本棚
検索
ホーム / วัยรุ่น / THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ / THE HEARTLESS : 12 (1/2)

共有

THE HEARTLESS : 12 (1/2)

作者: ฮวายอน
last update 最終更新日: 2025-05-19 19:38:19

“เดี๋ยวก็รู้” ธามหันกลับมาบอกฉันเสียงเรียบ...คือมันเรียบจนแยกไม่ออกว่าฉันควรจะตื่นเต้นหรือกลัวดี คนอะไรไม่มีการแสดงอารมณ์ใดๆ ออกมาทางสีหน้า น้ำเสียงหรือแม้แต่แววตา มีแต่คิ้วหนาเข้มผูกกันเป็นโบเท่านั้นที่พอจะบอกได้ว่าเขาค่อนข้างจะหงุดหงิดพอสมควร

สุดท้ายฉันก็ได้แต่ปล่อยให้ธามจูงไป ไม่สิ...น่าจะเรียกว่าลากซะมากกว่าไปยังจุดหมายที่ไม่รู้ว่าคือที่ไหน

เส้นทางที่ไม่คุ้นตาและดูเหมือนจะไม่ค่อยมีคนพลุกพล่าน ฉันไม่เคยผ่านมาทางนี้แน่ๆ ธามพาฉันเดินมาขึ้นลิฟต์ใต้อาคาร ที่ดูเหมือน...ตึกวิศวะ ใช่...ป้ายเยื้องๆ กับลิฟต์เขียนไว้แบบนั้น ฉันไม่ได้สนใจเลยว่าเขากดมาชั้นไหนเพราะมัวแต่มองใบหน้าคมและแววตากราดเกรี้ยวนั่น จนปล่อยให้เขาลากเข้ามาในห้องอะไรก็ไม่รู้จนได้

“ช้าจังวะเฮีย รอตั้งนาน” เสียงบุคคลที่นั่งอยู่ข้างหลังกลองชุดสุดหรูเอ่ยทักขึ้นทันทีที่เราก้าวเข้ามา ดูเหมือนเขาคนนั้นจะเป็นรุ่นน้อง เพราะเรียกธามว่าเฮีย และเหมือนเขาสองคนจะนัดกันไว้ก่อนแล้ว นี่คงเป็นห้องซ้อมดนตรีสินะ...แต่เครื่องดนตรีพวกนี้ดูหรูกว่าจะเป็นของมหาวิทยาลัย

“ไหนของ” ธามเอ่

この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード
ロックされたチャプター
前のチャプター 次のチャプター

最新チャプター

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 12 (1/2)

    “เดี๋ยวก็รู้” ธามหันกลับมาบอกฉันเสียงเรียบ...คือมันเรียบจนแยกไม่ออกว่าฉันควรจะตื่นเต้นหรือกลัวดี คนอะไรไม่มีการแสดงอารมณ์ใดๆ ออกมาทางสีหน้า น้ำเสียงหรือแม้แต่แววตา มีแต่คิ้วหนาเข้มผูกกันเป็นโบเท่านั้นที่พอจะบอกได้ว่าเขาค่อนข้างจะหงุดหงิดพอสมควรสุดท้ายฉันก็ได้แต่ปล่อยให้ธามจูงไป ไม่สิ...น่าจะเรียกว่าลากซะมากกว่าไปยังจุดหมายที่ไม่รู้ว่าคือที่ไหนเส้นทางที่ไม่คุ้นตาและดูเหมือนจะไม่ค่อยมีคนพลุกพล่าน ฉันไม่เคยผ่านมาทางนี้แน่ๆ ธามพาฉันเดินมาขึ้นลิฟต์ใต้อาคาร ที่ดูเหมือน...ตึกวิศวะ ใช่...ป้ายเยื้องๆ กับลิฟต์เขียนไว้แบบนั้น ฉันไม่ได้สนใจเลยว่าเขากดมาชั้นไหนเพราะมัวแต่มองใบหน้าคมและแววตากราดเกรี้ยวนั่น จนปล่อยให้เขาลากเข้ามาในห้องอะไรก็ไม่รู้จนได้“ช้าจังวะเฮีย รอตั้งนาน” เสียงบุคคลที่นั่งอยู่ข้างหลังกลองชุดสุดหรูเอ่ยทักขึ้นทันทีที่เราก้าวเข้ามา ดูเหมือนเขาคนนั้นจะเป็นรุ่นน้อง เพราะเรียกธามว่าเฮีย และเหมือนเขาสองคนจะนัดกันไว้ก่อนแล้ว นี่คงเป็นห้องซ้อมดนตรีสินะ...แต่เครื่องดนตรีพวกนี้ดูหรูกว่าจะเป็นของมหาวิทยาลัย“ไหนของ” ธามเอ่

