#1:

Binuksan ko ang pinto para salubungin siya, isang pang-araw-araw na ritwal na naging pangalawang kalikasan ko.

May mga ngiti sa aking mga labi, niyakap ko ang aking papel para pagsilbihan siya ng mabuti upang mapanatili ang kanyang matinding pagnanasa sa akin.

Kailangan kong maging masunurin, kumapit ng mahigpit sa suporta na binibigay niya sa akin.

Sa mga sandaling nakalapit ako sa kanya, itinaas ko ang aking kamay, pinulupot ko ang mga braso ko sa leeg niya at siniil ng mabilis na halik sa labi niya.

"Tapos na akong magluto, at napuno ko na rin ang bathtub. Ano ang gusto mong gawin muna?" nilangkapan ko ng saya ang aking boses.

"Samahan mo akong maligo," sagot niya, ang malalim niyang boses ay nagpapadala sa akin ng init.

Ngumiti ako, tumango habang hawak ko ang braso niya, at nagsimula na kaming umakyat sa hagdan.

Sa paghakbang naming paakyat ng hagdan, naalala ko ang unang pagkakataon na ang malalim niyang boses ay nagpalamig sa aking katawan.

.....

"Halika rito," utos niya, bawat pantig ay may awtoridad.

Nanginig ako ng muli kong marinig ang boses niyang iyon. Ang aking buong katawan ay nanginginig na tila ako ipinako sa aking kinatatayuan, hindi ako makagalaw.

"Narinig mo ba ako? Sabi ko lumapit ka dito," ulit niya na may bahid ng iritasyon sa tono.

Napalunok ako ng mariin, maingat akong humakbang palapit, nanginginig ang mga tuhod ko sa kaba. Buong lakas ko para lapitan siya, nanginginig ako sa takot ko sa kanya.

Kung hindi ko kinakalma ang sarili ko, baka lumuhod ako sa sahig sa bigat ng nakakatakot niyang presensya.

“Natatakot ka ba sa akin?” usisa niya, nakakatakot ang tingin niya sa akin.

Hindi ako nakaimik ng marinig ko ang tanong niyang iyon. Ano ba ang dapat kong isagot? Nag aalala ako na kapag ibinuka ko ang aking bibig at magsalita ay baka mali lamang ang maisagot ko at tuluyan pa siyang magalit sa akin.

"Bakit? Bigyan mo ako ng dahilan kung bakit ka natatakot? Wala pa akong ginagawa sa iyo," tanong niya, may halong curiosity at frustration ang boses.

Habang itinataas niya ang kamay niya para hawakan ang kamay ko, napapiksi ako, bigla akong napaatras.

Iniyuko ko ang aking ulo, hindi ko magawang salubungin ang kanyang mga mata, kahit na sa madilim na liwanag ng silid na naliliwanagan lamang ng mapusyaw na liwanag ng buwan na tumatagos sa bintana.

Sumasayaw ang mga anino sa kanyang mukha, na nagpapakislap sa kanyang mga mata na para bang ito ay isang babala—hindi ng panganib, kundi ng isang buklod na pareho kong naakit at natatakot.

"Nagdadalawang isip ka ba? Alam mong wala kang magagawa kahit na gusto mong mag-back out ngayon. Hindi ako nagbibigay ng pera para sa wala, "sabi niya, at naramdaman ko ang isang bukol sa aking lalamunan habang nagpupumilit akong lunukin ang aking pangamba.

Nagdadalawang isip ako kung hahakbang pa ba akong palapit sa kanya, nanginginig ang mga tuhod ko, hindi makalma ang pagkabalisa na kumalat sa buong katawan ko.

Ngunit, bago pa man ako makakilos, umangat ang kamay niya, humawak sa pulso ko at hinatak palapit sa kanya, bumagsak ako mismo paupo sa kandungan niya.

A shiver ran down my spine as his warm breath brushed against the back of my neck. Lalo na ng maramdaman ko ang natigas na bagay na iyon sa pang upo ko.

“S-sir,” I whispered, my voice a fragile murmur, thick with nervousness.

“As I mentioned before, you will take her place,” he responded, ang malalim niyang boses na bumasag sa katahimikan sa buong silid.

“Fulfill the duties of a wife for her husband. As long as she remains absent, our contract will bind you to this role.”

Ang bigat ng kanyang mga salita ay bumaon sa aking isipan, isang nakakagigil na paalala ng kasunduan na aking pinirmahan. Ako ay magiging kanyang kanaryo, na nakulong sa kasunduan na ito para sa isang malaking halaga ng pera.

Naisip ko noong una? Bakit ako? Marami naman diyang ibang babae na pupuno ng pangangailangan niya?

Napapikit ako nang maramdaman kong dumampi ang labi niya sa leeg ko.

"Napakabango ng natural mong pabango. Hmm," he murmured in a hoarse voice, each syllable sending shivers down my spine.

Bago ko pa maproseso ang kanyang mga salita, hinawakan niya ang likod ng aking leeg, hinila ako palapit, at pagkatapos ay hinalikan ako ng mapusok.

Nanlaki ang mga mata ko sa gulat; ito ang aking unang halik, at ako ay lubos na hindi nahanda. At isang halik ng isang lalaki na ngayon ko lang nakilala.

Hindi ko maipaliwanag ang magkahalong emosyon na bumalot sa aking pakiramdam, hindi ko alam kung ano ang dapat kung ikilos, o di kaya naman hindi ko alam kung ano ba ang susunod na gagawin?

