LOGINMasakit pa rin ang puson niya kaya’t huminto na muna siya sa isang malapit na pharmacy para bumili ng pain reliever, at nang nasa botika na siya imbis na gamot lang bibilhin niya ay napabili na rin siya ng pregnancy test, gumagamit naman siya ng pills pero may panahon kasi na nakaliligtaan niya kaya maigi ng makasiguro. Sa kabilang banda ay nag-aalala rin siya kung sakali dahil kapag sakaling buntis siya ay hindi rin niya ito mabibigyan ng buong pamilya dahil tiyak niyang kapag nakalaya na ang mama niya, magpa-file na petition for annulment si Eduardo gaya ng nasa kontrata nila at nalulungkot siya para rito.
Alam niyang wala siyang karapatang makaramdam ng lungkot dahil simula pa lang ay alam niyang darating ang pagkakataon na ‘yon, na iiwan din siya ng lalaking sa unang beses pa lang nang makita niya ito ay minahal na siya, pero wala na siyang magagawa kung sakali man at pabor na rin ‘yon para sa kaiya dahil hindi na rin niya dadalhin pa ang bigat na nararamdaman niya araw-araw dahil sa lihim na pagmamahal na mayroon siya. Habang papunta sa studio ay nag scroll na muna sa kaniyang social apps si Sofia hanggang dumaan sa feeds niya ang isang article ng isang sikat na babaeng modelo kasama ang isang lalaki, her rumoured boyfriend.
“So at this sunset, our story starts a new chapter.” In her caption, at 5:30a.m.
Kahit nakatalikod ang lalaki habang nakayakap sa nasabing modelo, agad na nakilala niya ito, sa pigura at sa black jacket na suot nito, alam niyang si Eduardo ‘yon dahil siya ang nagbigay ng jacket na ‘yon as a gift sa last birthday niya, nakilala niya ito dahil sa initials na personal niyang pinalagay sa naturang jacket, ang E.S (Eduardo Sofia).
“Kaya pala nagmamadali siya kanina, kasi may pupuntahan at kikitain siya,” may lungkot sa sabi niya sa kaniyang sarili. Ilang sandali pa tumunog ang cellphone niya, isang chat galing kay Eduardo.
“Sofia, puwede mo ba’ng puntahan si Kale sa mansion nila mommy, hinahanap ka kasi eh.”
“Sige, papunta sana ako ng studio ko, kunin at iuuwi ko na lang siya or isama sa studio,” reply niya kay Eduardo.
“Sige, ingat ka.”
Dumiretso si Sofia sa kabilang mansion, at nang makarating ay pumarada siya saglit sa pansamantalang paradahan. Pagbaba niya ng kotse ay kumirot ulit ang puson niya, bahagya siyang napatigil at ng mawala na ang sakit ay dumeretso na siya sa loob ng mansion, ramdam niyang hindi siya welcome sa mansion na ‘yon pero dahil asawa siya si ni Eduardo ay pinakikisamahan pa rin siya ng mga tao roon. Pagkapasok pa lang niya mismo sa loob ay nakita agad siya ng ni Kale, nagniningning ang mga mata nito at lumiwanag ang mukha ng makita siya.
“Mama! Mama ko!” sigaw nito sabay takbo palapit kay Sofia, at ng makalapit na ito ay lumundag ito at kumapit. Bahagyang napaatras si Sofia, niyakap ang anak at hinalikan ang noo nito.
“Ma, sabi ni lola, ayaw mo na raw akong makita at makasama kaya dinala ako ni Dada rito, totoo po ba ‘yon?” malungkot na sabi ng bata.
Nagulat si Sofia sa tanong ng anak, dahil pinasama lang naman niya ang anak para makasama ang pamilya ng Dada niya na mag celebrate ng new year.
“H-Ha? Hindi anak, wala akong sinasabing gano’n.”
Biglang lumapit ang ina ni Eduardo at hinila si Kale.
“‘Wag kang lalapit sa babaeng ‘yan Kale, hindi naman ‘yan ang totoong mama mo,” sabi nito habang tila nang-aasar na tumingin kay Sofia.
“Anong, sinasabi niyo ma, ‘wag niyo pong sasabihin ang mga ganiyang bagay kay Kale,” sagot ni Sofia. Ilang sandali pa ay lumabas ang isang pamilyar na babae, ang sikat na modelong nakita niya sa article sa isang social media post na kasama si Eduardo.
“Mama, bakit po sinasabi ni lola sa’kin ang gano’n? Sabi po niya, maghihiwalay na raw po kayo? Paano na po ako? Ayoko po na maghiwalay kayo, ayoko po rito kina lola, gusto ko kasama ko lang kayo ni Dada!” umiiyak na turan ni Kale habang yapos ang ina na kinikilala niya, hindi kayang sabihin ni Sofia sa bata na ampon lang ito kaya’t di niya masagot ng deretso ang ina ni Eduardo dahil maririnig ‘yon ni Kale.
“ Kale apo, halika na rito ‘wag na matigas ang ulo! ‘Wag mong tawagin pang mama ang babae na ‘yan dahil hindi ‘yan ang totoong mama mo!” ani Luciana, ina ni Eduardo.
“Hindi totoo ‘yan! Sinungaling ka lola! Sinungaling po kayo! Bad po nagsisinungaling sabi ni Mama…Mama, ‘di po totoo ang sinasabi ni Lola ‘di po ba,” umiiyak na turan ng bata kay Sofia.
“Hindi nagsisinungaling ang lola mo Kale, totoo ang sinasabi niya, dahil ako ang mommy mo anak, hindi ang babaeng ‘yan!”
