Chapter Three

               KINABUKASAN ay maaga akong nagising dahil sa malakas na sigawan nina mommy at daddy sa kabilang silid.

Napilitan akong bumangon. Lumabas ako at nilapitan ko ang pintuan ng kanilang silid. Idinikit ko ang aking tainga sa pinto upang malinaw kong marinig ang kanilang pinagtatalunan. Napatakip pa ako sa aking bibig matapos kong marinig na may ibang babae pala ang aking ama.

"Napakasama mo talaga! Mabuti pa 'yong anak ng kabit mo, sobrang mahal na mahal mo! Samantalang ang sarili mong anak ay parang hayop kung iyong tratuhin!" sigaw ng aking ina.

"Sinabi ng manahimik ka na eh!" sigaw rin ng aking ama na sinundan pa ng malakas na tunog ng pag sampal niya kay mommy.

Gustong-gusto ko na silang pasukin sa silid na iyon ngunit nagdadalawang isip ako dahil paniguradong pati ako ay sasaktan lang din ni daddy.

Ilang minuto pa ang itinagal ng kanilang pag-aaway kaya naman hindi ko na napigilan pa ang aking sarili.

Tuluyan ko na nga'ng binuksan ang silid at halos maestatwa ako sa aking kinatatayuan matapos kong maabutan si mommy na nakahandusay sa sahig habang duguan ang labi at namamaga ang pisngi.

Muli sana'ng aambahan ni dad ng suntok sa mukha ang aking ina ngunit naudlot iyon dahil sa wakas ay nagawa ko ng ibuka ang aking bibig.

"Tama na dad! Parang awa mo na, tigilan mo na si mommy!" umiiyak kong pakiusap.

"At sino ka para sundin ko? Anak lang kita kaya wala kang karapatan na diktahan ako kung ano ang tama at mali!" nanlilisik ang mga matang singhal nito saakin. Kapagkuwa'y nilapitan ako at walang pakundangan na itinulak niya ako kay mommy. Sumubsob na ang aking mukha sa sahig ngunit hindi ko na iyon ininda. Dahil mas mahalaga saakin ngayon ang kalagayan ng aking ina.

"Napakasama mo dad! Walang katulad ang kasamaan mo!" singhal kong muli sa aking ama.

"Tama ka, wala nga akong katulad! Dahil ako ang pinaka magaling at pinakasikat na businessman sa buong mundo!" malakas na sigaw nito habang nakabukas ang parehong palad at mariin pang nakatingala.

 Kapagkuwa'y nilapitan kami nito at parehong dinuro ang mukha namin'g mag-ina. "Kayong mag-ina, pareho kayong salot! Mga wala kayong silbi! Wala kayong ambag sa kompanya at higit sa lahat ay wala rin kayong ambag sa buhay ko!" nanggagalaiti niyang sigaw bago lumabas ng silid na iyon.

Nakahinga ako ng maluwang nang tuluyan ng makalabas ang demonyo kong ama.

Binalingan ko ang aking ina. "Mom, okay ka lang ba?" nag-aalalang pagkausap ko sa kanya.

"Okay lang ako anak. Dapat hindi ka na pumasok dito. Kaya ko naman ang sarili ko eh." Mahinang usal ng aking ina.

"Mom, hiwalayan mo na lang kaya si dad. Baka sa susunod ay patayin ka na niya." Suhestiyon ko. "Umalis na lang tayo rito, tutal marami ka naman'g pera at kahit wala si dad ay kaya mo naman akong buhayin eh." Dagdag ko pa na hindi man lang sinang-ayunan ng aking ina.

"Anak, ayokong mapariwara ang buhay mo. Kaya't kahit masakit at mahirap ay nakahanda akong magtiis,magkaroon ka lang ng buo'ng pamilya at mabigyan ka ng magandang kinabukasan." Madamdamin niyang pahayag.

