ฟูมฟาย

ไฮรู้สึกแย่มากๆ เมื่อมาเจอคนแบบนี้ มันทำให้เธอรู้สึกแบบเดียว ตอนเคยคบกับปูนปั้น มีอะไรหลายอย่างที่เป้ยกับปูนปั้นคล้ายกันมาก เธอรู้สึกแย่จนไม่รู้ว่า ปลายเท้าทั้งสองลากเธอมาถึงร้านสักแท็ททูจ้าวประจำได้ไง...

เรือนหน้าเธอแหงนมองป้าย และแสงสีของมันก็เป็นภาพที่คุ้นเคย กับช่างสักแท็ททูคนเดิม ซึ่งกำลังเฮฮากับเพื่อนฝูงภายในร้าน ในมือเขามีแก้วเหล้าเพียวใส่น้ำแข็ง ไฮยืนมองจากด้านนอกร้าน และกำลังคิดอยู่ว่า นี่เธอมาทำอะไรที่นี่...

ชายหนุ่มรุ่นดึก พันธ์เดียวกัน กำลังนั่งสังสรรค์เฮฮาดื่มเหล้ากันทั้งก๊วน ซึ่งปริ๊นซ์ปิดร้านเร็วสำหรับปล่อยให้ร้านสักแท็ททู กลายเป็นที่นั่งดื่มเหล้าปาร์ตี้กับเพื่อนเล็กๆ ในร้านแทน

เพื่อนๆ ของปริ๊นซ์ ก็จบรุ่นเดียวกันตอนเรียนมหาวิทยาลัย พวกเขาก็ชอบมาสักแท็ททูกับปริ๊นซ์ และแวะมาเยี่ยมรวมกลุ่มเฮฮาตามประสาอย่างเก่า เพื่อนของเขามีจำนวนกว่าห้าคน กำลังนั่งคุยเรื่องเก่าๆ ในวัยเรียนกันอย่างสนุกสนาน

แต่ในทันใดนั้นเอง... เมื่อเสียงประตูร้านดังขึ้น สายตาชายหนุ่มภายในร้านทุกๆ คน หันไปพร้อมๆ กับ เสียงคุยของพวกเขาเงียบกริบ เมื่อพบกับสาวสวยคนหนึ่ง มีรอยสักดอกไม้เต็มไปทั้งตัว เธอเปิดประตูและเดินเข้ามาภายในร้านของปริ๊นซ์

******

“ไฮเดรนเยีย!!! นี่เธอรู้มั๊ยว่า ร้านผมปิดบริการแล้ว... กลับออกไปเสียเถอะ!!!” ปริ๊นซ์ไม่มีวันลืมไฮเดรนเยียอย่างเธอ ที่ชอบทำอะไรตามใจตัวเองเสมอ แถมวันนี้เขากำลังอยู่กับเพื่อนฝูง มันคือเวลาส่วนตัวของเขาแท้ๆ เวลาแบบนี้น่าจะเป็นช่วงล่าแต้มของเธอ ทำไมไฮเดรนเยียถึงมาปรากฏตัวที่นี่

“รังเกียจรึ? นี่ฉันเป็นลูกค้าประจำของนายนะ ปริ๊นซ์ สุภาพกับลูกค้าบ้างก็ได้” หญิงสาวก็ไม่ได้ลดละความพยายามที่จะหาที่พักทางใจ อย่างน้อยคนที่เธอนึกออกตอนนี้ ก็มีเพียงแค่ช่างสักแท็ททู เจ้าชายสายดาร์ก ที่พอจะเทศนาให้เธอได้รู้สึกปลงใจได้บ้าง

“ต้องให้บอกสักกี่ครั้งกันนะ แม่คุณ!!! ผมเปิดร้านสักแท็ททูนะ และนี่ก็ปิดร้านแล้ว ถ้าจะมาสักลายดอกไม้ล่าแต้ม ขอเป็นพรุ่งนี้เถอะนะ ไฮเดรนเยีย!!!” ช่างปริ๊นซ์ก็ยังพยายามขับเธอออกไปอยู่ดี เขาแค่ไม่อยากให้เพื่อนๆ ของเขา ต้องกลายเป็นคะแนนล่าแต้ม และดอกไม้ที่ชอบอยู่บนตัวเธอ

