MasukYumuko si Ayumi, ang kanyang mga pilik mata ay tila mga aninong sumasayaw sa maputing pisngi sa ilalim ng malamlam na liwanag ng hapon. Bahagya siyang ngumiti isang ngiting hindi umaabot sa kanyang mga mata, kundi isang pagkilala lamang sa mapait na katotohanan ng kanyang buhay. Alam niya ang kanyan
Maagang nagising si Ayumi.Hindi dahil sa alarm, hindi dahil sa ingay ng lungsod, kundi dahil sa kakaibang katahimikan sa tabi niya. Ang espasyong dati’y may bigat ng presensya ay ngayo’y malamig na. Wala na si Hunter.Tahimik siyang bumaling sa kabilang panig ng kama. Walang bakas ng katawan ng lal
Habang nagsasalita si Hunter, walang pakundangan niyang hinubad ang kanyang mga damit at pumasok sa banyo isang kilos na tila sanay na sanay, parang bahagi ng ritwal na hindi niya kailangang ipaliwanag. Isa isa niyang iniwan ang mamahaling suit sa sahig, ang kurbata’y nakabitin sa gilid ng upuan, an
Ang gabing iyon sa mansyon ng mga Velasquez ay tila binabalot ng isang tensyong hindi nakikita, ngunit ramdam sa bawat sulok ng marmol na sahig at sa bawat paghinga ng mga taong naroroon. Ang mga ilaw ay maliwanag, ang paligid ay marangya, ngunit ang hangin ay mabigat na parang may unos na pilit iki
Dahil sa takot na baka maging sentimental ang kanyang matandang kaibigan, pinalitan ni Elizalde ang usapan. “Cheers! Sa pagkakaibigan natin!” Naging masigla ulit ang atmospera. Gayunpaman, habang sila ay umiinom at nagkukuwentuhan, napansin ni Elizalde na malungkot ang kanyang anak na si Hunter at
Ang sandali ng pagbati sa terrace ay nagtapos nang may kaswal na ngiti si Klent. Ang kanyang pino at eleganteng aura ay tila nagpapagaan sa mabigat na hangin. “Ilang taon na nga!” sinimulan ni Klent ang usapan, ang kanyang boses ay malinaw at may deep resonance na tila isang pianissimo sa piano. “H







