Rafael POVPaulit-ulit na nagre-rewind sa utak ko ang sinabi niya. Matagal bago nag-proseso sa akin. Kung hindi pa siya nakatulog hindi ko pa mare-realize ang sinabi niya."I'm sorry. If I could turn back time. I would still choose to leave you Rafael..." Nang dahil sa sinabi niya ay natagpuan ko na lang ang sariling binabaybay ang daan palabas ng condo niya. Napatigil ako sa labas ng pintuan niya, sumandal ako sa pader at hinawakan ko ang aking dibdib. Masakit marinig yun mismo sa kanya, pakiramdam ko ay hindi ako makahinga. Kung may mas sasakit pa sa lahat ng sinabi niya ay ito yun. Balewala ang sakit na pinagdaanan ko sa nakalipas na dalawang taon dahil kaya niya parin akong iwanan at saktan.Damn her!Laglag ang balikat na tinungo ko ang parking lot. Kaagad kong inutusan ang driver na ibalik ako sa venue. Mabuti na lamang at naalala ko pa din si Angela. Sobrang dami ng gumugulo sa isip ko. Hindi ko alam kung anong gagawin ko kay Lalaine kung hahayaan ko na lang ba siyang umalis
Angela’s POVTinanaw ko ang pinto kung saan siya lumabas matapos niyang sabihin sa akin na magpapakasal na kami pagkatapos ng isang linggo. Hindi ako makapaniwala na yun ang maririnig ko mula sa kanya. Dahil iba ang inasahan ko sa nangyari, akala ko babalikan na niya si Lalaine. Pero bakit sasabihin niya sa akin na magpapakasal kami? Ganun ba talaga kalaki ang galit niya sa akin kaya niya ako pinahihirapan ng ganito? O baka naman hanggang ngayon ay naghihiganti parin siya kay Lalaine dahil sa pag-iwan nito sa kanya? Hindi ko alam ang sagot sa tanong ko pero isa lang ang alam ko kung meron mang laman ang puso niya hindi ako yun.Iniwan niya ako sa kwarto ng mag-isa. Hindi ko alam kung saan siya nagpunta. Siguro para umiwas na rin na magtalo pa kaming dalawa. Alam naman kasi niyang ayoko ng manatili pa rito at mas gusto kong bumalik na sa bahay ampunan. Nagdesisyon ako na bukas na bukas rin pupuntahan ko sila Lola para kausapin siya ng masinsinan. Ayokong maging proyekto ni Rafael para
Angela's POVNakalabas na ng kwarto si Lola pero nakatayo parin ako sa likod ni Rafael. Mukhang hindi ko na talaga matatakasan ang sitwasyon ko ngayon.“Mabuti pang kumain ka muna. Pagkatapos maligo ka narin para pagdating ng coordinator mamaya mapag-usapan natin ang kasal natin next-week.” Nakangiting wika ni Rafael.Papalabas na siya ng kwarto pero pinigilan ko ang braso niya. Kaya lumingon siya sa akin. Pinagmasdan ko ang abuhin niyang mga mata. Wala naman sa mukha nito na nagbibiro lang ito. Hindi ko na nakikita ang galit niya sa akin. Mula nang dumating ako sa mansyon nila. Bakit? Anong nagpabago sa kanya? Totoo ba talagang gusto niyang maikasal kami? Paano si Lalaine?“Bakit? May kailangan ka ba?” Tanong niya sa akin. Humarap pa siya para makita ang mukha ko. Yumuko ako sa kanya upang hindi niya makita ang nagbabadyang luha ko sa mata.“Please, alam kong ayaw mo sa akin at may iba kang mahal. Puwede bang kausapin mo na lang si Lola? Ikaw lang ang may kakayahang pumigil sa kasal
Angela’s POVNagulat ako nang makita ko si Mathew. Hindi ko akalain na pupunta pa talaga siya dito para puntahan ako. Bigla tuloy akong kinabahan dahil sa kanya. Ayokong magalit siya sa akin ng tuluyan. Pero wala naman akong magagawa dahil nandito na ako. Naramdaman ko ang paghawak ng mahigpit ni Rafael sa kamay ko. Hinapit niya rin ang beywang ko kaya magkadikit ang katawan namin. Doon nakatingin si Mathew habang papalapit sa akin.“Mathew, anong ginagawa mo dito?” Tanong ko. Naawa ako sa itsura niya. Malalim ang mga eye bag niya at magulo din ang buhok niya. Nakonsensya ako dahil sa kanya. Tinangka kong bumitaw kay Rafael ngunit mas humigpit ang hawak niya sa kamay ko.“Pwede ba tayong mag-usap?” Mahinahon na tanong niya.“No, wala na kayong dapat pag-usapan pa. We will get married next week kaya kung ano man ang sasabihin mo. Sabihin mo na ngayon tapos umalis ka na.” Walang emosyon na wika ni Rafael. Sinamaan ko siya ng tingin pero hindi siya nagpatinag.“Rafael, kakausapin ko lang
Rafael’s POV“Rafael, mabuti naman at nakarating ka dito. Balita ko ay masyado kang abala nitong mga nakaraang araw?” Tanong ni Bernard.Nandito kami sa condo niya. Tinawagan niya kasi ako. Pumunta na lang ako dito kaysa makita ang malungkot na mukha ni Angela. Dalawang beses ko na siyang pinagtangkaan. Dala ng aking galit at emosyon. Hindi ko akalain na sa maiksing panahon na pagkakilala naming dalawa ay nagkaroon na kaagad siya ng malaki ang epekto sa akin. At lalong tumatagal ay nagiging possesive na rin ako pagdating sa kanya. Kaya hindi ako papayag na bumalik pa siya sa Mathew na yun!“Kumusta naman ang magandang fiance mo? At pwede ba kaming dumalaw sa inyo para makita si Grandma?” Nakangising tanong ni Iñigo. Akala niya siguro nakalimutan ko na ang huling pag-uusap namin.“Si Grandma ba talaga ang gusto mong makita? O baka naman gusto mong sulutin si Angela?” Sabat naman ni Bernard. Nagsalin ako ng alak sa baso at iniwasang sumagot. Inubos ko muna ang laman bago ako magsalita.