“ก็แค่หอมกลิ่นเหล้า... แบ่งกันหน่อยไม่ได้รึ? ใช่มั๊ยหนุ่มๆ?” สาวสวยอย่างเธอ... มีรึ! ชายหนุ่มจะปฏิเสธได้ ไฮยิ้มหวานและเดินเข้ามาร่วมวงเหล้า อย่างนุ่มนวลและขอนั่งร่วมก๊วนกับพวกเขา พลางหยิบแก้วใส่เหล้าขอดื่มด้วยคน

“ลูกค้าผู้หญิงคนเดียว คงทำอะไรไม่ได้หรอก พวกเราก็อยู่ไม่นาน... เดี๋ยวเดียวก็กลับแล้วล่ะ พรุ่งนี้ยังต้องไปทำงานอีก แค่แวะมาพักผ่อนดื่มเหล้ากับเพื่อนเอง ถ้าแกยังไม่เมา ยังสักไหว... รับลูกค้าต่อก็ได้นะ เวลานี้เงินมันก็ไม่ได้หาง่ายๆ เหมือนสมัยก่อน”

เพื่อนคนหนึ่งของปริ๊นซ์พูดอย่างมีเหตุผล เพราะเหล้าคงจะไม่สามารถทำอะไรเขาได้ เนื่องจากพวกเขาเป็นพวกดื่มเหล้าดุ และเหล้าวิสกี้เหล่านี้คงไม่สามารถทำให้พวกเขาเมาหมดสติได้ เพียงแค่ดื่มให้ร่างกายสดชื่นเท่านั้นเอง

“เพื่อนของนายก็พูดจามีเหตุผลนะ ปริ๊นซ์!!! ขอบคุณนะ สำหรับเหล้าแก้วนี้” ไฮรู้สึกปลื้มเพื่อนของช่างสักแท็ททูขึ้นมาบ้าง นึกอยากจะขอเบอร์ แล้วโทรนัดขอไปล่าแต้มเสียหน่อยก็ไม่เลว

“พวกนายยังไม่รู้จักไฮเดรนเยียนะ...” ปริ๊นซ์พยายามบอกให้เพื่อนเขารู้... แต่สีหน้าของพวกเขาในวัยผู้ใหญ่ที่กร้านประสบการณ์ ท่าทางจะปล่อยให้หญิงสาวมาพักผ่อนร่วมวงด้วย เพราะความมีน้ำใจ

“ดูจากรอยสักบนตัวเธอ คงจะต้องมีความหมายกับรอยสักพวกนี้มาแน่ๆ” เพื่อนของปริ๊นซ์อีกคนถามอีกประโยค สายตาเขามองเธออย่างสนอกสนใจ มันทำให้ปริ๊นซ์ไม่ค่อยพอใจกับเหตุการณ์ยามนี้

“งั้นเชิญพวกนายดื่มเหล้าคุยกับไฮเดรนเยียไปก็แล้วกัน ไปสูบบุหรี่ละ!!!” ปริ๊นซ์ค่อนข้างไม่สบอารมณ์จึงขอตัว ถึงกับต้องวางแก้วเหล้าในมือลงบนโต๊ะ โยนตัวเองออกจากร้าน เพื่อคว้าซองบุหรี่ออกจากกระเป๋ากางเกง เคาะมันออกมาเพื่อสูบบุหรี่สักตัว...

