Share

THE HEARTLESS : 14 (1/2)

last update Last Updated: 2025-05-23 10:33:57

 แปะๆ แปะ..แปะๆ

เสียงปรบมือดังขึ้นรัวๆ พร้อมกับเสียงเอื้อนเอ่ยอย่างดีใจของนนท์

“ฮู้ววววว์ สำเร็จแล้วเว้ยยยย”

งานชมรมสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีและมันออกมาดีกว่าที่คิด เร็วกว่าเวลาที่กำหนดซะอีก เพราะที่คาดไว้คือน่าจะประมาณห้าโมง แต่นี่เพิ่งบ่ายสาม...

“เย้ๆๆ สถานีต่อไป ฉลองงงงง” เพลินยกแขนขึ้นฟ้าแสดงความดีใจพอๆ กับนนท์และตามด้วยเสียงของทุกคนในชมรมเพราะคำว่า ฉลอง ของเพลิน

เย้ๆๆ เย้ๆ

“เจอกันที่ รีสอร์ต” นนท์พูดบอกเพราะเขาจองรีสอร์ตตรงปากทางขึ้นดอยไว้แล้ว สำหรับงานนี้โดยเฉพาะ เขากะจะเลี้ยงขอบคุณที่ทุกคนให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี

“ไม่เมาไม่เลิกเว้ยยยย” และเสริมขึ้นด้วยรุ่นน้องผู้ชายคนสนิทของนนท์ ฉันก็จำไม่ได้ว่าชื่ออะไร

“ช่ายๆ งานนี้สปอนเซอร์เพียบ” มิณเติมต่อท้ายทันทีพลางเหลือบตามามองยูตะ ยูตะก็หันไปมองธาม ธามก็หันไปหาเฮียวาโย แล้วเฮียวาโยก็หันไปมองเฮียแม็ก ส่งกันไปเป็นทอดๆ

ผลัวะ!!!

“หมดแล้ว สัส!” เฮียวาโยตบหัวเฮียแม็กเสียงดังลั่น เพรา

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 15 (1/2)

    “คืนนี้ไปนอนด้วย”ฉันตาเบิกกว้างกับประโยคที่คนตัวโตพูดออกมา ใจเต้นระส่ำจนจับจังหวะไม่ได้ อุณหภูมิพุ่งขึ้นหน้าสูงปี๊ดแบบทะลุปรอทไปเลยก็เป็นได้ พะ...พูดบ้าอะไรของเขา ปะ...ไปนอนด้วยบ้าบออะไร ระ...โรสเป็นผู้หญิงนะธาม ละ...แล้วฉันควรทำไงต่ออะ ขนาดแค่คิดยังติดอ่างขนาดนี้ ไม่ต้องห่วงเลย พูดไปไม่เป็นประโยคแน่นอน“ว่าไง”วะ...ว่าไงอะไรอีกเล่า กดดันทำไมเนี่ย“มะ...ไม่ได้” ฉันรีบปฏิเสธทันทีเพราะธามคายอ้อมกอดออกและพยายามจะจับตัวฉันให้พลิกกลับไปหาเขา ซึ่งมันไม่โอเครเลย ฉันยังไม่พร้อมเผชิญหน้าธามตอนนี้แต่ร่างฉันก็ถูกจับพลิกมาเผชิญหน้ากับเขาจนได้และเป็นจังหวะที่เราสบตากันพอดี กลายเป็นฉันที่ต้องพาสายตาไปโฟกัสที่พุ่มไม้ข้างนั่นแทน ทำไงดี...ฉันควบคุมลมหายใจตัวเองไม่ได้เลย ไหล่เล็กทั้งสองข้างยังถูกตราตึงไว้แน่นด้วยมือที่มีกำลังมหาศาลจนฉันกระดุกกระดิกไปไหนไม่ได้“ทำไม” ยัง...ยังมีหน้ามาถามอีก ฉันเหลือบตามองหน้าคนถามแวบหนึ่งก่อนจะกลับไปโฟกัสจุดเดิม ใครสอนให้เขาทำหน้าแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาวหรือไม่รู้สึกอะไรเลยแบบนั้นน

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 14 (2/2)

