Chapter 2

“Hindi ko maintindihan! Paano niya nagawa 'yon? E, hindi ba ay mahal na mahal ka ng asawa mo?”

“Iyon nga rin ang akala ko, Ros.”

Umiiyak ako habang kausap ang kaibigan kong si Rosalyn sa kabilang linya. Siya lang ang mapagsasabihan ko nitong sakit na nararamdaman ko. Gustuhin ko mang sabihin ito sa mga magulang ko ay hindi ko magawa. Ayaw kong pati sila ay masaktan kapag nalaman nilang ang niloko ako ng asawa ko. Mahal na mahal at botong boto sila kay Nero bilang asawa ko. Ayaw kong kamuhian nila ito. Siguradong masasaktan lang sila. Ayaw kong mangyari 'yon.

“Hindi pa rin ako makapaniwala, Mits!”

“Kahit naman ako. Ang hirap hirap tanggapin. Kung hindi na pala niya ako mahal, bakit pa kami nagpakasal? Bakit pa siya nag aya ng kasal?”

“Kahit isang beses ay hindi ko pa nakikita ang asawa mo. Pero base sa mga kwento mo noon ay mabuting boyfriend naman siya. Bakit kung kailang nagpakasal na kayo, doon pa siya nagloko?”

Sa Tagbilaran City nakatira si Rosalyn. 16 years old pa lang kami nang nagkahiwalay kami dahil nakapag asawa ng bago ang nanay niya doon. Kaya doon na siya tumira at nakapag asawa. Ilang taon na ring hindi kami nagkikita pero nagkakausap kami madalas sa text o tawag.

Mahaba ang naging pagbuntonghininga niya. “Kung nandito ka lang, Mits yayakapin talaga kita ng sobrang higpit.”

“Salamat, Ros. Kailangan na kailangan ko 'yan ngayon.”

Mas lalo akong napahagulgol. Labis akong nasaktan. Hindi ko alam kung paano akong babangon ulit. Matinding pagkalugmok ang ipinaranas sa akin ni Nero. Sa loob ng halos sampung taong relasyon na mayroon kami ay ito ang pinakamasakit na ginawa niya.

“He promised me his loyalty. Nangako siya sa mga magulang ko bago ang kasal. Paano niya nagawa ito?”

“Ano nang plano mo ngayon? Papayag ka ba sa annulment sa sinasabi niya?”

Umiling ako. Kahit pa hindi niya 'yon nakikita.

“Hindi ko alam. Hindi ko talaga alam. Hindi ko kayang makipaghiwalay sa kanya. Mahal na mahal ko siya, Ros.”

“Pero, Mitsy nagloko ang asawa mo. Nahuli mo. Nakita mismo ng dalawa mong mga mata. Nakikipagtalik siya sa iba! Gumising ka d'yan! Hindi siya nararapat sa pagmamahal na sinasabi mo! Isipin mo 'yon, sampung taon ang sinayang niya para lang sa ibang babae na ilang taon na ba niyang kilala?”

“Two months . . . Dalawang buwan pa lang silang magkakilala.”

“Ayan! Isipin mo . . . Anong meron sa babaeng two months niya lang nakilala na wala sa 'yo.”

Muli akong umiling. Sa totoo lang ay hindi ko alam. Lahat naman kasi ay ibinigay ko sa kanya. Halos wala na ngang natira sa akin. Wala siyang reklamo. Ang sabi niya ay mahal niya ako. Tanggap niya ako ng buong buo. Para sa kanya ay lagi akong sapat. Kaya bakit biglang ngayon ay naging kulang na ako at naghanap siya ng iba.

“Magaling naman ako sa kama. Kahit mababang tuwad ay kaya ko.”

Rinig ko ang agad niyang pagpigil ng tawa. “Nakuha mo pang magpatawa.”

“Totoo, Ros! Kahit tumuwad, kahit na pumapaikot-ikot ako sa ibabaw niya ay ayos lang. Lahat ng style ginawa ko para lang ma-satisfied siya. Dogstyle, helicopter, galloping horse, missionary, at marami pang iba. Lahat ng 'yon, ginawa ko. Kahit na nananakit na ang ngala-ngala ko kaka-deep throat sa kanya. Wala! Kulang pa rin pala. Nagawa niya pa ring magpatuwad ng iba!”