“ลูกค้านายคนนี้น่าสนใจนะ... ขอพวกเราคุยกับเธอหน่อยก็แล้วกัน” ในที่สุดแล้วเพื่อนๆ ของปริ๊นซ์จึงได้ชวนเธอดื่มเหล้าไป คุยไป กับเรื่องราวลายสักดอกไม้บนตัวเธอ

******

สีหน้าของพวกเขาต้องตกตะลึง และเริ่มจะสยดสยองกับประสบกาณ์อันโชกโชนของเธอ มันทำให้พวกเขารู้สึกว่า อยากจะลากลับบ้านเร็วๆ และคงไม่อยากมีส่วนร่วมในลายสักบนตัวเธอ โดยเฉพาะไฮ...ขอนอนกับพวกเขาตรงๆ และอยากทราบว่าชอบดอกไม้อะไร เผื่อปริ๊นซ์จะใจดีสักให้เธอเป็นพิเศษ

แต่แล้ว... เพื่อนๆ ของปริ๊นซ์ต้องรีบขอตัวกลับ เมื่อเมียของพวกเขาเริ่มโทรศัพท์ตามตัวกลับบ้าน ยังมีภาระหน้าที่อีกมากมายให้รับผิดชอบ

เสียงประตูร้านเปิดมาอีกครั้ง ปริ๊นซ์คิดว่า หากเขาเงยหน้าขึ้นมาแล้ว จะพบว่าไฮเดรนยียออกไปจากร้านเขา และตัวเขาจะได้ใช้เวลาในยามค่ำคืนนี้ พักผ่อนในความเงียบสงบเสียที... แต่ว่า กลับเป็นเพื่อนๆ ของเขาที่ออกจากร้านเมื่อเมียโทรมาตาม

“อ้าว..พวกนาย!!! "

“ขอกลับก่อนนะ ปริ๊นซ์ ลูกค้าแกคนนี้... สุดยอดจริงๆ เลยว่ะ... ขอซื้อกะหรี่ยังดีกว่าเป็นส่วนหนึ่งของแต้ม...นายก็ระวังไว้บ้างก็ดีเหมือนกันนะ ปริ๊นซ์ พวกเรากลับบ้านก่อนนะ...” เพื่อนของเขาอีกคนต้องรีบกลับ เพราะไม่ได้กลัวแค่ไฮเดรนเยียเท่านั้น เขายังกลัวเมีย แถมเคารพเมียมาก หากทำตัวไม่ดี เกรงว่าชีวิตของเขาจะไม่เจริญรุ่งเรืองแน่ๆ

“เฮ้อ... ยัยตัวแสบไฮเดรนเยีย!!! เห็นทีต้องจัดการเสียแล้ว” ปริ๊นซ์ค่อนข้างรู้สึกแย่ มันเป็นร้านของเขา เวลาส่วนตัวของเขากับเพื่อนๆ และมันก็พังไม่เป็นท่า เมื่อเธอมาปรากฏตัวที่นี่

******

เพียงประตูร้านเปิดมาอีกครั้ง กลับมาพร้อมกับปริ๊นซ์และกลิ่นควันบุหรี่ แววตาเขาเห็นไฮเดรนเยีย ยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม แถมร้องไห้ขี้มูกโป่ง เมื่อเธออยู่ภายในร้านเพียงคนเดียว

“ไอ้บ้าปริ๊นซ์!!! นายจะมาไล่ฉันออกไปจากร้านนายหรอ? เดี๋ยวสิ!!! ขอฉันดื่มเหล้าก่อน... ปัดโธ่เว๊ย... แก้วมันเคลื่อนที่รึไงนะ?!!! เสียดายเหล้าชิบเป้งเลย”

ไฮกำลังยกขวดเหล้าเพื่อเทมันลงแก้ว แต่ว่าเธอคงจะเริ่มมึนเมาและเทพลาด จนรู้สึกเสียดายเมื่อเหล้าหก แต่สำหรับปริ๊นซ์ เขารู้สึกเห็นใจเธอมากกว่า บางทีอาจจะไปเจอเรื่องสะเทือนใจอะไรบางอย่าง เธอถึงทำตัวไม่เป็นตัวของตัวเอง

“วางขวดเหล้า แล้วตั้งสติหน่อย วันนี้ไปเจออะไรมา มันเกิดอะไรขึ้น!!!” ปริ๊นซ์ดึงขวดเหล้าออกจากมือเธอ แล้วประคองร่างบางของเธอเอาไว้ด้วยสองมือ เรือนหน้าของเขาจ้องมองเธอใกล้ๆ เห็นได้ชัดว่า เธอไม่ได้แสร้องร้องไห้...

