Sweet Heart 6 ฤทธิ์ยา

Sweet Heart

หวานใจคุณชายไอดอล 6

รถหรูเคลื่อนตัวออกไปด้วยความเร็ว ในขณะที่คนขับยังคงมองเส้นทางจากหน้าจอสลับกับท้องถนนตรงหน้าไปมา ราวกับไม่คุ้นชินกับการขับรถสักเท่าไหร่

ท้องถนนในตอนนี้มีเพียงแสงสว่างจากเสาไฟข้างทาง สลับกับแสงไฟของรถที่แล่นสวนเลนมาบ้าง ซึ่งก็นาน ๆ ทีจะมีผ่านมา เพราะเวลาตีสามแบบนี้ทำให้ถนนโล่งไร้ผู้คนสัญจรเว้นแต่บรรดานักท่องเที่ยวราตรี หรือพ่อค้าแม่ขายที่ไปตลาดเช้า

หญิงสาวฝั่งข้างคนขับยังคงนั่งเงียบไม่พูดไม่จา เธอพยายามจะลืมตาที่หนักอึ้งขึ้นมา มือเล็กขยุ้มกระโปรงสั้นแน่น เม็ดเหงือต่างก็ผุดขึ้นที่หน้าผากและบริเวณเนินอกที่ล้นทะลักออกมาจากเกาะอกตัวคับแน่น ที่เต็มไปด้วยหยดน้ำใส ๆ เกาะเต็มไปหมด

พายยกมือขึ้นปาดเหงือพร้อมลมหายใจถี่หอบ เธอรู้สึกร้อนรุ่มไปทั่วร่าง ภายในร่างกายร้อนระอุราวกับกองไฟกำลังเผาไหม้ จนทำให้เธอต้องบิดเร้าไปมาจนอยู่ไม่สุข

เตมินทร์สังเกตุอาการผิดปกติขอคนตัวเล็กเงียบ ๆมาสักพัก กระทั่งเขาอดที่จะเอ่ยถามเพื่อความมั่นใจไม่ได้ เมื่อคิดว่าเธอน่าจะถูกวางยามา

" น้องพาย เป็นอะไรรึป่าว? "

" ไม่รู้...รู้แค่ว่าตอนนี้ร้อนมาก พี่เร่งแอร์ให้หน่อยสิ " มือเล็กปัดป่ายไปมาเพราะไม่รู้จะต้องวางไว้ตรงไหนเมื่อร่างกายกระสับกระส่ายไปหมด

" หนูไปทำอะไรที่นั่น ไปเที่ยวเหรอ?"

" ทำงานค่ะ แอบพี่พีทไปทำแล้วโดนจับได้ ก็เลยวิ่งหนีออกมาถึงได้มีสภาพอย่างที่เห็นนี่แหละ"

" ทำไมถึงต้องทำ ?"

" โอ๊ย...จะถามอะไรนักหนา จอดรถเดี๋ยวนี้เลยถ้าจะพูดมากแบบนี้ " พายหันไปตะคอกใส่คนข้าง ๆ พร้อมทำท่าจะเปิดประตูรถลงไปให้ได้ในตอนนี้

" โอเค ๆ พี่ไม่ถามแล้วก็ได้ แล้วจะให้พี่ไปส่งที่ไหนคะ?" มินลอบมองใบหน้าสวยที่ถูกเติมแต่งจัดจ้านจนแทบไม่เหลือเค้าเดิมที่เคยน่ารักสดใส ยิ่งดวงตาที่บวมเป่งนั่นด้วยคงน่าจะเกิดจากการทะเลาะกับพี่ชายมาแน่ ๆ แต่ที่เขามั่นใจมากในตอนนี้เด็กนี่คงถูกวางยามาแน่นอน

" ไปส่งพายที่คอนโดก็ได้" พายเบือนหน้าออกนอกกระจกรถ พลางถอนหายใจดังอย่างไม่สบอารมณ์ ผู้ชายที่เข้ามาในชีวิตเธอจะต้องเซ้าซี้ ขี้บ่นเหมือนกันทุกคนเลยหรือไง

" โอเคค่ะ หนูพอจำทางได้ไหม? พอดีพี่ไม่ค่อยชำนาญเส้นทางเท่าไหร่"

" นี่เมานะไม่ได้ความจำเสื่อม ทำไมจะจำไม่ได้เล่า"

ยี่สิบนาทีผ่านไป.....

มินพยุงหญิงสาวเข้ามาในห้องด้วยความทุลักทุเล เพราะพายเหมือนจะเริ่มไม่ได้สติ ขาเล็กเรียวสั่นระริกจนแทบยืนไม่ไหว เขาก้มลงมองคนในอ้อมแขนที่ปกติว่าตัวเล็กมากแล้ว แต่เมื่อเทียบกับตัวเขาที่ประคองเธออยู่ ยัยเด็กนี่ความสูงแค่หน้าอกเขานี่เอง

" หึ..ยัยเด็กไม่รู้จักดื่มนม"

" ได้ยินนะ ใครจะไปกินนมแทนข้าวเหมือนพี่ล่ะ" พายเถียงกลับทันควัน เรื่องต่อปากต่อคำนี่ต้องยกให้เธอเป็นที่หนึ่ง

" อ่ะ นั่งลงก่อน ตัวหนักเป็นหมูเลยนะเราเนี่ย"

" จิ๊...พี่มิน "

มินวางคนตัวเล็กลงที่โซฟาห้องรับแขก ก่อนที่เขาจะก้มลงถอดส้นสูงสี่นิ้วออกจากเท้าเรียวเล็กช้า ๆ

