4.

Ang kaninang naiiyak niyang ekspresyon ay nawala. Napalitan iyon ng ligaya at labis na pangungulila. Halos isang buwan kasi itong hindi umuwi kaya nangulila siya dito ng sobra. Walang araw na hindi niya ito namiss at gustong makasama.

Akmang yayakap siya dito ng tingnan siya nito ng malamig. Parang nagbibigay ng babala ang mga tingin nito na wag siyang magkakamali na lapitan ito.

“What is this, Catherina?”

“Ha?” Nakita niyang nakatingin ito sa cellphone. “Pasensya ka na, nasira kasi ang cellphone ko kaya ginamit ko muna ang luma mo. Naka stock lang naman kasi at hindi mo naman ginagamit. Wag kang mag alala, huhulugan ko naman ‘yan tuwing sahod ko—Nick!”

Napaigik siya sa sakit ng bigla nitong higitin ang braso niya. Pakiramdam niya ay madudurog ang buto niya sa sobrang sakit dahil sa mala-bakal nitong hawak sa kanya. Ramdam niya ang galit sa hawak at tingin nito.

“You whore! Hindi ba sinabi ko sayo na wag kang tatanga-tanga ng hindi malaman ng iba na asawa kita? Then what the fvck is this? Are you fvcking kidding me?” Dumiin pa ang hawak nito kaya napanganga na siya. Hindi niya ito maintindihan. Wala naman siyang ginawa na ikakapahamak nito. “Oh baka naman sinasadya mo ‘to? Gusto mong makita ito ng iba para malaman ng lahat na ikaw ang asawa ko? You little bítch!”

“Nick, w-wag!” Tuluyan ng tumulo ang luha niya ng basagin nito ang cellphone at apak-apakan hanggang sa madurog ito at magkapira-piraso. Saka lang ito tumigil ng makita na hindi na ito mapapakinabangan pa.

Iyak siya ng iyak habang nakatingin sa sirang cellphone. Pakiramdam niya pati puso niya ay nadurog.

Pumiglas siya para subukan na sagipin ang cellphone sa sahit, ngunit impit siyang umuung0l sa sakit ng hatakin siya patayo habang mariing nakahawak sa kanyang braso.

Sa sobrang diin ay sigurado siya na mag iiwan ng marka ang paghawak nito sa braso niya.

“Magpasalamat ka dahil hindi ka matutulad sa cellphone na ‘yan, Catherina. One more dare and I’ll promise, ako mismo ang dudurog sayo at magtatapon sayo sa putik kung saan nababagay ang ambisyosang kagaya mo!”

“P-picture lang ‘yan, wala naman akong balak na ipakita ‘yan sa iba. M-maniwala ka, Nick, wala akong ibang intensyon na ganon, mali ang iniisip mo—“

Gusto niyang pagsisihan kung bakit sumagot pa siya. Lalo kasing dumilim ang gwapong mukha nito. Sa sobrang dilim ay naging nakakakilabot ang mga tingin nito.

Nagbabanta at nakapanglalamig.

Mahal na mahal niya si Nick. Pero kapag ganito ang tingin nito ay natatakot siya dito. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit isa ito sa binansagang nakakatakot na tao sa bansa kasama ng ilang mga kaibigan nito—dahil totoong nakakatakot ito.

Hindi na niya kinaya ang sakit ng hawak nito, para na siyang nanghihina at kakapusin ng hininga.

Kumpara kay Nick, maliit na babae lang siya. Kaya naman halos mabali ang braso niya.

“Walang balak? Don’t fool me, biťch. Kilala kita… kilalang-kilala.” Singlamig ng yelo ang mga tingin nito sa kanya. “Ito ang tatandaan mo, Catherina. Hinding-hindi mo ako mapapaikot sa palad mo. Hinding-hindi mo makukuha ang pagmamahal na gusto mo. Alam mo kung bakit?”

“N-nick, wag…” Alam niya kasi na masasaktan lang siya sa sasabihin nito sa kanya. Pero malamig lang siya nitong tiningnan na parang walang pakialam.

