#Too Many LiesHanggang sa makarating ako sa clinic ko kinaumagahan ay nag-o-overthink pa rin ako. Nakuha ko naman na kay Mike ‘yong sagot na gusto kong masagot sa paulit-ulit kong tanong sa kanya. Ngayon na nalaman ko na hindi naman pala romantically connected si Mike kay Eloise, dapat nga ay nakakahinga na ako nang maluwag kasi alam kong magiging out na ang asawa ko sa mga choices kung sino ang ama ng baby na dinadala ni Eloise.But here I am… nag-o-overthink pa rin ako. Hindi ako convinced, e. May part pa rin sa akin na hindi sapat ang mga nalaman ko para bumigay na lang kaagad at basta na lang maniwala sa mga sinabi ni Mike sa akin kagabi. Dahil una sa lahat… nabanggit ni Eloise sa akin na pamilyado raw ang ama ng baby na dinadala niya. Pero si Carlo… wala pang asawa ‘yon, e. Hindi pa ‘yon kasal.“Doc, narinig mo po ba ‘yong sinabi ko?”Nabalik ako sa ulirat nang may magsalitang muli sa harap ko. Nabasag ang kaninang matibay kong pag-o-overthink nang may mag-ina palang nasa harap
#Lies Every Where“Hindi ko alam mga pinagsasasabi mo, Doc Bernard. Kasi sa pagkakaalam ko, kanina pang madaling-araw umalis ng bahay ang asawa ko para lumipad patungong Cebu. So, kung anuman ‘yang mga sinasabi mo sa akin… itikom mo na lang ang bibig mo kung may balak ka man na sirain ang pamilya ko,” mariing sambit ko kay Bernard. Para naman hindi makahalata ang mga taong nagdaraan sa paligid namin, nakangiti kami ni Bernard sa isa’t isa at pilit na ipinapakita na lamang sa mga tao na nagkukumustahan lang kaming dalawa, ngunit ang katotohanan naman talaga ay may namumuo nang tensyon sa pagitan namin. “I’m not forcing you to believe me, Doc Andrea. I’m just spitting facts here. ‘Yong mga nakita ng mga mata ko kanina bago ako dumiretsyo rito, ‘yon ang kahulugan ng mga sinasabi ko.” Ngumisi siya sa akin at tinaasan ako ng kilay; talaga ba namang inaasar talaga ako ng hipokrito. “Bahala ka na kung maniniwala ka sa akin o hindi.”Nilagpasan ako ni Bernard at nag-effort pa talaga siya na
#Baptismal Ceremony“Ano bang sinasabi no’n kanina ni Doc Bernard? What is he talking about your husband-”“Hindi mo na lang sana pinagpapapansin ang sinasabi ng hibang na ‘yon. ‘Wag mo na lang siya pakinggan, Morgan.”Matapos kong piliin na hindi na lang pansinin pa ang mga sinasabi ni Bernard at lampasan na lang siya sa tangkang pambubwisit na naman sa akin, hanggang sa makarating sa room ng lola niya si Morgan ay sinamahan ko siya. Gusto kong iiwas na muna sa gulo ang sarili ko kasi once na malaman ni Morgan na nambababae ang asawa ko, alam kong hindi siya magdadalawang-isip na gumawa ng eskandalo sa lobby.“Pumasok ka na sa loob. Malamang hinihintay ka na ng lola mo,” ngiti kong sambit kay Morgan. “Hindi mo na kailangan pang mag-overthink sa narinig mo kay Bernard kanina. Hindi naman totoo ‘yon.”Batid ko kasi sa mga binibitiwan na tingin sa akin ni Morgan ay may bahid ito ng pag-aalala, kaya naman para mabawasan na ang pag-aalala niya para sa akin… kinailangan kong magsinungaling
#The Heart-breaking TruthHindi na ako nag-hesitate pa na umalis kaagad ng ospital. I have the need to go there para mapatunayan ko na rin sa asawa kong sa aming dalawa… siya ang sinungaling at gumagawa ng sarili niyang kwento. Dahil sa umpisa pa lang talaga, kutob ko ang tumatama hindi ang mga walang-kwenta niyang palusot.“Basta pakisabi na lang na babalik ako kaagad. Kung magtanong man si Bernard tungkol sa akin, sabihin mong hindi ako tumatakas sa duty ko. Makakabalik ako riyan on-time.” [E, saan ka ba kasi pupunta? Para ka namang nagmamadali. Concert ba ‘yan ng BTS-]“Masyado ka nang nagiging madaldal, Kath. Mamaya na lang kasi nagda-drive ako,” ang sabi ko bago ko tinapos na ang tawag. Ang point kung bakit ako tumawag kay Kath para ibaba sa kanya ang mga bilin ko in case man may mga pasyente na maghanap sa akin sa clinic o hanapin na naman ako ni Bernard. Wala naman talaga akong balak na lumusot at hindi tumuloy sa Operation room mamaya. Bukod sa duty ko ‘yon na kailangan kong
