Chapter 59
Calista POVNakahanda na ang lahat. Maaga pa lang ay tumulong na ako sa pag-aayos kasama ng ibang mga kasambahay. Inayos namin ang entertainment room na pansamantala naming ginawang mini-slumber party area. May fairy lights sa paligid, malaking beanbags, throw pillows sa sahig, at mga stuffed toys na si Princess mismo ang pumili. Nag-request pa siya ng chocolate fountain at popcorn machine kaya ang saya ng ambiance. Parang nasa loob kami ng isang dreamland."Yaya, dapat may playlist din tayo!" sigaw ni Princess habang nagbubuklat ng mga DVD at nagse-set up ng speaker. "Gusto ko 'yung puro BINI at Taylor Swift.""Opo, Ma'am Princess," natatawang sagot ko habang tinutulungan siyang ayusin ang extension cord.Pagsapit ng alas-singko ng hapon, natapos na ang mga paghahanda. Nasa harapan na kami ng mansion at hinihintay ang pagdating ng mga kapatid ko. Hindi ko alam kung bakit kabado ako. Parang first time ko silang ipakilala sa isang iChapter 95 Calista POV Luhaan akong bumaba ng jeep habang mahigpit na yakap-yakap ang bag na kinalaman ng buong pagkatao ko—mga sulat, larawan, at katotohanang hindi ko kailanman hiniling malaman. Hindi ko alam kung paano ako nakarating sa mansion. Parang lumilipad ang utak ko, parang hindi ko naririnig ang paligid. Pagkababa ko sa gate, biglang bumukas ang pinto. “Calista!” Si Levi. Nagmamadali siyang lumapit sa akin, halatang galing sa loob. Hindi pa man ako nakakapagsalita, agad na niyang hinawakan ang magkabila kong braso at tinitigan ako—nag-aalala, naguguluhan, handang makinig. “Anong nangyari? Bakit ka umiiyak? Saan ka galing?” sunod-sunod niyang tanong. Gusto kong magsalita, pero nauunahan ako ng hikbi. Nahulog sa lupa ang bag na dala ko, at kasabay noon, ako rin ay halos matumba. Mabuti na lang at sinalo ako ni Levi at agad akong niyakap. “Shhh..
Chapter 94 – Calista POV“Minsan hindi ang tanong kung sino ka, kundi kung bakit hindi mo nalaman ang totoo mula pa noon.”Dinala ako ng mga paa ko pabalik sa bahay naming luma. Hindi ko sinabi kina Levi o kina Princess na aalis ako ng umaga ring iyon. Ang sinabi ko lang ay kailangan kong puntahan ang isang bagay—isang bahagi ng buhay ko na hindi ko matatakasan.At pagdating ko sa labas ng bahay namin, tumigil muna ako. Malamig ang ihip ng hangin pero mas malamig ang pakiramdam ko sa dibdib. Sa wakas, kailangan ko nang harapin ang matagal ko nang kinikimkim.Binuksan ko ang pinto. Amoy alak, sigarilyo, at lumang kahon ang sumalubong sa akin. Nandoon siya—ang lalaking tinawag kong "Pa" buong buhay ko—nakahiga sa lumang sofa, may hawak na bote, at tila lutang ang isipan.“Pa,” tawag ko, mahinahon pero may diin.Napatingin siya sa akin. Medyo namumula ang mga mata niya, lasing pa rin. “Oh, Calista? Bakit ngayon ka lang? Umaga pa lang ah.
