Chapter 32

Two weeks bago ang alis namin papunta ng Spain, nagpunta kami sa Baguio. Sa lumang ancestral house ng pamilya. Dito muna namin iiwan ang mga bata. Sa mga katiwala na tinuring na din daw na pamilya ng lolo at lola ko.

"Esmeralda!"

Nagulat ako nang makita ko ang matandang babae. Bakas din ang gulat sa kaniyang mukha. Gulat, pag-aalala at pagkasabik na makita ako.

Nakilala ko siya. Siya ang matanda noon sa restroom na tumawag sa akin ng Esmeralda.

Si Manang Shon at ang kaniyang dalagang anak na si Melanie.

Nag-uulyanin na daw si Manang Shon, sabi ni Lola. Tama ang naisip ko noon, pero nakakatuwa na kahit nag-uulyanin na. Hindi pa din niya nakakalimutan ang mukha ng aking ina.

Tumayo daw itong pangalawang magulang ni Mommy noon. At sa kanilang mag-anak pansamantalang iiwan ang mga bata.

Pinalakad na nina Lolo ang mga birth certificates ng mga bata. I-ho-homeschool din muna sila ng ilang mga buwan bago sila papasok sa isang eskuwelahan.

Madaming kuwento si Manang Shon tungkol sa ak