Kabanata 28

“MGA walanghiya kayo! Pakawalan ninyo ako rito!” sigaw ni Gabrielle habang pinipilit na maalis ang kanyang sarili sa mahigpit na pagkakatali sa upuan.

Ngumisi naman ang isa sa mga lalaking kumidnap sa kanya. Hindi niya matandaan ang hitsura ng bawat isa kanina dahil nakasuot ang mga ito ng bonnet at tanging mga mata at bibig lang ang nakikita mula sa mga ito.

“Natatandaan mo pa ba ako, Gabrielle?” tanong ng isa sa mga lalaking naka-bonnet. Pinakinggan ni Gabrielle ang boses nito at alam niya sa sarili niyang pamilyar ang naturang boses dahil matagal na niya iyong narinig mula sa kung saan. Ngunit nanatili muna siyang tahimik.

“Hindi mo na ba talaga ako matandaan? Kahit saan naman naroon ako, hindi mo lang alam. Sa mga panahong nandoon ka sa loob ng bahay ninyo, naroon ako at hinatiran ka pa ng regalo. Noong araw na magselos ka at muntik na kayong mag-away ng boyfriend mo, naroon din ako at pinaputukan ko kayo ng baril. Alam mo, hindi naman sa pasmado ang kamay ko, nguni