/ โรแมนติก / Stumble Love รักสะดุดใจ / ตอนที่ 4 ก็เธอน่ารัก และสวยด้วย

공유

ตอนที่ 4 ก็เธอน่ารัก และสวยด้วย

last update 최신 업데이트: 2025-05-13 22:08:46

"ยังไงเรียกเจ๊นะคะ ถ้ามีปัญหา"

            กฤษนั่งจิบกาแฟรออย่างสบายใจ พลางนั่งเช็กงานต่าง ๆ ในไอแพดฆ่าเวลาไปด้วย

            "คุณกฤษขา" เสียงพี่โจโจ้เอื้อนเอ่ยมาจากข้างใน เปิดปากประกาศเสียงดัง

            "พร้อมไหมคะ ท่านผู้มีเกียรติที่เคารพ วันนี้ทางร้านโจโจ้จะขอเปิดตัว ทั้งสองสาวงามจากเวทีประกวดนางงามส่งท้ายปีพุทธศักราชสองพันห้าร้อยห้าสิบแปด โดยร้านคุณโจโจ้ส่งเข้าประกวดค่ะ” พลางชักชวนเด็กในร้านปรบมือ

            กฤษเงยหน้าขึ้น พบสองสาวที่เห็นอยู่ตรงหน้า ทำเอาตะลึงงันกันไปทีเดียว ยิ้มออกมา ปากก็ชมเปาะ

            "สวยครับคุณโจโจ้"  โจโจ้พูดสวนกลับไปในทันที

            "คุณกฤษนี่ปากหวานนะคะ โจโจ้ยอมรับว่าโจโจ้เป็นคนสวยค่ะ" เสียงเด็กในร้านขานขึ้นพร้อมกัน

            "อุต๊ะ... อุต๊ะ... อุต๊ะ..." เรียกเสียงหัวเราะกันลั่นร้าน

            แพรวามาในชุดเปิดไหล่ กระโปรงบานทรงสั้นเลยเข่ามาเล็กน้อย รองเท้าส้นแหลมสีเงินสูงประมาณสองนิ้วครึ่ง หวีผมปัดไปทางขวาติดกิ๊บน่ารักสีเดียวกับสีชุด ด้วยผมยาวปิดหลัง สีดำขลับยาวสลวยถึงเอว ปิดบังหลังไว้จึงทำให้ดูไม่โป๊เท่าไร

            “ดูแล้วสะดุดตาทีเดียวค่ะ” เสียงคุณโจโจ้พรีเซนต์

            "อีกอย่าง น้องแพรวาตัวเล็กกะทัดรัดหากใส่ยาวไปกว่านี้ พี่ว่าจะดูรุ่มร่าม และทำให้ตัวเตี้ยลงค่ะ แต่ถ้าเราเปิดให้เห็นช่วงขาที่เรียวสวยแบบนี้ จะทำให้ดูดีขึ้นมาเลยทีเดียวค่ะ" แล้วหันไปถามกฤษ

            "คุณกฤษว่าโอเคไหมคะ" กฤษยิ้มมุมปากนิด ๆ

            "ครับเห็นด้วยครับ” ชายหนุ่มส่งสายตาหวานให้แพรวา แพรวาสบตาทำเอาเขินไปเลย เพราะปกติเขาไม่เคยมองเธอด้วยสายตาแบบนี้

            ส่วนหลินมาในชุดสายเดี่ยวสีเดียวกับแพรวาด้านหน้าสูงเลยเข่า ผ้าสไลด์เฉียงลงทิ้งชายกระโปรงไว้ด้านหลัง เธอปล่อยผมที่ชอบรวบตึงไว้ประจำให้ประบ่า สีของชุดขับผิวให้ดูขาวและเนียนกว่าเดิมอยู่แล้วมาก ๆ   

            รองเท้าสีเงินมีประกายวับวับ ส้นไม่สูงเท่าไร ตามคำแนะนำของคุณโจโจ้ว่า เวลาเดินจะได้ไม่ดูสูงกว่าแพรวา