“Dahil hindi ako pumapatol sa basurang ambisyosa na kagaya mo. Mas masahol ka pa sa putik, Catherina. Seeing you right now wants me to pukè. Hindi kita masikmura na makita… ang mahalin ka pa kaya?”

Nanatiling malamig ang ekspresyon nito kahit na nakita siyang nasasaktan.

“Hinding-hindi kita mamahalin, Catherina. Itaga mo ‘yan sa kokote mo.” Ani nito bago siya binitawan.

Nang makapasok ito sa loob ay saka lamang niya pinakawalan ang malakas na hagulhol na kanina pa niya pinipigilan.

Napakasakit marinig na hindi ka kayang mahalin ng taong mahal na mahal mo.

Daig pa niya ang sinampal ng paulit-ulit sa mga sinabi nito. Napakasakit na marinig iyon sa labi ng mismong asawa niya.

Ano ba ang nagawa niya para sabihin iyon sa kanya ni Nick? Oo ambisyosya siya. Pero ang mahalin lang nito ang naging ambisyon niya, wala ng iba. Nakakasuka na ba ‘yon kaya hindi nito masikmura? Marumi na ba agad ang magmahal ng isang tao?

Kaya ba hindi nito ginagampanan ang tungkulin bilang asawa niya? Dahil ba nandidiri pala ito sa kanya noon pa?

Maganda sa ibang babae na manatiling birhen, lalo na kung dalaga pa. Pero sa kagaya niya na may asawa, isa itong sampal sa pagkababáè niya.

‘Maganda naman siya. Kaya bakit? Ginawa niya ang lahat? Gano’n ba siya kahirap mahalin?’

Para siyang bata na walang tigil sa pag iyak habang nakatingin sa basag na cellphone.

Akala niya magiging masaya siya sa pagbabalik ni Nick. Pero ganito lang pala ang matatanggap niya.

‘Sabagay. Ano ba ang bago? Ganito naman palagi.’

Pitong taon na pero hanggang ngayon ay hindi parin sanay ang puso niya sa sakit. Nasasaktan parin siya at umiiyak.

‘Hanggang kailan mo gagawin ito sa akin, Nick?’

Nang makita siya ni Nana Lydia ay nilapitan siya nito.

“Nandito ka lang pala, kanina pa ako naghihintay sayo. Sandali anong nangyari? Bakit umiiyak ka at basag itong cellphone—” tumingin ito sa braso at mukha niya. nang makita ang kanyang luhaang mukha ay bumuntonghininga ito. “Halika… ihahatid na kita sa kwarto mo.”

Hindi na siya tumanggi. Naubos kasi ang lakas niya sa kakaiyak. Pagdating sa kwarto ay hindi na ito nag usisa pa at iniwan siya. Alam kasi nito na sa ganitong kalagayan ay mas gusto niya ang mapag isa.

Tumingin siya sa flower vase na nasa kwarto niya.

Totoo ba talaga ang swerteng dala nito? Eh bakit nangyayari sa kanya ang lahat ng ito?

Kaya hindi na siya naniniwala sa magandang bukas na dala ng mga bulaklak. Hindi ‘yon totoo. Kasi kung totoo ‘yon. Bakit ganito ang pagsasama nila ni Nick? At bakit maagang nawala ang lahat sa kanya?

“Kapit lang, Catherina… kapit ka lang hanggang kaya mo pa.” Pinahid niya ang luha pero napalitan lang iyon ng panibago… dumadaloy ito ng walang hinto.

Nilabas niya ang singsing na nasa bulsa at pilit na ngumiti.

“Hindi kita susukuan, Nick. Hindi ako susuko hanggang mahalin mo ako.”

Kahit puro siya hinanakit at hindi siya ang tipo ng tao na basta nalang sumusuko. Hindi niya dapat iasa sa mga bulaklak ang magandang bukas, dapat siya mismo ang kikilos at hahanap ng swerte niya.