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 11 (2/2)

    “เฮียไม่รู้เรื่องของโรสกับไอ้ธามหรอกนะ แต่ก็จะพยายามไม่พูดถึงแหละกัน”“ความจริง โรสไม่คิดว่าจะได้กลับมาไทยอีกแล้ว และไม่คิดด้วยว่าจะมาเจอเขาอีกครั้ง ทุกอย่างมันไม่เป็นอย่างที่คิดเลย และพอได้เจอ โรสกลับไม่อยากเสียเขาไปอีกแล้ว เฮียหมอเข้าใจไหมคะ” ฉันเลยตัดสินใจระบายให้เฮียหมอฟัง เพราะคิดว่าเขาไว้ใจได้ที่สุดในตอนนี้“แล้วทำไมถึงคิดว่า ถ้ามันรู้แล้วจะทิ้งโรสล่ะ”

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 11 (1/2)

    วันต่อมา….@โรงพยาบาลฉันยกข้อมือเล็กพลิกหน้าปัดนาฬิกาเรือนโปรดเข้าหาสายตาที่กำลังเพ่งมองอยู่ และทิ้งกำปั้นลงบนตักทุบรัวเบาๆ ชะเง้อชะแง้มองหน้าห้องตรวจว่าเมื่อไหร่ประตูจะเปิด แล้วก็วนกลับไปที่ยกข้อมือขึ้นใหม่ วนไปวนมาแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำ

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 10 (2/2)

    ปัจจุบัน….ผมตะแคงตัวพิงเบาะอยู่หลังพวงมาลัยรถทอดสายตาไปยังใบหน้าหวานที่หลับตาพริ้มอยู่บนเบาะฝั่งคนนั่งในท่าตะแคงมาทางผมเหมือนกัน ในตอนที่เธอหายไปเมื่อสี่ปีก่อนผมคิดมาตลอดว่าจะไม่มีวันให้อภัยเธอเด็ดขาดไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ผมสัญญาว่าจะไม่ทิ้งเธอไปไหน แต่เธอซะเองที่เป็นคนผิดสัญญา และพอเอาเข้าจริงๆ ผมกลับตัดเธอออกไปจากสารระบบตัวเองไม่ได้เลยและมันยิ่งชัดเจนขึ้นตอนที่เฮียวาโยส่งรูปโรสนั่งอยู่ข้างไอ้ซันอะไรนั่นมาให้ ผมควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้เลย คิดได้อย่างเดียวคือผมจะไม่มีวันเสียเธอไปอีกเด็ดขาดไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร ที่ผ่านมาจะเป็นยังไงผมไม่สนใจอีกต่อไปแล้ว สนแค่ตอนนี้เธอกลับมาหาผม เธอยังรักผมอยู่ก็พอมือหนายกขึ้นลูบผมสลวยอย่างอ่อนโยนพร้อมกับรอยยิ้มบางผุดขึ้นมาบนหน้าผมอย่างห้ามไม่ได้ ดีใจแค่ไหนผมไม่รู้...รู้แต่หัวใจที่เคยแห้งเหี่ยวกลับมาพองโตอีกครั้ง‘งั้นโรสก็จะคิดตามที่โรสเข้าใจ เพราะฉะนั้นต่อจากนี้ธามห้ามยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นอีกเด็ดขาด ไอ้ที่เคยซื้อกินก็เลิกซะนะ ธามมีโรสแล้ว เข้าใจตรงกันนะ’ประโยคนี้ทำผมอึ้งและ