            "จุ๊ จุ๊ จุ๊ เจ๊ดูไม่ผิดจริง ๆ เริ่ดค่ะ" เสียงคุณโจโจ้ชมไม่ขาดปาก กฤษมองหลิน แล้วพูดแซว

            "ทุกทีเห็นแต่แต่งตัวกะโปโล คุณโจโจ้เก่งมากนะครับ ที่เปลี่ยนน้องหลินได้ขนาดนี้" แล้วหันไปยิ้มพูดชมคุณโจโจ้

            "ตกลงสองสาวได้ชุดแล้วนะ ถูกใจไหมคะ" กฤษถามขึ้น

            "ค่ะ" สองสาวตอบออกมาพร้อมกัน

            "คุณโจโจ้ครับ คิดเงินเลยครับ" หลินได้ยินรีบโบกมือห้ามกฤษ

            "เอ่อ... พี่กฤษค่ะ หลินจัดการเองค่ะในส่วนของหลิน" เธอรีบเอ่ยออก

            "ไม่ได้จ้า ถือว่าเป็นของขวัญตอบแทนหลินที่ดูแลแพรวามาตลอด และเป็นเพื่อนที่ดีกันมาตั้งหลายปี ให้เกียรติพี่นะครับ" กฤษส่งเสียงกลับ หลินหันไปสบตากับแพรวา แพรวาพยักหน้าให้รับไว้ หลินยกมือไหว้ พร้อมกล่าว"ขอบคุณมากค่ะ"

            คุณโจโจ้เรียกหลินเข้าไปรับถุงใส่ของ แพรวาหันมายิ้มสวย ยกมือไหว้ขอบคุณพี่กฤษเช่นกัน

            "ขอบคุณมากค่ะ"

            "วันหลังพี่ขอเปลี่ยนคำขอบคุณเป็นอย่างอื่นนะ" กฤษโน้มกายเอาปากเข้ามากระซิบใกล้หูแพรวา กดปลายจมูกลงบนแก้มสวยเบา ๆ

แพรวาเขิน ทุบเบา ๆ ไปที่ไหล่ของกฤษ

            "ยังงั้นพวกเราแยกกันตรงนี้เลยนะ ใกล้ถึงเวลานัดลูกค้าแล้ว" กฤษยกมือบาย ๆ สองสาวยิ้มตอบ พร้อมกับโบกมือ

            "บาย ๆ ค่ะ"

            "แพรจะไปทำงานพร้อมกับหลินเลยไหม"

            "ไม่จ้ะ เราจะไปหาพ่อกับแม่ที่สมาคม นัดว่าจะไปช่วยงานสักแป๊บหนึ่ง เย็นนี้เห็นว่ามีเลี้ยงเล็ก ๆ ให้เด็กที่เกิดในเดือนนี้แหละ เดี๋ยวเราค่อยกลับมา"

            “งั้นเราไปทำงานก่อนนะ” หลินยกมือบาย ๆ รีบวิ่ง

            "จ้า ...เย็น ๆ เจอกันอีกทีนะ"

            เสียงนาฬิกาที่ตั้งปลุกไว้ดังขึ้น หลินปรือตา มือก็ควานหานาฬิกาปลุก เพื่อกดปิดเสียง รีบลุกขึ้นไปอาบน้ำ เพราะวันนี้ตั้งใจจะไปใช้บริการร้านเสริมสวยครบวงจร ที่อยู่เลยจากหอพักไปอีกสองช่วงตึก เหล่ไว้อยู่แล้วว่าจะไปนวดหน้าขัดตัว เห็นมีติดประกาศว่า มีโปรโมชันพิเศษ

            ไหน ๆ ก็ได้รับเกียรติให้ไปร่วมงานมีระดับแล้ว ต้องทำให้สมเกียรติเจ้าภาพเขาสักนิด ก่อนไปไม่ลืมเติมพลังด้วยข้าวราดแกงร้านป้าใจ ที่ติดกับหอพัก สะอาด อร่อย และที่สำคัญราคาไม่แพง หลินกินเกือบทุกวัน จนเป็นขาประจำ ไปทีไรป้าใจแกก็ตักนู่นเพิ่มนี่ให้เสมอ