"Pero hindi na 'to tama mom! Niloloko ka naman niya di'ba? May kerida siya at ayon sa narinig ko kanina ay mas pinapahalagahan niya ang pamilya ng babaeng 'yon! So, wala na rin'g dahilan para masabi pang buo ang pamilyang 'to!" Tuloy-tuloy kong pahayag.

"Anak-"

"Huwag ka ng magrason pa mom! Tumayo ka na lang diyan at ako na ang gagamot sa mga sugat at pasa mo sa mukha."

Inalalayan ko na ito sa pagtayo at hindi ko na rin  itinuloy ang pakikipag argumento sa kanya.

               HABANG ginagamot ko ang pisngi ng aking ina ay  bigla kong naalala ang sinabi ni mom patungkol sa anak ng kerida ni dad."

"Uhm, mom."

"Hmm?"

"May gusto sana akong itanong sa'yo mom."

"What is it Jela?"

"Eh,.kanina po kasi narinig ko na binanggit mo ang tungkol sa anak ng kerida ni dad."

"Oh, eh bakit mukhang interesado ka sa kanya?" kunot noong tanong ng aking ina.

Pansamantala akong huminto sa paglalagay ng gamot sa kanyang mukha. At pagkatapos ay nagpakawala muna ako ng isang malalim na buntonghininga bago ko siya sinagot.

"Mom, gusto ko siyang makilala. Gusto kong malaman kung ano nga ba ang meron siya na wala saakin at mas mahal siya ni dad." Malungkot kong tugon.

"Anak, lalaki siya. 'Yon ang isa sa malaki niyong pagkakaiba. Ayon sa paniniwala ng iyong ama, mas higit na kapaki-pakinabang ang mga lalaki pagdating sa pagnenegosyo kumpara sa mga babae. Kaya naman gano'n na lamang ang pagkadisgusto sa'yo ng iyong ama."

Pagak akong natawa. "Kaya pala mas pinili niya ang kanyang kerida."

"Jela, kung may binabalak ka man huwag mo na-"

"Huwag kang mag-alala mom, wala naman akong balak na sugurin sila. Eh, how about, dad's mistress? Ano, wala ka man lang bang hakbang na gagawin?" sarkastikong tanong ko sa aking ina.

"Wala na akong pakialam sa ama mo. Ang mahalaga lang saakin ay gampanan niya ang tungkulin sa'yo bilang isang ama. At isa pa, kahit mambabae man siya ay kasal pa rin siya saakin. Kaya't wala rin'g makukuha ang kerida niya maliban sa pera na nanggagaling sa bulsa ng iyong ama." Mahabang paliwanag niya.

"Pero mom, hanggang kailan ka magapapakamartir?"

"Huwag na natin'g pag-usapan ang tungkol sa bagay na 'yan." Aniya na biglang tumayo.

"Mom, sandali! Hindi ko pa tapos lagyan ang-"

"It's okay. Hindi na rin naman masakit." Aniya na bahagya pa nga'ng umiling. "Sige na,  maiwan na kita rito. May kailangan pa kasi akong gawin."

Naiwan akong tulala at pakiramdam ko nang mga sandaling iyon ay ako na ang pinakamalas na tao sa mundo.

Makalipas ang ilang minuto ay napagpasyahan kong tawagan si Stacey.

Siya lamang ang naiisip kong pwedeng tumulong saakin upang mahanap at makilala ko ang lalaking itinuturing na anak ngayon ni dad.

Kaagad naman'g pumayag na makipagkita sa'kin ang aking kaibigan. Kaya't nagmamadaling nag-ayos ako ng aking sarili.

Kapagkuwa'y nagpaalam ako kay mom na pupuntahan ko si Stacey. Pumayag naman ito matapos kong idahilan na may gagawin kaming school work.

                 MABILIS akong nagmaneho patungo sa restaurant na pinaghihintayan saakin ni Stacey.

Mabuti na lang at wala pa masyadong traffic kaya't nakarating agad ako roon.