Rafael’s POVHabang tumatagal ay nagiging magaan ang pagsasama namin ni Angela. Hindi na rin kami nag-aaway. Palagi na siyang nakangiti sa akin at palagi din maganda ang mood ko. Kapag nasa opisina nga ako parang gusto ko na lang laging umuwi para makita siya. Palagi ko din silang nahuhuli ni Lola na nagtatawanan. Magkasundong-magkasundo ang dalawa. Minsan nga isang beses ay nag-bonding sila sa pagba-baked ng cake. Parang apo na kung ituring ni Lola si Angela. At bumabalik na din ang lakas nito. Naging mabilis ang mga araw at preperasyon ng kasal namin. Masyado kaming naging abala ni Angela halos araw-araw ay magkasama kaming dalawa. Hindi ko alam kong bakit naging magaan na rin ang pakikitungo namin sa isa’t-isa o talagang tanggap na niya na hindi na siya pwedeng umatras pa.Bukas na ang kasal naming dalawa at garden wedding ang napili naming setting. Malapit na kaibigan at kamag-anak lang ang inimbitahan namin. Dahil yun din ang hiniling ko kay Lola. Natuwa si Angela dahil inimbita
Angela’s POVIto na ang araw na magiging isa na akong ganap na Valdez. May bahay ni Rafael Valdez. Sa sobrang bilis ng pangyayari ay hindi pa rin ako makapaniwalang ikakasal na ako. At hindi ko na ito matatakasan pa. Kahit mahirap unti-unti ko na rin tinatangap ang lahat. Wala ba na rin naman akong magagawa pa sa ngayon kundi sumabay sa agos ng magiging buhay naming dalawa.Abala ang lahat ng tao sa mansyon sa magaganap na kasal namin ni Rafael. Kaya maaga din kaming gumising at upang maghanda. Napakaganda ng set-up ang ginawa nila sa malawak na garden dito sa mansyon. Kombinasyon ng red at white flowers ang nagsilbing palamuti sa bawat sulok ng garden. Maaliwalas din ang panahon. Mataas ang araw pero hindi mainit sa balat dahil malapit na din ang pasko.Kasalukuyan ‘kong pinagmamasdan ang aking sarili sa harapan ng malaking salamin. Isang simpleng off shoulder mermaid lace ang suot kong wedding gown na kita ang buong likod. Si Lola ang pumili nito para sa akin dahil bagay na bagay d
Chapter 16 Angela’s POV Isang oras na ang nakalipas mula nang umalis si Rafael. Galit parin si Lola kahit alam niya ang dahilan ng pag-alis nito. Ipinaliwanag ni Bernard ang lahat kung bakit siya umalis. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman. May karapatan ba akong masaktan? Nasa bingit ng kamatayan ang dati niyang kasintahan. Ang babaeng mahal niya. Nakita ko sa mga larawan kung gaano nila kamahal ang isa’t-isa. Ayaw man niyang ipakita sa kin, nararamdaman ko ang sakit na nararamdaman niya. Mahal pa rin niya si Lalaine at ako ay pantapal lang sa sugat na iiwan niya kay Rafael. Hindi ko akalain na sa maganda niyang mukha ay nagtatago ang matinding karamdaman. “She had Cancer! She’s dying!” Paulit-ulit na lumarawan sa akin ang mukha ni Rafael nang sabihin yun ni Xandro. Tinakasan ng kulay ang kanyang mukha sa sinabi nito. Napanuod ko din ang video na nakuha daw ni Fernan sa cellphone ni Lalaine. Sa likod ng mga ngiti niya sa video ay hindi mo maaninag sa kanya ang pag-aal