            เสียงมือถือของหลินดังขึ้น ขณะเดินออกจากร้านป้าใจมาแล้ว หลินกดรับ

            "หวัดดีจ้าแพร กำลังนึกถึงอยู่พอดีจ้ะ"

            ("เอ่อ หลินเจอกันที่โรงแรมของพี่พีคเลยนะ เพราะเราจะออกจากบ้านเลย พี่กฤษมารับแล้ว พี่กฤษอยากจะไปดูแลช่วยในส่วนการจัดงานของพี่พีคด้วยน่ะจ้ะ") แพรรีบบอก

            "อ๋อ...ได้จ้า เราจะไปถึงประมาณสักบ่ายสามโมงนะ"

            "จ้าหลิน ถึงแล้วโทรหาเรานะ"

            "โอเคจ้า” หลินวางสายพร้อมผลักประตูร้านเสริมสวยเข้าไป

            "สวัสดีค่ะ วันนี้จะทำอะไรดีคะ" เสียงเจ้าของร้านทักทาย หลินยิ้มพร้อมกับชี้ไปที่ป้ายโปรโมชันที่วางอยู่หน้าร้าน

            "อ๋อ คอร์สเจ้าสาว ราคานี้ หาแถวนี้ ไม่มีอีกแล้วค่ะ คุณพี่จัดเต็มสำหรับเดือนนี้เท่านั้นนะคะ และราคานี้ก็จะรวม ขัดตัว นวดหน้า อบสมุนไพร สระผมครบเสร็จ ราคา 3,299 บาท" แล้วหันไปสั่งเด็กในร้าน

            "ฝนเตรียมห้อง และอุปกรณ์ เดี๋ยวพี่พาคุณลูกค้าเข้าไปจ้ะ" แล้วหันมาถามหญิงสาว

            "สะดวกจ่ายเป็นเงินสด หรือบัตรเครดิตคะ"

            "เงินสดค่ะ" เธอตอบพร้อมยื่นธนบัตรให้

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

최신 챕터

  • Stumble Love รักสะดุดใจ   ตอนที่124

    "พี่พีคค่ะ เร็ว ๆ สิคะ" หลินเรียกสามียกใหญ่"จ้ะ ๆ ที่รัก" พี่พีคกลายเป็นสามีที่น่ารักกลัวภรรยาเอามาก ๆ หอบหิ้วข้าวของพะรุงพะรังมาเต็มสองมือหลินเข็นรถเข็นของลูกน้อยทั้งสองคนที่ห่างกันหัวปีท้ายปี ซึ่งนอนคู่กันอยู่ในรถเข็นเหมือนของฝาแฝด"โอ๊ย ๆ... พ่อลูกอ่อน" พี่กฤษเดินเข้ามารับเอาข้าวของในมือของเพื่อนชาย"ก็พวกแกมันไร้น้ำยานี่นา ไม่เก่งเหมือน...""หยุดพูดเลยนาย" กฤษดักคอ"ทางนี้ครับ มาทางนี้ครับ" เสียงภุชงค์ดังลั่น กวักไม้กวักมือเรียกเพื่อน ๆแพรวาและคุณศิริพักตร์กำลังง่วนอยู่กับการย่างของทะเลบนเตา"ให้แพรช่วยนะคะพี่กฤษ" แพรวาตรงเข้าไปหาสามี"ไม่เอาน่าแพร ไปนั่งดีกว่า ยิ่งท้องอ่อน ๆ อยู่" กฤษรีบวางถุงแล้วเข้าไปโอ๋ภรรยา"แพร...." หลินรีบเข้ามาหาเพื่อนรัก สองคนกอดกันแน่น"แพ้ท้องบ้างหรือเปล่า"“ไม่เลย ชนะทุกอย่าง แต่พี่กฤษเนี่ยสิ ไม่ให้แพรทำอะไรเลยนะ ตอนอยู่ที่บ้านเฉย ๆ เบื่อจะแย่แล้ว""ก็พี่เป็นห่วงทั้งแพร และก็ลูกนี่นา" กฤษทำโอดครวญ"คุณพักตร์ครับ คืนนี้ผมขอกระแทกคุณหนัก ๆ นะ back to basic 69" ภุชงค์ทำกระซิบกระซาบกับภรรยาให้ได้ยินกันแค่สองคนปึก... เธอเอาศอกใส่ไปที่ท้องของสามีเบา ๆ ทำ

