KABANATA 2:

KABANATA 2:

“WHAT DO YOU want to drink?”

Iyon kaagad ang bungad na tanong niya sa akin. Napatunganga tuloy ako sa harap ng bartender dahil wala akong maisip na inumin. Sa tagal kong hindi nakapasok sa bar at nakainom ng alak, sa tanda ko’y noong college pa yata, wala na akong alam tungkol dito.

“Hmm, iyong hindi naman ako masyadong malalasing,” sagot ko.

Ayaw ko namang malasing nang husto. I can’t believe na hindi ako nagdalawang-isip na pumasok dito kanina. Ngayon ay wala pala akong alam. Mabuti na lang at nandito itong lalaking nagpapasok sa akin kanina.

“Just give her a lady’s drink, how about martini? And a whiskey for me,” he asked the bartender.

“Coming up!” sagot nito.

Humarap siya sa akin at sinenyasan akong maupo na sa barstool na naroon. Naupo rin naman ako at hinintay siya. Kung nasa Manila ako, malamang na hindi ko pahihintulutan ang sarili ko na makipag-usap sa isang stranger na kagaya niya. Pero ngayong gabi, dahil gusto ko na rin namang maging malaya, I will make my self open to everything that I can do.

“Bago ka rito?” he asked.

I smiled shyly. “Masyado bang halata?”

He nodded. “Yeah, sobra.” At saka niya pinasadahan ng tingin ang suot ko. “Pero okay lang naman kung ganyan ang suot mo. Medyo pinahigpit ko lang ang security sa Bar dahil sa nangyari noong nakaraan. May nagwala kasing babae noong isang gabi.”

“Why?”

He shrugged. “Well, her husband cheated on her.”

Namilog ang bibig ko at saka marahang ngumiti. “If I were the wife, I will not make a scandal because of cheating.”

“Talaga? Bakit? Anong gagawin mo kung gano’n?”

“Hmm, aalis na lang ako ng bahay. Iiwan ko siya ng hindi nagsasalita. Hahayaan ko siyang mag-isip kung anong nangyari. If your life is already complicated, then make things simple.”

Bahagya siyang natawa. “You’re such a mature woman. I like that.”

Nagkibit-balikat lamang ako at maagap na kinuha ang baso ng martini na iniabot sa akin ng bartender. Ito ang unang pagkakataon na nakipag-usap ako nang ganito sa isang total stranger. At masasabi kong ayos naman pala. Masyado lang pala akong nagpapaniwala sa sinabi ng mga magulang ko noon– don’t talk to stranger. Hindi naman siguro masama kung hindi naman mukhang masama.

“Hindi ka naman masamang tao, ‘di ba?” I asked. Doon ko lang napagtantong hindi nga siya mukhang masama, pero paano kung nasa loob ang kulo?

He let out a sexy chuckle after I asked. “Hindi naman ako masamang tao. But then actually, sometimes I’m bad.” His brows wiggled.

Tumaas ang kilay ko roon. Tinitigan niya ako nang nakakaloko.

“Nagiging bad ako kapag nasa kama,” he murmured.

“What? Paanong nagiging masama ka pagdating sa kama? What do you do in bed?”

Napahagalpak siya ng tawa habang ako naman ay hindi halos naintindihan ang sinabi niya. Hindi ko talaga naintindihan. Imbes na sagutin ako ay uminom na lamang siya sa baso ng whiskey na hawak niya.

“Since bago ka rito, why not I welcome you with a warm night? Are you into… one night stand?” diretsahang tanong niya.

Umawang ang labi ko sa pagiging straight-forward niya. Hindi ko iyon inaasahan. Bakit parang ang dali at ang bilis naman yata niyang banggitin ang tungkol doon.

“Do I look like someone who do that?” I replied, a bit disappointed.

Nawala ang mapaglarong ngiti sa kanyang labi, tila nabigla. “Oh, you’re not?”

Marahan akong umiling habang namamanghang nakatitig pa rin sa kanya. Ngayong nabanggit niya ang tungkol sa one-night stand, bigla tuloy akong nakaramdam ng init. Napansin ko rin ang kagwapuhan niya. Moreno ang kanyang balat, mapungay ang mga mata sa ilalim ng makakapal at salubong na kilay, matangos ang ilong at mamula-mula ang basang labi niya dahil yata sa ininom. I gulped and looked away. Pakiramdam ko’y nag-init ang aking pisngi nang matitigan ang labi niya.

