Sweet Heart4 เบื้องหลังของคนสวย

Sweet Heart

หวานใจคุณชายไอดอล 4

แชะ~

แชะ~

" โอเค เยี่ยมมาก " เสียงช่างกล้องเอ่ยชมในขณะกดชัตเตอร์ครั้งสุดท้ายจบเป็นที่เรียบร้อย ทีมงานเดินเข้ามาพร้อมกับนำผ้ามาห่มผืนบางมาคลุมร่างเล็กภายใต้บิกินี่ตัวจิ๋วหลังขึ้นจากสระน้ำ

" ต้องแก้จุดไหนบอกพายได้เลยนะคะพี่เชฟ" ร่างบางในชุดบิกินี่สีดำ เดินเข้ามาสอดส่องที่หน้าจอมอนิเตอร์ของทางทีมงานเพื่อไล่ดูวีดิโอและภาพถ่ายสุดเซ็กซี่เมื่อครู่

" พี่ว่าดีมากแล้วนะพาย แต้งกิ้วมากน้อง" ช่างภาพจากนิตยสารชื่อดังชู้นิ้วโป้งมือขึ้นพร้อมฉีกยิ้มกว้าง เขาพึงพอใจในผลงานชิ้นนี้มาก ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะควานหาสวยสวยทั้งสดและใหม่ในวงการมาเป็นแบบในครั้งนี้

" ลูกค้าต้องเลือกพายเป็นพรีเซนเตอร์แน่เชื่อมือพี่" ตากล้องหนุ่มท่าทางใจดียกยิ้มให้นางแบบอีกครั้ง

" ถ้าได้งานนี้ พายเลี้ยงเหล้าพี่สามวันสามคืนเลย"

" อ่า พูดแล้วนะน้อง ทีมงานเป็นพยานให้พี่ด้วยนะ ฮ่าๆ " เป็นครั้งแรกที่พายได้มีโอกาสร่วมงานกับทีมพี่เชฟตากล้องของนิตยสารชื่อดัง ส่วนมากจะเจอกันแค่ทางงานมอเตอร์โชว์ต่าง ๆ ที่พายไปเป็นพริตตี้เสียมากกว่า

" งั้นพายขอตัวเลยนะคะ พอดีช่วงบ่ายมีเรียน" สาวน้อยยกมือไหว้พี่ ๆ

" ครับเด็กดี ไว้พี่จะแจ้งข่าวดีไปนะ"

@ QBAC University

สองสาวหลังออกจากห้องเรียนกำลังนั่งเท้าคางพรางมองสบตากันอยู่ที่โต้ะหินอ่อนหน้าคณะ ข้างกายมีหนังสือเรียนกองพเนินเทินทึกสูงท่วมหัว พายถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา เมื่อรายงานที่เพิ่งได้รับถูกขีดเส้นตายให้ส่งภายในอาทิตย์หน้า

หากเป็นคนอื่นคงไม่เครียดเท่าไหร่ แต่เมื่อเป็นเธอสองคนนี้กลับกลายเป็นเรื่องยากขึ้นมาหลายสิบเท่า ก็อย่างที่บอกว่าสมองไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ หวังจะพึ่งพาเพื่อนสาวคนสนิทนั้นก็ดันโง่พอ ๆ กัน

" ยังไงดีว่ะมึง เสาร์นี้กูรับงานไว้แล้วด้วยสิ " วาวาขมวดคิ้วเข้าหากันทันทีหลังดูตารางงานที่รับเอาไว้ยาวเหยียด

" ก็คงต้องทำให้ได้ทั้งสองอย่างนั่นแหละ ก็มึงเล่นหิวเงินขนาดรับงานไม่ลืมหูลืมตาแบบนั้น "

" โห..ใครมันจะไปรู้ว่ะว่าจะสั่งรายงานยากชิป แล้วอีกอย่าง CG4 จะมาเวอร์ทัวที่ไทยสิ้นเดือนหน้า กูก็ต้องใช้เงินเปย์ผู้อีก "

" มาอีกแล้วเหรอว่ะ วงนี้ท่าจะหิวเงินพอ ๆ กัน แอะอะก็มา ๆ "