  • Stumble Love รักสะดุดใจ   ตอนที่123

    คุณหญิงหันไปหยิบเครื่องเพชรที่เตรียมไว้ยื่นให้หญิงสาว ภุชงค์ยื่นมือมารับแทนแล้วเปิดออกดู ศิริพักตร์ยกมือไหว้กล่าวขอบคุณคุณแม่ของสามี "โอ้สวยมากครับคุณแม่ เข้ากับชุดของพักตร์เลยนะครับนี่" ภุชงค์ร้องออกมาเมื่อเห็นเครื่องเพชรชุดใหญ่ที่คุณหญิงสั่งทำเป็นพิเศษสำหรับลูกสะใภ้ "ชอบไหมลูก" เธอหันไปถามหญิงสาวยิ้มพราวด้วยความภูมิใจ ศิริพักตร์ยกมือไหว้ขอบคุณคุณหญิงอีกครั้งหนึ่ง "เอ่อ อีกเรื่อง ถือว่าแม่ขอร้องนะ แต่งปุ๊บแม่ขอหลานเลย บ้านเราไม่มีเด็ก ๆ มาวิ่งเพ่นพ่านเลย เอาหญิงชายคุณแม่ไม่เกี่ยง แต่ขอสักสามคนนะ" คุณหญิงพูดแบบหน้าตาจริงจัง ส่งยิ้มมาให้คนทั้งคู่ "ได้สิครับแม่ ผมจัดให้" ภุชงค์รับปากทำหน้าตาทะเล้น โผเข้ากอดศิริพักตร์และหอมแก้มไปฟอดใหญ่ เธอตีแขนเขาเบา ๆ หน้าแดงระเรื่อ "คุณภุชงค์ต่อหน้าคุณแม่" เธอเอียงอายที่เขาทำห่ามต่อหน้าคุณหญิง "อ้าวจะไปไหนก็ไป แม่มีนัดต่อจะออกไปข้างนอก" คุณหญิงออกปากไล่ ทำไม้ทำมือโบกให้ภุชงค์ แต่สีหน้ายังยิ้มอย่างมีความสุข สองคนจึงขอตัว ภุชงค์ฉวยข้อมือเธอให้ลุกตามอย่างรวดเร็ว ไม่ลืมคว้ากล่องเครื่องเพชรติดมือมาด้วย คุณหญิงมองตา

