CHAPTER 23- THE SERENADE

Hindi ko alam kung dapat ba akong maging masaya sa nalaman ko o mahihiya dahil sa ginawa kong assumption sa kanila ng pinsan niyang ang pangalan ay Luanne. Ngayon ko lang na-realize na ako lang pala ang nag-isip ng masama tungkol sa kaniya. Pero may kasalanan din naman siya. Kung hindi niya ako tinratong parang iba sa nakalipas na dalawang araw, hindi naman ako mag-iisip ng masama.

They can’t blame me for what I feel. And I still do believe that my feelings for the last 48 hours is valid.

Kinabukasan ay bumangon ako nang maaga dahil nauuhaw ako. Maliwanag na noong lumabas ako. Pagpasok ko sa kitchen area, napahinto ako agad nang makita si Jacob doon at ang babaeng kasama niya kahapon.

“Hi?” alanganing bati nito sa akin. Nakaupo ito at may hawak na sliced bread na mayroong palaman. Mukhang kanina pa siya naroon. Si Jacob naman ay nakatitig lang sa akin.

“Kukuha lang ako ng tubig,” sambit ko saka nagpatuloy sa paglalakad hanggang sa makarating sa tapat ng fridge. Kumuha ako ng baso at n