 INICIAR SESIÓN
INICIAR SESIÓN
LILY'S POV"Anong announcement 'yon, Wade?" muli kong tanong sa kaniya.“You’ll be officially my fiancée. I’ll announce it to the entire company at the next event. I want everyone to know who you are to me — so no one ever dares to hurt or disrespect you again. There will be no other woman beside you… ikaw at ikaw lang Lily. So please, believe and trust me. There will be no Cecilia – pinapangako ko ‘yan. Kaya ipangako mo rin sa akin na mag-iingat ka habang wala ako sa tabi mo.”Nanlaki ang mga mata ko. “Wade… hindi mo kailangang gawin ‘yon.”“I want to,” sagot niya. “This isn’t about formality. It’s about respect. You’ve earned your place beside me and I intend to make sure the world knows that.” Masuyong hinagkan ni Wade ang noo ko, “And when I told you, I love you. Paniwalaan mo ‘yon.”Hindi ako nakasagot. Ramdam ko ang pagbilis ng tibok ng puso ko.Hinawakan niya ang kamay ko at hinaplos iyon ng dahan-dahan. “You’ve been strong, Lily. And from now on, no one, not even the past, ge
LILY'S POV Mainit ang liwanag ng mga lamp sa loob ng Presidential Suite at ang amoy ng mamahaling alak ay naghalo sa malamig na simoy ng air-conditioning. Nasa balcony si Wade, suot niya ang puting dress shirt na bahagyang nakabukas sa kaniyang dibdib. Hawak niya ang baso ng brandy, habang ako nama’y nakaupo sa gilid ng kama. Tahimik ako habang pinagmamasdan ko ang liwanag ng lungsod sa ibaba.Ilang sandali na rin akong nag-iisip kung paano ko sisimulan ang sasabihin ko sa kaniya.“Wade…” mahina kong tawag.Tumingin siya sa akin mula sa balcony at bahagyang ngumiti. “Yes, sweetheart?”“May gusto sana akong sabihin.”Lumapit siya, mahinahon ang bawat hakbang, at nang makalapit siya ay naupo siya sa tabi ko. Ang amoy ng cologne niya ay pamilyar – amoy mayaman at talagang mamahalin.“You sound serious,” sabi niya, nakangiti pa rin. “What’s on your mind?”Huminga ako nang malalim. “Gusto ko nang bumalik sa trabaho.”Bahagya siyang natahimik. Tiningnan niya ako, saka inikot ang brandy sa
LILY'S POV “Hey…” bulong ni Wade. “Why are you crying?”Umiling ako. “Hindi ko rin alam…”Tahimik siya saglit, tapos marahang yumuko at hinalikan ako sa noo.“Then, let me make you stop crying,” bulong niya. “Because I love you. Nasasaktan ako sa tuwing nakikita kitang nahihirapan o umiiyak. Para bang pinipiga ang puso ko.”Namilog ang mga mata ko, parang hindi ko alam kung tama bang marinig ko ‘yon buhat sa kaniya.At bago pa ako makapag-isip, lumabas sa bibig ko ang mga salitang hindi ko rin inaasahan: “I…I love you too, Wade.”Pero sa loob ko, parang may boses na paulit-ulit na nagsasabing, hindi totoo ‘yan. Hindi totoo ‘yan, Lily.Pero kahit paulit-ulit kong sabihin sa sarili kong wala akong nararamdaman, bawat segundong kasama ko siya ay mas lalo lang akong nadadala.Tumayo siya at iniabot ang kamay niya sa akin. “Come,” sabi niya. “Dance with me.”Tumugtog ang musika, marahan at klasikong tono. Inalalayan niya ako sa gitna ng restaurant. Ang kamay niya ay nakasuporta sa bewan
LILY'S POV Hindi ko alam kung dahil ba sa lamig ng aircon o sa tibok ng puso ko kaya ako nilalamig. Tahimik lang kaming nakaupo ni Wade sa gitna ng napakalawak na restaurant na siya mismo ang nagpasara para sa amin.Ang mga naglalakihan at nagkikislapang mga chandelier ay nagpapakitang magkaiba ang mundong ginagalawan namin…na langit siya at lupa ako. Pero kahit ganoon, pinapakita niya na wala siyang pakialam kung nasa magkaibang mundo kami. Dahil para sa kaniya ay pantay lang kaming dalawa. Tahimik siya sandali. Nakatingin lang siya sa akin habang marahang inabot ang kamay ko at pinisil iyon. Huminga siyang malalim at saka nagsalita. “Lily,” mahina ngunit seryoso niyang sambit. “May kailangan akong sabihin sa iyo.”Natigilan ako. Parang biglang huminto rin ang buong paligid. Tug. Dug. Tug. Dug. Iyon ang tibok ng puso kong nagwawala nang marinig ang boses niya at kung gaano ka seryoso ang dating niya. He's so hot that way! “Ano ‘yon?” tanong ko habang sinusubukan kong maging ka
LILY'S POV Pagbukas ng elevator, sinalubong ako ng mahina at romantikong tugtog ng piano. Ang hallway ay may mga bulaklak na nakahilera sa magkabilang gilid, hanggang sa makarating ako sa isang malapad na pinto na may mga bulaklak din sa itaas.Pagpasok ko, napahinto ako.Ang buong lugar ay parang nasa pelikula – isang malaking restaurant sa tuktok ng hotel, pero ngayong umagang ito, walang ibang tao. Isang mesa lang sa gitna, dalawang upuan, at mga bulaklak sa lahat ng direksyon. May mga hanging crystal sa kisame na kumikislap kapag tinatamaan ng sinag ng araw. Ang sahig ay may mga petals at sa gitna ng mesa ay may puting kandila na bahagyang umiilaw.Tumutugtog din ang musika—mahina, elegante at puno ng damdamin. Iyon ang musikang madalas kong marinig na pinapatugtog ni Wade sa kotse. Pansin ko na mahilig siya sa classic music. At sa mga pagkakataong magkasama kami at naririnig ko ang mga iyon – ay natutunan ko na ring gustuhin.Nakatayo ako roon. Hindi ako makagalaw. Gulat at hin
LILY'S POV Pagdating namin sa hotel, mga alas-diyes y medya ng umaga, akala ko ay diretso na akong makakapagpahinga. Pagkababa ko pa lang ng kotse ay sinalubong na ako ng mga staff. Para bang kanina pa nila akong hinihintay na makarating. Pagpasok ko sa loob ng lobby ay magkakasabay na yumuko ang mga staff. Para akong nasa isang scene ng pelikula kung saan pumapasok ang may-ari ng kumpanya. Ang kaibahan lang ay hindi ako ang may-ari ng kumpanya o hotel na ito.Wait… Don’t tell me, pagmamay-ari ito ni Wade? Kaya ba rito kami madalas na hotel matulog?Sumakay kami ng elevator papunta sa pinakataas na room na binook ni Wade. Tahimik si Renz — isa sa mga tauhan ni Wade — at walang ibang sinabi kung hindi, “Ma’am, may mga naghihintay po sa inyo sa suite. I am informing you, ma’am para hindi po magkagulatan.”At sa bawat kilos ko ay nakaalalay siya. Para akong isang babasagin na plato na isang mali niya lang ay mababasag na.Nang bumukas ang pinto ng Presidential Suite ay napanganga ako. H