    ตั้งแต่มาเหยียบประเทศไทย นี่เป็นโพสต์แรกของฉันเลย แต่ความจริง ig นี่ก็เพิ่งถูกตั้งขึ้นเมื่อสองเดือนก่อนมาที่นี่เอง ก็ดี...ไม่ค่อยมีคนรู้จักดี จะได้โพสต์อะไรที่อยากโพสต์ได้แบบไม่ต้องกลัวใครจะเห็น นิ้วเล็กกดล็อกหน้าจอมือถือก่อนเก็บมันลงกระเป๋าเหมือนเดิมและเดินไปช่วยน้องๆ เตรียมเครื่องของ…..…..ฟ้าเริ่มมืดลง น้องๆ ที่ไม่สามารถอยู่ค้างได้ก็กลับไปกันหมดแล้ว เหลือแค่กลุ่มพวกเราและกลุ่มของนนท์ที่มีอยู่ประมาณห้าหกคน ทุกคนนั่งกินกันไปคุยกันไปสนุกสนานแต่ธามก็ยังคงเงียบเอายกแก้วเหล้าขึ้นดกซ้ำไปซ้ำมา ตั้งแต่สี่โมงเย็นจนตอนนี้จะสามทุ่มแล้ว แต่เขากลับไม่มีอาการใดๆ ออกมาเลยสักนิดทั้งที่ดื่มหนักกว่าคนอื่นๆ หลายเท่าคล้ายกับกำลังกินน้ำเปล่าอยู่ยังไงยังงั้นเสียงหัวเราะและเสียงคุยกันสนุกสนานทั้งในวงเราและวงข้างๆ เสียงดังลั่นแต่ฉันกลับไม่ได้ยินอะไรนอกจากเสียงที่ดังอยู่ในหัวของตัวเอง ธามต้องมีเรื่องอะไรให้คิดแน่ๆ และที่ฉันกังวลที่สุดก็กลัวว่ามันจะเป็นเรื่องของฉันนี่แหละ“พี่โรส พี่โรส!!”“ฮะๆๆ ว่า” ฉันสะดุ้งตื่นจากภวังค์หั

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 14 (1/2)

    แปะๆ แปะ..แปะๆเสียงปรบมือดังขึ้นรัวๆ พร้อมกับเสียงเอื้อนเอ่ยอย่างดีใจของนนท์“ฮู้ววววว์ สำเร็จแล้วเว้ยยยย”งานชมรมสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีและมันออกมาดีกว่าที่คิด เร็วกว่าเวลาที่กำหนดซะอีก เพราะที่คาดไว้คือน่าจะประมาณห้าโมง แต่นี่เพิ่งบ่ายสาม...“เย้ๆๆ สถานีต่อไป ฉลองงงงง” เพลินยกแขนขึ้นฟ้าแสดงความดีใจพอๆ กับนนท์และตามด้วยเสียงของทุกคนในชมรมเพราะคำว่า ฉลอง ของเพลินเย้ๆๆ เย้ๆ“เจอกันที่ รีสอร์ต” นนท์พูดบอกเพราะเขาจองรีสอร์ตตรงปากทางขึ้นดอยไว้แล้ว สำหรับงานนี้โดยเฉพาะ เขากะจะเลี้ยงขอบคุณที่ทุกคนให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี“ไม่เมาไม่เลิกเว้ยยยย” และเสริมขึ้นด้วยรุ่นน้องผู้ชายคนสนิทของนนท์ ฉันก็จำไม่ได้ว่าชื่ออะไร“ช่ายๆ งานนี้สปอนเซอร์เพียบ” มิณเติมต่อท้ายทันทีพลางเหลือบตามามองยูตะ ยูตะก็หันไปมองธาม ธามก็หันไปหาเฮียวาโย แล้วเฮียวาโยก็หันไปมองเฮียแม็ก ส่งกันไปเป็นทอดๆผลัวะ!!!“หมดแล้ว สัส!” เฮียวาโยตบหัวเฮียแม็กเสียงดังลั่น เพรา

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 13 (2/2)