Chapter 93Calista POVMaaga pa lang, gising na ako. Hindi dahil kailangan kong maghanda ng almusal o magbantay ng bata—hindi na ako yaya ngayon. Pero siguro dahil hindi ko pa rin sanay na ako na ang ginagawan ng kape, ako na ang sinusundo, ako na ang inaabutan ng mainit na tinapay habang nakatapis pa ng tuwalya si Levi sa kusina.“O,” bungad niya habang iniaabot ang mug. “Gusto ko ikaw ang unang humigop ng kape ngayon.”Ngumiti ako. “Baka naman may nilagay kang pampatulog d’yan para ‘di na ako makaalis.”“Kung ganun lang kadali, ginawa ko na,” sabay tawa niya. “Pero seryoso, Calista... gusto ko lang na bawat araw mo rito magsimula sa ngiti.”Napailing ako, pero hindi ko maitago ang kilig. Ganito pala ‘yong pakiramdam... na may nag-aalaga rin sa’yo.Pagbaba ni Princess, tumakbo agad sa akin. “Nanny—ay! Mommy Calista! Pwede ba kitang tawaging ganon?” tanong niya, sabay yakap sa baywang ko.Halos mapaiyak ako sa tawag
Chapter 92 – Levi POV“Hindi lahat ng tahanan may apat na pader. Minsan, sapat na ang isang taong handang manatili.”Maaga akong nagising kahit hindi naman ako puyat. Siguro dahil ramdam ko pa rin ang init ng gabing iyon—ang gabing kasama ko si Calista sa veranda, tahimik kaming nag-usap, at higit sa lahat, hindi niya inalis ang kamay niya sa akin.Isang simpleng kilos lang ‘yon, pero para sa akin, parang sinagot niya na rin ako.Pumasok ako sa kusina, at laking gulat ko nang makita si Aling Marcia, sina Chrisiah at Criscel, at si Princess na sabay-sabay nagsasalita.“Sir Levi!” sigaw ni Aling Marcia. “Kayo na po ba ni Ma’am Calista?”Napahinto ako sa paglalakad. “Ha?”“Kasi po,” singit ni Princess habang may hawak na bread roll, “sabi ni Nanny kagabi, ‘wag daw muna kaming maingay, kasi may moment kayo ni Daddy!”Natawa si Crisiah at sabay bulong kay Criscel, “Naku, mukhang hindi lang moment ang meron… mukhang may ki
Chapter 91 Calista POVMag-aalas kuwatro na ng hapon, pero ang veranda ng mansion ay puno pa rin ng tawanan. Ang dating tahimik at malinis na paligid, ngayon ay puno ng tsinelas na nakakalat, chips sa mesa, at makukulit na boses ng mga kapatid kong sina Chrisiah at Criscel, pati na rin si Princess na parang may sariling talk show.“Eh kasi po, ang sabi ni Daddy, kapag daw hindi ko pinakain ‘yung pusa, magagalit daw ang moon!” kuwento ni Princess habang todo acting pa.“Totoo? Grabe naman si Kuya Levi,” tawa ni Criscel.“Siyempre para matuto siyang maging responsable,” sagot ni Levi habang nilalagyan ng juice ang baso ni Princess. Hindi siya galit. Hindi siya bossy. Chill lang siya—at nakangiti pa.Napatingin ako sa kanila. Tapos sa mga kapatid kong parang ang tagal nang hindi tumatawa ng ganito. Sa loob ng ilang minuto, nawala ang bigat ng mga pinagdaanan namin. Parang isang masayang pelikula ang bumubuo sa harapan ko—pero ako ‘yung
Chapter 90 – Part 1Calista POVKinabukasan, parang may bago sa simoy ng hangin sa mansion. Hindi ko maipaliwanag, pero habang kasama ko si Levi at Princess sa garden habang nag-aalmusal kami, pakiramdam ko… parang kami na talaga.Hindi ko alam kung anong meron, pero iba ang tingin sa akin ni Levi habang sinasalin ko ang juice ni Princess. Hindi ‘yung dating tingin ng isang amo sa yaya. Kundi ‘yung tingin ng isang lalaking may inaasam, may pinangangalagaan… at marunong maghintay.“Nanny, can you pass the strawberry jam?” sabi ni Princess habang tinutusok ang pancake niya.“Sure, sweetheart,” sagot ko sabay abot ng garapon.Ngumiti siya ng pagkalawak-lawak. “Sweetheart! Just like Daddy calls me!”“Puwede ko rin ba tawaging sweetheart si Nanny?” tanong ni Levi na may halong biro, pero kita sa mata niya ang totoo.Napapikit ako, kunwari ay nahihiya. “Ay, ewan ko sa’yo.”Tumawa si Princess at nagtatalon sa upuan