Kabanata 2

“Wala kang pera and you don’t anything to pay me back, and alam mo ba’ng mahirap lusutan ang kaso ng mama mo? Parricide is a serious crime and life imprisonment ang parusa riyan since wala namang death penalty sa’tin.”

Hindi nag absorb agad sa utak ni Sofia ang mga sinasabi ni Eduardo sa kaniya, she’s been stunned on the man in front of him. The tall and broad-shoulder, he has the kind of posture that commands a room without a word. His features are sharp and defined — a strong jawline, high cheekbones, and eyes of deep hazel that shift between piercing intensity, surprising warmth in private moments. His dark hair, always neatly combed back, shows the first subtle strands of silver at the temples, adding to his air of authority and maturity.

“Hey miss, naririnig mo ba ang mga sinasabi ko? Hindi mo yata sini-seryoso ang mga sinasabi ko eh, if you don’t want to cooperate, then I should leave, may meeting pa ako.”

“Sandali lang po, ‘wag po muna kayong umalis. Tulungan niyo po ang nanay ko at lahat ng gusto niyo gagawin ko po attorney.”

That time, Eduardo is already 28 years old at 19 naman si Sofia. Bahagyang napahinto si Eduardo and out of nowhere bigla niyang sinabi kay Sofia na pakasalan siya nito.

“P-Po? Kasal po?”

“Yes, marry me and I’ll help you with your mother’s case, so take it leave it. I’ll give you time para pag-isipan ang sinabi ko. ‘Wag kang mag-alala, kapag naipanalo ko naman ang kaso, after 5 years I’ll file an annulment, everything were just an agreement with a contract.”

“Pumapayag na po ako attorney Almira, siguruhin niyo lang po na makakalaya ang mama ko!”

****(Present)****

“Five years na ngayon at two months na lang makakalaya na si mama, and anytime you would leave me too.” 

May lungkot na sabi ni Sofia habang tinitingnan ang wedding photo nila ni Eduardo. She put down the frame, with a heavy heart. Ang totoo ay nasa kabilang mansion ang kaniyang asawa kasama ang anak nilang si Kale, their adopted son. Bagong kasal lang sila no’n ng ampunin nila ang bata, namatay raw kasi sa isang car accident ang mga magulang nito at walang kamag-anak na kilala si Eduardo ng kaibigan niya para pag-iwanan sa bata so he just decided to adopt the child, si Sofia naman na hindi masiyadong mausisa at may tiwala naman kay Eduardo ay pumayag din.

Inalagaan niya ang bata na parang sariling anak, dahil hindi rin siya handa pa kung sakali na magkaroon ng anak, dahil alam din niyang magiging hindi buo rin ang pamilya na kalalakihan dahil wala namang pagmamahal sa pagsasama nila ni Eduardo, they’re just married because of a contract agreement.

Inaya siya ng anak na sumama sa kanila ng daddy sa bahay ng lola niya kung saan tanggap at mahal din naman siya kahit ampon, pero alam ni Sofia na hindi siya welcome sa bahay na ‘yon, dahil ayaw naman talaga ng mga ito sa kaniya at higit na mas gusto ang dating girlfriend ni Eduardo kaysa sa kaniya, ang ‘di alam ng mga ito ay kinasal lang siya kay Eduardo for a contract.

She turned off the light at nahiga na para matulog. After few hours, may mga yabag ng paa na pumasok sa kuwarto at naramdaman ‘yon ni Sofia, alam na niya kung sino ito, si Eduardo. Binuksan ni Eduardo ang lamp shade sa side table na nasa kabilang side ni Sofia. Nakatagilid siya habang natutulog, naramdaman niyang bumigat ang kama. Hinaplos ni Eduardo ang braso niya at hinalikan ang leeg dahilan para idilat niya ang mga mata niya at tingnan ang mukha ni Eduardo.

“Oh, aga mo namang umuwi,” ani Sofia habang pinagmamasdan ang mukha ni Eduardo who’s wearing a pair if thin silver frame glasses. Tiningnan niya ang napakagandang mata nito sa likod ng salaming suot nito.

“Bakit, bawal na bang uwian ang asawa ko?” Sagot ng lalaki sa baritono at malalim na boses.

“Hindi naman, parang masiyado kasing maaga at madaling araw pa oh. Nasaan pala si Kale?”

“Naisip ko kasing nag-iisa ka lang dito tsaka tulog ang bata ng iwan ko, ayaw rin ipadala ni mommy, kaya hinayaan ko na.”

Eduardo becomes intimate as he caressing Sofia’s soft an fair chicks, bahagya siyang tinulak ni Sofia.

“Alisin mo muna kaya ‘yang salamin mo,” Sofia said as her brows frowned, doon niya nakita ang kabuuan ng mukha ng lalaking ilang taon na niyang minamahal.

Muli hinalikan siya ni Eduardo at dahan-dahang inaalis ang manipis na suot niyang pantulog, she doesn’t want to spoil the fun pero nasa utak niya ‘di na dapat siya makipagtalik sa lalaking hindi naman talaga siya mahal, kaya’y tinulak niyang muli si Eduardo.

“Bakit na naman?”

“Ah, masama kasi pakiramdam ko.”

“May period ka ba o ano? Gusto mo ba’ng dalhin kita sa ospital?”

“No, wala lang ako sa mood.”

“Minsan lang naman eh, promise mabilis lang, pagbigyan mo na ako, ako  na bahala.”

Eduardo turn off the light and press his body against her. Kahit masakit ang puson ni Sofia, hinayaan na lamang niya si Eduardo na makuha ang sensual na pangangailangan niya. When his done, he’s gasping for air at tinalikuran si Sofia at nakatulog na. But, after 2 hours nagising din ito dahil sa isang tawag sa telepono, narinig ‘yon ni Sofia at dahilan para magising din siya. Pumunta sa terrace si Eduardo at sinara ang glass door para hindi magising si Sofia.

After the call, nagpalit ng damit si Eduardo at kinuha ang susi ng kotse, it’s exactly 5:00a.m nang umalis siya. Nang makaalis na si Eduardo, bumangon na rin si Sofia para mag shower, gusto niyang magpunta muna sa art studio niya, she do paintings and sculptures, nagging hobby and business na niya ito at the same time. Ang savings niya at allowances na binibigay ni Eduardo sa kaniya ay ginamit niya para mabuo ito. After mag shower ay nag-ayos na siya ng sarili at sinabihan ang driver na ihanda ang kotse para sa kaniya.

Habang bumabyahe papunta sa studio ay tumunog ang cellphone niya na nasa bag niya, kinuha niya ito at nakita niyang ang secretary niya ‘to.

“Oh Aida, bakit?”

“Hello, Ms. Sofia, sorry to bother you pero si Mr. Hudson po kasi–”

“Nangungulit na naman ba siya? ‘Di ba sinabi ko na sa kaniya na end if this week ko pa maibibigay ‘yong painting and relics? ‘Di ba siya matinong kausap at ilang beses ko nang sinabi ‘yan sa kaniya?”

“Opo, alam ko po Ms. Sofia, pero ang sabi po kasi niya ay nagbago raw po ng date ‘yong event na ihi-held niya kaya he need the items po sana bukas.”

“Then, sabihin mo sa kaniya na hanggang susunod na araw lang ang kaya ko at kapag pinilit niya ang gusto niya sabihin mong ire-refund ko ang naunang bayad niya, bye!” sabi ni Sofia sa kaniyang sekretarya at ibinaba na ang tawag.