Accueil / Romance / The CEO's Revenge / Chapter 4: Eroplano

Share

Chapter 4: Eroplano

Auteur: Ngit
last update Dernière mise à jour: 2025-10-24 14:40:00

"paano ka naka sakay dito?" halos sabay na naman naming tanung, kaya pariho kaming tumingin sa iba, napa kurap pa ako dahil sa labis na hiya, tatalikod na sana ako ngunit muli akong bumalik sa harap niya at nag tanung na naman "private eroplano ito ng parents ko, paano ka naka sakay?" naguguluhan kong tanung, gumihit ang pagtataka sa aura niya "ei private eroplano ko ito, paanong naging sayo?" naguguluhan niya ding tanung saakin, halos umawang ang bibig ko dahil sa sinabi niya, labis na nakaka gulat "wait____hah!" pag pipigil ko ng mag sasalita na sana ito, ka kalalaking tao ang daldal ei, tila mas madaldal pa saakin, at mas mataray pa saakin. "sasakyan ito ng parents ko!" mataas na boses kung saad, na halos may panggigigil na, oo crush ko itong lalaki na nasa harap ko, ng makita ko siya tila nakita ko ang mukha ng isang tao na matagal kona din hindi nakita, tila siya ang batang umiiyak sa hospital noon, ang nilapitan at kinausap ko, nong una para siyang allergy sa tao kahit saakin, pero nong tumagal nagtiwala siya at nag kwento saakin, subalit agad akong tinawag nila mom kaya nag paalam na ako sa kaniya, at simula noon hindi na kami nag kita pang dalawa "paanong saiyo ito?, ei saaki__" hindi niya natapus ang sasabihin ng tumunog ang cellphone niya pawari na may tumawag, kaya naman tinignan niya mona ako bago sinagut ang tawag, halos matawa ako dahil sa narinig mo "hello po sir Clae, good day po, ready napo ang eroplano ninyo, anong oras po kayo mag b-byahe, mag hihintay po kami sa inyo, iyon lamang salamat po" tumingin siya saakin na tila nahihiya "w-wait, isunod ninyo nalang sa Philippines ang eroplano ko, dahil nasa byahe na ako" pagka sabi non tumingin na naman siya saakin, sa totoo lang bawat tingin niya nakikita ko talaga ang batang lalaki sa hospital noon, I think mas matanda iyon saakin ng walo, o sampong taon, pero kung itsura ang babasihan napaka gwapo niya halos mas matanda pa akong tignan sa ganda ng katawan nito, lalong lalo na ngayon, ang tangkad niya, mas kumitis ang balat niya, ang mala asul niyang mata, tila alon ng dagat na pilik mata na mas mataray pang tignan kung para saakin, ang napaka ganda niyang kilay na nagsasalubong kapag may hindi siya naiintindihan, at pati boses niya nakaka inlove ngunit nakakainis ang sungit niya, "see?" maikli kung wika tila nang-aasar at pinamumukha ang pagkaka mali niya "sorry ms...akala ko kasi sarili kong sasakyan ito dahil pinahanda kodin ang eroplano ko, diko naman akalain na pariho tayo ng eroplano" mahaba niyang paliwanag, ngunit kahit na ganun napaka taray niya parin, snob lang ang sinagut ko sa kaniya at bumalik nako sa upuan ko, wala naman akong mapapala kung makikipag talo pa ako sa kaniya, at isa pa, nakikita kolang sa kanya ang batang iyon, ang mali kolang kasi, hindi ko natanong ang pangalan ng batang iyon "ms nagkita naba tayo?" siya na mismo ang tumabi sa upuan ko, at nag papansin, nakangiti na ito hindi katulad kanina na tila inaway siya ng mundo dahil sa salubong niyang mga kilay, mas pogi siya kapag nakangiti, lumalabas ang malalim niyang dimple, "dimple?" bigla kung turan ng mapag tanto na ang batang lalaki sa hospital noon ay may dimple din, halos magka hawig sila pati ng ngiti ng lalaking nasa tabi ko ngayon "paano naman tayo magkikita?" mataray kung sagot, ibabalik kolang ang katarayan niya kanina "ikaw ba ang batang nasa hos___ cring cring" hindi niya natapus ang sasabihin ng may tumawag dito, "excuse me" wika niya bago sinagut ang tawag, "ay aba marunong din pala, mag paalam" bulong ko subalit alam ko narinig niya iyon, dahil tumingin pa siya saakin ng bahagya, tila sinasabi na wag akong maigay "pasinsya na ms, marahil nagkamali lang ako ng tao" paghihingi nito ng paumanhin matapus makipag usap sa tumawag sa kaniya "pero parang nag kita na tayo" naguguluhan niyang bulong sapat lang para marinig ko "sa hospi____" diko natapus ang sasabihin ng tila nag shake ang ang eroplano, at dahil sa takot napayakap ako sa lalaking ito, niyakap niya naman ako pabalik tila naramdaman niya ang takot na nararamdaman ko "ma'am pasinsya napo, may kunting problima lang" paghingi ng paumanhin ng piloto, gamit ang mic niya "pero wag po kayong mag alala dahil naayos na namin" pag bawi niya kaya nakahinga ako ng malalim, "ahm" napatikhim ang lalaking kasama kona tila may pinapahiwatig "malaki ba?" agad nanlaki ang mga mata ko nang mapagtanto ang ibig niyang ipahiwatig, naka lagay ang mukha ko mismo sa hinaharap niya, "dikapa ba aalis?" pamang-asar niyang tanung, binalot ako ng labis na hiya dahil sa kina p-pwestohan ko, at idagdag pa ang mga sinasabi ng lalaking ito "kapag yan nabuhay, paninindigan mo talaga" natatawa niyang sambit, kaya mabilis akong bumangon at inilayo ang tingin sa kaniya, pakiramdam ko simampal sampal ako sa labis na hapdi ng mukha ko, marahil kamatis na ang itsura nito dahil sa pagka pula "bastos!", sigaw ko naman at inangat ang kamay para hampasin siya, pinabayaan niya lang akong hampas hampasin siya hanggang sa bigla niyang hinuli ang kamay ko, mapang akit siyang tumingin saakin, tila nang-aasar at iniinis talaga ako "alam mo ms, wala pang nakalapit saakin, tapus ikaw hahampasin lang ako?" may pagtatangka niyang sambit kaya nag tayuan ang mga palahibo ko dahil sa subrang lapit ng mukha niya saakin, isang maling galaw makukuha niya na ang first kiss ko, "isa pang hampas sinasabi ko saiyo, ms may kalalabasan ka" pagbabanta niya at pinakawalan ang mga kamay ko, halos lamunin ko siya sa sama ng tingin ko, marahil kung apoy lang siya ay natupok na dahil sa subrang talim ng mga tingin ko, kung ice lang siya baka kanina pang naging tubig, diko ma explain mahirap ipaliwanag ang mga pinupukol kung tingin sa kaniya, parang gusto ko siyang saksak*n ng harap harapan dahil sa labis na inis, subalit ang an*mal na lalaking ito ngumiti lang, kaya naman diko napigilan ang sarili at bigla ko siyang sinampal, basta hindi ko alam, nakita kona lang ang mga palad kung naka dampi na sa mukha niya "isa pa ms" may pag tatangka niyang utos, kaya naman inangat ko ang kamay ko para sampalin siya ulit, mabait akong bata kaya susundin ko ang utos niya "ngunit hinawakan nito ang dalawa kung kamay "ahhhhhhhh!!"

Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application

Latest chapter

  • The CEO's Revenge    Chapter 5: First kiss

    "ahhhhhhh!!" sabay naming sigaw ng mag giwang giwang na naman ang eroplano, ilang minuto din ang lumipas at sa wakas ay bumalik na ito sa dating lakad, ngunit parihong lumaki ang mga mata namin ng mapag tanto na magka lapat na ang mga labi namin ng lalaking ito "bastos" wika ko at akma siyang sasampalin ngunit pinigilan niya ito dahil hinuli niya ang kamay ko "bago mo sabihin na ako ang bastos, tignan mo muna ang sarili mo" mapang-asar niya namang wika saakin kaya tinaasan ko siya ng kilay, at ganon nalang ang pagka laki ng mata ko ng makita ang posisyon namin "nakapatong ako sa mga lap niya, habang naka harap sa kaniya, at ramdam ko ang iniingatan niya sa pagitan ng akin, napapikit ako dahil sa hiya, siguro dahil sa biglang pag giwang ng eroplano ay hindi kona namalayang mapa upo sa harap niya, hindi kasi ako nag suot ng seat belt, sa hiya ay napapikit ako at akma na sanang tumayo para umalis sa ibabaw niya, ang sagwa kasing tignan ng posisyon namin, kung titignan sa malayo ay may gi