ดวงตาคู่งามเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาเอ่อขอบดวงตา ทำให้เครื่องสำอางเลอะเปรอะแก้ม นวลหน้าแดงระเรื่อรอบปลายจมูก พร้อมๆ กับน้ำมูกที่ไหลย้อยลงมาที่ริมฝีปากบ่น

มือหนึ่งของปริ๊นซ์หันไปหยิบผ้าทำความสะอาด ส่งมอบให้เธอ แต่ไฮมิได้รับและส่ายหน้า เขาจึงถือวิสาสะเช็ดน้ำมูกและน้ำตาของเธอ เสียเครื่องสำอางติดเลอะเทอะเข้าไปอีก

“ไม่อยากจะเชื่อเล้ย ว่าต้องมาเจอผู้ชายเฮงซวย!!! เฮงซวยๆๆๆ แม่งเอ้ย!!!” ไฮเดรนเยียโน้มเรือนหน้าต่ำ เพราะครุ่นคิดหรือเมาเหล้าไปหลายแก้วก็ไม่รู้ เธอพูดมากเกินไป พูดเรื่องราวเก่าๆ ที่เคยถูกล่าแต้ม และล่าแต้มไปมากมายแค่ไหน ถึงกับทำให้ผู้ชายหลายคนต้องรีบถอยห่างออกจากเธอ...

“เธอมันก็ไม่ได้ดีไปกว่าพวกเขาหรอก!!! แต่ยังดีที่ไม่ได้พากันเฮงซวยกันทั้งหมดนะ” ปริ๊นซ์ยังหยอกเย้าเธอ ด้วยน้ำเสียงปกติ และเขาคิดว่าควรรีบเก็บเหล้าให้พ้นมือไฮ ที่กำลังทำตัวไม่ต่างกับเด็กห้าขวบ ร้องไห้เอาแต่ใจ และกำลังจะป่วนเขาด้วย

“วันนี้นายไม่เทศนาฉันแล้วรึ? พ่อพระผู้ใจดีและสักดอกไม้ให้ฉันไปไหนซะแล้วล่ะ!!! ทำไมวันนี้ฉันถึงได้เจอแต่ผู้ชายเฮงซวยด้วยนะ!!!”

-เว้ย ทำไมฉันรู้สึกแย่วะ... ควบคุมตัวเองไม่ค่อยอยู่เลย รู้สึกแย่มาก แย่มากๆ ... ที่ต้องมาเจออะไรห่วยแตกแบบนี้ แล้วนี่ปริ๊นซ์ก็พยายามขับไล่ฉันอีก... ฉันมันน่ารังเกียจนักรึ!!! - ไฮนึกในใจระหว่างกำลังนั่งร้องไห้ และเมาเหล้าไปในเวลาเดียวกัน

ปริ๊นซ์ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ไฮเดรนเยียที่ชอบยียวนกวนประสาทเขา วันนี้กลับมีอารมณ์แปรปรวน และมาป่วนเขาภายในร้านได้เพียงนี้ วันนี้เขาควรจะได้สังสรรค์กับเพื่อนๆ แต่ว่าพวกเขาเดินทางกลับไปหมดแล้ว เหลือแต่ยัยตัวแสบที่ชอบมาสักดอกไม้ แต่วันนี้กลับมาดื่มเหล้าบนโต๊ะ แถมยังมานั่งพร่ำเพ้อร้องไห้เป็นบ้าเป็นบอ

******

“ถ้าได้สักลายดอกไม้เพิ่มบนตัว... วันนี้จะหยุดร้องไห้ และกลับบ้านนอนใช่มั๊ย? ไฮเดรนเยีย??” ปริ๊นซ์คิดว่า มันน่าจะเป็นหนทางที่ทำให้เธอสงบใจ และเลิกทำตัวงี่เง่าเสียที

“อ้อ... ใช่แล้ว...นายพูดถูก... ฉันชินชากับการสักดอกไม้ และก็ชอบล่าแต้ม... นายรู้มั๊ยว่า... วันนี้ฉันควรจะล่าแต้มล่าสุด และก็จะได้ดอกไม้ลายใหม่...ใหม่ทีเดียวเชียวล่ะ...”