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 10 (1/2)

    :::: ::::“ใครแกล้ง” ผมเอ่ยถามเด็กหญิงตัวน้อยที่นั่งก้มหน้าตัวสั่นเทาอยู่บนชิงช้าสนามเด็กเล่นในหมู่บ้าน ผมไม่เห็นหน้าเธอหรอกแต่แรงสะอึกสะอื้นนั่นทำให้เดาได้ไม่ยากว่าเธอกำลังร้องไห้อย่างหนักแน่ๆ เธอค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองผมพลางเอามือเช็ดน้ำตาบนแก้มแบบลวกๆ ก่อนจะพูดบอกเสียงสะอื้น“มะ...ไม่มี ฮึก”“งั้นทำไมร้องไห้” ผมเลิกคิ้วถามเด็กผู้หญิงตรงหน้าด้วยความสงสัย ไม่มีใครแกล้ง แล้วทำไมเธอถึงต้องร้องไห้หนักขนาดนี้ ปกติผมไม่ค่อยยุ่งวุ่นวายกับใครนะ แต่ไม่รู้ทำไมถึงสนใจเรื่องของเด็กผู้หญิงคนนี้ ยิ่งพอเห็นหน้าเธอผมยิ่งไม่อยากละสายตาไปไหน ขนาดแก้มทั้งสองข้างเปื้อนไปด้วยคาบน้ำตา ยังน่ารักขนาดนี้ แล้วถ้ายิ้มล่ะ จะน่ารักขนาดไหน“เรา...ไว้ใจเธอได้ใช่ไหม ฮึก แม่บอกไม่ให้เราคุยกับคนแปลกหน้า แต่เธอจะไม่ทำร้ายเราใช่ไหม ฮึก” เสียงสะอื้นเอื้อนเอ่ยออกมาอย่างน่าสงสารนัยน์ตาสั่นระริกเอ่อล้นไปด้วยน้ำใสๆ ที่พร้อมจะไหลออกมาได้ตลอดเวลาและนั่นทำให้ผมมีความรู้สึกอยากปกป้องใครสักคนขึ้นมา“อืม”“สัญญานะ” นิ้วก้อยเรียวเล็กถูกยกขึ้นยื่นมาให้ ถ้าเป็นคนอื่นผมคงปัดออกและมองว่าน่ารำค

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 09 (2/2)

    แกร่กก...แอ๊ดดดสักพักประตูก็ถูกเปิดเข้ามาโดยดินและพี่ซันที่ตามหลังมาติดๆ ดินทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาข้างๆ คุณหมอ และพี่ซันก็เดินมาทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาข้างฉัน เป็นจังหวะเดียวกับที่ธามหันขวับมามองพี่ซันตาขวางทันที หวงขนาดนี้เลยเหรอ ฉันได้แต่แอบยิ้มในใจ“น้องมึงใช้ได้เลยว่ะ ตีนผีฉิบหาย” พี่ซันพูดชมขึ้นแบบขำๆ ซึ่งฉันพอจะเดาออกว่าเขาน่าจะชมดิน ดินคงเป็นคนที่ลงไปลองสนามกับเขา“แน่นอนดิวะ ไอ้ดินเนี่ย มันคือนัมเบอร์วันของสนามกู” เฮียวาโยตอบกลับพร้อมกับยักคิ้วให้ดินที่ตอนนี้เหมือนจะตัวลอยหน่อยๆ จากคำชมพวกนั้น เพราะท่าทางยักไหล่แบบกวนๆ ตามสไตล์ของดิน แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนไม่ปลอดภัยยังไงก็ไม่รู้เพราะแขนแกร่งของธามเริ่มขยับมาวางข้างเอวคอดฉันแล้ว ดูเหมือนฉันจะเข้าใจความหมายของคำว่าแสดงตัวที่เฮียวาโยพูดแล้วนะฉันพยายามแกะมือหนาที่ตอนนี้ดึงรั้งเอวฉันเข้าไปใกล้เขามากขึ้นออกพลางหันไปถลึงตาใส่ให้เขาหยุดการกระทำแบบนี้แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล เพราะเขาไม่มีท่าทีว่าจะคายมือออกเลย“ทำอะไรกัน” เสียงแข็งของพี่ซันดังขึ้น พร้อมกับอาการสะดุ้งน้