" มาครั้งสุดท้ายแล้วมึง เวอร์ทั่วที่ไทยรอบสุดท้ายก่อนพักวง ซึ่งกูจะพลาดไม่ได้เด็ดขาด"

" เรื่องของมึงนะ ไม่ต้องลากกูไปด้วยอีกล่ะ รอบที่แล้วกูก็ยืนเล่นมือถือจนแบตหมดกว่าคอนเสิร์ตจะจบ แม่งก็ร้องเพลงอะไรก็ไม่รู้หนวกหูชะมัด หน้าตาแต่ละคนก็เหมือน ๆ กัน ไม่รู้มีอะไรน่าสนใจนักหนา"

" หุบปากอีพาย อย่ามาเตะพี่มินจุนทูนหัวของกูนะ กูรักและทะนุทะนอมของกูมาตั้งหลายปี "

" เหอะ..เสียเป็นแสนแขนไม่ได้จับที่แท้ทรู"

ย้อนไปเมื่อวันที่ไปดูคอนเสิร์ตครั้งนั้น หลังจากลงจากรถคันหรูของลูกชายป้าแก้ว ที่ก็มีเรื่องแปลกๆ เกิดขึ้นอยู่หลายเรื่อง เพราะพี่คนขับจอดรถให้เธอลงก่อนถึงอิมแพคฯ ตั้งเกือบสิบกิโลเมตร พายจึงต้องนั่งแท็กซี่เข้ามาเอง ไหนจะไอ้พี่มินนั่นอีกจนป่านนี้ก็ไม่เคยเห็นหน้าค่าตากัน คนอะไรจะปิดบังใบหน้าไว้มิดชิดปานนั้น จะว่าไปก็ลืมถามว่าเขาทำงานอะไรถึงต้องทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ

พูดถึงอีตาพี่มิน ก็นึกขึ้นมาได้ว่าลืมหาซื้อรองเท้าคืนให้เขาไปซะสนิทเลย นี่ก็ผ่านมาแล้วหลายเดือนที่เจ้าของรองเท้าก็ยังไม่ติดต่อมา หรือว่าเขาจะลืมไปแล้ว แต่ก็ไม่น่าจะใช่เพราะดูเหมือนตาบ้านั่นจะอยากแกล้งให้เธอหาซื้อให้ได้แทนที่จะเอาเงินไปให้จบ ๆ

ติ้ง~

" เอะ...โปรไฟล์รูปหมาขนฟูนี่ใครกัน ?" พายขมวดคิ้วสงสัยเมื่อแอพลิเคชั่นหนึ่งในมือถือแจ้งเตือนขึ้นมา ก่อนที่เธอจะกดเข้าไปดูข้อความด้านใน

" อีกสองอาทิตย์เจอกันนะคะ เตมินทร์ "

" เชี้ย! ไม่ตายง่ายหรอกแบบนี้ เพิ่งนึกถึงก็โผล่มาเลย" พายเผลอสบถคำหยาบออกมา เอาจริงสำหรับทั้งสองสาวคำพูดแค่นี้ก็ไม่ถือว่าหยาบคายเท่าไหร่ เพราะพวกเธอพูดกันเป็นปกติไปแล้ว

" เป็นอะไรว่ะ ?" วาวาเห็นเพื่อนสาวอุทานด้วยสีหน้าตกอกตกใจ จึงแย่งโทรศัพท์ในมือไปดู

" ใครว่ะ แหนะ..ใช้ภาพน้องอาชิสุนัขตัวโปรดของมินจุนผัวกูมาตั้งเป็นโปรไฟล์ซะด้วย "

" เอามานี่...มึงหนิชอบยุ่งเรื่องของกูจริง ๆ เลย" พายรีบแย่งมือถือคืนมา พร้อม ๆ กับวาวาที่มองเพื่อนสาวตรงหน้าด้วยแววตาแปลก ๆ

" ใครว่ะ เตมินทร์? ทำยัยพายเด็กแสบเสียอาการได้ขนาดนี้ "

" เสียอาการไรล่ะ คนนี้ลูกชายป้าข้างบ้านกู พอดีเจ้าฮีโร่หมากูดันไปคาบรองเท้านางมา กูเลยต้องซื้อคืนเค้า" พายรีบอธิบาย