Bahagya pa akong napangiwi nang maabutan kong nakasimangot ang aking kaibigan habang  pinagmamasdan akong makalapit sa mesa'ng kinaroroonan niya.

"Oh, ba't hindi maipinta 'yang mukha mo?" maangas kong tanong rito. Kapagkuwa'y padaskol akong naupo sa silyang katapat niya.

"Eh kasi, ang aga mo naman nakipagkita sa'kin. Inaantok pa kaya ako!" reklamo nito habang patuloy pa rin'g nakasimangot.

"Sorry na friendship. May problema na naman kasi sa bahay eh." bigla ay naging malungkot na naman ang aking tinig.

" Hmm...hulaan ko, sinaktan ka na naman ng dad mo no'h?"

"Actually, hindi niya ako sinaktan physically. Pero emotionally... oo! Sobrang sakit ng ginawa niya friendship."

"Huh? W-what do you mean?" naguguluhang usisa ng aking kaibigan.

"Sobrang aga kong nagising dahil sa malakas na sigawan nina mom at dad."

"Bakit, ano daw ang pinag-aawayan nila?" ani Stacey habang abala sa pag-order ng pagkain namin.

"My dad is having an affair."

"W-what?" bulalas ni Stacey na sinundan pa ng pag hampas sa mesa dahilan upang mapatingin sa dako namin ang ibang naroon na mga kumakain.

"Kumalma ka nga!" pag-awat ko sa kanya.

"OMG! Hindi lang ako makapaniwala friendship. Tito Conrad is so damn a perfectionist man. So how could he do that freaking thing?"

"Hindi na ako magtataka sa bagay na 'yan Stacey. Dahil nagagawa niya nga kaming saktan ni mom physically. So, there is a possibility na mambabae rin siya lalo pa't wala na rin naman akong nababakas na pagmamahalan sa bawat isa sa kanila." Malungkot kong pahayag.

"Tsk...so, what's your plan now?"

"Stacey, alam kong ikaw lang ang pwedeng tumulong sa'kin. Gusto ko kasi'ng alamin kung sino ang kerida ni dad at kung sino ang anak ng kerida niya."

"Huh? Eh bakit kasali 'yong anak?"

"Dahil mas ipinagmamalaki siya ni dad kumpara saakin na tunay niyang anak."

"Hay naku! Hindi ko alam kung paano ba ako magre-react sa mga sinasabi mo friendship! Nakakaloka isipin na ang isang maganda at matalinong si Jela Anderson ay ipinagpalit lang ng sariling ama sa isang hindi niya kadugo. Huh! Baka naman totoong anak 'yon ng dad mo?"

"Hindi ko rin alam eh. Kaya nga kailangan ko ang tulong mo para mabawasan na ang mga katanungan sa isip ko."

"How about Tita Lena, ano lang ang reaction niya tungkol sa-"

"Wala. Habangbuhay na yata na magiging martir si mom." Maagap kong sagot.

"Hindi kaya, matagal ng alam ni tita ang affair ng dad mo? What if may sikreto rin pa 'lang itinatago ang iyong ina kaya't ganyan na lang kayo kung tratuhin ng dad mo." Anang kaibigan ko. " What if, hindi ka pala talaga tunay na anak ng dad mo?" Dagdag pa ni Stacey.

Bigla akong natigilan sa mga sinabi ni Stacey. Sa katunayan ay  kinutuban rin ako nang mga sandaling iyon. Naisip ko rin na simula pagkabata ko ay wala akong matandaan na naging mabait saakin si dad. 

Puro pananakit lamang ang natatanggap ko mula sa kanya kahit pa nga sobrang ginagalingan ko na pagdating sa pag-aaral ko. Simula elementarya hanggang ngayon na kolehiyo na ako ay palagi pa rin akong nangunguna sa klase. Ngunit, kahit isang beses man lang ay hindi niya ako pinuri.