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 09 (1/2)

    “จะไปไหนกับแฟน ต้องรายงานคนอื่นด้วย?”สิ้นเสียงเรียบที่เป็นเชิงคำถามนั่นดวงใจน้อยๆ มันก็ทำงานหนักขึ้นมาอีกและเหมือนจะหนักกว่าทุกๆ ครั้ง นี่ไม่ใช่ความฝัน หูฉันก็ไม่ได้ฝาด แฟนงั้นเหรอ? แฟนที่แปลว่าคนรักกันใช่มะ? แสดงว่าเขาไม่โกรธแล้วสินะ แต่เหมือนธามจะพูดออกมาแบบไม่รู้ตัวพอเห็นหน้าฉันแบบว่าอึ้งๆ เขาก็ตีหน้านิ่งใส่ฉันทันที“ฟะ...แฟนเหรอ มะ...หมายถึงเราเหรอ” ฉันถามออกไปแบบโง่ๆ พลางเอามือชี้ไปที่ธามและตัวฉันสลับไปมา ทั้งที่ตอนนี้ก็มีแค่เราสองคน จะให้หมายถึงใครล่ะ บ้าจริง แต่ก็นะ...บางทีก็อยากมั่นใจกว่านี้ แต่คำตอบที่ได้กลับมาไม่ได้ทำให้ฉันมั่นใจขึ้นแถมยังหมั่นไส้คนตรงหน้าหนักเข้าไปอีก“หมายถึงเธอกับไอ้เวรนั่นมั้ง”พอพูดจบธามดึงมือที่จับฉันไว้กลับไปล้วงกระเป๋ากางเกงยีนตัวเองทันที สายตาทอดมองไปยังสนามที่มีรถสองคันแล่นแข่งกันอยู่แบบไม่มีใครยอมใคร ไอ้เวรนั่นที่เขาหมายถึงก็คงเป็นพี่ซัน คนอะไรปากแข็งชะมัด ถึงเขาจะนิ่งแค่ไหนแต่เวลามีผู้ชายเข้าใกล้ฉันทีไรไม่เคยควบคุมอารมณ์ตัวเองอยู่สักครั้ง ยิ่งเห็นอาการกระฟัดกระเฟียดของเขายิ่งน่าแก

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 08 (2/2)

