“Erin, we’re almost ready to land,” ani Liam sa dalaga nang ilang minuto na lang, lalapag na ang private plane na sinakyan nila pauwi sa Pilipinas. Nang sabihin ni Erin sa mag-inang Liam at Cora na sasaglit muna siya sa Pilipinas dahil may aasikasuhin, Liam offered the plane. Alam na ng mag-ina ang kalagayan ng dalaga, sinabi niya sa mga ito nang minsang ayain siya ulit ng mga ito na maghapunan sa kanila. Since then, they frequently check on her and look out for her.Hindi alam ni Rolly na uuwi si Erin sa Pilipinas. Sadyang hindi ipinaalam ng dalaga sa kapatid. Ang plano niya, naroon na siya sa Pilipinas bago niya ipaalam sa kapatid ang kayang naging desisyon. At dahil nalaman ni Liam na mag-isa lang siyang babiyahe, gumawa ng paraan ang binata para maging kumportable ang byahe ni Erin pauwi. He borrowed the private plane from his friend. Nagprisinta na rin si Liam na samahan ang dalaga para na rin sa proteksyon ni Erin.Ngumiti si Erin, sumilip sa bintana. Tunay nga, nakikita na n
Malalim na ang gabi nang magising si Kiel sa isang tawag. Pikit ang mga mata ng binata nang abutin nito ang cellphone mula sa bedside table.“H-hello?” sagot ni Kiel sa paos na tinig.“Kiel, I have news,” anang pamilyar na tinig ni Carlo sa kabilang linya.Agad na napamulat ang binata, bumaling sa orasan. It’s almost two in the morning subalit gising pa rin ang kaibigan. “It’s two o’clock A. M., Carlo. And you’re still working. Natutulog ka pa ba?”Carlo chuckled. “My work calls me every minute of every day. Sleeping late is a normal routine for me. Anyway, gaya ng sinabi ko may balita ako tungkol sa pinapagawa mo. I’m sending you a file right now, check it.”Agad namang binuksan ni Kiel ang kanyang email at in-open ang file na kaka-forward lang ni Carlo sa kanya. It was complaint logs sa isang police station abroad, tungkol sa iba’t-ibang physical abuse na ginawa ni Ernesto sa mga tauhan nito sa consulate. Nakasulat doon that Ernesto had an explosive temper and that he’d beat his em
“Mabuti at nasundo mo kami ngayon, Kiel. Ang akala ko ay hindi ka sasama kay Michelle sa pagsundo sa amin, given na may sakit si Francis,” kaswal na sabi ni Ernesto habang naghahapun sila. Naroon sila sa mansiyon ng mga Dela Fuente. Doon sila dumiretso mula sa airport.Tipid na ngumiti si Kiel, humigpit at hawak sa mga kubyertos. “This is my first time meeting my beautiful fiancee’s parents. I wouldn’t miss this for the world, Sir,” anang binata, makahulugang sumulyap kay Michelle na noon ay nasa kanyang tabi. Ngumiti rin ito sa kanya subalit hindi abot ng tainga.Sa totoo lang kanina pa niya na matamlay si Michelle nang araw na iyon. She used to be so vibrant, a real charmer. Subalit sa araw na 'yon, tila walang lakas ang dalaga. Hinsi tuloy alam ni Kiel kung may sakit ba ito o sadyang pagod lang. “That’s so nice of you, Kiel. Once you and Michelle are married, sigurado akong magkakasundo tayo nang husto,” sabi pa ni Ernesto, kinuha ang kopita ng alak na nasa harapan nito at itinaa
“Ano nang progress sa pinapagawa ko sa ‘yo, Michelle? Napapapayag mo na ba si Kiel na ituloy ang kasal ninyo kahit na hindi pa magaling si Francis?” tanong ni Ernesto sa anak. Siya na ang tumawag dito dahil hindi naman ito nagpaparmdam sa kanya—pinaninindigan ang pagiging walang silbi nito.Napatikhim si Michelle, inayos ang emosyon. “D-Dad, hindi ko pa po nagagawa. I still feel it’s insensitive to impose when—““Insensitive? Anong insensitive doon? Gumastos na kayo, handa na ang lahat? Isang tao lang naman ang hindi makakadalo pero ipo-postpone ninyo ang kasal. Hind ba mas insensitive ‘yon sa mga guest na naimbitahan na ninyo?” pagpupumilit ni Ernetso“Dad—““Do not call me Dad, you stupid girl! Wala akong anak na boba!” ani Ernesto bago gigil na tinapos ang tawag.Ilang sandali ring napatitig si Michelle sa kanyang cellphone. She is still conflicted of what she was about to do. Subalit alam niya, iyon lang ang tanging paraan upang makawala siya sa pagpapahirap ng ama at sa wakas ay
“Do you have lots of friends in the Philippines, Erin? Or maybe people who have access with personal legal documents or of sorts?” tanong ni Cora kay Erin habang naghahapunan sila sa apartment ng mag-ina.“Documents po? You mean, registries?” ani Erin, bahagyang tumigil sa pagkain.“Birth certificates to be specific,” ani Cora.“Mom…” tawag ni Liam sa ina, may himig saway.“Common, Liam. It’s time. I am running out of time. You have to find them. You need to,” sagot ni Cora sa determinadong tinig bago muling bumaling kay Erin. “Honestly, tuwing may mga dumarating na tenants dito at Pilipino, lagi kong tinatanong kung marami ba silang kakilala o kaibigan back home. You see, life is happening so fast lately and...”“Mom, please. Let’s eat dinner first, okay?” muling putol ni Liam sa ina. “Baka sa susunod, ayaw na ni Erin kumain dito kung kukwentuhan natin siya nang kukwentuhan. Isa pa, malapit ka nang uminom ng gamot. Remember that has to be timed right.”Marahang nagbuga ng hininga ang
“Kumusta ka dyan? Ayos ka lang ba?” tanong ni Suzanne kay Erin habang kausap nito ang kaibigan sa video call.“I’m okay here. Medyo nakakapag-adjust na rin,” sagot naman ni Erin, bahagyang ngumiti. Iyon na ang ikatlong araw ng dalaga sa kanyang bagong apartment. And so far, okay lang naman siya kahit na mag-isa pa rin siya roon.Nahanapan ni Rolly ng makakasama si Erin sa buong maghapon. Si Leia, isa ring Pilipina na naghahanap ng pansamatanlang trabaho. Estudyante ito sa university malapit sa apartment ni Erin at inirekomenda ng isa ring kaibigan ni Rolly. Subalit sa gabi, ang klase nito kaya hindi nito masasamahan si Erin sa gabi.Subalit ayos lang iyon kay Erin. Ang importante may makakasama siya sa maghapon. Nasa first trimester pa lang naman siya ng kanyang pagbubuntis. Hindi rin siya alagain dahil kaya naman niyang kumilos kahit paano. Ang iniaasa lang niya kay Leia ay ang pagluluto ng pagkain at paglilinis ng apartment. And so far, nagagawa naman ni Leia ang mga ‘yon. Kaya nama