Chapter Thirty Seven

Naging maayos ang mga sumunod na araw. Mas lalo kaming naging malapit sa isa’t-isa ni Chantal at pakiramdam ko naman ay nagagawa ko nang maayos ang pagiging tagapag-alaga niya. Wala siyang reklamo at sumusunod na rin sa akin.

Tulad ni Jarvis, ayaw na niya ring humiwalay sa akin—kahit yata sa pagkain at pagtulog, gusto niya ay kasabay kaming dalawa ni Jarvis. Minsan ay natutulog kami sa kuwarto ni Chantal at minsan naman ay si Chantal ang tumatabi sa amin ni Jarvis sa kuwarto namin. Halos araw-araw ay naging ganoon ang set-up namin. Ayaw akong hiwalayan ng dalawa.

Masaya ako dahil mas lalo pa akong napalapit kina Chantal at Jarvis ngunit may isa namang hindi masaya.

“Akala ko hindi ka na naman pupunta.”

Mahina akong napatawa nang iyon ang bungad na sabi ni Preston nang pumasok ako sa silid niya. Nakasimangot siya at may hawak na papel sa kama. Mukhang kahit na pasado ala-una na ng madaling araw ay nagtatrabaho pa rin siya.

“Bakit