LOGINAuthor's Note š¹āØHi loves! š„ŗšHindi ko alam kung paano ko sisimulan ang pasasalamat ko sa inyo. Sa bawat oras na naglaan kayo para basahin ang kwento nina Levi at Calista, sa bawat comment, vote, at simpleng pag-scrollālahat āyon ay may malaking halaga para sa akin. Kung wala kayo, hindi aabot sa ganito kalayo ang Book 1. šNgayong nasa dulo na tayo ng kanilang unang yugto, ramdam ko ang bigat at saya sa dibdib ko. Bigat, kasi bitin ang lahatāmay mga lihim pa ring hindi nabubunyag, may mga damdaming hindi pa nasasagot, at may mga sugat na hindi pa naghihilom. Pero saya rin, kasi natapos natin ang isang kabanata na puno ng luha, sakit, pagmamahalan, at pag-asa. š„¹Gusto kong ipaalam sa inyo na dito ko muna tatapusin ang Book 1. Oo, bitin siya, kasi ganun talaga ang buhayālaging may kasunod na pahina, laging may kasunod na laban. At para sa atin, ang kasunod na pahinang iyon ay matatagpuan sa Book 2.Pero, may isang hiling lang ako. Kung mararating natin ang 30,000 views, doon ko si
Chapter 161Calistaās POVMainit. Mabigat. Parang nilulunod ako ng sariling katawan habang pilit kong binubuksan ang mga mata ko. May mahinang tunog na umaalingawngaw sa paligidāmga makina, mga beep, at ang malamig na hangin ng aircon. Dahan-dahan kong idinilat ang mga mata ko at sinalubong ako ng maputing kisame. Saglit akong naguluhan.Nasaan ako?Nilingon ko ang paligidāpader na puti, kurtinang asul, at malamig na amoy ng alcohol. Hospital⦠bulong ko sa isip ko. Mabilis akong kinabahan. Biglang bumalik sa isip ko ang huling naramdaman koāang matinding sakit sa tiyan, ang kirot na halos ikahiyaw ko ng malakas.Agad kong tinutop ang tiyan ko. āBabyā¦ā halos hindi lumabas ang boses ko, paos at mahina. āNasaan⦠nasaan ang anak ko?āMabilis na bumukas ang pinto, at dumating ang Mama ko. Hawak niya ang kamay ko, mabilis na lumapit. āAnak! Thank God, youāre awake.āNanlalabo ang mata ko, hindi ko alam kung dahil sa luha o dahil sa
Chapter 160Pagkababa pa lang ni Levi sa kotse at makapasok sa bahay ay sinalubong agad siya ng malamig na boses ni Elise. Nakatayo ito sa may sala, nakapamewang, at matalim ang tingin sa kanya na para bang alam na alam nito ang pinagmulan niya.āSaan ka galing?ā tanong ni Elise, diretsahan, walang pasakalye.Natigilan si Levi. Hindi niya agad masagot. Ramdam niya ang bigat ng katawan niya mula sa mahaba at pagod na biyahe, ngunit higit pa roon, ang bigat ng konsensya at emosyon na iniuwi niya mula America. Napahilot siya sa sentido, saka marahang bumuntong-hininga.āEliseā¦ā tanging nasabi niya, ngunit agad siyang pinutol ng babae.āDonāt āEliseā me, Levi!ā mariing saad nito, lumapit pa sa kanya. āAlam ko kung saan ka nanggaling. Donāt even try to deny it. Your eyes, your faceāhindi mo kaya itago sa akin. Pumunta ka sa America, hindi ba? Hinanap mo si Calista.āNanlamig ang buong katawan ni Levi. Hindi na niya kailangang magtaka
Chapter 159āElise,ā mahina kong sambit, pero mariin, ānasa ospital kanina si Levi.āNagtagal ang katahimikan. Ramdam ko ang pagkabigla niya kahit hindi ko siya nakikita.āWhat?!ā halos pasigaw niyang tugon. āAnong ginagawa niya diyan?āHuminga ako nang malalim. āPumunta siya dito sa America. Hinanap niya ang ospital kung nasaan si Calista. At⦠nakita ko siyang nakaupo sa tabi ng kama ng anak ko.ā Napakagat ako ng labi, pinipigilang lumuha. āPero pinaalis ko siya. Sinabihan ko siyang bumalik na sa Pilipinas bago pa magising si Calista.āNarinig ko ang mahabang buntong-hininga ni Elise sa kabilang linya, kasunod ang mariing boses na puno ng galit. āDapat lang! He doesnāt deserve to be there. Hindi niya karapat-dapat makita si Calista pagkatapos ng lahat.āTahimik lang ako sandali. May parte sa akin na sumasang-ayon kay Elise, pero may parte rin na nakakaunawa sa pinanggagalingan ni Levi. Nais kong protektahan si Calista, pero ramd
Chapter 158Halos hindi naramdaman ni Levi ang bigat ng katawan niya habang naglalakad palabas ng ospital. Ang bawat hakbang ay parang may humihila pabalik, ngunit wala siyang nagawa kundi sundin ang sinabi ng ina ni Calista. Hindi niya makakayang masilayan na magising si Calista at siya ang unang makikita nitoāhindi pa siya handa, at alam niyang hindi rin handa si Calista.Mabigat ang dibdib niya habang sumakay ng taxi patungo sa airport. Ang mga mata niya, tila wala sa paligid, palaging bumabalik sa imahe ni Calista na nakahiga, walang malay, habang pinagmamasdan niya ito kanina. Ang mga salitang binitawan ng ina nito ay paulit-ulit na umuukit sa isip niya.āKung mahal mo ang anak ko, umalis ka.āāHindi pa siya handang makita ka.āPero paano? Paano siya lalayo kung ang puso niya ay naiwan doon, sa silid na iyon, sa kamay ni Calista na hindi niya man lang mahigpit na nahawakan?Nasa loob na siya ng eroplano, nakaupo sa business class
Chapter 157Tahimik ang buong silid ng ospital, tanging mahinang tunog ng makina at banayad na hinga ni Calista ang maririnig. Nakahiga pa rin ito, walang malay, maputla, ngunit maayos ang lagay ayon sa mga doktor. Sa tabi ng kama, nakaupo si Leviānakahawak sa malamig na kamay ni Calista, tila ba may takot na kapag binitawan niya ay mawawala itong muli.Hindi niya alam kung gaano katagal na siyang naroon, nakatitig sa mukha ng babaeng minsan niyang pinabayaan, pero ngayon, siya lamang ang iniisip niya.āAnong ginagawa mo dito?āNapalingon si Levi. Naroon ang ina ni Calista, nakatayo sa bungad ng pinto, malamig ang boses at matalim ang mga mata.āM-Maāam,ā bigkas ni Levi, mabilis na tumayo bilang paggalang.Pero hindi naitago ng babae ang galit at pagtataka. Lumapit ito, nakapamewang, at diretsong tiningnan si Levi.āBakit ka sumunod dito sa America? At pati ospital kung nasaan ang anak ko, hinanap mo pa talaga?ā tanong n







