Chapter 6

LUCIEN’S POV

Pinilit kong makasal kay Sienna sa takot na iwan niya ako dahil sa aking kapansanan. I was overjoyed when I purchased the ring for her. Masyado akong na-excite sa kakaisip sa kanyang magiging reaksyon kung sakaling mag-propose ako. Hawak ko ang singsing habang nagmamaneho, nadala ako sa aking  imahinasyon kaya’t hindi ko napansin ang kasalubong kong van na naging dahilan ng aking pagkakasangkot sa isang aksidente na naging sanhi ng aking pagkabulag.

Ilang linggo din akong walang malay at nang magising ako ay wala na akong maaninag na liwanag.

Purong kadiliman ang aking nakikita.

Para akong pinagbagsakan ng langit at lupa.

I lost my sight, and my plan to propose to Sienna became impossible. Binalot ako ng takot kung kaya kahit na nasa ganitong estado ako ay pinilit kong makasal sa taong mahal ko. Nanghingi ako ng tulong sa aking mga magulang upang pilitin ang ama niya na makasal sa akin. Sugal na kung sugal pero iyon lang ang alam kong paraan upang hindi ako iwan ng aking minamahal.  Pero para akong nakahinga ng maluwag nang walang pagdadalawang- isip na agad nilang tinanggap ang alok ng aking mga magulang.

 Walang paglagyan ng saya ang aking nadarama ngayon na kasama ko na siya. Ngayon ko napatunayan na tamang babae ang aking napili dahil sa kabila ng aking kapansanan ay nariyan pa rin siya.

Ilang buwan na rin ang nakakaraan pagkatapos ng aming kasal at ngayon ay payapa kaming pansamamtalang naninirahan sa isa sa aming villa na malapit sa dagat. Bulag man ay pansin ko pa rin ang pagbabago ng boses ng aking asawa. Para bang ang kanyang boses ay nilalakbay ako pabalik sa panahon ng ako ay nag-aaral pa, kung saan tahimik ko itong pinapanood sa isang sulok habang ito ay nagsasalita sa harap ng aming guro.

Kaiba ito sa nakasanayan kong pag-uugali nito.

Halos tatlong taon ko na siyang kasintahan kaya alam na alam ko ang lahat tungkol sa kanya. Naging mas malambing at maalaga ito sa akin pero agad kong naisip na baka dahill sa kalagayan ko kaya ito nagbago.

“Kapag nakakakita na ako, saan mo gustong  pumunta?” tanong ko sa  kanya isang beses.

“Kahit saan okay lang sa akin basta kasama kita,” sagot lang nito bagay na aking ipinagtaka dahil napakahilig nitong mag-travel. Maging sa mga gamit kapag tinatanong  ko ito ay napaka-accurate ng mga sinasabi nito lalo na sa mga brands gaya ng Chanel, Dior at Hermes taliwas ngayon.

Nagkaroon ako ng algam-agam na baka hindi ito ang asawa ko kaya tinanong ko ang doktor na tumitingin sa akin pati na rin si Mama kung si Sienna ba talaga ang kasama ko rito sa isla.

“She’s your wife, Lucien. It’s possible na magbago ang pag-uugali ng isang tao lalo na kapag kasal na. Stop overthinking. Just clear your mind and think about nothing. She cares for you deeply; it's evident in her actions,” sagot na lang sa akin ni Mama. 

Inalis ko sa aking isipan ang mga agam-agam at sinulit ang bawat araw na kasama ko ito. Habang nagdadaan ang mga araw ay mas sumisidhi ang aking pagnanais na makakita.

“Ma jolie,” tawag ko sa kanya. Nakaupo ako sa ibabaw ng kama at nakasandal sa headrest. I can’t see but I can still remember her beautiful face.

“May kailangan ka pa ba?” tanong nito.

"Can you stay here tonight? I just want to hug you; I promise it’s nothing more." Naramdaman ko ang paggalaw ng kama at ang pagyakap nito sa aking baywang. Her sweet scents make me calm. Nang mga sumunod na araw ay magkatabi na kaming natutulog sa iisang kama tila ba nasanay na akong katabi ito at sa tingin ko ay ganoon din ito. Pakiramdam ko ay hindi ko na kayang matulog ng hindi ito katabi.