    Tanin Talk“มิณ โรสไปไหน” ผมเอ่ยถามมิณพร้อมกับกวาดสายตามองหาคนที่กำลังถามถึงไปรอบๆ ทำไมโรสไม่มากินข้าวกับพวกนี้ หายไปไหนของเธอนะ“เออ นั้นดิ พี่โรสไปไหน” มิณโพล่งออกมาอย่างตกใจก่อนจะลุกขึ้นยืนกวาดสายตามองหาโรสไม่ต่างจากผมแล้วตะโกนถามคนอื่นที่อยู่ใกล้ๆ“มีใครเห็นพี่โรสบ้าง”แต่คำตอบที่ได้กลับมาคือ...ไม่จิ๊!!!เสียงจิจ๊ะดังขึ้นในลำคออย่างหงุดหงิดก่อนผมจะเดินออกมาจากตรงนั้นทันที ไปไหนทำไมไม่รู้จักบอกใคร ให้มันได้ยังงี้ดิ… คิดว่าที่นี่เป็นสวนสนุกรึไงกัน บนเขาบนดอยเดินไปไหนส่งเดชได้ที่ไหนกันเล่า ซุกซนจริงๆผมเดินไปเรื่อยๆ แบบไม่รู้จุดหมายพลางกวาดสายตามองไปรอบและไปปะทะเข้ากับเพิงไม้ที่มีผู้หญิงนั่งอยู่สองคนและหนึ่งในนั้นคือคนที่ผมกำลังตามหา ขายาวสาวเข้าไปทันทีแบบไม่มีรีรอ หลบมานั่งเล่นอยู่นี่ ปล่อยให้คนอื่นเขาเป็นห่วงแทบแย่แต่นั้น...ผมเบิกตากว้างพร้อมกับหยุดฝีเท้ากึก ชาวาบไปทั้งตัว แขนขาไร้เรี่ยวแรง ภาพที่ผมเห็นตรงหน้าคือโรสกำลังหลับตาไล่นิ้วเล็กไปบนหนังสือที่กา

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 13 (1/2)

    หลายวันต่อมา….07:30 น.“อุ๊บบ…”พอรถจอดสนิทฉันก็รีบเอามือซ้ายขึ้นปิดปาก ส่วนอีกข้างเปิดประตูพุ่งตัวออกจากรถไปยังโพรงหญ้าข้างทางด้วยสปี๊ดความเร็วสูงทันที ฉันอัดอั้นอดทนมาตั้งเกือบชั่วโมงจากการขับรถขึ้นดอยของนายชานนท์ผู้เป็นเพื่อนร่วมคณะคนเดียวของฉันและรู้สึกอยากด่าเขามากเลยตอนนี้ แต่ปากยังไม่ว่าง“อึก...โอ๊กกกกก อ๊อกกกก! แค่กๆๆ” พอเปิดปากออกอ้วกก็พุ่งออกมาแบบไม่มีกั๊กแบบลืมอายไปเลย มันแบบว่าไม่ไหวจริงๆ นะ ทั้งที่นนท์ไม่ได้ขับรถเร็วมากแต่ฉันไม่ชินกับทางโค้งที่ไม่ทางตรงมาขั้นแบบนี้เลยสักนิด“ไหวปะเนี่ย พี่” เสียงเพลินเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงพลางโน้มตัวเอามือมาลูบหลังฉันที่นั่งหย่องย่ออยู่ข้างทางนั่นเบาๆ ฉันทำมือบอกน้องไปว่าโอเครแต่ความจริงแล้วคือไม่เลย“อะ บ้วนปากก่อน”ฉันรับขวดน้ำเปล่าที่เพลินยื่นมาให้ เปิดฝากรอกเข้าปากและบ้วนออกซ้ำไปซ้ำมาสองสามรอบ แต่พอได้อ้วกออกเหมือนจะดีขึ้นมาหน่อยๆ นะ ฉันใช้มือจับต้นไม้ใหญ่ใกล้ๆ เพื่อทรงตัวขึ้นยืนก่อนจะมีรถตู้ที่เคลื่อนเข้าม

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 12 (2/2)

    “แค่จะให้เย็บกระดุมเสื้อ”เพร้งงงง หน้าฉันแตกละเอียดยับเยิน พอพูดจบธามก็ดึงตัวกลับไปนั่งตรงแล้วหยิบอุปกรณ์เย็บผ้าออกมาจากถุงที่รุ่นน้องส่งให้และบ่นพึมพำกับตัวเองแต่สะเทือนมาถึงฉันน้อยๆ“เขินทำไม ไม่เข้าใจ”ฉันกะพริบตาถี่กับสถานการณ์ตรงหน้า ไม่เข้าใจเหมือนกันแค่จะให้ช่วยเย็บกระดุมเสื้อต้องทำขนาดนี้ไหม นี่เขาจงใจแกล้งฉันชัดๆ“แค่เย็บกระดุม?” ฉันถามย้ำอีกครั้งเพื่อความชัวร์“อืม หรืออยากให้มีอย่างอื่นด้วย” ธามครางรับในลำคอก่อนจะหันมาเลิกคิ้วถามฉันแบบนิ่งๆ กลายเป็นฉันที่ประหม่าจนต้องหลบสายตาเขาและรีบเบี่ยงประเด็นไปที่การเย็บกระดุมนั่นทันที“อะ...อะไร ไหนล่ะ เอามาซิ โรสมีคลาสบ่ายนะ”สิ้นเสียงฉันธามก็หันมาจัดการกับเสื้อนักศึกษาตัวเองที่ไม่มีกระดุมเลยสักเม็ด ตอนแรกฉันก็ไม่ได้สังเกตเพราะเหมือนจะใช้เข็มกลัดกลัดไว้ข้างใน แต่เขาไปทำอะไรมา กระดุมขาดทุกเม็ดแบบนี้เกิดจากการกระชากอย่างแรงแน่นอนแต่ฝีมือใคร ผู้ชาย? ผู้หญิง? ถ้าเป็นผู้หญิง กระชากเสื้อกันแบบนี้ก็มีแค่เรื่องเดียวเท่านั้น

