NA BA?" Sigaw ni Mommy sa akin, hindi na ito nakapagpigil pa. Isang malakas na sampal ang dumapo sa kaliwa kong pisngi. Sapat para matauhan ako. Hindi ko alam kung anong pumasok sa utak ko para sabihin iyon kay Mommy.
Napasobra naman yata ang pagsisinungaling ko?
Pero napasubo na ako, wala ng atrasan ito.
"Hindi ako nahihibang," umayos ako ng tindig, kumapit ako kay Omeng para dito kumuha ng lakas, kahit ang totoo, hanggang ngayon ay gulat pa rin ito sa sinabi ko.
Wala naman kasi ito sa usapan namin.
Bugso ng sobrang galit kaya nasabi ko ang isang malaking kasinungalingan na ito. Bahala na. Ang mahalaga sa ngayon ay napagtagumpayan kong galitin si Mommy.
"Nasa katinuan ako, Mommy. Mahal ko si Omeng and to hell with what you think pero buo na ang pasya kong magpakasal sa kanya."
"Anak ng teteng. . ." Narinig kong halos pabulong na sabi sa akin ni Omeng. Gustong-gusto na nitong magsalita pero nagpipigil lang. Siguro ay pinoprotektahan rin ang kahihiyan ko kaya sumunod na lang ito sa agos.
"Hindi ako papayag na matuloy ang kasal ninyo!" Sabi ni Mommy saka nag-walk out palabas ng opisina ko. Napangisi ako habang sinusundan ito ng tingin palabas. Nang tuluyan na itong mawala sa paningin namin ay saka ako muling hinarap ni Omeng.
"Bakit pati ako gusto mong ipahamak sa kagaguhan mong ito?" Sita sa akin ni Omeng, "Anak ng teteng, hindi ka ba talaga nag-iisip?"
Nagkibit lang ako ng balikat.
"Alam mo ba kung anong sasabihin sa akin ng Daddy mo, ha? Na pinapayagan kitang paglaruan ang Mommy mo. . .tiwalang-tiwala pa naman sa akin ang Daddy mo pagkatapos. . ."
Tinitigan ko si Omeng, "Magpakasal tayo."
OMENG'S [OV
NATIGILAN ako nang marinig muli iyon kay Pamela. Parang totoong-totoo ah. Hindi ko maipaliwanag kung anong damdamin ang sumukob sa akin pero naalala ko ang maiinit nitong mga labi kanina.
Putsa, ayoko mang aminin, naapaktuhan ako ng labis. Marami-rami na rin naman akong babaeng nahalikan. Ilang beses na rin akong ninakawan ng halik ng mga babaeng hindi makapagpigil ng paghanga sa akin.
Pero ngayon ko lang na-experience ang ganitong klase ng pakiramdam.
Parang nakakaadik ang mga labi nito.
Putsa, ang lambot at talagang ramdam kong tumagos iyon hanggang sa aking kaluluwa. Ngunit hindi ako daat na malunod sa palabas naming ito ni Pamela.
Napakurap-kurap ako habang sinasabi ko sa sarili ko na kailangang gumising ako sa katotohanan.
"Sobra na ang palabas nating to. Hindi ko papayagang umabot sa. . ." Pero bago pa ako makatapos sa sasabihin ko ay muli akong hinalikan ni Pamela. This time, mas mariin, mas matagal.
Waring tumigil saglit ang mundo ko sa pag-ikot. Parang lahat ng problema ko tinangay ng hangin sa malayo. Lahat ng mga alalahanin ko, nawala at ang tanging natitira na lamang sa aking sensasyon ay ang nakakatarantang pakiramdam na idinudulot ng mga halik na ito ni Pamela. Muntik ko pa ngang makalimutan ang pangalan ko. Ito ba iyong birthday gift na pinakakaasam ko?
Ngunit bago pa ako tuluyang madarang sa tukso, bago ko pa tuluyang makalimutang anak ito ng lalaking iginagalang ko, mabilis ko na itong itinulak palayo. Hindi ko bibigyan ng dahilan si Don Modesto para magalit sa akin.