Malalim na buntonghininga ang pinakawalan ni Rosalyn sa kabilang linya.

Hindi umuwi si Nero sa araw na 'yon. Hindi rin siya umuwi sa mga sumunod na araw. Habang ako'y nanatili sa bahay at dito nagpapalipas ng sama ng loob. Hindi ko alam kung mabuti bang hindi umuwi si Nero o hindi. Dahil hindi ko rin alam kung anong sasabihin at gagawin ko kapag nagkaharap kami ulit. Baka magkapatayan talaga kaming dalawa.

Sa ilang araw na 'yon ay naisip ko ring baka pwede pa naming ayusin ito. Kahit na kitang-kita sa mga mata ni Nero na hindi na nga ako ang nasa puso niya.

“Maupo ka,” utos ko kay Anna.

She agreed to meet me outside the company's building.

Sarkastiko siyang ngumisi bago dahan-dahang naupo sa upuang kaharap ko. Kinuha niya ang isang baso ng tubig. Bumaba ang tingin ko sa kamay niyang ibinabalandara ang singsing na nasa daliri niya.

Parang pinukpok ng malaking kahoy ang dibdib ko sa sobrang sakit. It's not just a ring. It's an engagement ring.

Napansin niya marahil ang paninitig ko sa daliri niya kaya nagbaba siya ng tingin doon.

“Oops, sorry! Nakita mo,” sabay kunwaring tago niya sa kamay niya matapos ibaba ang baso.

“Hindi mo dapat nakita ang engagement ring na ito. I'm sorry, Mitsy.”

Naikuyom ko ang mga kamao kong nakapahinga sa kandungan ko.

“He proposed?”

She tried to smile apologetically but no. Lumalabas na nang iinsulto ang ngiting iyon.

“I'm pregnant,” aniya, hindi sinasagot ang tanong ko.

Actually, hindi ko na dapat pang itinanong 'yon. Obvious naman na.

At ano raw? Buntis siya? Kanino? Kay Nero?

Nanginig ang mga labi ko kaya kinagat ko 'yon. Hindi ako iiyak sa harapan niya kahit pa nagbabadya na ang mga luha ko. No! I am not going to be a pathetic cheated wife.

“Ipalaglag mo.”

“WHAT?!” sigaw niya at nagawa pang ihampas ang dalawang kamay sa lamesa.

Iilan sa mga customers ang nakita ko sa peripheral vision ko na lumingon sa amin. Pero wala akong pakialam.

“I said abort the baby. Hindi niya kailangang makita ang mundong ito at ang pagkakamali ng mga magulang niya.”

Ngumisi siya. “This is why Nero's leaving you. Totoo nga palang may mali sa 'yo.”

Hindi ako nagsalita kahit pa biglang ginulo ng mga salita niya ang utak ko. Pinanatili ko ang matatalim kong mga titig sa kanya.

“Hindi ka takot magpa-abort. Kung hindi mo alam kung saan ka nagkulang at kung bakit ka niya nagawang lokohin. It's because you lack in this aspect, Mitsy. Hindi mo kayang manindigan sa mali. Wala kang puso. Kaya mong ipa-abort ang anak niyo dahil alam mong mali na nabuo siya. And Nero hates you for that.”

Naging mariin ang pagkagat ko sa aking labi. Nanginginig ang kamay ko nang kunin ko ang isang baso ng tubig sa aking harapan at agad 'yong isinaboy sa kanya.

Imbis na magalit sa ginawa ko ay humalakhak lang siya. “Nakakaawa ka,” iiling iling niya bago tumayo at umalis sa harapan ko.

Naiwan ako sa lamesa namin. Nanatili ang mga titig sa kaninang pwesto niya habang hinahayaang tumulo ang mga luhang kanina pang nagnanais na kumawala.

Hayop siya. Mga hayop sila!