Habang iniinom ang alak sa kaniyang baso ay nakarinig siya nang pagdating ng isang kotse, ilang sandali pa ay bumukas ang pinto ng bahay at pinuntahan niya kung sino ‘yon, si Eduardo ‘yon, walang ekspresyon ang mukhan nakatingin sa kaniya bago nagtanong.“Nasaan si Kale?” “Nasa kuwarto niya, nakatulog kaiiyak kanina.”Hindi na tumugon pa ang lalaki sa kaniya, dumeretso lang to sa taas na para bang walang nangyari ng gabing ‘yon, walang paghingi ng tawad o paliwanag. Ilang sandali pa ay bumaba na ito karga si Kale.“Dadalhin ko na si Kale sa mommy niya, ayokong magka anxiety at depression si Felize sa kaiisip at pag-aalala sa anak namin, maigi na rin ‘yong magkasarilinan silang mag-ina, sige na mauna na kami, tatawag na lang ako.”Hindi man lang hinintay ni Edaurdo na makasagot si Sofia sa kaniya, umalis na lang basta. Mapait na ngumiti si Sofia habang hawak ang basong may lamang alak at nakatingin sa bawat sulod ng mansion. Napakalaki ng bahay, pero tahimik at walang buhay dahil mag-
Nagulat si Sofia sa kaniyang narinig, parang biglang tumigil sandali ang mundo niya. Ibig sabihin, sa loob ng limang taon, niloko at nagsinungaling si Eduardo sa kaniya na namatay sa aksidente ang mga magulang ni Kale. Na estatuwa siya sa kaniyang kintatayuan at ‘di makapaniwala sa kaniyang nalaman, at dahil doon ay tuluyan ng gumuho at nawala ang katiting na pag-asa na mamahalin siya pabalik ni Eduardo at maging totoo na ang pagsasama nila pero hindi, dahil kasal lang sila pero buo na ang pamilya ni Eduardo, bagay na di niya mabigay.Kusang dumaloy ang luha sa mga mata niya habang tinutulak si Luciana paalis ng mansion, si Kale naman ay panay ang iyak at sigaw habang tinatawag siya.“Mama! ‘Wag kang umalis! ‘Wag mong paalisin ang mama ko lola! Gusto ko sa mama ko!” umiiyak na sabi nito.“Anak pakiusap tahan na, hindi ka dapat umiyak, nandito ako oh, ako ang totoong mommy mo!” Ani ni Felise kay Kale.“Ayoko sa’yo, hindi kita mommy dahil may mama na ako!” tinulak ni Kale si Felize at t
Masakit pa rin ang puson niya kaya’t huminto na muna siya sa isang malapit na pharmacy para bumili ng pain reliever, at nang nasa botika na siya imbis na gamot lang bibilhin niya ay napabili na rin siya ng pregnancy test, gumagamit naman siya ng pills pero may panahon kasi na nakaliligtaan niya kaya maigi ng makasiguro. Sa kabilang banda ay nag-aalala rin siya kung sakali dahil kapag sakaling buntis siya ay hindi rin niya ito mabibigyan ng buong pamilya dahil tiyak niyang kapag nakalaya na ang mama niya, magpa-file na petition for annulment si Eduardo gaya ng nasa kontrata nila at nalulungkot siya para rito.Alam niyang wala siyang karapatang makaramdam ng lungkot dahil simula pa lang ay alam niyang darating ang pagkakataon na ‘yon, na iiwan din siya ng lalaking sa unang beses pa lang nang makita niya ito ay minahal na siya, pero wala na siyang magagawa kung sakali man at pabor na rin ‘yon para sa kaiya dahil hindi na rin niya dadalhin pa ang bigat na nararamdaman niya araw-araw dahil
“Wala kang pera and you don’t anything to pay me back, and alam mo ba’ng mahirap lusutan ang kaso ng mama mo? Parricide is a serious crime and life imprisonment ang parusa riyan since wala namang death penalty sa’tin.”Hindi nag absorb agad sa utak ni Sofia ang mga sinasabi ni Eduardo sa kaniya, she’s been stunned on the man in front of him. The tall and broad-shoulder, he has the kind of posture that commands a room without a word. His features are sharp and defined — a strong jawline, high cheekbones, and eyes of deep hazel that shift between piercing intensity, surprising warmth in private moments. His dark hair, always neatly combed back, shows the first subtle strands of silver at the temples, adding to his air of authority and maturity.“Hey miss, naririnig mo ba ang mga sinasabi ko? Hindi mo yata sini-seryoso ang mga sinasabi ko eh, if you don’t want to cooperate, then I should leave, may meeting pa ako.”“Sandali lang po, ‘wag po muna kayong umalis. Tulungan niyo po ang nanay
Malamig ang simoy ng hangin, at marahan itong dumadampi sa makinis at maputing balat ni Sofia habang hawak ang baso na may lamang red wine at nasa terrace ng Casa de Altamira. Mula roon ay tanaw niya ang ibang pamilya na nasa kabilang kalye na nagkakasiyahan habang sinasalubong ang bagong taon, napakalayo nila pero abot hanggang mansion ang ingay ng kanilang pagsasaya pati na rin kulay ng mga fireworks nila. While her, only have one meal na in order pa niya sa favorite niyang restaurant online na ilang oras nang ‘di niya nagagalaw.Napaka-ingay sa labas dahil sa selebrasyon habang siya ay nag-iisa sa napakalaking mansyon, lahat ng katiwala nila ay nasa tatlong bakasyon at ang asawa niyang si Eduardo at ‘di niya alam kung nasaan, pero batid niya kung sino ang kasama nito. Limang taon na silang kasal, pero sa limang taon na ‘yon ay siya lang ang may pagmamahal, pagmamahal na alam niyang kailan man ay ‘di masusuklian ni Eduardo. Habang umiinom ng wine sa kaniyang baso ay sunod-