" อืม...หมาคิวปิดว่างั้น" วาวาถลึงตากวนเพื่อน

" ไม่ต้องพูดมาก พากูไปหาซื้อรองเท้าคืนอีตาบ้านั่นด้วยล่ะ เท่าที่ดูมาน่าจะแพงใช่ย่อยเลย "

>> สองอาทิตย์ผ่านไป

"บ้าจริง กูแม่งหาทั่วทุกห้างในกรุงเทพฯ แล้วนะก็ไม่มีสักช็อป " พายหย่อนสะโพกลงที่ม้านั่งกลางห้างสรรพสินค้าแห่งสุดท้ายหลังจากเธอตะเวนหารองเท้านั่นจนทั่วทั้งกรุงเทพฯ

" มึงจำรุ่นได้แน่นะ มันจะเป็นไปได้ไงว่าจะไม่มีเลย ?" วาวานั่งลงข้างกัน พรางก้มตัวลงบีบนวดที่ขาทั้งสองข้างหลังจากเดินร่วมสองชั่วโมง

" ช่างแม่งเหอะ กูว่าอีตาบ้านั่นจงใจแกล้งกู นางคงรู้ว่ายังไงกูก็หามาคืนนางไม่ได้แน่ ๆ "

" แล้วไง มึงจะชดใช้ให้เค้ายังไง เอาตัวเข้าแลกเหมือนในละครเลยดีมั้ยเพื่อน ?"

" พูดไปเรื่อย จะให้เอาความบริสุทธิ์ที่กูหวงแหนมาแสนนาน แลกกับรองเท้าที่หมาคาบไปกัดเล่นเนี่ยนะ ไม่มีทางซะหรอก " แล้วทั้งสองก็ต่างหัวเราะชอบใจออกมาพร้อม ๆ กัน ความเงอะงะ บ้าบอ ที่เหมือนกันทำให้พายและวาวาสนิทสนมกันมาตั้งแต่เรียนปีหนึ่งจนถึงทุกวันนี้

" พาย กูมีอะไรให้มึงช่วยหน่อย คือกูรับงานเอนเตอร์เทนเอาไว้งานหนึ่ง หน้าที่ก็แค่ชงเหล้านิด ๆ หน่อยเหมือนอย่างเคยทำนั่นแหละ แต่กูเพิ่งจะมารู้ทีหลังว่าไอ้ต้นแฟนเก่ากูมันดันเป็นก๊กเดียวกันกับไฮโซกลุ่มนั้น มึงไปเป็นเพื่อนกูหน่อยนะ "

" กูเคยทำงานแบบนี้ซะที่ไหนมึงก็รู้ เหล้ากูก็กินไม่เป็น แล้วถ้าพี่พีทรู้ว่ากูแอบมารับงานแบบนี้นางเอากูตายแน่ "

" พี่พีทจะรู้ได้ยังไง มึงไม่พูด กูไม่พูด ทุกอย่างก็จบ "

" มึงยกเลิกไม่ได้รึไง? ถ้ามึงไม่อยากทำก็แค่ปฏิเสธเขาไป"

" ห้าหมื่น สามชั่วโมงเท่านั้น แล้วที่สำคัญกูรับเงินเค้ามาแล้วด้วย"

" งานใคร ทำไมจ้างแพงขนาดนั้น?"

" เจ๊จอยลี่ "

" วาวา ! มึงร้อนเงินอะไรนักหนาว่ะ? มึงก็รู้งานเจ๊จอยลี่ไม่ธรรมดาซักงาน กูว่ามันเสี่ยงไป "

" กูต้องทำ เพราะน้องชายกูสร้างปัญหาอีกแล้ว "

" โอ๊ย กูไม่รู้จะสรรค์หาคำไหนมาด่ามึงล่ะ กูเข้าใจว่ามึงรักน้อง แต่มึงคอยตามแก้ปัญหาให้มันอยู่แบบนี้ทำไงมันจะโตว่ะ แล้วกูก็แม่ง..จะทิ้งเพื่อนไปคนเดียวก็ไม่ได้ด้วยสิ เฮ้อ~ "