  • The CEO's Revenge    Chapter 4: Eroplano

    "paano ka naka sakay dito?" halos sabay na naman naming tanung, kaya pariho kaming tumingin sa iba, napa kurap pa ako dahil sa labis na hiya, tatalikod na sana ako ngunit muli akong bumalik sa harap niya at nag tanung na naman "private eroplano ito ng parents ko, paano ka naka sakay?" naguguluhan kong tanung, gumihit ang pagtataka sa aura niya "ei private eroplano ko ito, paanong naging sayo?" naguguluhan niya ding tanung saakin, halos umawang ang bibig ko dahil sa sinabi niya, labis na nakaka gulat "wait____hah!" pag pipigil ko ng mag sasalita na sana ito, ka kalalaking tao ang daldal ei, tila mas madaldal pa saakin, at mas mataray pa saakin. "sasakyan ito ng parents ko!" mataas na boses kung saad, na halos may panggigigil na, oo crush ko itong lalaki na nasa harap ko, ng makita ko siya tila nakita ko ang mukha ng isang tao na matagal kona din hindi nakita, tila siya ang batang umiiyak sa hospital noon, ang nilapitan at kinausap ko, nong una para siyang allergy sa tao kahit saakin, p

  • The CEO's Revenge    Chapter 3: Pagbabalik

    "Nak marahil oras na para singilin ang mga may utang sainyo ng kapatid mo" biglang utos saakin ni mom Wineisea ng lumapit ito sa tabi ko, napa tango nalang ako dahil sa sinabi niya, sabagay tama naman siya, oras na para singilin ang mga may utang. Umuwe na kami sa mansyon, nadismasya man ako dahil diko nakita ang kapatid ko, pero sa kabilang banda masaya parin ako kasi may idea na ako kung saan siya matatagpuan, sa tagal ng panahon ng pag hahanap ko ngayon lang nagkaroon ng update tungkol kay Ziekye "Anak kamusta ang lakad ninyo?" masayang tanung ni dad Geo henrix Xizie, ang asawa ni mom Wineisea, labis niya rin akong mahal, masasabi kona spoiled nila ako dahil ang supporta nila saakin ay labis, at halos umikot ang mundo nila saakin simula ng makilala nila ako, labis ang pag iingat nila saakin, at ang pag mamahal na hindi ko manlang naramdaman sa sarili kung ama, "sinalubong ko ng matamis na ngiti si dad, at niyakap siya, dahil halos matagal narin kaming hindi nagkita dahil busy daw

  • The CEO's Revenge    Chapter 2: litrato

    "May idea na ako kung nasaan ang kapatid mo anak" tila nakaramdam ako ng bagong pag-asa na muli kaming magkikita ng kapatid ko dahil sa sinabi ni mommy Wineisea ang nag aruga saakin noong panahon na nasa sitwasyon na ako ng pagsuko, sa totoo lang ni hindi ko alam na subrang yaman pala nila, nasa ibat ibang bansa kilala ang kompanya nila at sila ang pinaka mayamang bilyonaryo hindi lang dito sa North Korea, kundi maging sa ibat ibang bansa. "T-totoo poba mom?" pinunasan ko ang mga luhang dumaloy sa mata ko kanina at tumingin ng may ngiti kay mom Wineisea, ngiti ng bagong pag-asa na makita ko ang nawawala kong kapatid, isang ngiti nang pangarap at pagka sabik "oo anak, nasabi saakin ng kaibigan kong doctor na may inampon silang bata noon sa bahay ampunan" gumuhit ang lungkot sa mukha ko ng marinig ang paliwanag ni mom Wineisea, dahil paano mapupunta sa bahay ampunan ang kapatid ko?, naaalala kung ibeninta siya ni tatay sa mga sindikato, kaya ang galak na kanina ay naramdaman ko ay napal

  • The CEO's Revenge    Chapter 1: bagung magulang

    Halos 13 years na ang nakalipas ngunit sariwa parin saaking ala-ala ang lahat, ang walang awang pag tarak ng kutsilyo sa leeg ng aking ina, at ang pagbebenta sa kapatid ko, patuloy akong minumulto ng masasakit na karanasan at ang mga nagdaan na kaylan man ay hindi kona nanaisin pang maulit.Umiiyak ako habang patuloy na bumabalik sa ala-ala ko ang mga nangyari, "nasaan kana kapatid ko?" tanung ko sa aking sarili habang naka upo sa bench at patuloy na nakatingala sa langit, umaasa ako na sana may sagot akong marinig, at malaman kung nasaan ang kapatid ko "sana nasa maayos kang kalagayan" pakikiusap ko habang may mga luha paring tumutulo sa mata ko "anak iniisip mona naman ang nawawala mong kapatid?" nag aalalang tanung saakin ng taong nakadampot saakin at nag alaga noong nahimatay ako, at kinopkup na nila ako hanggang ngayon, tinuring na nila akong tunay na anak, pagmamahal na hindi ko naranasan sa totoo kung ama, noon palang nahimatay ako, nagising nalang ako sa isang malawak na silid

Plus de chapitres
Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status