"Damn Pamela. Hindi ka nakakatuwa!" Sigaw ko dito kahit na hirap na hirap akong pigilan ang totoong nararamdaman ko ng mga sandaling iyon. Dahil kung ako lang ang masusunod, ayokong tapusin ang pakikipaghalikan dito, "Kung may galit ka sa nanay mo, huwag mo akong isali. Labas ako sa away nyo kaya pwede ba. . ."
"Seryoso ko, magpakasal tayo. Ako ng bahalang kumausap kay Daddy. Three months lang naman," parang batang nakikiusap na sabi sa akin ni Pamela.
"At sa palagay mo papayagan ka ni Don Modesto sa kalokohan mong ito?" Tanong ko kay Pamela, parang gusto kong tumawa ng malakas kasabay ng unti-unti kong nararamdamang inis. Ginagamit ako ni Pamela para galitin ang nanay nito. Napakalaking insulto nuon sa akin.
Talaga bang karumal-dumal mahalin ang isang kagaya ko para ako ang mapili ng babaeng itong ganti sa nanay nito?
Kung hindi lang mabait sa akin si Don Modesto, nag-walk out na ako sa babaeng ito.
"Mamili ka, hahanap ako ng ibang lalaking pwede kong mapangasawa or papayag ka sa contract marriage natin?"
NAGULAT na lang ako nang dumating si Miranda at may dalang isang malaking maleta. "I'll be staying here," anunsyo nito. Napalingon ako kay Enrico na halatang nagulat rin sa biglang pagsulpot ni Miranda, "Gusto kong ako ang mag aalaga saiyo," sabi nito kay Enrico.Nakaramdam ako ng pangigigil. Bakit kailangan nitong ipagsisiksikan ang sarili eh kaya ko naman nang alagaan si Enrico?Pero hindi ko ito bahay at si Enrico lang ang may karapatan kung sino ang gusto nitong tanggapin dito sa bahay. O gustong paalisin.Nilapitan nito si Enrico at tila nanadya pang asarin ako, "Enrico, from now on, ako nang mag aalaga saiyo. Ill monitor all your food intake. Kung gusto mo, sasamahan rin kita sa opisina mo para matiyak na healthy lahat ng kinakain mo. Don't worry, behave naman ako."Gusto ko na itong sakalin."By the way, Tiffany, wag na wag mong bibigyan ng coffee si Enrico." Inagaw nito mula kay Enrico ang ginawa kong kape para dito."Hindi naman bawal ang coffee sabi ng doctor, in fact nakaka
HINDI naman nagtagal sa ospital si Enrico. Kinabukasan rin ay lumabas ito kaagad. Kasama nito si Miranda nang umuwi.“No more alcohol for you,” dinig kong sabi ni Miranda dito, tumingin ito sa akin, “Bawal sa kanya ang alcohol and too much sugar. He got fatty liver. As much as possible bantayan nyo ang diet nya," Sabi nito sa amin ni Talia.Hindi ako umimik. Daig pa nito ang asawa kung makaasta, sa loob loob ko. Pero labis akong nag aalala para kay Enrico. Siguro nakuha nito iyon sa labis na pag inom ng alak."Kung gusto mo, dun ka na muna sa condo ko para mamonitor ko ang kondisyon mo. We'll do a keto diet together."Aba at talagang hindi na nagpapatumpik tumpik pa ang babaeng ito. Gustong samantalahin ang pagkakataon para masarili talaga si Enrico, naiinis na ako. Pero pinigilan ko ang sarili ko at baka kung ano pa ang masabi ko, ako lang ang mapahiya gaya ng nangyari kagabi. "Mabuti rin iyong nasa tabi mo ako habang nirereverse natin ang fatty liver mo. I mean, I know you. Hindi k