พายก็พอรู้มาบ้างว่าน้องชายของวาวาชอบสร้างเรื่องให้พี่สาวตามเช็ดตามล้างให้อยู่บ่อย ๆ แต่รายละเอียดอย่างอื่นเธอก็ไม่รู้ลึกอะไรมาก เพราะเป็นเรื่องส่วนตัวของเพื่อนเธอจึงไม่อยากก้าวก่าย

ทั้งสองสาวกอดให้กำลังใจกันแน่น ภายนอกอาจจะดูเหมือนเป็นคนแรด ๆ แรง ๆ ใช้เงินเก่งแต่งตัวเก่งไปวัน ๆ แต่ใครจะไปรู้ว่าเบื้องหลังของคนสวยจะมีปัญหามากมายถึงเพียงนี้

อย่างเช่นพาย ถึงแม้ครอบครัวดูจะสมบูรณ์และเหมือนไม่ได้ขัดสนอะไร แต่เท่าที่เธอรู้มาทางบ้านก็มีหนี้สินเป็นจำนวนมาก จากการถูกโกงที่ดินทำกินจากญาติพี่น้องของพ่อครั้งที่เธอยังเป็นเด็ก รวมถึงการค้ำประกันให้ลูกบ้านแล้วต้องรับผิดชอบหนี้แทนอีกตั้งมากมาย

ถึงเวลาจะผ่านไปหลายปีแต่หนี้สินจำนวนมหาศาล หากเทียบกับอาชีพชาวสวนที่ทำอยู่นั้นก็ยังคงไม่สามารถปลดหนี้ได้ง่าย ๆ ถึงทุกคนจะปิดบังไม่ให้เธอรู้ แม้กระทั่งพี่ชายของเธอเองที่ต้องส่งเสียค่าเล่าเรียนให้ในทุก ๆ เดือน

และถึงแม้ทุกคนจะไม่พูดออกมาแต่พายก็รับรู้ได้ว่าครอบครัวยังคงเดือดร้อนแค่ไหน และนี่ก็เป็นสาเหตุให้พายต้องแอบหางานทำ ถึงจะไม่มีเงินปลดหนี้ก้อนนั้นได้ แต่อย่างน้อย ๆ ก็สามารถช่วยแบ่งเบาภาระพี่ชายได้บ้าง

จบเรื่องดราม่าแล้วไปต่อที่วันคอนเสิร์ต CG4 กันดีกว่าเมื่อสาวสวยอย่างวาวา กำลังนั่งเป็นตุ๊กตาให้เพื่อนสาวคนสนิทแต่งเติมใบหน้าโฉบเฉี่ยวของเธอให้ดูดีผิดหูผิดตาขึ้นมาขนาดเจ้าตัวยังต้องตกใจ

" คืนนี้มินจุนจะต้องเห็นกูอยู่ในสายตา เพี๊ยง~ "

" แล้วงานเจ๊จอยลี่คืนนี้ล่ะ?" พายเอ่ยถาม เธอยังคงเป็นกังวลทุกครั้งที่นึกถึงงานเอนเตอร์เทนอะไรเนี่ย ใจหนึ่งก็อยากทำให้มันจบ ๆ ไปจะได้ไม่ต้องตามหลอกหลอนในความคิดของเธออยู่แบบนี้

" เที่ยงคืนถึงตีสาม กูมาทันชัวร์ มึงไปรอหน้างานได้เลย"

Line

min : ตอนนี้พี่อยู่กรุงเทพฯ ว่างเจอกันเมื่อไหร่ดีคะ?

pie : คืนนี้ช่วงตีสาม ที่ Rootbar sx ถ้าไม่สะดวกมาพายจะโอนเงินให้แทนนะคะ

min : สะดวกครับ แล้วเจอกันนะ

ตุ่บ...เสียงมือถือวางกระแทกกับโต้ะ พายชักสีหน้าไม่พอใจขึ้นมาทันที อุตส่าห์นัดช่วงที่ชาวบ้านชาวช่องเค้าไม่ทำกันแล้วอีตาพี่มินบ้านั่นยังจะมาได้อีก

" เฮ้อ..แล้วฉันจะเอารองเท้าที่ไหนไปคืนเค้าล่ะทีนี้?"

****************************

Spoil next ep.

" พายไม่ได้ขายตัว งานนี่ก็เป็นงานสุจริตไม่ได้ไปโกงไปปล้นใครมาสักหน่อย"