Chapter Sixty-two

Nasa sasakyan na kami ngayon, nagmamaneho pabalik sa kinaroroonan ni Liam.

 After seeing what I saw on Vores Morgen, hindi ko maintindihan kung bakit bigla niya kaming gustong umuwi.

 Kahit ilang beses pang sabihin sa akin ni Liam na mali ang nakita ko at pagod lang ako, alam kong totoo ang lahat.  Nakita ko ito nang nakadilat ang magkabilang mata ko, kaya hindi ko basta-basta maalis ang aking nakita;  Kilala ko si Mrs. Spencer, at palagi siyang nakasuot ng malapad na sombrero.  At kanina, napansin kong nakasuot ng sombrero, puting damit, at puting gloves sa kamay ang babae na karaniwan niyang sinusuot.  Kahit sabihin sa akin ng lahat na mababaliw na ako, alam ko kung ano ang nakita ko, at hindi iyon basta-basta mawawala sa isip ko.

 May napansin akong kakaibang pader na napapaligiran ng mga halaman na gumagapang na dito noong namamasyal kami ni Liam.  Nakuha nito ang atensyon ko dahil napakalinaw at imposibleng hindi pans