Nabuwag na pangarap

Inasahan na ni Kael ang maaring kahihinatnan pagkatapos ng kanilang pagpapakasal. Hindi naman s'ya bato upang hindi magdamdam ngunit nagagawa n'yang magpakatatag para sa binubuong pamilya. Dalawang buwan pa lang simula nang naikasal sila ngunit hindi na mabilang ang mga insidente kung saan ay sinasadya s'yang ipahiya ng mga ito sa ibang tao.

"I'm sorry about Dad, perfectionist lang talaga iyon!" saad ng kanyang asawa na ipinagtatanggol ang ama.

May ipinag-uutos kasi ito sa kanya na hindi n'ya agad naiintindihan at dahil doon ay pinag-initan s'ya at pinahiya sa harap ng mga kasambahay. 

"Alam ko naman kung ano ang nais nila ipamukha sa akin. Okay lang dahil matitiis ko pa naman," malumanay na pahayag n'ya sa kanyang asawa.

"Ako ang nahihiya dahil ikaw ang nahihirapan," sabi ni Noelle.

Nakaupo silang mag-asawa sa loob ng kanilang silid. Sa mansion sila tumira pagkatapos ng kanilang kasal. Ayaw kasi pumayag ng mga magulang ni Noelle na mawalay sa kanila ang nag-iisang anak na babae.

"Ayaw mo ba talaga na bumukod tayo? Makakakuha ako ng sariling bahay para sa atin. Kahit iyong simple lang ngunit kumportable tayo pareho dahil may privacy at makagalaw tayo na ayon sa gusto natin," pangungumbinsi n'ya sa kanyang asawa.

"Gusto ko. Ngunit ayaw ko na maging dahilan pa ng kaguluhan sa pamilya. Sapat na sa akin na pumayag sila na magsama tayo, masaya na ako dahil doon." Nakangiti na saad ni Noelle.

Napabuntong hininga lamang si Kael dahil hindi n'ya magawang kumbinsihin ito.

"Gusto mo ba na ako ang magpaalam sa kanila? Gusto ko lang naman maipakita na kaya natin ang tumayo sa sarili nating mga paa. Kaya kitang panindigan, kayo ng magiging panganay natin," giit ni Manuel.

"Hindi ako sanay mamuhay na malayo sa mga magulang ko, sana maunawaan mo ako. Mahal ko kayo lahat, hindi ko kailangan mamili." Paliwanag ni Noelle sa asawa.

"Hindi kita pinapapili, ang gusto ko lang ang magkaroon tayo ng kalayaan bilang mag-asawa. Ayokong umaasa sa ibang tao lalo na sa mga magulang natin. Lalaki ako at sanay ako manindigan dahil pinalaki ako ng mga magulang ko na ganun," dagdag pa na sabi ni Kael.

"Hindi mo ako pinapapili pero pinipilit mo ako, ganun ba iyon?" inis na tanong ni Noelle sa kanya.

"Hindi sa ganun. Ipinapaliwanag ko lang naman ang nais ko," sagot n'ya.

"Naiintindihan ko ang gusto mo, okay? Pero hindi iyon ang gusto ko. Sana maintindihan mo iyon." Hindi na napigilan ni Noelle ang mainis.

"Okay, ikaw ang bahala. Ikaw naman ang masusunod eh. Kung iyan ang gusto mo, sige. Para wala ng gulo," saad ni Kael.

Hindi nakaimik si Noelle. Lumapit ito sa kanya upang yumakap at hinayaan n'ya lang ito.

"Sorry!" saad nito.

"Okay lang," masama ang loob na tugon n'ya.

Hindi n'ya alam kung hanggang kailan n'ya makakayanan ang pakisamahan ang lahat ng tao sa mansyon na walang ibang ginagawa kundi ang hamakin s'ya at ipamukha na hindi s'ya nababagay na manirahan sa mansyon. Wala s'yang ibang nakakausap ng matino maliban sa kanyang asawa dahil maging ang mga katulong ay umiiwas din sa kanya. Kaya madalas ay ayaw n'ya manatili sa malaking bahay buong araw lalo na kung wala ang asawa.  

"Bakit ayaw mo pala magtrabaho sa kumpanya?" naalala itanong ni Noelle sa kanya.

"Masaya ako sa trabaho ko at iyon naman talaga ang passion ko noon pa. Alam mo naman lahat iyon," pahayag n'ya.

Huminga ito ng malalim saka naupo sa kanyang harapan. 

"Alam ko pero di ba gusto mo rin naman na mapalapit sa Daddy ko, bakit hindi mo subukan ang magtrabaho sa kumpanya? Maliban sa mas malaki ang sweldo, mas madalas na magkikita at magkasama tayo. Magkakaroon pa kayo ni Daddy ng pagkakataon na makilala pa ang bawat isa. Malay mo, magustuhan n'ya ang trabaho mo at doon magsisimula na magkakasundo kayo," mahabang salaysay ni Noelle.