ไฮยังคงพร่ำพูดเล่าเรื่องวันนี้ให้เขาฟัง เธอไม่รู้จะไปคุยกับใคร เพราะการล่าแต้มของเธอ มันคือกฎของเธอ เกมส์ของเธอ และเหยื่อของเธอทุกๆ คนคือผู้ชายห่วยแตก เฮงซวยที่เธอจะคว้ามานับแต้ม แล้วล่าให้สนุกสะใจไม่รู้เบื่อ

“อ้อ ดีทีเดียว ดอกอะไร สีอะไรล่ะ?” ปริ๊นซ์คิดว่าเขาควรเตรียมเครื่องมือออกมา เพื่อจัดการกับเธอเสีย จะได้เลิกทำตัวงี่เง่าปั่นป่วนในร้านเขาเสียที

“ดอกกาหลง... แม่งเอ๊ย...ดอกกาหลงเลวๆ ฉันนี่มัน... โง่บรมเลย” ไฮยังคงบ่นไปทรงตัวแทบไม่อยู่ น้ำเสียงลากไปมาเป็นคนเมาเหล้าแทบควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว

-โอ๊ย...นี่ฉันพูดอะไรออกไปวะเนี่ย... กะอีแค่ดอกกาหลง ก็ไม่น่าทำให้ฉันสติแตกเสียศูนย์ได้ขนาดนี้ น้ำตาแม่งก็ไหลพรากๆ หยุดมันก็ไม่ได้ หิวเหล้าชะมัด หิว...หิวเหลือเกิน...หิวนายจริงๆ ปริ๊นซ์ ฉันอยากกินนายทั้งตัวตอนนี้เลย!!! -

ด้วยอารมณ์ที่ไม่อาจคุมได้ ปากคอแห้งผากเพราะอดอยากเหล้า เมื่อได้ดื่มไปแล้วกลับไม่อยากหยุดจนกระทั่งร่างกายทนแอลกอฮอร์เกินปริมาณไม่ไหว ไฮไม่อาจหยุดตัวเองได้อีกเลย... นอกจากคุยกับเขา... กับชายที่เธอปรารถนาจะขอนอนด้วย

ขอนอนกับเขาสักครั้ง โดยไม่รู้ว่าเขาชอบดอกอะไรก็ได้ ขอแค่ได้กอดเขาและเสพสุขกับช่างสักแท็ททู ที่มีรอยสัก...เธอกำลังคิดถึงภาพตัวเองกำลังมีเซ็กซ์กับช่างสักหนุ่มหล่อ ที่มีรอยสักทั่วทั้งตัว และเพลงเมทัลร็อค ฮาร์ดคอรกระชากใจ

“อะไรนะ ดอกกาหลง ผู้ชายอะไรชอบดอกกาหลง” ปริ๊นซ์คิดว่าหาลายนี้ คงต้องใช้เวลาสักหน่อย... เขาเริ่มจะขำกับท่าทีของไฮเดรนเยียที่ทำตัวบ้าๆ บอๆ ดื่มเหล้าเกินขนาด แล้วยังทำตัวเละเทะสุดๆ เขาก็ยินดีจะสนองความต้องการให้เธอ หากแค่เธอเอ่ยปาก...

“แฟนเก่าฉันน่ะสิ... ไอ้ตัวผู้ล่าแต้ม คิดว่าเกมส์เซ็กซ์มันจะสนุก แต่มันทำร้ายจิตใจฉัน... มันเลวมาก...”

“นี่เธอกำลังจะบอกผมว่า... เขาคือจุดเริ่มต้นของคุณในวันนี้...”

“ช่าย... ช่ายแล้ว” ไฮพยักหน้าแล้วเริ่มจะนั่งตัวตรง เมื่อปริ๊นซ์เริ่มจะเข้าใจความหมายของเธอมากยิ่งขึ้น และภายในร่างกายของหญิงสาวกำลังร้อนผ่าวระอุ จากช่องท้องในกระเพาะ หลังจากแอลกอฮอร์ออกฤทธิ์ เธอแทบอยากจะกระโดดไปนั่งคร่อมบนตัวปริ๊นซ์ซะจริงๆ

“คุณถึงได้ทำอย่างเขา...แปลว่าคุณคงจะรักเขามาก”

“รักมาก... และฉันก็จะไม่ยอมมีลายสักดอกกาหลงนั้นบนตัว...!!!”