    จิ๊!!ฉันหอบหายใจถี่ก่อนจะรีบสูดเอาอากาศเข้าปอดทันทีที่ปากถูกปล่อยเป็นอิสระ เสียงจิจ๊ะในลำคอของคนตรงหน้าดังขึ้นอย่างหัวเสียแล้วล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบมือถือที่มีสายเรียกเข้าออกมา เลื่อนสไลด์รับสายเอาแนบหูทันที ส่วนแขนอีกข้างยังรั้งเอวฉันไว้ไม่ให้หนีไปไหน ใครกันที่โทรเข้ามาฉันอยากขอบคุณเขาจริงๆ ไม่งั้นฉันต้องขาดใจตายแน่ๆ ระหว่างที่ฉันไม่อยู่เขาไปเรียนรู้วิธีจูบแบบช่ำชองขนาดนี้มาจากผู้หญิงคนไหนกัน“อืม” ธามตอบกลับไปยังปลายสายแบบห้วนๆ หลังจากที่เงียบฟังได้ไม่นานก่อนจะกดวางสายและเก็บมือถือเข้ากระเป๋ากางเกงเหมือนเดิม แล้วหันกลับมามองฉันด้วยสายตาที่อ่อนลงจากก่อนหน้านี้ฉันเบือนหน้าหนีทันทีเมื่อใบหน้าคมโน้มลงมาคล้ายกับตั้งใจจะจูบฉันอีกครั้ง นึกแล้วมันก็รู้สึกแปลกๆ ขึ้นมา เขาจูบเก่งขนาดนี้ได้ยังไงกัน ธามชะงักไปนิดก่อนจะกดจูบลงมาตรงขมับฉันทีหนึ่งอย่างอ่อนโยนแล้วผละออก ใจฉันที่มันเต้นอ่อนลงจากความคิดเมื่อครู่กลายเป็นเพิ่มจังหวะขึ้นเป็นเท่าตัวจนแทบจะหลุดออกมา ใบหน้าเห่อร้อนผ่าวๆ เราเคยคบกับแต่ธามไม่เคยทำแบบนี้อาจเพราะด้วยตอนนั้นเรายังเด็ก แต่ความจริงตอนนี้เราก็ยั

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 08 (1/2)

    “ตัวเด็ดกูมาถึงแหละ”เวลาผ่านไปสักพัก คนที่ชื่อวาโยก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงพร้อมกับพูดบอกพลางยกยิ้มขึ้นมุมปากเหลือบตามองฉันแปลกๆ อีกแล้ว คุณหมอก็เหมือนกัน พวกเขาเป็นอะไรกันเนี่ย ต้องมีอะไรแน่ๆ ทำไมต้องเหลือบมองหน้าฉันตลอดเวลาเลย ส่วนพี่ซันก็ยกเหล้าขึ้นดกจนหมดก่อนจะวางแก้วที่มีแต่น้ำแข็งเปล่าลงบนโต๊ะลุกขึ้นยืนพยักหน้าให้เพื่อนตัวเอง ฉันเองพอเห็นพี่ซันลุกขึ้นก็ลุกตามทันทีเหมือนกันคนชื่อวาโยเดินนำออกจากห้องตามด้วยพี่ซัน ฉัน และคนที่เหลือ ลงมายังสนามด้านล่างที่มีรถจอดรออยู่ตรงจุดสตาร์ทแล้วคันหนึ่ง รถสปอร์ตสีดำเงาคันหรูที่น่าจะถูกตกแต่งมาเพื่อลงสนามโดยเฉพาะ และอีกคันที่กำลังเคลื่อนตัวเข้ามาด้วยความเร็วและเบรกเสียงเอี๊ยดดดด...ดังยาวจนฝุ่นตลบเพื่อหยุดตรงจุดสตาร์ท เป็นรถสีขาวที่ดูสะอาดตา ไม่ได้ถูกตกแต่งอะไรมากนักแต่ฟังจากเสียงก็พอรู้ว่าเป็นรถที่ใช้ลงสนามโดยเฉพาะเหมือนกัน ถ้างั้นรถสีดำนั้นก็ของพี่ซัน เขาชอบแข่งรถแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันฉันยืนมองพวกเขากำลังตรวจรถก่อนจะแข่ง ไม่ได้ยินว่าเขาคุยอะไรกันหรอกตอนนี้เพราะเสียงท่อไอเสียที่ดังลั่นสนั่นหวั่นไหวไปทั่วทั้

あなたも気に入るかもしれません

無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で！お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう！
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status