The Billionaire's Rebound Wife

“So, kailan ang kasal?”Dylan stopped laughing upon hearing his mother’s question. Marahan siyang nag-angat ng tingin nang mapagtantong kanina pa pala nakatingin ang ina sa kaniya. A small smile crept on his lips before he snaked his arm around his girlfriend’s waist. “We’re just waiting for the right time, Ma,” he answered softly.Agad namang nagtagpo ang kilay ng kaniyang ina matapos marinig ang sinabi niya. “Hindi na kayo bata niyang si Brielle, anak. Ano pa ba ang hinihintay niyo—““Don’t force our son, Layla.” Naputol ang sasabihin ng ina niya nang magsalita ang kaniyang ama kaya’t hindi mapigilang mapangiti ni Dylan. “Kaya nang magdesisyon ni Dylan para sa sarili niya. Malaki na ‘yan. At saka isa pa, hindi naman nagmamadali si Brielle. Right, Brielle?”Dahil sa tanong ng ama ay nabaling ang atensiyon ni Dylan sa kasintahan. He looked at her while waiting for her answer. His girlfriend, Brielle Clarkson, also looked at him. Hindi nakatakas sa mga mata niya ang pasimpleng pagsiman

“Anong klaseng mukha ‘yan, Kuya Dylan? Habag na habag?”Mas lalong napasimangot si Dylan matapos marinig ang sinabi ng pinsan. Iverson sat beside him and offered him a glass of wine. Wala siya sa sariling napailing bago tinanggap iyon.“Anong kailangan mo?” he asked as he took a sip.Iverson let out a soft chuckle. “May kailangan agad porque lumapit? Grabe ka sa akin, Kuya Dylan,” naiiling na sambit nito.He scoffed. “Bakit ka nga sabi lumapit?”“Sabi nina Ate Danielle at Ate Maurice, lumapit daw ako sa ‘yo, e. Mukhang kailangan mo raw ng kausap. Para ka kasing pinagsakluban ng langit at lupa riyan sa tayo mo,” kaswal na saad nito.Muling napailing si Dylan dahil sa sinabi ni Iverson. Those girls, he thought. “Mukha bang kailangan ko ng kausap?” he asked and let out a bitter laugh.“Kanina ka pa mag-isa riyan, e. Kanina ka pa rin mukhang ng problemado. Bakit? Sa kaso ba? Roon kay Senator Clemente?” Iverson asked and yawned. “Sus, alam ko na, ano ka ba? Pati si Dad, stressed na rin dah

“Do you really think that being a brat will help you survive, huh, Kaia?” I was pulled out of my own reverie upon hearing Aziel’s name on the other line. I can’t help but to roll my eyes out of disappointment.“Hindi mo ba narinig ang sinabi ko sa ‘yo, ha? It wasn’t entirely my fault. Kasalanan niya kung bakit ganoon ang naging rekasiyon ko. It wasn’t like I am the one who initiated that at the first place. Nananahimik ako sa kuwarto ko tapos bigla niya akong ginulo,” inis na turan ko.Walang gana kong hinawi ang aking buhok habang tumitingin sa kalsada. Sa rami pa ng maaari kong maiwan sa bahay, susi pa ng kotse ko. Ayaw ko namang bumalik doon dahil baka pag-initan na naman ako ni Tita Aurora. Saka ko na lamang kukunin iyon kapag lumamig na ang ulo niya at hindi na ako muling pansinin kapag pumunta ako sa bahay KO.“So what now? Kaia, I am in a tough time right now. As much as I want to help you, I can’t. Hindi ako makaalis dito sa bahay dahil nakabantay sa akin si Dad. I did somethi

“I was so embarrassed and pitiful, Aziel. Damn, ngayon lang ulit ako nakaramdam nang ganoong klase ng hiya buong buhay ko,” reklamo ko at nagmamadaling lumabas ng bahay.Aziel, on the other line, heaved a deep sigh. “Wala ka naman talagang hiya,” mahinang sambit niya. Tumigil ako sa paglalakad upang ikalma ang aking sarili.“Fine, fine. Matagal ko nang inalis sa utak ko ‘yang hiya na ‘yan but. . . last night was different. Pakiramdam ko, gusto ko na lamang na kainin ako ng lupa. Do I look like a fucking minor to you, huh?” Nagmamadali akong sumakay sa kotse ko at hindi mapigilang mapalingon sa bahay. Mukha namang hindi pa gising si Tita Aurora kaya’t mas bilisan ko pa ang pag-alis bago pa siya magising at pigilan na naman ako. Dali-dali kong instart ang kotse. Binuksan ko ang bintana at sinenyasan ang guard sa labas na buksan ang gate. Nag-aalangan man ay sinunod pa rin nila ang utos ko. As if they have a choice, though. Inilagay ko ang cellphone ko sa stand at iniloud speaker iyon.

I was trembling out of nervousness.Kung kanina ay halos mawalan ako ng hiya noong tinawagan ko si Attorney Fontanilla, ngayon naman ay animo’y umurong lahat ng tapang na mayroon ako kanina. I must admit that I am nervous. Hindi ko alam kung tama ba ang gagawin ko o. . . Humugot ako ng malakas na buntong hininga upang tingnan kung sakali mang dumating na si Attorney Fontanilla. Sabi niya kanina sa akin habang kausap ako sa tawag ay busy siya kaya’t hindi niya masisiguro na makapupunta siya sa kung nasaan man ako. But to my surprise, just an hour ago, he texted me and said that he’ll go here and talk to me about him.Alam kong nagtataka siya sa address na ibinigay ko pero rito lamang kasi ang naisip ko na walang makakapansin sa amin na nag-uusap tungkol sa kaso ng tatay ko. I mean, who in their right mind would talk about a case at the bar, right? Sa ingay dito, hindi kami pagsususpetsahan ng kahit na sino. I pressed my heel on the ground and played with my fingers anxiously. Hindi k