“แล้วเรื่องมันยังไงกันแน่ กับตอนนี้” ปริ๊นซ์เริ่มจะสับสนแล้วว่า ไฮเดรนเยียต้องการอะไรกันแน่

“วันนี้...ฉันเจอผู้ชายอีกคนนึง ฉันรู้จักเขาในที่ทำงาน และเขาก็มีอะไรหลายๆ อย่างคล้ายๆ กับไอ้ดอกกาหลงนั้น!!! ฉันเครียดว่ะปริ๊นซ์ นายช่วยฉันได้มั๊ย?”

น้ำเสียงของไฮเดรนเยียเปลี่ยนไป เมื่อเธอเริ่มจะเข้าเรื่อง ให้ตรงกับสิ่งที่คิดอยู่ในใจ เธออยากงาบเขาทั้งตัว อยากเห็นรอยสักบนตัวเขาให้หมดทุกซอกทุกมุม เธออยากนอนกับผู้ชายมีรอยสักเช่นเขา...!!!

“อยากให้ช่วยอะไรล่ะ? ถ้าจะให้สักก็ถอดเสื้อมา!!!” ปริ๊นซ์ชักจะเริ่มหงุดหงิดซะแล้ว กับไฮเดรนเยียทำตัวงี่เง่า เมาเหล้าพูดจาโวกเวกโวยวาย แถมร้องไห้อย่างกับเด็กเสียขวัญ

“ฉันถอดแน่ๆ และก็อยากให้นายถอดเสื้อผ้าเป็นเพื่อนฉันด้วย เปิดเพลงดังๆ แล้วเรามาเล่นป่ำป๊ามกันเถอะ!!!” ไฮเดรนเยียได้บอกในสิ่งที่ต้องการออกไป เธออยากให้เขาตอบสนองภายในวันนี้ ไม่ว่าเขาจะคิดหรือรู้สึกยังไง เธออยากมีเซ็กซ์กับเขา

“จะล่าแต้มผมรึ? ผมบอกแล้วไงว่า...” ปริ๊นซ์นึกอยู่แล้วว่า คนอย่างไฮเดรนเยียชอบล่าแต้มกับผู้ชาย เขาไม่คิดจะเป็นส่วนหนึ่งในดอกไม้คอลเลคชั่นของเธอแน่ๆ

“ม่าย...ไม่... นายไม่ใช่แต้ม... ฉันแค่อยากนอนกับนายเท่านั้น... หรือว่านายกลัว...” ไฮเดรนเยียไม่รู้สึกอะไรแบบนี้มาก่อน ทุกๆ ครั้งที่เธอล่าแต้ม เธอไม่ได้อยากมีเซ็กซ์ เธอแค่อยากสักลายดอกไม้ และอยากโดนเข็มทิ่มแทงบนตัวเป็นลายดอกไม้เท่านั้น

แต่สำหรับปริ๊นซ์ มันทำให้เธอรู้สึกไม่ได้อยากโดนสัก เธออยากมีเซ็กซ์กับผู้ชายมีรอยสักมากกว่า จะรู้ว่าเขาชอบดอกไม้อะไร...

“ยังดีที่ผมไม่ได้เป็นคนชอบดอกไม้” ปริ๊นซ์เริ่มวางอุปกรณ์ในมือทั้งหมด เมื่อเขาจะไม่มีลายดอกไม้ที่ชอบบนตัวไฮเดรนเยีย... และเขาก็ยินดีจะสนองความต้องการให้เธอ อย่างที่ไม่เคยเจอะเจอกับผู้ชายคนไหนมาก่อน

“ดีจัง... ถ้างั้นนายชอบอะไรล่ะ?” อย่างน้อยเธอก็อยากรู้ว่า เขาสนใจอะไรมากกว่ากัน ระหว่างรอยสัก กับผู้หญิงแบบเธอ

“หุปปากเธอซะ...!!! แล้วรอรับการเสนอที่ไม่อาจปฏิเสธ!!!” ปริ๊นซ์ทำตามความต้องการของไฮเดรนเยีย เขาลุกขึ้นไปปิดไฟ ล็อคร้าน และเดินไปเปิดเพลงดังๆ ให้สุด กลบเสียงที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้...