  • Stumble Love รักสะดุดใจ   ตอนที่122

    เธอยิ้มตอบก่อนจะใช้ริมฝีปากปิดปากผู้ใหญ่ใจร้ายตรงหน้า เขารั้งท้ายทอยเธอเอาไว้ สางสยายผมให้เธอเบา ๆ น้องหนิงเริ่มขยับสะโพกบดโหนกไปมา "เมียเฮียทั้งเก่งทั้งน่าฮัก เอาใจผัวก็เป็น ผัวบ่ฮักเมียจะอี้ จะไล่ผัวไปฮักไผ" เขาทั้งชมและต่อว่าเธอแบบหยอกเย้า สองมือโอบเอวบางหลวม ๆ ลูบไล้ไปทั้งสะโพกกลม ฝังจมูกไปในร่องอก และไล้ลิ้นดูดกินไปทั้งเต้า ทำร่องรอยสัญญาณความรักเป็นจ้ำแดง ๆ ไว้ทั้งสองเต้า ก่อนจะจับสะโพกกลมแน่น บีบเบา ๆ ให้สัญญาณเธอขยับโยกให้เร็วขึ้น เด็กสาวทำตามอย่างว่าง่าย เขาซี้ดปาก เด้งลำรับแรงกระแทกจากร่องหวาน เด็กสาวแหงนหน้าซี้ดปากขยับรัวเร็วขึ้น แหงนหน้าร้องกับความสุขสมตรงหน้า "อ๊าย...”ก่อนร่างบางจะกระตุก และซบหน้าลงกับไหล่กว้าง เขาใช้มือดันหน้าเธอขึ้น ใช้มือรั้งท้ายทอยรั้งใบหน้างามให้จุมพิตกับเขาร่างบางเหนื่อยและหอบตัวโยน เขาผลักร่างเธอเบา ๆ ให้นอนหงาย ก่อนจะขยับสะโพกกระแทกหาความสำราญให้กับน้องชายตัวเองบ้าง เธอได้แต่ขยุ้มมือกับผ้าปูที่นอนแน่น เม้มปากเป็นเส้นตรง แต่ก็แอ่นกายรับร่างเขาอย่างไม่ย่อท้อ ชายหนุ่มดึงท่อนร้อน ๆ ออกอย่างรวดเร็ว ช้อนร

  • Stumble Love รักสะดุดใจ   ตอนที่121

    "เป็นเมียเฮียแล้ว ไผจะปล่อยไปลำบาก แล้วเมียน่าฮักจะอี้จะไปหาตี่ไหน" พูดกระซิบเธอที่ใบหน้า พรมจูบซับน้ำตาให้ "ปากนี่กะตี่ว่าเฮียบ่ฮักนิ... ปากนี่กะตี่ไล่ผัวหื้อไปหาเมียใหม่... ปากนี้กะชอบว่าผัวเป็นผีบ้านี่" พูดทุกประโยคก็ฉกจูบลงไป แล้วเงยหน้าขึ้นมาว่าเธออีก ทำแบบนี้ซ้ำ ๆ "น้องหนิงฮักเฮียก่อ บอกมาก่อน" เขาถามเธอข้างหูเบา ๆ และใช้ฟันขบเม้มติ่งหูเธอ และซุกหน้าไปที่ซอกคอขาว ๆ ของเด็กสาว เธอสยิวขนลุกเกรียวตามริมฝีปากและปลายจมูกที่จรดไปทั่ว น้องหนิงหยุดร้องไห้และโกยลมหายใจเข้าปอดพลางบิดตัวเร่า ๆ ตามรอยสัมผัส "ไหนบอกก่อนว่าฮักเฮียก่อ" เขาถามย้ำดังขึ้น มือสอดเข้าไปใต้เสื้อปลดตะขอบราและเริ่มถอดมันออกพร้อมกับเสื้อตัวนอก "น้องหนิงบ่ฮักลุง" เธอพูดโดยไม่มองหน้า เขาขบไปที่ยอดถันก่อนจะดูดเม้มแบบเมามัน "บ่ฮักก่อบ่ฮัก" เขาพูดตรงร่องอก ก่อนจะฝังจมูกลงไปกลางร่องอก หายใจรดแรง ๆ และลากวนลิ้นตรงไปรอบ ๆ สะดือ และลากไล้ขึ้นมาบนตรงกลางร่องนมอีกครั้ง มือของเขาไล้นิ้วมือบนขอบกางเกง และสอดนิ้วรวบทั้งกางเกงในกางเกงนอก รูดลงปลายเท้าเด็กสาวอย่างรวดเร็ว

