Chapter 4

ZACHARY

Hindi ako madaling matinag. Pero buong maghapon, iisa lang ang laman ng isip ko. Walang iba kundi ang imahe ng asawa kong nakaluhod sa tabi ng tiyuhin ko, kumikilos na para bang sanay na sanay na siya sa ganong sitwasyon.

Hindi iyon ang Nicoline Castro na kilala ko. Sakitin siya at halos hindi makakyat ng hagdan nang hindi hinihingal. Halos lahat ng taong nakakakilala sa kanya ay binigyan na siya ng taning na dalawang taon na lang ang itatagal niya rito sa mundo.

She had been described to me as a burden, a pawn her family was desperate to marry off.

Pero ang babaeng nasa bahay ko ngayon? Iba siya.

Nagbuhos ako ng alak sa baso sa loob ng study ko, ang amber na likido ay kumikislap sa ilalim ng ilaw ng lampara. Pero kahit ang init ng whiskey, hindi napawi ang gumugulo sa dibdib ko.

“You’re brooding again, Zachary.”

Napatingala ako nang bigla na lang pumasok ang kaibigan ko, gaya ng lagi niyang ginagawa.

“Anong ginagawa mo rito, Samuel?”

Siya ang pinakamatalik kong kaibigan at pinakamatalino ko ring karibal. Kung ako’y seryoso at tahimik, siya naman ay happy go lucky lang.

Ngayon, curious ang ekspresyon niya kaysa sa karaniwang mapang-asar.

“Alam mo namang may tenga ang lupa at may pakpak ang balita,” sabi ni Samuel, sabay upo sa leather chair sa tapat ko. “Nabalitaan kong your delicate wife just performed a medical miracle in your dining hall. I got curious.”

Umigting ang panga ko. “It wasn’t a miracle. It was knowledge.”

Umangat ang kilay niya. “Knowledge she shouldn’t have. Last time I checked, mas madalas pa si Nicoline sa hospitals kesa sa classrooms. Hindi man lang siya nakatapos ng degree kaya paanong may nalalaman siya sa medicine? Bantay sarado rin siya ng pamilya niya kaya imposibleng nakapag-aral siya sa loob ng bahay nila.”

Exactly. Iyon ang paulit-ulit na gumugulo sa isip ko buong araw. Hindi ko lubos maisip kung paano iyon nangyari.

“You’ve been married less than twenty-four hours,” tuloy ni Samuel, bahagyang nakangisi, “and she’s already causing waves. Tell me, Zachary... did you finally meet your match?”

“Huwag mo akong simulan, Samuel.” Malamig ang boses ko, puno ng babala.

Pero umayos lang siya ng upo, halatang nag-eenjoy. “Come on, Zachary. Admit it. She’s… intriguing.”

Tumama sa dibdib ko ang salitang iyon na parang talim. Intriguing was dangerous. Intriguing led to distraction.

“May itinatago siya,” mahinang tugon ko. “At hindi ako titigil hangga’t hindi ko nalalaman kung ano iyon.”

Samuel tilted his head, smirking. “Or maybe you’re just afraid na siya lang ang babaeng kayang tumapat sa’yo?”

Natahimik ako. Pero iyon na mismo ang sagot.

Kinagabihan, natagpuan ko ang sarili kong nasa tapat ng silid ng asawa ko. Hindi ko alam kung bakit. Pinaniwala ko ang sarili ko na dala iyon ng curiosity. Pero nang buksan ko ang pinto, naroon si Nicoline, nakatayo sa bintana habang nakatingin sa buwan.

Ang buhok niya’y malayang bumagsak sa balikat, at ang suot niyang manipis na nightgown ay halos kumapit sa balat.

Pagharap niya, matalim ang titig niya sa akin.

“Ugali mo bang pumasok sa kuwarto ng asawa mo nang hindi kumakatok?” taas kilay niyang tanong.

Muntik akong mapangiti. Ang pagtataray niya ay mas lalo lang siyang gumanda sa paningin ko. Pinilig ko ang ulo ko at sinuway ang sarili.

“Sagutin mo nga ako,” pagbabago ko ng usapan. “Iyong ginawa mo kaninang umaga. It wasn’t luck. It wasn’t chance. You knew exactly what to do.”

Napaka-kalma ng sagot niya. “Nabasa ko lang iyon sa libro at napanood ko sa kdrama.”

“Don’t lie to me.” Umigting ang panga ko. Lumapit ako sa kanya at pinagmasdan ang bahagyang pagkislot ng mata niya. “You’re not the woman they claimed you were. Bakit bigla kang nagbago?”

Sandaling natahimik si Nicoline. Bumukas ang labi niya, parang may gustong ilantad, pero muling isinara iyon.

“Hindi ako nagbago. I’m Nicoline Castro, your wife,” mahina niyang bulong. “Your uncle is alive. Isn’t that enough?”

Napahinto ako. Bigla kong naalala ang babae sa panaginip ko.

Kumilos ang kamay ko, parang gustong abutin siya, pero pinigilan ko ang sarili.

“Babae, mag-iingat ka sa susunod,” mahina kong saad, halos banta na ang tono. “Hindi ako nagtitiwala basta-basta. At kung nagsisinungaling ka sa akin, Nicoline, malalaman ko iyon.”

Hindi siya umatras. “Then look harder. Baka mas marami kang madiskubre kaysa inaasahan mo.”

Ang katatagan ng titig niya ang mas naka-istorbo sa akin kaysa sa ginawa niya kanina.

Paglabas ko ng silid, nadatnan ko si Samuel sa corridor, nakasandal sa dingding, nakangising para bang may alam.

“You really should lock your doors, you know,” ani Samuel, naglalaro ang ngiti. “Narinig ko pa yung tension mula dito. Sabihin mo sa akin, Zachary… are you falling for your wife already?”

Halos pumatay ang tingin ko. “Stay out of this.”

Pero tumawa lang siya, bahagyang lumapit. “Hmm. Hindi ko iyan maipapangako. She’s… fascinating. And you know me, I’ve never been able to resist a challenge.”

Mabilis na sumiklab ang init sa dibdib ko, isang spark ng possessiveness na hindi ko inaasahan.

“Don’t,” madiin kong babala. “You dare touch my wife, Samuel.”

Nagtaas lang siya ng kamay, kunwari’y sumusuko, pero hindi nawalan ng ngisi. “Masyado kang mainit ngayon. Ang sinasabi ko lang, kung ayaw mo sa kanya, may iba diyan na pwedeng magkainteres sa kanya.”

“Layuan mo ang asawa ko dahil hindi lang negosyo mo ang sisirain ko, kundi pati yang mukha mo.” Nilingon ko siya bago tuluyang umalis.

Hindi ko maipaliwanag, pero bigla akong kinabahan.