จะไม่มีใครรู้หรือเห็น เพราะเขาลดม่านมู่ลี่ลง พลางยกสองมือมาแกะกระดุมเสื้อบนตัว จากนั้นเริ่มปลดตะขอกางเกงลดมันออกจากตัว

ไฮมองอะไรไม่เห็นเลย เพราะมันมืดเหลือเกิน... มีเพียงแค่เงาเลือนรางของชายเบื้องหน้าในความมืด มันทำให้เธอเริ่มรู้สึกตื่นตัว ตื่นตระหนกกับภาพเรือนกายชายในเงามืดราตรีนี้ รูปร่างเขาสูงโปร่ง ผอมดูดีและกำลังก้าวเข้ามาหาเธออย่างช้าๆ แทบกระตุกอารมณ์ให้ไฮรู้สึกหวาดหวั่น พลางกลืนน้ำลายเหนียวหนืดค่อนข้างยาก

“ถอดเสื้อผ้าสิ!!!” น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนไป นุ่มนวลและชวนสะกดเธอให้ทำตามที่สั่ง... ไฮยอมทำตามและเสื้อผ้าของเธอก็ถูกปลดออกจากกาย ร่างบางนอนอยู่บนเตียงตัวเดิม ซึ่งเธอไปนั่งไปนอนให้เขาสักประจำ... มือบางยกส่ายไปมาสะเปะสะปะ เพราะฤทธิ์เหล้ามึนเมา ทำให้ไฮเปลื้องผ้ายากลำบาก

ปริ๊นซ์เดินเข้ามาใกล้ร่างไฮบนเตียง เขาช่วยถอดเสื้อผ้าเธอออกอย่างง่ายดาย เนื้อผ้าที่น้อยชิ้นกระจัดกระจายออกจากร่างเธออย่างรวดเร็ว แววตาหญิงสาวปรือตามองเขาไม่ค่อยชัด เพราะระดับน้ำตาลในแอลกอฮอร์ ดันทำให้ภาพเบื้องหน้าเลือนลาง และสติของเธอไม่เต็มร้อย

ภายในความคิดของเขาในครั้งนี้ เขาจะไม่มีวันลงเข็มสักลายดอกไม้ให้เธออีกต่อไป มันความรู้สึกหลังจากนี้ มันจะพิเศษสุดๆ เมื่อไฮจะได้รับการปฏิบัติจากเขามากกว่ามาสักลายดอกไม้

-โอ๊ย...!!! หัวจิตหัวใจฉัน เต้นโครมครามอย่างกับรถทุบตึกมาพังบ้าน!!! หัวใจฉันเต้นเร็วมากจริงๆ ตื่นเต้นไปหมดแล้ว...-

“นายคือ... เจ้าชายสายดาร์ก จริงๆ รึ?” เพียงเรือนร่างเปลือยเปล่า ภายใต้ความมืดมิดในร้านของปริ๊นซ์ เธอนอนหงายอยู่บนเตียง และมองเงาเบื้องบนตรงหน้า เธอเห็นหน้าเขาลางๆ จากแสงสะท้อนจากภายนอก ลายสักบนตัวเขามีมายมายจนเธอนึกอยากจะจับต้อง...

“เธอจะรู้สึกถึงมันด้วยตัวเอง... ไฮเดรนเยีย!” เขาลดเรือนหน้าลงใกล้ๆ พร้อมๆ กับกลิ่นแอลกอฮอร์ของทั้งสองคน กำลังอบอวลอยู่ด้วยกัน ระหว่างที่ริมฝีปากหนาเข้มด้วยรอยสักคล้ำ กำลังบดเบียดขยี้ริมฝีปากบางอุ่นๆ แทบจะระทวยละลายด้วยรสจูบเขา...!!!

******