MASAKIT sa dibdib na sandali lang akong tumalikod, may kaholding hands na kaagad na ibang babae si Enrico. Kagat kagat ko ang aking pang ibabang labi habang naglalakad palabas ng ospital. Hah, ano namang panama ko sa babaeng iyon eh mukha itong diyosa na bumaba mula sa langit.Grabe sa ganda, parang hindi tao. Samantalang itong beauty ko, napaka ordinaryo lang. Sakit. Lalo pa at sa harapan ng babaeng iyon ay itinaboy akong pauwi ni Enrico. Meaning, ito ang gusto nitong makasama at hindi ako. Lumilipad ang isipan ko habang naglalakad kaya hindi ko napapansin ang isang madre na kasakubong ko at kanina pa titig na titig sa akin. Umatras itong pabalik at siguro ay hindi na nakatiis, kinalabit ako. “Tiffany?”Nagulat ako nang marinig kong tinawag nito ang pangalan ko. Sa umpisa ay hindi ko kaagad ito nakilala kaya makailang beses ko itong sinipat. Bigla akong na excite nang sa wakas ay mamukhaan ko na ito.“Natalia!” sabi ko, muli ko itong pinasadahan ng tingin mula ulo hanggang paa, hin
MIRANDA’S POV:SINUNDAN ko ng tingin si Tiffany habang papalabas ito sa kwartong inuukupahan ni Enrico. Alam ko, hindi man nito aminin, may pagtingin ito kay Enrico. Babae ako kaya ramdam na ramdam ko iyon. Ngunit mahal ko rin si Enrico. Matagal na akong may lihim na pagtingin dito kaya nga nagbalik ako ng Pilipinas. Nakikipagsapalaran rin ako sa feelings ko para dito lalo pa at kahit anong gawin ko, parang hanggang pagtinging kaibigan lang ang kaya nitong ibigay sa akin.Ewan ko pero bakit parang nahuhulog na ang loob nito kay Tiffany?Lumapit ako dito, nahuli ko itong nakasunod rin ng tingin kay Tiffany. “Kumusta na ang pakiramdam mo?” Nag aalalang tanong ko dito.“Okay naman na ako. Actually napilitan lang akong magpa confine dahil gusto nila akong imonitor 24/7 para siguraduhing walang problema at simpleng allergy lang ito. Pero the truth is normal lang naman ang pakiramdam ko.”Natawa ako, “Normal ang pakiramdam mo eh ka video call kita kanina, mukha kang alien!” Pabirong sabi ko
HINDI na pinalabas pa ng doctor si Enrico dahil lahat ng laboratory test ay isinagawa dito. Mataas rin ang lagnat nito kaya wala akong choice kundi samahan ito sa ospital. Gusto nga akong pauwiin nito but I insists. Sumama pa nga ang loob ko nang sabihin nitong tatawagan na lang nito si Miranda. Bakit kailangan pa nitong tawagan ang babaeng iyon, nandito naman ako? Buong maghapon itong minomonitor ng mga nurses. Kinakabahan tuloy ako. May malala ba itong sakit? Bakit kailangang ipa confine pa ito ng doktor kung simpleng allergy lang naman ito.Diyos ko, huwag nyo pong papabayaan si Enrico. Hindi ko na po alam kung anong gagawin ko kapag nagkaroon sya ng matinding karamdaman. Kailangan po sya ng anak ko. Payag na akong hindi na nya ako mahalin. Basta lang po maging safe sya. Paulit ulit na panalangin ko habang pinagmamasdan ko si Enrico na natutulog. Epekto raw iyon ng gamot na itinurok dito. Lumabas lang ako para manghalian. Sandaling sandali lang. Gusto ko kasi, nasa loob ako ng kwar
SINCE hindi ko kayang mag isa na buhatin si Enrico patungo sa kwarto nito ay inayos ko na lamang ito sa couch at kinumutan. Hinubad ko rin ang suot nitong sapatos. Pinunasan ko ng maligamgam na tubig ang mukha nito. Nang matiyak na komportable naman na ito sa couch ay lumabas na ako ng wine room. Kahit pala mayamang gaya ni Enrico, hindi rin nawawala ang problema sa pamilya.Dumiretso ako sa kusina at uminom ng gatas. Wala na akong ganang kumain kaya nag crackers na lang ako para may laman ang sikmura ko kahit na paano. Nabalik ang isipan ko sa pamilya ko. Kay Tatay at Nanay. Gaya ng tanong sa isipan ni Enrico, bakit kahit na anong gawin ko ay parang balewala sa aking mga magulang? Bakit palaging may kulang?Ni minsan ba hindi sumasagi sa mga isipan nila na napapagod din naman ako? ENRICO'S POV:MADALING araw ay nagising ako. Masakit ang ulo ko, napatingin ako sa empty bottle ng alak sa lamesa. Hindi ko alam na nakaubos ako ng isang bote dito kagabi. Sa sobrang kalasingan ay dito na