"Pag-iisipan ko," saad n'ya.

Hindi n'ya maiwasan ang sumama minsan ang loob sa asawa dahil mas priority nito na ma-please n'ya ang pamilya nito lalo na ang mga magulang. Insecure pa rin ito dahil batid nilang parehas na hanggang ngayon ay hindi pa rin boto ang matandang Mondragon sa kanya. Hindi napapansin ni Noelle na nasasagasaan at nasasaktan nito ang pride ni Kael sa mga ginagawa nitong pagiging sunod-sunuran sa magulang.

"Bakit? It's very clear why you should choose the company than your present job," patuloy na pangungumbinsi ng asawa.

"Let us see! Sa ngayon masaya pa ako sa trabaho ko at kumikita naman ako ng marangal," saad n'ya.

"Kumikita ng marangal? By juggling two jobs? You didn't even think na may asawa ka na naghihintay sa iyo. You went on overtime just like the usual, you are working all day without rest days. Is that it?" sabi ni Noelle.

Hindi makapaniwala si Kael na nanggaling mismo ito sa asawa. Dahil noon ang alam n'ya ay proud ito sa lahat ng ginagawa n'ya maging sa trabaho n'ya.

"Akala ko ba iyon ang nagustuhan mo sa akin, bakit ngayon parang ikinakahiya mo rin?" tanong n'ya sa asawa.

Pakiramdam n'ya ay nagbago na ito. Dala na rin marahil ng pressure mula sa kanilang paligid lalo na ng mga magulang nito kaya nag-iiba ang pananaw nito.

"Hindi ko ikinahihiya iyon. What I am saying is, be practical. Pinili mo ako na maging asawa mo so you should be practical enough sa mga desisyon mo. Kael, magkakaanak na tayo. Do you think you can afford what the child needs sa oras na lumabas s'ya? Ayoko umasa sa mga magulang ko. Kaya gusto ko na maghanap ka ng disente at mas magandang trabaho," giit ng asawa.

"I can afford to provide kung ano man ang kailangan ng pamilya ko. Hindi ako nanglilimos para sa pangangailangan ng pamilya ko lalo naman sa anak ko. Alam mo kung ano ang issue dito? It's your parents kaya ka nagkakaganyan, kaya nga gusto ko sana ay bumukod tayo. That's all!" mariing pahayag ni Kael.

"Huwag mong pagsasalitaan ng hindi maganda ang magulang ko. They just want the best for me and for us. Bakit ang hirap mo pakiusapan?" saad ng asawa.

"Huwag mo ako i-pressure sa paggawa ng desisyon para sa pamilya ko. Kaya lang naman magiging mahirap dahil sa mga magulang mo!" dagdag na sabi ni Kael.

Hindi n'ya napigilan ang sarili na magsalita at ilabas ang nararamdaman.

"What did you just say? Ang kapal ng mukha mo! Kung hindi dahil sa takot na magpakamatay ang anak ko, hindi ako papayag na maikasal s'ya sa iyo. Mahal ko ang anak ko at ginagawa lang namin ang responsibilidad namin bilang mga magulang n'ya. Palibhasa walang pakialam ang mga magulang mo sa iyo. Ano nga ba ang mawawala sa iyo? Eh wala ka maipagmalaki kaya walang mawawala sa iyo." Pang-iinsulto ng ina ni Noelle sa kanya.

Nakabukas ang pintuan ng kanilang silid kaya narinig nito ang kanilang pag-uusap at bigla na lamang ito sumugod.

"Mom!" pagpipigil ni Noelle sa ina.

"Tumigil ka, Noelle! Abusado itong asawa mo eh, akala mo hindi ko narinig ang pamimilit mo sa anak ko na umalis dito? Hindi s'ya aalis dito kahit na kailan! Tandaan mo iyan! Kung hindi lang masama ang pumatay ay pinatanggal ko na iyang sanggol sa tiyan n'ya at hindi na sana kayo naikasal pa." Pahayag ng Donya.

"Mom, tumigil ka na. Please!" pakiusap ni Noelle.

"Ano ang sabi ninyo?" tanong ni Kael.

"I have said it already and I will never say it again. You heard me right." Mataray na sabi ng Ginang.

Si Noelle naman ay napaiyak sa inasta ng ina.

"Tumigil ka na sa kakainarte mo! Nasunod na ang gusto mo, di ba? Kung ikaw susunod sa kagustuhan ng asawa mo, huwag mo ng alalahanin pa na may pamilya ka. Binigay na namin ang lahat sa iyo kaya huwag kang umasta na inaapi ka." Galit na sigaw ng Ginang.

"Kung aalis kami rito, hindi mo ba kami hahadlangan?" hamon ni Kael.

"Kael!" hintakutan na pigil ni Noelle sa sawa.