" ยะ..อย่า พายทำเองได้" พายก้มลงหวังถอดรองเท้าเอง ประจบจังหวะที่มินก็ก้มหน้าลงพอดี ทั้งสองชะงักนิ่งเมื่อใบหน้าอยู่ใกล้กันเพียงคืบ ก่อนที่ชายหนุ่มจะหันมามองเสี้ยวหน้าสวย สายตาทั้งสองมองสบกันนิ่ง

หญิงสาวรู้สึกร้อนผ่าวที่ใบหน้า กลิ่นตัวหอมละมุนของคนตรงหน้าทำให้สติของเธอกระเจิดกระเจิงไปหมด จู่ ๆ ความคิดไร้ยางอายก็ผุดเข้ามาในหัวทั้งที่ปกติเธอไม่เคยเป็นแบบนี้ ขนาดว่าไม่เคยเห็นหน้าเขาด้วยซ้ำยังรู้สึกถึงถึงอานุภาพของแรงดึงดูดมหาศาล หารู้ไม่ว่าความคิดภายในใจแสดงออกทางสีหน้าที่แดงระเรื่อจนมินจับสังเกตุได้

มือเล็กค่อย ๆ ยื่นไปหวังถอดหมวกแก๊ปราคาแพงออก " จะทำอะไร?" มินคว้าหมับที่แขนไว้ทันที

" ก็แค่จะถอดหมวกให้ ทำไมต้องปิดขนาดนี้ด้วยห้ะ? มือเล็กเริ่มจะอยู่ไม่นิ่ง ในขณะที่พูดเธอก็ยังคงคอยแต่จะจับนั่น ถอดนี่ของคนตรงหน้าออกให้ได้

" อยู่นิ่ง ๆ พาย "

" พี่นั่นแหละอยู่นิ่ง ๆ เดี๋ยวพายถอดให้นะ" คนตัวเล็กจู่โจมชายหนุ่มกระทันหัน จนมินพลาดท่าล้มลงโดยที่พายเองก็ล้มทับบนตัวเขา มือเล็กที่วางอยู่บนแผงอก เธอค่อย ๆ ลูบวนผ่านเสื้อยืดโอเวอร์ไซต์สีขาวตัวแพง " อุ๊บ...มีซิคแพคด้วย"

" ไม่เอาพาย อย่าเล่นแบบนี้ " มินพลักร่างเล็กออกจากตัวก่อนที่เขาจะรีบลุกขึ้น มือหนากุมไปที่อกซ้ายเมื่อรู้สึกหายใจหายคอไม่ค่อยสะดวก ก่อนจะก้มหน้าลงมองหน้าพายที่ยังคงนอนนิ่งอยู่ที่พื้นพรมด้านล่างโซฟา มินเม้มปากแน่นเมื่อเห็นสายตาที่เปลี่ยนไปของอีกคน

" พี่มิน พายร้อน" นัยน์ตาปรือ ๆ มองร่างสูงด้วยแววตาหวานหยดย้อย ก่อนจะค่อย ๆ รูดซิบเกาะอกตัวจิ๋วของตนเองออก

" พะ พายอย่าถอด !! " มินรีบคว้ามือคนตัวเล็กเอาไว้ก่อนที่ทุกอย่างภายใต้เสื้อตัวเล็กของเธอจะโผล่พ้นออกมา เขาทำได้เพียงกลื่นน้ำลายลงคอเมื่อจิตใจเริ่มกระสับกระส่าย เพราะอีกคนปล่อยมือออกจากซิปเจ้าปัญหามากอดแขนของเขาแน่น

" พายไม่ไหวแล้วพี่มิน " พายออกแรงบีบต้นแขนของชายหนุ่มพร้อมช้อนสายตาออดอ้อนขึ้นมองใบหน้าที่ยังคงถูกปิดด้วยผ้าปิดจมูกจนถึงครึ่งใบหน้า มีเพียงดวงตาคมราวกับมีมนต์สะกดคู่นั้นที่พายสามารถจดจ้องมันได้ " ตาพี่สวยจัง"

" ไปอาบน้ำดีกว่ามั้ย เผื่อจะรู้สึกดีขึ้น " มินพยายามบอกอย่างใจเย็น ให้พายลงไปแช่ตัวในอ่างน้ำเพื่อระงับอารมณ์พลุ่นพล่านของตัวเอง ดีกว่าจะปล่อยเธอไว้กับเขาในสถานการณ์ล่อแหลมแบบนี้

" ดะ ได้ค่ะ " พายตอบเสียงอ้อแอ้ ยกมือขึ้นปัดผมที่เปียกชื้น ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นโดยยังคงมีแขนแกร่งช่วยประคองอยู่ไม่ห่าง

" พี่รอด้านนอกนะคะ"

" อืม" คนตัวเล็กเดินเข้าห้องน้ำไปโดยที่สองมือยังคงจับเกาะอกเอาไว้เพื่อไม่ให้มันหลุดออกก่อน เธอยืนอยู่ข้างอ่างแช่ตัวก่อนจะปล่อยมือจากเกาะอกตัวจิ๋วและปลดตะขอกระโปรง จนร่วงลงไปกองที่พื้นโดยไม่ทันระวังตัว

ในขณะที่ดวงตาคมคู่หนึ่งที่อยู่ด้านนอก กำลังมองเข้าไปในห้องน้ำที่ประตูยังไม่ถูกปิดสนิท

****************************

Spoil next ep.

" ก็น้องมันน่ารัก ถึงจะแสบมากแต่ก็ยังน่ารักอยู่ดี"