"Ipikit mo ang iyong mga mata, at ibuka mo ang iyong bibig," utos niya sa mahinang boses na tanging para sa akin ang umalingawngaw.

Sa kanyang mga salita, ang mga talukap ko ay bumukas, at habang ako ay nag-aalangan saglit, ang aking mga labi ay halos hindi nakahiwalay upang sumunod sa kanyang nais.

Pagsuko sa kanyang kahilingan, naramdaman ko ang tindi ng kanyang halik, ang kanyang dila ay dumudulas sa aking bibig na may nakakakilig na pagpupumilit.

Nakakaliyong pakiramdam ang bumalot sa akin, tila ako mahihilo sa kakaibang sensasyong dulot ng kanyang halik, ang dila niya na nasa loob ng aking bibig , naglulumikot, s********p.

Nakakapangilabot.

Paano ang isang tulad niya na malakas ang aura, malakas ang karisma, malakas ang dating ay tila uhaw na uhaw sa paghalik sa akin na parang gusto akong kaining buhay.

Nawala ako sa kumplikado ng mga emosyon, nagpupumilit na pangalanan ang kakaiba at nakakaaliw na pakiramdam na humahawak sa aking puso. Pakiramdam ko'y ang aking katinuan ay saglit na tinalikuran, inabutan ng isang napakalaking agos ng pagsinta.

Kusang gumalaw ang aking mga labi, ang dila ko na kanina ay naninigas sa loob ng bibig ko ay kusang kumilos at ginaya ang galaw ng dila niya sa loob ng bibig ko.

Tuluyan akong nadarang, nakalimutan ang dahilan kung bakit ba ako ngayon narito, binalot na ako ng init na sinilaban ng kanyang mga halik.

.....

I woke up the next morning feeling as though I had been battered by the weight of my own body.

As I attempted to sit up, a sharp wince of pain shot through my hip, reminding me of the previous night’s newfound experiences.

Naipinid ko ang aking mga labi, naramdaman ko ang pag iinit ng mukha ko ng bumalik sa alaala ko ang namagitan sa amin kagabi.

It was the first day of our contract, marking my initiation into a world I had never known.

At nineteen, I had never experienced a romantic relationship; he was my first in every sense.

The first hold, the first caress, the first kiss—he was the man who made me feel whole, leaving a mark on my soul with his claim. Na ang akala ko ay ay sa libro ko lamang mababasa ang ganun.

Nagpakawala ako ng malalim na paghinga, napangiwi pa ako ng muli kong sinubukang gumalaw.

My body was reluctant to cooperate, parang gusto ko na lang bumalik sa pagkakahiga ko sa kama at huwag na munang bumangon pa.

Sa kabila nito, nilabanan ko ang pagod at nagawa kong i-ugoy ang aking mga paa sa gilid, naghahanda akong tumayo.

Sa sandaling iyon, narinig ko ang pagbukas ng pinto, at ang tunog ng mga yabag ay napuno sa tahimik na silid, na nag-udyok sa akin na lumingon sa paligid.

As he approached, pakiramdam ko ay biglang bumagal ang paggalaw ng oras habang nakatingin sa kanya.

Hindi ko maalis ang tingin ko sa kanya; ito ang unang pagkakataon na talagang napansin ko ang kanyang mga katangian.

Hindi maikakailang guwapo siya—kapansin-pansin. Ang kanyang mga mata ay may lalim na tila umabot sa aking kaluluwa, humihila sa akin sa tindi na hindi ko pa nararanasan. Ang kanyang mga labi, na natural na tinted ng isang malambot na pula, ay kurbadong eleganteng, habang ang kanyang matangos na ilong ay umakma sa malalakas na linya ng kanyang mukha.

At ang tangkad niya—kapag tumabi ako sa kanya, halos hindi ko maabot ang mga balikat niya. Ang lapad ng kanyang mga balikat ay nagpahusay sa kanyang kapansin-pansing postura, na nagpapalabas ng kumpiyansa at lakas.

“Tapos ka na bang tumitig?” tanong niya, naputol ang spell at napakural ako sa gulat.

Sa kanyang mga salita ay bumalik sa huwesyo ang kamalayan ko, and I found myself bowing my head, feeling heat rise to my cheeks.

“Just rest; you don’t need to do any housework. There are helpers who will do that,” he continued, his voice firm and commanding.

I couldn’t summon a reply, instead choosing to look up at him again and nod, feeling an overwhelming sense of vulnerability in his presence.

“I have a business trip. I’ll be gone for two days,” he said, his tone shifting to something more serious.

“In those two days, you’ll probably have regained your strength. And I don’t want you to lose consciousness in the middle of me possessing you again.”

Ang mga katagang binitawan niya ay nakapagpainit ng mukha ko, bumalik sa alaala ko kung paano niya ako inangkin kagabi na hindi ko namalayan na nawalan pala ako ng malay. I couldn't muster the courage to meet his gaze again.

"Magpahinga ka nang mabuti at kumilos ng maayos habang wala ako," mahinang utos niya, isang paalala na hinabi sa kanyang awtoridad.

Bago pa ako makasagot, tumalikod na siya at lumabas ng kwarto, naiwan akong nakatulala sa katahimikan, sinundan siya ng mga mata ko hanggang sa mawala siya sa paningin ko.