#Biggest Decision to MakeKung masamang tao siguro ako, hindi na ako nagdalawang-isip pa na ilahad ang buong katotohanan. Kaso alam kong mapapahiya silang mag-ina roon dahil marami pa naman silang mayayaman na bisita. Hindi ako nagsalita dahil alam kong sa oras na ginawa ko ‘yon, baka mas lalo lang maging determinado si Eloise na ipalaglag ang baby niya. So… after kong malaman ang lahat, para makalusot ako sa paanyaya ni Doc Miriam na sumabay muna ako na kumain sa kanila… sinabi ko na lang na kailangan ko nang bumalik sa ospital para sa duty ko—which is, to be honest, mamayang hapon pa naman talaga ‘yon. “Nalaman mo na ba ang totoo?” Nang makalabas ako sa eskinitang daanan patungo sa kalsada, nakaabang sa akin si Jazz. “Siguro ngayon ay gising ka na mula sa panloloko sa iyo ng asawa mo, ‘di ba?”“Matagal ko nang alam… at matagal na rin akong kinukutuban na may iba nga siyang babae. Pero mas pinili kong magbulag-bulagan.” Nilagpasan ko si Jazz at tumawid ng kalsada. Nasa kabilang si
#Haphazard DutyWala akong choice kung hindi ang sabihan na lang si Attorney na mag-usap na lang kami bukas. Since nagmamadali na rin ako at kanina pa ako pine-page na magtungo na sa Operation room, wala akong oras na dapat sayangin. Pero aminado akong… sa balitang nalaman ko sa family attorney namin, sobrang laki ng epekto sa akin ng balita. That made me lose my focus. “Do you still hear us, Doc Andrea?” untag sa akin ng isa sa mga surgeon. “Aware ka ba na nagsisimula na ang operasyon ngayon?”“Y-Yeah,” nauutal kong tugon. “I’m sorry…” Kahit lutang na lutang ako at hindi ko maiwasang lumihis sa isip ko ang tungkol sa bahay naming nakasangla sa bangko, aminado akong nahihirapan talaga ako mag-focus. Pero kung hindi ko aayusin ang trabaho ko, buhay ng isang inosenteng tao ang p’wedeng malagay sa peligro. “Please be careful of separating the chest from the bone…” I reminded the surgeons inside this room as they began the procedure of open-heart surgery. Gamit ang ilang mga tools na
#Pushing the DivorceSobrang laki ng tiwala ko kay Jazz kasi buong akala ko ay kakampi ko siya. ‘Yong pagmamalasakit niya para sa akin na bigyan ako ng mga impormasyon at tulungan niyang imulat ang mga mata ko tungkol sa panloloko ng asawa ko sa akin, akala ko pa naman ay bukal sa kalooban niya lahat ng mga pagmamalasakit na mayroon siya para sa akin. Ngunit lahat pala ng mga ‘yon, puro pagpapanggap lang. Lahat ng iyon ay hindi totoo kasi maski siya… kabit din ni Mike?!Tulala akong nasa living room habang nanonood ng TV. After ko kasing ma-discharge sa ospital, sinabihan ako ni Doc Froilan na mukhang kailangan ko munang magkaroon ng pahinga sa trabaho ko kahit isang linggo lang. Sa mga kinaharap ko na trauma at stress sa ospital in the past few days, I really need some time to rest. Mas mainam na rin ‘yon para sa akin nang sa gayon ay hindi muna ako atakihin ng pamilya ng namatayan at isisi sa akin ang nangyari. As I mentioned, pamilya nina Morgan ang naulila dahil sa kapabayaan at
Sampong dial na siguro ang ginawa ko para contact-in si Mike ngunit hanggang ngayon ay hindi siya sumasagot sa mga tawag ko. Pauwi na kasi ako ng bahay galing sa office ng family attorney namin, and good thing ay nagsabi naman ito sa akin ng mga kailangan kong gawin para matubos ko ang bahay namin. But I really need Mike’s cooperation. Kailangan niyang aminin sa akin kung anong dahilan niya para isangla ang bahay namin nang hindi niya ipinapaalam sa akin at kung saan niya dinala ang pera. Malaki-laki rin kasi ang presyo ng pagsasanglaan ng bahay namin sa bangko, at malaking halaga rin ng pera ang kailangan namin para matubos ito. “Andrea…” Papasok na ako sa loob ng bahay nang makasalubong ko sa pintuan si Mike na siyang papalabas naman at dala niya ang kanyang mga bag. Malaki ang sukbit niya na bag, so I’m sure mga damit niya ang laman ng mga ‘yon. “Ano ‘to?” Nagpumilit ako na tanggalin sa balikat niya ‘yong bag pero mahigpit niya ‘yong hinawakan at inilalayo sa akin ang bag. “Ano