29. BLUE EYES

Hestia

Manila

Napakabilis ng mga pangyayari at hindi ko maintindihan ang sarili na sumama na lamang sa lalaking ‘di kakilala. Puno ng kaba ang dibdib ko sa mga ikinilos nito at tila ba matagal ko na siyang kakilala. Ang nakakapagtaka ay para bang may katulad ang kanyang asul na mga mata. Ang pagkiskis ng aming mga noo ay lalong nakapagpatindi ng aking kaba.

Nang maihatid na ko sa apartment ay inakalang bababa ito ng sasakyan. Nais ko sana silang imbitahan na mag-kape man lang bilang pasasalamat sa paghatid sa akin. Ngunit hindi ito bumama at kahit isa sa kanyang mga kasama ay walang bumama ng sasakyan. Nang makapasok na ako sa pintuan at saka ko pa lamang narinig ang mga sasakyan na umalis.

“Kanino mga sasakyan ‘yon?” tanong ni Lucy na pababa ng hagdanan na marahil naistorbo ang gising,

“Wala,” tipid ko sagot.

“Anong wala? Hinihatid ka ng mayamang tao, ‘no?” pag-uusisa nito.

“Isang customer ‘yon sa club na nagmalasakit na ihatid ako,” sabi ko. Nagtungo ako sa maliit na kusinang dinudu