“Well, if that’s not your thing, I will respect that. Pero allow me to introduce beach here in Biliran. Don’t worry, everyone knows me here. Kapag may ginawa akong masama sa ‘yo, magsumbong ka lang kahit kanino.” Inilahad niya ang kanyang kamay at saka ngumiti. “Call me Tres.”

Saglit akong napatitig sa inumin ko, lumagok doon bago siya nilingon at tiningnan ang kamay niyang naghihintay sa pagtanggap ko. I sighed then smiled. Hindi ko alam kung bakit ganito ang pakiramdam ko sa kanya. Pakiramdam ko ay kumportable ako… hindi ako naiilang, hindi ako nahihiya.

“I’m Sera,” I replied.

Tinanggap ko ang kamay niya at nakipagkamay.

Matapos naming uminom sa Bar, nagkuwentuhan pa kami ng ilang bagay bago kami tuluyang lumabas at naglakad-lakad sa tabing-dagat. Hindi ko akalain na magkakaroon ako ng kasama ngayong araw na ito, at isang hindi pa kilala, lalaki pa.

“Gusto mo bang mag-enjoy ngayong gabi?” tanong niya.

“Oo sana, pero hindi sex,” natatawang sagot ko.

“Hindi na nga. Akala ko lang makakalusot ako kanina.” Nilingon niya ako. “What about we do something crazy?”

“Crazy?” takang tanong ko.

Lumapad ang kanyang ngiti at hinawakan ang aking braso. Mabilis na hinila niya ako kaya naman imbes na lakad lang ay naging lakad-takbo. Hanggang sa nakarating kami sa liblib na parte ng beach. Wala ng halos dumadaan sa parteng iyon.

“Saan tayo pupunta?”

“Wala akong gagawing masama sa ‘yo. Pero may gagawin tayong masama sa iba,” he chuckled.

Noong una’y hindi ko pa siya maintindihan. Pero ilang saglit lang ay may narinig na kaming kakaiba. My eyes widened after hearing something that’s very awful to my ears. Sa hindi kalayuang puno ng niyog, sa ilalim no’n ay may napansin kaming dalawang tao. Ang mga taong iyon, kahit na madilim ay naliliwanagan sila ng liwanag ng buwan.

“Oh God, what are they doing there?” gulat na tanong ko.

“Sshh!” He squeezed my hand.

Kinakabahan ako habang dahan-dahan kaming naglalakad. Hindi ko alam kung anong plano niya, ngunit kung ano man iyon ay mukhang hindi maganda at mukhang totoong crazy nga!

“T-tres…”

Umaalingawngaw ang ungol ng mga iyon sa buong paligid dahil sa sobrang tahimik. Habang papalapit kami, ni hindi yata kami napansin lalo na nang bigla na lamang damputin ni Tres ang mga damit na nakasabit sa isang putol na sanga! Hindi ako nakapagsalita nang marahang umatras kami, naglakad nang marahan hanggang sa tumakbo na kami palayo. Hindi talaga kami napansin!

“Oh God! Tres! Paano sila? Wala silang damit!” saway ko sa kanya.

Tawa siya nang tawa nang tuluyan kaming makalayo. Saka niya inihagis ang damit sa may dagat.

“Tres!” I playfully smiled, kahit kabado ako. Hindi ko maiwasang mahawa sa malakas na tawa niya. “Nasisiraan ka na ba? Wala silang damit! Paano sila uuwi?”

He shrugged then sat down on the sand. Naupo rin ako sa tabi niya habang napapangisi sa pagtawa niya. He looked at me while laughing.

“Bahala sila sa buhay nila. Kung saan-saan kasi ginagawa e,” he laughed.

Nakipagtawanan na lang din ako sa kanya. Sa totoo lang, natatawa rin ako. Ano kayang magiging reaksyon ng mga iyon kapag napansin nilang wala na ang mga damit nila?

“Thank you,” I told him after the great laugh.

“Hmm, for what?”

“For making me laugh tonight,” I replied.

Nginitian niya rin ako kasunod no’n ay ang pagtapik niya sa kanyang labi. “Kiss mo nga ako kung talagang thankful ka?”

I glared at him then slapped his shoulder. Kung makipag-request siya ng ganyan, parang close na kami.

“Ewan ko sa ‘yo–”

“Shit! Nasaan ang mga damit natin?!”

Pareho kaming natigilan nang marinig ang sigaw ng ninakawan namin ng damit. We both looked at each other with the same thoughts.

Lagot!