CHAPTER 7

"ANAK NG TETENG, NARIRINIG MO BA ANG SINASABI MO?" Matiim na tanong sa akin ni Omeng, kinabahan ako nang matitigang mabuti ang mga mata nito.  Bakit parang mas gumuwapo ang lalaking ito ngayon? Hah, masyado naman yata akong natatangay ng palabas kong ito?  Muli kong naalala ang pakiramdam ko kanina habang hinahalikan ito.  Biglang nag-init ang mga pisngi ko.  Umiwas ako ng tingin dahil parang napapaso na ako sa mga mata nito ng sandaling iyon.  

Nagulat na lamang ako nang hilahin ako nito palabas ng aking opisina.

"Pakakainin muna kita dahil baka gutom lang yan kaya kung ano-ano ng naiisip mo," sabi sa akin ni Omeng bago pa ako makapagtanong.

Inagaw ko ang kamay kong hawak nito saka umayos ako ng tindig.  Pero pagkabukas ng elevator ay kaagad na ako nitong hinila papasok sa loob.  "Pagkatapos nating kumain, saka tayo mag-usap tungkol sa Mommy mo," narinig ko pang sabi ni Omeng.  Tahimik ako habang nag-iisip ng sasabihin.  Maya-maya ay muli itong nagsalita, nakangisi, "Binigla mo ako sa halik mo kanina.  Wala naman sa usapan iyon ah," tila nanunuksong sabi nito sa akin habang nakangisi.

Napanguso ako, "Wag kang masanay!  Ginawa ko lang iyon para inisin si Mommy," sabi ko dito.

"Alam na alam mo talagang galitin ang Mommy mo ano?" May pait sa mga labing sabi sa akin ni Omeng, "Pero thank you. Iisipin ko na lang na paberthday mo sakin kung halik mo.  Hindi mo kasi naitatanong, birthday ko ngayon."

Nag-angat ako ng mukha at kunot nuong napatingin kay Omeng.  Hindi ko alam kung bakit waring nakita ko ang piping pananabik sa mga mata nito habang tumingin sa mga labi ko, "In fairness, masarap iyong birthday gift na binigay mo sa akin," hindi ko alam kung may sarcasm iyon nang sabihin nito sa akin.  Pero biglang bumilis ang kabog ng dibdib ko.

Sa totoo lang, first time akong nakipaghalikan, sa hindi ko pa totoong boyfriend.

"First time mo?" Narinig kong tanong nito.  Namula ang mukha ko, natawa si Omeng, "Halata ko nga," anito nang hindi ako makasagot, "Hindi ka marunong eh.  Siguro dapat muna kitang turuan bago. . ."

"Stop it!" Sigaw ko dito, "Hindi ka nakakatawa.  Birthday mo lang ngayon kaya ayaw kitang sampalin pero wag mo sanang kalilimutan na ako pa rin ang boss mo!" May ere ng katarayang sabi ko dito.  Ngunit nang maisip kong ako naman ang nag-umpisa nito, ibinaba ko na rin ang boses ko, "S-saan ba tayo kakain? Since birthday mo naman, ililibre na kita. . ."

"Ako ang taya ngayon. Kahit man lang sa ganitong paraan, mapatunayan kong kaya kitang pakainin sa restaurant." Narinig kong sabi sa akin ni Omeng.

"May pera ka ba?"

"Huwag mo naman akong masyadong insultuhin.  Kaya ko namang magbayad ng bill hanggang five thousand." 

Napairap ako, "Five thousand lang ang pera mo? Eh isang steak pa lang iyon." pairap na sabi ko sa kanya. Gusto kong matawa habang naiisip ang magiging reaction ni Mommy kung sakaling maririnig nito ang conversation naming ito ni Omeng.

"May alam akong masarap na steak, two hundred pesos lang ang isang order," sagot ni Omeng sa akin.

Napahinga na lang ako ng malalim.  Gusto ko sanang sabihin kay Omeng;  Nakatikim ka na ba ng steak para malaman mo kung ano ang masarap o hindi?  Pero sinarili ko na lang ang naiisip ko.  Hindi naman ako matapobreng gaya ni Mommy.

OMENG'S POV:

TAHIMIK NA TAHIMIK AKO HABANG TINATAHAK KO ANG kahabaan ng EDSA.  Napapaisip ako sa mga nangyayari.  Baka masampal ako ni Don Modesto sa naiisip na mga kalokohang ito ni Pamela.  Ano ba itong gulong pinapasok ko?

Itinuon ko na lang ang atensyon ko sa pagmamaneho.  Mabuti na lamang at walang traffic.  Ilang sandali pa ay nasa Teacher's Village na kami.  May alam akong masarap na restaurant dito, sakto lang ang presyo at malaki ang serving.  Minsan na kaming kumain dito ni Criselda.  Actually, sa kanya ko nalaman ang lugar na ito.

"Paniguradong magugustuhan mo ang mga pagkain dito," sabi ko kay Pamela habang naghahanap kami ng mapaparadahan ng sasakyan, "Dinarayo ang lugar na ito, minsan nga, may mga artista pa.  Saka hindi oa ang presyo."

"Madalas ka ba dito?"

"Minsan lang, kasama ng mga kaibigan.  Nakasama ko na rin si Tiffany dito," kwento ko pa sa kanya.

"Sinong Tiffany?"

"Iyong tiga-Finance. . ."

"Nililigawan mo? O girlfriend mo?Eh sino pala iyong babaeng tumawag saiyo nuong isang araw?" Narinig kong tanong nito, napalingon ako kay Pamela.

"Masyado mo namang sineseryoso ang palabas natin," nakangising biro ko.  

Kumunot ang nuo nito.

"Kung makapagtanong ka kasi, parang nagseselos ka," napapakamot sa ulong sabi ko.

"Hah, don't flatter yourself too much para isipjn mong nagseselos ako!" Pasupladang depensa ni Pamela sa akin.

"Relax, nagbibiro lang ako," pagpapakalma ko dito, "Alam ko namang hindi mangyayari iyon," mapait na sabi ko, "Hindi ko naman kinakalimutan kung ano ang katayuan ko."