  • Stumble Love รักสะดุดใจ   ตอนที่120

    "จอดรถเลย น้องหนิงบ่ไห้ละ" เธอบอกเขาแต่เสียงก็ยังขาดเป็นช่วง สะอึกสะอื้นอยู่ในอก "แล้วเฮาใจเย็นลงละก๋ะตอนนี้" เขาถามเธอขึ้นมาอีก ยกหาเหตุ "ใจเย็นกะ เขาบ่ได้ใจฮ้อนเหมือนลุงนิ" เธอว่าเขาน้ำเสียงตัดพ้อ เขาจึงไม่พูดต่อเงียบเสียง และขับรถต่อไปเรื่อย ๆ น้องหนิงเบาใจ และถอนลมหายใจออกมาเบา ๆ เมื่อเห็นเขาขับรถผ่านปากทางขึ้นไร่ชาและรีสอร์ต "จะพาน้องหนิงไปไหนนิ" เด็กสาวเริ่มใจเสีย เพราะเฉินคงเอาเธอไปส่งที่บ้านจริง ๆ เพราะเชียงแสนขับไปทางแม่สายเลาะแม่น้ำไปก็ได้ "ก็ใครอยากจะปิ๊กบ้าน จะพาไปส่ง" เขาพูดส่ง ๆ ไปลองดูกิริยาของเธอ เห็นน้องหนิงขยับตัวนั่งตรง หน้าเชิด จึงแอบอมยิ้ม ก่อนจะหันหน้ามองไปที่ถนน น้องหนิงแอบหยิกขาตัวเองให้เจ็บ เพราะเหมือนจะร้องไห้ขึ้นมาอีก ในใจตอนนี้มันเจ็บปวดร้าวไปหมด เธอจึงตัดสินใจนั่งนิ่งเงียบ พยายามไม่คิดมาก เฉินเอื้อมมือไปกดเปิดเพลงที่น้องหนิงชอบ และร้องคลอตามเบา ๆ เธอหันมองออกไปนอกหน้าต่าง "เพลงนี้จื่อเพลงอะหยังเกาะ" เขาเอ่ยถาม เธอหน้าตึงไม่ยอมคุยด้วย ก่อนจะหันหน้ากลับไปที่เครื่องเสียง และเอานิ้วไปจิ้ม

  • Stumble Love รักสะดุดใจ   ตอนที่119

    ส่วนเฉินตะห้อเหยียบรถมาจากดอยด้วยความเร็วกว่าปกติ มาถึงทางปากทางแม่จัน จอดรถวิ่งลงไปที่ท่ารถโดยสารสองแถวประจำทาง "อ๋ออีน้องคนนั้นกะ หันลงรถ แล้วเดินไปตางเซเว่นปู้นครับ" เขาได้รับคำตอบจากคนแถวนั้น ก่อนจะรีบวิ่งไปถามพนักงานในเซเว่น "อ๋อขึ้นรถไปลงแม่จัน มาถามตางจะไปเจียงแสนครับ เมินก็บ่เมินเต่าได แต่น่าจะขึ้นรถไปถึงแม่จันปู้นละครับ" เขาได้รับคำตอบ แล้วระบายยิ้มออกมาได้ รีบห้อเหยียบรถมุ่งหน้าไปแม่จันทันที ซึ่งก็ใช้เวลาไม่ถึงสิบนาที กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง เสียงโทรศัพท์ของเฉินดังขึ้น "ครับผมอ้ายบุญชู" เขารีบกดรับ ("บ่ใจ้เจ้าเฮียเฉิน น้องหนิงโทรมาตะกี้ว่าอยู่ที่ศาลาไทยแถว ๆ แม่จัน รอรถอยู่จะปิ๊กมาเจียงแสน รบกวนเฮียไปผ่อหื้อปี่กำเน้อ เป็นห่วงน้องหนิงมัน บ่เกยไปตางใดคนเดียวสักเตี้ย แล้วก็ขี้เมารถต๋วย ไปผ่อหื้อกำเน้อ") เสียงบานชื่นส่งมาตามสาย น้ำเสียงเป็นห่วงลูกสาวจริง ๆ เฉินถอนใจออกมารู้สึกผิด ก่อนจะรับปากออกไป "ครับ ถ้าเจอแล้วผมจะโทรหา" เขาบอกก่อนวางสาย เมื่อมาถึงทางแยกก็ชะลอรถเพื่อมองหาศาลาไทยที่อยู่ฝั่งถนนตรงกันข้าม แล้วสายตาก็ไปเจอกับร่างบางที่ยังคงใ

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status