Hindi ito pinansin ni Kael. Patuloy pa rin s'ya sa pakikipagtalo sa ina nito.

"Subukan n'yo nang malaman nyo!" banta nito.

Lumabas na ang Ginang sa kanilang silid nang bigla na lamang pumasok ang Mister nito at sinuntok si Kael.

"Dad!" sigaw ni Noelle sabay awat sa ama.

"How dare you! Kaya ba gusto mo umalis dito? Upang maging malaya ka sa lahat ng galaw mo? You are son of a b*tch!" bulyaw ng matandang Mondragon.

Naguguluhan si Kael sa kung ano ang tinutukoy ni Don Arnulfo.

"Gusto lang naman namin na tumayo sa aming mga paa. Gusto ko lang naman panindigan ang responsibilidad ko sa asawa ko at sa magiging pamilya namin," pakiusap n'ya.

"You b*stard! Kailanman ay walang Mondragon na sinasaktan, inaalipusta at niloloko. Hinayaan ko na makasal ka sa anak ko, yet you betrayed her! You have betrayed all of us!" patuloy na sigaw ni Arnulfo.

"Wala akong nilolokong tao!" tanggi n'ya.

Hindi n'ya alam kung ano ang nangyari at bigla na lamang s'ya napagbintangan na manloloko.

"Sabihin mo iyan sa abogado mo, b*stard!" gigil na sabi ni Don Mondragon.

"Dad, ano ba ang pinagsasabi mo?" naguguluhan na tanong ni Noelle.

"Do you really wanna know what he's doing behind your back?" hamon ni Arnulfo sa anak.

Tumango si Noelle bilang sagot sa tanong ng ama. Itinapon nito ang mga litrato na hawak kaya kumalat ito sa sahig. Inisa-isa na pinulot ito ni Noelle upang tingnan. Tumutulo ang luha habang tinitigan nito ang mga litrato. 

"Iyan ba ang lalaking ipinagmamalaki mo? Ang pilit na ipinagtatanggol mo kapalit ng magandang bukas kasama ang pamilya mo, ha?" patuloy na sermon ni Don Mondragon.

Namumula ito sa galit habang nakakuyom ang mga palad.

"Lumayas ka sa pamamahay ko! Walang lugar dito ang mga ahas!" sigaw ni Don Mondragon kay Kael.

Umiiling habang pinagmamasdan ni Kael ang mga litrato na pinasadahan ng tingin ng asawa. Bumubuhos ang emosyon ng babae at hindi magawang magsalita.

"Walang katotohanan ang mga ito! Hayaan mo ako magpaliwanag, Mahal!" pakiusap ni Kael.

Ngunit sarado ang mga tainga ng pusong nasasaktan.

"Umalis ka! Umalis ka! Traidor! Kaya ba gusto mo bumukod? Para mas malaya kang lokohin ako habang kayo ng babae mo ay nagpapakasaya? Ano pa ba ang kulang? Lahat naman inalay ko na, wala na akong itinira! Bakit mo ako niloko?" umiiyak na bulyaw ni Noelle sa asawa. 

Tinutulak s'ya nito palabas ng kwarto. Nakita n'ya kung paano ito nasasaktan sa walang katuturan na bintang sa kanya. 

"Kailanman ay hindi kita niloko. Hindi kita magawang lokohin. Sobrang mahal kita, wala kaming relasyon ni Myla! Hayaan mo muna ako magpaliwanag, please!" patuloy na pakiusap n'ya.

"No!" malakas na sigaw ni Noelle saka tumakbo palabas ng silid.

Walang nagawa si Kael kundi ang hayaan na lumamig ang sitwasyon. Iniwan n'ya ang kanyang mga damit at umalis ng mansion dala ang ilang personal na gamit. Saka lamang s'ya babalik kung kalmado na ang lahat. Walang tao nang s'ya ay lumabas. Iniiwasan s'ya ng lahat at isa iyon sa mga dahilan kaya hindi n'ya maatim na manirahan doon. Siguro tama na muna na umalis s'ya. Baka sakali sa pagbalik n'ya at sa susunod na makausap n'ya ang asawa ay magkaayos muli sila. Malinis ang kanyang konsensya at iyon lang ang tanging alam n'ya.

Dalawang linggo ang lumipas ngunit ayaw nang makipag-usap o makipagkita ng kanyang asawa. Bagamat isang sulat ang dumating sa kanya. Sulat na magpapabago sa takbo ng kanyang buhay. Nagsampa ng kaso ang pamilya ni Noelle laban sa kanya. Wala s'yang magawa kundi ang maiyak, ganun din ang kanyang mga magulang. Hindi s'ya nagkaroon ng pagkakataon na makausap ang asawa at maituwid ang maling bintang sa kanya. Gumana ang pera ng mga Mondragon at sa isang iglap lang ay nabuwag ang lahat ng mga pangarap n'ya.