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 12 (1/2)

    “เดี๋ยวก็รู้” ธามหันกลับมาบอกฉันเสียงเรียบ...คือมันเรียบจนแยกไม่ออกว่าฉันควรจะตื่นเต้นหรือกลัวดี คนอะไรไม่มีการแสดงอารมณ์ใดๆ ออกมาทางสีหน้า น้ำเสียงหรือแม้แต่แววตา มีแต่คิ้วหนาเข้มผูกกันเป็นโบเท่านั้นที่พอจะบอกได้ว่าเขาค่อนข้างจะหงุดหงิดพอสมควรสุดท้ายฉันก็ได้แต่ปล่อยให้ธามจูงไป ไม่สิ...น่าจะเรียกว่าลากซะมากกว่าไปยังจุดหมายที่ไม่รู้ว่าคือที่ไหนเส้นทางที่ไม่คุ้นตาและดูเหมือนจะไม่ค่อยมีคนพลุกพล่าน ฉันไม่เคยผ่านมาทางนี้แน่ๆ ธามพาฉันเดินมาขึ้นลิฟต์ใต้อาคาร ที่ดูเหมือน...ตึกวิศวะ ใช่...ป้ายเยื้องๆ กับลิฟต์เขียนไว้แบบนั้น ฉันไม่ได้สนใจเลยว่าเขากดมาชั้นไหนเพราะมัวแต่มองใบหน้าคมและแววตากราดเกรี้ยวนั่น จนปล่อยให้เขาลากเข้ามาในห้องอะไรก็ไม่รู้จนได้“ช้าจังวะเฮีย รอตั้งนาน” เสียงบุคคลที่นั่งอยู่ข้างหลังกลองชุดสุดหรูเอ่ยทักขึ้นทันทีที่เราก้าวเข้ามา ดูเหมือนเขาคนนั้นจะเป็นรุ่นน้อง เพราะเรียกธามว่าเฮีย และเหมือนเขาสองคนจะนัดกันไว้ก่อนแล้ว นี่คงเป็นห้องซ้อมดนตรีสินะ...แต่เครื่องดนตรีพวกนี้ดูหรูกว่าจะเป็นของมหาวิทยาลัย“ไหนของ” ธามเอ่

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 11 (2/2)

    “เฮียไม่รู้เรื่องของโรสกับไอ้ธามหรอกนะ แต่ก็จะพยายามไม่พูดถึงแหละกัน”“ความจริง โรสไม่คิดว่าจะได้กลับมาไทยอีกแล้ว และไม่คิดด้วยว่าจะมาเจอเขาอีกครั้ง ทุกอย่างมันไม่เป็นอย่างที่คิดเลย และพอได้เจอ โรสกลับไม่อยากเสียเขาไปอีกแล้ว เฮียหมอเข้าใจไหมคะ” ฉันเลยตัดสินใจระบายให้เฮียหมอฟัง เพราะคิดว่าเขาไว้ใจได้ที่สุดในตอนนี้“แล้วทำไมถึงคิดว่า ถ้ามันรู้แล้วจะทิ้งโรสล่ะ”

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 11 (1/2)

    วันต่อมา….@โรงพยาบาลฉันยกข้อมือเล็กพลิกหน้าปัดนาฬิกาเรือนโปรดเข้าหาสายตาที่กำลังเพ่งมองอยู่ และทิ้งกำปั้นลงบนตักทุบรัวเบาๆ ชะเง้อชะแง้มองหน้าห้องตรวจว่าเมื่อไหร่ประตูจะเปิด แล้วก็วนกลับไปที่ยกข้อมือขึ้นใหม่ วนไปวนมาแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำ

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status